Showing posts with label ecclesia. Show all posts
Showing posts with label ecclesia. Show all posts

Sunday 23 December 2012

Democratic principles for the church of today

Several Catholic clergymen did find again the way church has to be build.

Marie-Therese van Lunen Chenu
Dr Marie-Thérèse van Lunen Chenu 

"The history of the birth of the 1983 code of church law speaks volumes as regards the collusion between magisterium, theology and law. There was not one woman among the 127 members of the Commission for revision of Canon Law (1982 directory) and if some lay people were consulted, how many of those were women? Who chose them? The Roman hierarchy, it is well known, as regards the issue of women, has never agreed to create a structure which would truly give them a voice. Anyone who knows the already lengthy history of the attempts of feminism and women’s associations to dialogue with the religious authorities, would consider they had the right to doubt the true legitimacy of a jurisdiction and a theological function which remains the monopoly of an exclusively masculine authority. The first Convention on the rights of women, adopted at Seneca Falls in the USA in 1848, declared: 'Man has usurped the prerogatives of Jehovah himself, in assigning the sphere of action to woman, when this belongs to the conscience of the woman herself and to God."
Prof Daniel C. Maguire  says " Most Catholic theologians today are scandalously timid in reimagining the new forms the church should be taking today. For at least a century after Jesus the idea of a monarchical bishop in charge of a diocese was not the norm."

From the beginning Jesus envisaged that important decisions should be taken by the whole group of his disciples, by the 'community'. In the case of a dispute between believers which cannot be resolved amicably, Jesus recommends: "Report it to the community" (Matthew 18,15-17). Such common decisions, Jesus added, will be sanctioned in heaven, i.e. by God (Mattthew 18,18; see also Mt 18,19-20).

“And if your brother sins against you, go and reprove him, between you and him alone. If he hears you, you have gained your brother. “But if he does not hear, take with you one or two more, that ‘by the mouth of two or three witnesses every word might be established.’ “And if he refuses to hear them, say it to the assembly. And if he refuses even to hear the assembly, let him be to you like a gentile and a tax collector. “Truly, I say to you, whatever you bind {1} on earth shall be having been bound {1} in heaven, and whatever you loosen {1} on earth shall be having been loosened1 in heaven. {Footnote: 1 Binding and loosening is Hebidiom for exercising authority (to prohibit and permit).}
“Again I say to you that if two of you agree on earth concerning any matter that they ask, it shall be done for them by My Father in the heavens. “For where two or three are gathered together in My Name, there I am in their midst.” (Matthew 18:15-20 The Scriptures 1998+)

 The word used for 'community' in Matthew's Greek Gospel is εκκλήσία - ecclesia in Latin - which soon became the common expression for a Christian community [= church]. εκκλήσία stood for 'the whole community', and more specifically: 'the community in full assembly'. In the hellenistic [= Greek] world of the Early Church, decisions made by an εκκλήσία were made democratically - another Greek word. It means that all members of the εκκλήσία had a vote in the assembly.

When we read the Acts of the apostles we can see that a sort of democratic process was the rule in the formation of the meetings and in the working together of those who wanted to follow Jesus. To the community, never was demanded to follow one person in particular.

Torchlit procession to mark the 50th anniversa...
Torchlit procession to mark the 50th anniversary of the Second Vatican Council at the Vatican (Photo credit: Catholic Church (England and Wales))
It is very significant that the apostles addressed their inspired letters to the whole community - εκκλήσία - in a particular town. “For instance: 'I, Paul, appointed by God to be an apostle, sends greetings to the church (εκκλήσία) of God in Corinth, to the holy people of Jesus Christ . . .' ” (1 Corinthians 1,1-2.) Several priests and bishops are now aware that "Church" denoted not the hierarchy, nor an institution but the People of God. They say that the Second Vatican Council stressed this notion again in Vatican Council II, Lumen Gentium § 9-17. And the Council reiterated that all members of the People of God share in responsibility, and therefore in a measure of authority, for the whole community. Every baptised person carries authority as priest, prophet and queen/king with Christ and takes part in Christ's universal mission.

“The faithful who, by baptism are incorporated into Christ, are placed in the people of God, and in their own way share the priestly, prophetic and kingly office of Christ, and to the best of their ability carry on the mission of the whole Christian people in the Church and in the world.”
Vatican Council II, Lumen Gentium § 31.
At last they know that Each member of the People of God shares responsibility for the good of the whole community of faith. In the community it is not just one person who is responsible for all the others or who can lead all the others telling them what to do or what not to do.

"By divine institution Holy Church is ordered and governed with a wonderful diversity. "For just as in one body we have many members, yet all the members have not the same function, so we, the many, are one body in Christ, but severally members one of another"(Romans 12,14-6). Therefore, the chosen People of God is one: "one Lord, one faith, one baptism"(Ephesians 4,5); sharing a common dignity as members from their regeneration in Christ, having the same filial grace and the same vocation to perfection; possessing in common one salvation, one hope and one undivided charity. There is, therefore, in Christ and in the Church no inequality on,the basis of race or nationality, social condition or sex, because "there is neither Jew nor Greek: there is neither bond nor free: there is neither male nor female. For you are all 'one' in Christ Jesus"(Galatians 3,28; cf. Colossians 3,11).
If therefore in the Church everyone does not proceed by the same path, nevertheless all are called to sanctity and have received an equal privilege of faith through the justice of God(cf. 2 Peter 1,1). And if by the will of Christ some are made teachers, pastors and dispensers of mysteries on behalf of others, yet all share a true equality with regard to the dignity and to the activity common to all the faithful for the building up of the Body of Christ. "
Vatican Council II, Lumen Gentium § 32. 
For I say, through the favour which has been given to me, to everyone who is among you, not to think of himself more highly than he should think, but to think soberly, as Elohim has given to each a measure of belief. For as we have many members in one body, but all members do not have the same function, so we, the many, are one body in Messiah, and members each one of one another. Now having different gifts, according to the favour which was given to us, let us use them accordingly: if prophecy, according to the proportion of belief; if serving, in the serving; or he who is teaching, in the teaching; or he who encourages, in the encouragement; or he who is sharing, in sincerity; he who is leading, in diligence; he who shows compassion, joyously.
(Romans 12:3-8 The Scriptures 1998+)
Brothers, as a man I say it: a covenant, even though it is man’s, yet if it is confirmed, no one sets it aside, or adds to it.
(Galatians 3:15 The Scriptures 1998+)

But the Scripture has shut up all mankind under sin, that the promise by belief in יהושע  {Jeshua} Messiah might be given to those who believe. But before belief came, we were being guarded under Torah, having been shut up for the belief being about to be revealed. Therefore the Torah became our trainer unto Messiah, in order to be declared right by belief. And after belief has come, we are no longer under a trainer. For you are all sons of Elohim through belief in Messiah יהושע . For as many of you as were immersed into Messiah have put on Messiah. There is not Yehuḏite nor Greek, there is not slave nor free, there is not male and female, for you are all one in Messiah יהושע . And if you are of Messiah, then you are seed of Aḇraham, and heirs according to promise.
(Galatians 3:22-29 The Scriptures 1998+)

When the Messiah, who is our life, is manifested, then you also shall be manifested with Him in esteem. Therefore put to death your members which are on the earth: whoring, uncleanness, passion, evil desire and greed of gain, which is idolatry. Because of these the wrath of Elohim is coming upon the sons of disobedience,{1 Footnote: 1Eph. 2:2, Eph. 5:6. in which you also once walked when you lived in them.} But now, also put off all these: displeasure, wrath, evil, blasphemy, filthy talk from your mouth. Do not lie to each other, since you have put off the old man {1} with his practices, {Footnote: 1Rom. 6:6, Eph. 4:22.} and have put on the new one who is renewed in knowledge according to the likeness of Him who created him, where there is not Greek and Yehuḏite, circumcised and uncircumcised, foreigner, Scythian, slave, free, but Messiah is all, and in all. Therefore, as chosen ones of Elohim, set-apart and beloved, put on compassion, kindness, humbleness of mind, meekness, patience, bearing with one another, and forgiving each other if anyone has a complaint against another, indeed, as Messiah forgave you so also should you. But above all these put on love, which is a bond of the perfection. And let the peace of Elohim rule in your hearts, to which indeed you were called in one Body, and be filled with thanks. Let the Word of Messiah {1} dwell in you richly, teaching and admonishing one another in all wisdom, singing with pleasure in your hearts to the Master in psalms and songs of praise and spiritual songs. {Footnote: 1John 12:48, Dt. 18:19, Rev. 19:13.} And whatever you do in word or deed, do all in the Name of the Master  יהושע, giving thanks to Elohim the Father through Him.
(Colossians 3:4-17 The Scriptures 1998+)
God distributes the gifts of the Spirit to the faithful of every rank. That is why all rightly share in the decision making processes of and for the community.


Ministry of the Apostles, a complex multi-figu...
Ministry of the Apostles, a complex multi-figure icon with a full-height image of Jesus Christ, surrounded by sectors with scenes of His disciples' calling, ministry and martyrdom. Icon from the Yaroslavl Museum Preserve. (Photo credit: Wikipedia)
When the Church grew and became more organised, it assimilated government structures first from the Roman Empire, then from the secular kingdoms of the Middle Ages. Soon it was to adapt certain pagan rites and ideas as well as holy days, because other-while they would come in trouble with the local governing committees.To make it easier to get in unison with the civil governing official they introduced the civil ruling system and hierarchy.  The exercise of authority became top-down, hierarchical and feudalistic.

Anno 2012 many bishops and priest of the Roman curia find that "While retaining some of the useful organizational tools acquired in the past, the Church of our own time should re-instal the pattern of true universal co-responsibility envisaged by Christ and the apostles. It can do so by adopting many of the excellent democratic principles of the secular societies in which we live."

God does not want us to follow people or institutions. Also Jesus did not to take him as the wonder-doer  or to honour him. He told people to listen to his words but to recognise them as the message from his Father, to whom we also should pray "Our Father". In many of his parables and preachings Jesus clearly showed others he importance of following the One and Only One True God, his Father in heaven.

As the seed of Abraham we should be one united people. We may not be isolated individuals but should be one family and behave like brothers and sisters in Christ. Jehovah God wants us all to be part of the salvation not as a “me and Jesus” thing. Rather, He desires to save us as His Set -Apart or holy, beloved people. Each individual in the Church of God has to submit himself to the Master Builder's hand. Our sacrifices offered to God must be of ourselves; each in our measure must try to follow Jeshua (Jesus) who set himself apart and kept away from sin, living a life according to the commandments of his Father, the Elohim Jehovah God. This anointed one, who offered himself, is the one we should follow.

Because it is contained in the Scripture, “See, I lay in Tsiyon a chief corner-stone, chosen, precious, and he who believes on Him shall by no means be put to shame.” {1} {Footnote: 1Isa. 28:16.} This preciousness, then, is for you who believe; but to those who are disobedient, “The stone which the builders rejected has become the chief corner-stone,”{1} {Footnote: 1Ps. 118:22.} and “A stone of stumbling and a rock that makes for falling,”{1} who stumble because they are disobedient {2} to the Word, to which they also were appointed. {Footnotes: 1Isa. 8:14. 2See John 3:36, Heb. 3:18.}
But you are a chosen race, a royal priesthood, a set-apart nation, a people for a possession, that you should proclaim the praises of Him who called you out of darkness into His marvellous light, who once were not a people, but now the people of Elohim; who had not obtained compassion, but now obtained compassion.
(1 Peter 2:6-10 The Scriptures 1998+)

So do not be ashamed of the witness of our Master, nor of me His prisoner, but suffer hardship with me for the Good News according to the power of Elohim, who has saved us and called us with a set-apart calling, not according to our works, but according to His own purpose and favour which was given to us in Messiah יהושע  before times of old, but now revealed by the appearing of our Saviour יהושע  Messiah, who indeed abolished death and brought life and incorruptibility to light through the Good News,
(2 Timothy 1:8-10 The Scriptures 1998+)
All those who call themselves Christian should be followers of Jesus, keeping to his words and holding his commandments, going out in the world preaching the Good News, evangelizing and bringing as much people back to Jesus his Father, Jehovah God.

God nor Jesus never intended Church to be a bureaucracy. It had to be a means to feel united as children of God and to give live structure under the guidance of the Word of God.
All Christians should have a greater awareness that our faith is necessarily ecclesial. The ecclesia should be the home of the people who want to follow Christ and continue their search to come as close as possible to the Father of Jesus, who is also our Father and should be the only Holy Father.
It is in the ecclesia that faith should be celebrated, lived, and shared in brotherly love, with respect and equality for everybody.



Democratic principles

Leonard Swidler"We can learn tried and tested democratic principles such as the following:
* creating councils through which people's voice can be heard;
* the fair election of leaders;
* accountability for all entrusted with tasks;
* a limited term for office holders;
* transparency;
* ensuring that all groups in the Church are duly represented;
* due process of law;
* and the separation of legislative, executive and judicial powers."
Len Swidler

+

Do find the call on all members of the People of God to assess the situation in the Catholic church.: Due democratic process should be used in decision making. > Catholic Scholars' Jubilee Declaration

Please do read:
  1. What and why Ecclesia
  2. Meetings
  3. Not bounded by labels but liberated in Christ
  4. Reasons to come to gether
  5. Look for your Refuge by God
  6. Minimizing the power of God’s Force the Holy Spirit
  7. Position and power
  8. Raising digression
  9. Politics and power first priority #1
  10. Politics and power first priority #2
  11. Politics and power first priority #3 Elevation of Mary and the Holy Spirit
  12. The Ecclesia in the churchsystem
  13. Manifests for believers #5 Christian Union
  14. Philippians 1 – 2

 Also of interest:



+++
Enhanced by Zemanta

Sunday 19 February 2012

Antwerp Ecclesia

According to the latest news on Carelinks according to Duncan Heaster there is a Christadelphian ecclesia in Antwerp.

On the Carelinks website is written:

For January: "There are strong groups of Iranian brethren and contacts developing in Belgium and Scandinavia, as reported previously. This week it was our pleasure to visit again the group in Antwerp and to assist them with the baptisms of two brethren, D and D
These brethren both have wives and families, and they need our prayers in the difficult situation they are all in. Darius had been attended a church for a year but they refused to baptize him because he couldn't pay tithes. He then started searching wider for the real truth and was providentially led to us by a meeting with another Iranian brother."

For February:  "The spread of the Truth amongst the network of Iranian brethren throughout Western Europe is an amazing if largely unrecognized phenomena, and an amazing evidence that God is indeed active today amongst those often rejected and marginalized by Western society. Another brief visit was paid to the ecclesia at Antwerp, and we're pleased to report the baptism of brother A. Iranian brethren from elsewhere in Belgium travelled to be with us for this happy event and to strengthen our new brother."

It is incredible that in case there would be many Iranian Christadelphians in Belgium, they do not take any contact with other brothers and sisters in this so small country.
It is unbelievable that those baptised by Duncan Heaster in Belgium do not take any contact with us. The once I new of and contacted gave reasons why they did not want to have any contact with Christadelphians having any connection with CBM. It is really a shame and very unchristian like.

I would like to invite all those who want to call themselves Christadelphian and are staying in Belgium to contact the Christadelphian brothers from Mons and Leuven and contacting the Christadelphian Ecclesia Brussel-Leuven.

We should unite as brothers and sisters and come together, meeting regularly and forming one ecclesia together or having connections between the different ecclesiae. Not ignoring each others existence.

Monday 5 September 2011

The strugles of Taipei Ecclesia

Although Christianity constitutes only a tiny religious demographic in Taiwan, the Christian population is focused heavily in Taipei.

Taipei ecclesia is a tiny congregation in the middle of a sea of hostile evangelical churches. A visiting brother from the US, Jonathan Burke his wife, and the only local Christadelphian sister, started by visiting a local church twice a week, attending all their meetings. They spoke on a regular basis and deliberately avoided controversial topics. They only raised our beliefs when they were asked.

The local evangelical churches in Taiwan all made an agreement with each other years ago about a 'minimum statement of faith' to which everyone has to give assent in order to be accepted. If you don't accept that, then they don't accept you.

In contrast, there is a small but thriving house church movement (there's one in the apartment on the floor below us actually), where it's easier to find people with an open mind and more Biblical beliefs (belief that God is one person, belief that people are truly mortal, etc), but the house churches are quite close knit and not easy to visit unless you know someone who is already in one. They're quite private in some ways, and keep a low profile, because they're typically people who wouldn't be accepted by the Christian mainstream.


Read more > The strugles of Taipei Ecclesia

Monday 9 May 2011

Intenties van de ecclesia

Een verkorte Engelse versie is beschikbaar / English shortened version: Intentions of an Ecclesia

Jezus werd als Redder naar de aarde gestuurd om het Koninkrijk van God tot leven te brengen. Al is hij aan een paal ter dood gebracht is hij terug levend gemaakt door diezelfde Vader die er voor gezorgd had dat hij hier was. Dankzij God de Vader is de zoon nu nog ter beschikking om ons te sturen.

"Indien een man in mij blijft, blijf ik in hem, en zal hij veel vruchten dragen" (Johannes 15:5). zegt Jezus naar zijn toehoorders, en "wie wil horen, hore" "wie zien wil, zijn ogen worden geopend". Hiermede is de hoofdvraag gesteld of wij wel willen horen en zien.

In het verleden zijn er reeds aangesteld over volken en over koninkrijken, om ze uit te rukken en af te breken, om ze te vernielen en te verwoesten, om ze op te bouwen en te planten. (Jeremia 1:10)
Doorheen de geschiedenis kunnen wij regelmatig herlevingsmomenten in het Christendom waarnemen. Momenten van verdraaiing, revolte, afbraak, wederopbouw en herleving.

In de 19de eeuw was er nogmaals een herleving van mensen die ernstig het Woord van God wensten te onderzoeken en Dit Woord opvolgen en niet zozeer op het woord van mensen blijven voortborduren.
Ook Dr. Thomas was zulk een onderzoeker van de Bijbel die ook zijn oor te luisteren legde bij ander Bijbelonderzoekers. Maar ook omgekeerd waren er mensen die meer over de Waarheid wensten te weten komen en luisterden naar Dr. Thomas en zijn volgelingen.
Algemeen kwam het er op neer dat zij echte volgelingen wensten te worden van een man die zo vele honderden jaren voor hen had geleefd. Zij waren er van overtuigd dat die Jood een Boodschapper van God was welke die Beloofde Redder was waarover zovelen voor hem al hadden over gesproken. Jaren op voorhand was hij aangekondigd en nu had de wereld hem kunnen zien en horen.

Wij kunnen hem niet meer ontmoeten.Wij zullen in hem moeten geloven zonder hem te zien of persoonlijk te horen. Want horen spreken kunnen wij in zekere zin wel, doordat datgene wat hij gezegd heeft is opgetekend geworden door verscheidene schrijvers. Die geschriften kunnen wij lezen en ter harte nemen.

Indien wij die optekeningen ter harte willen nemen en met een juiste gezindheid of hartetoestand lezen zullen wij ook voldoende inzicht krijgen om onze volgende stappen te zetten.

Aan het begin van onze huidige tijdrekening was die arbeiderszoon Jezus een veel besproken figuur die in opspraak kwam. Het liep zelfs zodanig de spuigaten uit dat hij als een zware crimineel ter dood werd gebracht.
Voor die Jezus van Nazareth de dood vond had hij vele gelegenheden gevonden om onder het volk te komen en met zeer velen te praten. Met zijn aanhangers kwam hij samen in de open natuur en durfde ook discussies aangaan met tegenstanders in synagoges.

In de eerste eeuw van onze tijdrekening was er geen formeel lidmaatschap van een Jezusgenootshap of een soort Jezuskerk. Als Jood beleed Jezus trouwens zijn godsdienst in de synagoge. Zijn aanhangers volgden hem en op andere tijdstippen kwamen zij ook bijeen met volgelingen van hem. Deze bijeenkomsten gebeurden onafhankelijk van elkaar en met slechts een liefde-verplichting naar God die de mensen samen bracht en naar elkaar die wensten samen bijeen te komen.
Het doel van diegenen die samen kwamen was elkaar te laten aanvoelen hoe zij ook in bewondering stonden voor die ene man die er in sloeg zuiver te blijven, getrouw aan God, zichzelf opzij durfde te zetten voor anderen. Zij wilden Jezus volgen en wensten gelovigen te worden; alsook wilden zij gelijkgestemde geesten ontmoeten. De begeesterden vonden het fijn om andere gelijkgezinden te ontmoeten en stelden dan ook alles in het werk om meerdere gelegenheden te hebben om elkaar te ontmoeten.

Het gebeurde wel dat er op die bijeenkomsten eerste leerlingen of apostels van Jezus bij waren, maar dat hoefde niet altijd zo te zijn. Onderling kwamen zij ook bijeen in elkaars huizen of tuinen. Soms waren ouderen aanwezig, vaak niet. De samenkomende werden aanschouwd als "de kerk" en sloeg niet op een specifiek gebouw maar op de aanhangers van Jezus die bezig waren met het bijeenkomen en het verkondigen.

Het Griekse woord voor "kerk" is "ekklesia" welk eenvoudig die verwijst naar die vergadering, meeting of  naar diegenen die "werden uitgeroepen". "Kerk" was een onreligieus woord. Het verwees slechts naar een groep van mensen. In dit geval de groep van mensen die aanhangers van Jezus waren.

In enkele van onze artikelen zult u kunnen vinden dat "Kerk" geen organisatie is, gebouw, of een ontmoeting van enigerlei soorten. In de echte zin van het woord zou het woord gewoon een groep van mensen moeten beduiden die Christus volgen. Toen Jezus zei "ik zal mijn kerk  bouwen" had hij het niet over een letterlijk gebouw dat hij ging oprichten, maar over een gemeenschap die hij zou vormen en ondersteunen.

De te bouwen "Kerk" betekende eenvoudig dat hij een uitgeroepen groep  of menigte of genootschap of vergadering ging vormen.

Taal is een gegeven dat in tijd verandert. Een levend iets zijn moeten wij ons bewust zijn van hoe dat veranderde en soms kan het ook hulpzaam zijn om te weten waardoor het veranderde.
Het woord "Kerk" kon ook niet ontsnappen aan de wispelturigheid van het volk en haar taal.
Vandaag heeft men meerder betekenissen voor het woord "kerk" terwijl wij toch moeten vaststellen dat de meeste mensen toch in eerste instantie danken aan een kerkgebouw, in tweede instantie aan de Rooms Katholieke Kerk, in derde instantie aan de instelling van de Katholieke Kerk en eigenlijk vergeten velen te denken aan de geloofsgemeenschap van die mogelijke 'kerken'.

Daarom komt het er echt op aan dat wij de mensen leren inzien dat 'kerk' veel meer omhelst dan een kerkgebouw of één bepaalde denominatie van het Christendom. Wij moeten hen tonen dat het meer dan slechts een betekenis heeft dan zij willen selecteren. Want uiteindelijk heeft het ook te maken met een wil tot keuze maken. Het al of niet willen inzien van iets.

Het is heel behulpzaam om "kerk" duidelijk te definiëren. Een ecclesia moet het als één van haar taken zien om dat op te klaren. Wij kunnen ook het woord genootschap of bijeenkomst of broeders of heiligen of volgelingen gebruiken.

De volgelingen van Christus en hun aanhangers kwamen samen om God in hun midden te voelen en samen die ervaring te delen, en dat is wat wij nog steeds vandaag moeten doen. Zij zaten niet achterover om enkel maar te luisteren naar iemand die daar wat stond te verkondigen. Zij wachtten niet op een dominee om hen een preek te geven van op de kansel, of voor een muziekleider om hen een lied te laten zingen of slechts voor ouderlingen om te bidden. Zij kwamen samen om van de aanwezigheid van elkaar te genieten en om aan een vergadering deel te nemen om de Heer te loven. Zij wisten hoe Jezus overal rond ging (het gebroken-hart genas, gevangenen bevrijdde, de aanvaarding van God verkondigde, enz.) om te verkondigen en de realiteit, liefde en macht van het Koninkrijk te demonstreren. Diegenen die lief en leed met elkaar wensten te delen in de naam van Jezus Christus waren bewust met welke soort taak hun Hoofdleraar hen gelast had.

Jezus nam de Gospel naar de straten en vertelde iedereen uit te gaan in de wereld en het Goed Nieuws te verspreiden.

Om dat nieuws kenbaar te kunnen maken moeten wij dit zeker niet "binnenkamers" houden. Dat Goede Nieuws moet niet enkel tot een bepaald gebouw beperkt blijven. Wij moeten het woord naar buiten brengen. Dit betekent dat kerk, in de eerste plaats een overgang moet zijn van een "kom zien" plaats naar een "ga en wees met de verlorenen" beweging. Wij moeten gaan waar mensen reeds uit en hangen bereid zijn gesprekken aan te gaan met hen over de geweldige liefde van ons leven.

Om het Goede Nieuws te verspreiden moeten wij uit gaan naar diegenen die het nog niet kennen. Als gemeenschap moeten wij de ongelovigen tonen dat wij een gemeenschap van gelovigen zijn met een opmerkelijke hoop. Wij kunnen hen gewaar laten worden dat wij een levende gemeenschap zijn die ook van deze tijd kan zijn, maar welbepaalde prioriteiten voorop stelt.
Zij die samen komen en aldus 'kerk' vormen moeten als ecclesia hun doelstellingen kenbaar maken. zij moeten duidelijk maken dat zij slechts samen komen om hun leven met elkaar te delen, de Vader te vereren en te loven. Hun bijeenkomst moet naar de buitenwereld toe ook een teken van verbondenheid zijn en de onderlinge eenheid tonen van ware volgelingen van Jezus Christus die er van genieten om als broeders en zusters bijeen te komen.

Zo voor bijeenkomsten, wanneer de alle Mensen van God in een plaats bijeenkomen is het voor een tijd waar "alle dingen worden gedaan om elkaar op te bouwen " of "om de kerk te versterken" (1 Korinthiërs 14:26).
Al de verscheidene kerkbijeenkomsten zijn voor het Lichaam van Christus, "om elkander tot liefde en goede daden aan te sporen" (Hebreeën 10:24-25) en in nauw contact te brengen met onze Verrezen heer Jezus Christus. Die bijeenkomsten zijn (bijbels) geen tijd van openbaar spektakel waarbij er slechts één of enkelen voor de bezoekers en leden het woord en handelingen verrichten. Het was en hoort een tijd te zijn, waarbij alle aanwezigen hun liefde voor God kunnen uiten en zich kunnen richten op die relatie met God en op de verhoudingen met anderen en op de verdieping in het Woord.

Een meeting voor broeders en zusters in Christus kunnen overal plaats hebben waar andere mensen zijn. Zo kunt u samen komen in kroegen, winkelcentra, restaurants, parken, vergaderzalen. U zou kunnen zeggen dat wij kerk nodig hebben waar reeds mensen uit hangen. Daar waar de mensen zijn moet de kerk komen. Wij hebben een kerk nodig in ieder winkelcentrum, iedere Carrefour, Bijkorf, Sainsbury of Tesco. Kerken kunnen daar gaan waar de mensen zijn. Kerken kunnen snel beginnen en vlug overal reproduceren. Op deze manier wordt de kerk wat het hoort te beteken: een "gangbare" beweging.

De homosapiens is niet gecreëerd om op zijn eigen te zijn. Mensen werden ontworpen om elkaar nodig te hebben en om op elkaar te kunnen vertrouwen. Mensen werden ontworpen om van elkaar te leren en te groeien door de liefhebbende wisselwerking met andere mensen.

Dat zou ook de intentie van het bijeenkomen moeten zijn: samen zijnd onder de vleugels van Christus Jezus. Samenkomend met mensen met een zelfde voorkeur om in een liefhebbende verhouding met andere gelovigen zich te vinden en elkaar de gelegenheid te geven om op een andere wijze te beginnen te leven en om een nieuwe bevrijdende weg in te slaan voor een nieuw leven.

Kleine groepen van mensen hebbend die samen komen in publieke of private aangelegenheden zou je huiskerken kunnen noemen, maar wij zouden toch liever  verkiezen om hen Ecclesiae (de meervoudsvorm van ecclesia of  Kerk/ekklesia) te noemen.

Samenkomend zij zou iedereen dezelfde intentie moeten hebben, waarbij zij hun liefde voor God kenbaar maken en hun gelooft in de zoon tonen, die gewillig was voor ons te sterven aan de martelpaal. Samenkomend in de ecclesia moet de gemeenschap van gelovigen de intentie hebben om een bijeenkomst te hebben van gelijkgezinde gelovigen die de liefde voor elkaar als broers en zussen in Christus zouden moeten delen.

De 'Kerk' of beter de ecclesia kan dan de plaats worden waar wij mensen treffen om ons aan te moedigen wanneer wij het nodig hebben en mensen vinden om ons te ontwikkelen. Het zou de plaats moeten zijn waar wij het ontzagwekkende geschenk hebben om van een steunstructuur te te mogen gebruik maken om op te vertrouwen wanneer dingen moeilijk worden.

Terwijl de huidige denominatie-kerken meestal kopies van elkaar vormen moet de ene ecclesia helemaal geen juiste kopie van de andere ecclesia te zijn. Iedereen is verschillend zo ook kan iedere ecclesia verschillend zijn. Iedere toestand is verschillend zo kan iedere dienst  eveneens verschillend zijn. Wij hebben geen stel van Gemeenschappelijke Gebeden, Kerkboek of een missaal nodig om een strikte volgorde in de dienst na te volgen.

Een gemeenschap creërend die veilig en is die de eigen liefde van God reflecteert is niet zo maar iets dat gebeurt. De ecclesia moet de weerspiegeling van het lichaam van Christus zijn. Dat lichaam heeft ook meerdere ledematen die ook verschillend van elkaar zijn. Iemand moet het aandurven om zich kwetsbaar op te stellen, te riskeren zich vrij te uiten en te zeggen "Dit is wie ik echt ben". Wij moeten in de ecclesia tegelijk geestelijk en menselijk zijn.

Zoals in een familie zouden wij rond ons leven moeten voelen en er ons bewust van moeten zijn dat er buiten het gezin ook leven is. Naast de ecclesia is er ook leven, zowel in de wereld  maar ook in de broederschap. Wij zouden de verschillen van karakters en de verschillen van toestanden moeten herkennen. Onze menselijkheid zou gemeenschappelijk met iedereen moeten gedeeld worden. Onze menselijkheid delend maakt ons niet zwak — het maakt ons dicht bij andere mensen staand. Het staat ons toe dat Bijbelse bevel "te volbrengen om een ander aan te nemen zoals Christus u heeft aangenomen". Iemand moet opzettelijk over bepaalde grenzen durven gaan, met het nemen van het risico om de maskers te verwijderen. In deze omgeving van aanvaarding zullen anderen hetzelfde doen en zal zich de ware gemeenschap kunnen ontwikkelen.

Wij zouden plaats moeten maken voor mensen om met elkaar te delen. En door het creëren van een mooie atmosfeer kunnen wij elkaar helpen om los te komen. Daar moet tijd voor gemaakt worden, wat kan gebeuren tijdens maaltijden, bijeenkomsten. Door in een ecclesia zulk een gelegenheden te creëren waarbij in  de samenkomst meerdere zaken kunnen gedeeld worden zal men een lekker samenzijn krijgen waar mensen ruimte hebben om hun ervaringen met anderen te delen. Het open stellen om samen het leven te delen met de ander maakt deel uit van het opstellen als broer en zuster van elkaar. De ecclesia moet het zo ver krijgen dat iedereen dat gevoel van broederschap kan hebben en zich bereid voelt om te durven durven delen en om van de anderen aan te nemen als uw broer of zus.

Goede verhoudingen zijn op de onontkoombaarheid van conflicten gebouwd waartegen wordt gekeken en de mogelijke oplossingen die men aandurft om te onderzoeken. De verhouding van die conflicten en oplossituaties zijn geschoeid in de mogelijkheid om de ecclesia zelfs sterker te maken. Verhoudingen of relaties worden gemaakt ons te doen groeien. Wij moeten met de echte kwesties van pijn, trots, woede, communicatie en vergevingsgezindheid omgaan.

Een Kerk of ecclesia maken betekend dat men zich open moet stellen naar de ander. Wat dan ook hun positie in het leven of wat hun interesse ook mogen zijn, moeten wij oog en oor voor hen hebben. Geïnteresseerd te worden in die dingen dat zij doen, lezen, zien op televisie, enz. maakt deel uit van de saamhorigheid. Daarin moeten wij aannemen dat wij dichter bij de één dan bij de ander kunnen staan. Maar wij zouden ons er ook bewust van moeten maken dat niet alle verhoudingen verdergaan gaan of even 'close' moeten zijn, zelfs wanneer zij goed zijn. Het deel uitmaken van een transformatie-familie zou nauw aan het hart en ziel moeten liggen en zou dat moeten uitmaken waarvan het betekent de "kerk" te "zijn".

Het zijn die bijeenkomsten van gelovigen die de kerk maken en uitreiken om de buren te zegenen en buurten te herstellen. Elke ecclesia of Kerk zou een klein hart van een gemeenschap moeten zijn. De rode bloedcellen van de Parochie die de zuurstof aan brengt en energie voor de gehele gemeenschap oplevert.

Samen moeten wij proberen samen te werken zodat wij het schone verse bloed iedere dag van de week een heel jaar er doorheen krijgen.
Welk voedsel, haar kwaliteit en hoeveelheid hangen af van keuzes, maar in iedere gemeenschap zou het kostbaarste voedsel en hoofdgerecht het Woord van God moeten zijn. Alles zou rond de Bijbel moeten gecentreerd worden.

Wij kunnen vele verschillende Kerken ontmoeten, maar voor iedereen van hen zou de hoogste prioriteit de Liefde voor de Ene en Enige Ware Elohim God de Almachtige Jehova/Jahweh en Zijn Woord moeten zijn, plus het verspreiden van de Gospel, het Goed Nieuws van de Redder Jezus/Yeshua, de Messias, zijn terugkeer en het Koninkrijk van God.

Diegenen die reeds zijn gedoopt zouden degenen moeten zijn die de anderen onderrichten. Zij zouden het Goed Nieuws van het Komende Koninkrijk moeten verkondigen. Indien wij slechts ' zoeker vriendelijk' contact handhaven en de "informatie" buiten zetten en zo maar voortdoen en vasthoud aan een "godsdienstige portie bedien ons" zal iemand, ergens, ons wekken en zullen wij kunnen beseffen wat echt nodig is en moet gedaan worden doordat de ander "mij op het hart zal drukken wat er moet gebeuren in het doen van wat God uiteindelijk wil.

In de Bijbel kunnen wij vinden: "Zoals u, geliefde, wel goed weet dat onze hoogste plicht juist is het geweten te vormen zodat wij kunnen weten hoe wij voor God en onze buur staan. Daarom moeten wij ook snel aan deze woorden vasthouden en gewoon worden aan de uitdrukking : "Zoon, wees van goed gejuich, uw zonden zijn vergeven" en zulke gezegdes waarvan de Gospel vol van staat".

Een meeting of vergadering moet dus aantrekkelijk genoeg zijn voor iedereen en van goed gejuich en met een open geest zijn, zodat de samenkomst het gevoel kan geven  dat iedereen die daar bijeenkomt ook welkom is.

Zoals eerder aangehaald zouden wij aan de mensen het gevoel moeten geven en inzicht dat hoewel wij deel van deze wereld zijn (er in levede en er in levend moeten blijven) wij gewillig ons willig bezig  houden met de dingen die eeuwig zijn. Anderen moeten opmerken dat wij "deelnemers van de goddelijke natuur" zijn. Indien wij ons Christen, een volgeling van Christus, willen noemen, moeten wij de levensstijl van Jezus volgen. Ook moeten wij zoals hij zichzelf uitsloot ons zelf wegcijferen ten voordele van anderen. Alle eigen ingenomenheid moet weggewerkt worden. Eigen ingenomenheid in ons hart, het egocentrisme en egoïsme, de lelijke houdingen en gedachten en alles dat niet in de natuur van God is zou moeten onttroond worden en moeten gekruisigd. Er is geen andere definitie in het Woord van God voor "christendom" (Mattheus 10:34-39; 13:44; Lukas 14:33; Markus 10:19-22).

Als aanhangers van Christus zullen wij niet enkel moet betrachten waardige kinderen van God te worden en ons in de zelfde manier als Jezus te gedragen. Wij zouden ons moeten opstellen als een broer of zus van iedereen rond ons met dezelfde affectieve liefde als de Nazarener man die bereid was zijn leven te geven. Hoewel dat moeilijker is dan het merendeel van ons denken en al zou dit vermoedelijk niet meer noodzakelijk zijn voor ons om die gelijkaardige beslissing te nemen. Maar het doden kan ook in de figuurlijk betekenis vandaag nog opgaan.
Wij moeten de mensheid er op drukken om eeuwigheid te aanvaarden ook al zullen zij ons dan uitmaken en van ons vinden dat wij dogmatische, enggeestige en onverdraagzame goedgelovigen zijn. Ook al zouden zij ons beschuldigen zou het nog geen reden mogen zijn om stilzwijgend aan de zijkant te gaan staan. Al de verwijtende uitlatingen zullen wel genoeg zijn om vele van ons te intimideren en het stilzwijgenop te leggen. Er is niets gênanter en intimiderender naar de moderne Christen dan beschouwd te worden als eng  en dogmatisch. Ook het gebruik van Gods Naam zal velen doen lachen met ons en velen toch zo ver kunnen brengen dat zij die naam niet durven uit spreken. Maar het komt er op aan dat wij die naam wel degelijk kenbaar maken. dat was een van de vele opdrachten welke God aan Zijn volk had gegeven.

De ecclesia zou naar de buitenwereld ook moeten laten zien wie zij in de kuip heeft. Wij zouden overeenstemmend onze geloof moeten leven en dit moet tonen dat wij echt geloven dat God een dag heeft voorbereid waarop Hij de wereld in rechtschapenheid zal beoordelen. Dit moet wereldwijd bekend gemaakt worden, niet door mensen die (enkel) de correcte doctrine brengen, maar door hen die met een brandende overtuiging komen van wat zij zullen moeten verwachten. Hoewel onze apostolische taak is een ongewenst en onwelkom bericht naar een onverschillige wereld te brengen, is het een bericht dat wij enkel kunnen brengen in dezelfde verhouding als wij kunnen demonstreren. Wij zullen moeten uitgaan in de wereld om te gaan prediken. Het gaan getuigen behoort te gebeuren in eigen huis maar ook daarbuiten, plus ook onder elkaar in de gemeenschap van gelovigen. Steeds moet er de intentie in de ecclesia zijn om blijvend te getuigen.

Maar als hechte gemeenschap moeten wij samen komen met de inspirerende gedachten zich te laten begeesteren en te voeren met de inspiratievolle gedachten om het werk voor God te kunnen doen.

Misschien moeten wij de wereld ondersteboven keren en daarom moet iedereen in de ecclesia zich klaarmaken omdat te kunnen doen. Elkeen in de gemeenschap van gelovigen die samen de ecclesia vormen heeft de taak om elkaar te helpen om te kunnen slagen.
Samen zouden wij ervoor zorg moeten dragen dat iedereen beseft wat hun verantwoordelijkheid is in de opbouw van anderen en hoe zij hun steentje zullen moeten bijdragen om iedereen mee te helpen zich op te bouwen en er zorg voor te dragen dat niemand zou gaan verzwakken of machteloos worden of dat ze een onbeduidende kerk zouden worden die geen zuiverheid of ijver of persoonlijkheid heeft.

Het Geestelijke voedsel in ons hart dragende zouden wij het met iedereen rondom ons in de ecclesia en buiten in de wereld moeten delen. En met diegenen die samen komen om het Woord van God te delen kunnen wij ook samen een liefdemaaltijd houden. Samen eten en drinken terwijl wij de tijd nemen om gezellig over onze ervaringen praten en over hoe wij dat Woord ervaren. Het organische voedsel van de wereld kan in ons hervat worden, maar wij moeten bewust zijn dat het op de juiste manier zou moeten gekweekt of gecultiveerd moet worden waarmee God zou akkoord gaan. Daarom in respect van God Zijn creatie zouden wij respect naar Zijn planten en dieren en naar de mensen rond ons moeten tonen.

Wij zouden de zaden moeten nemen en zouden de tarwe van het kaf moeten scheiden. Er kan veel dood hout zijn, maar door het snoeiwerk en ijveren voor het verse groen kunnen wij een mooie tuin ontwikkelen.

De ecclesia zou vooruit moeten kijken om zulk een mooie tuin te cultiveren waarin velen graag zouden willen vertoeven.
Het mag een oord van gezond genot zijn, waarin iedereen samen plezier kan hebben en samen kan groeien in gratie en kennis van de Vader, zoon en Heilige Geest.

Steek de hand uit naar elke niet-Christen in iedere plaats elke keer opnieuw. Iedereen van de geloofsgemeenschap zal kunnen merken, als zij voldoende gestimuleerd worden, dat zij ook die vele gelegenheden die God voor hen voorziet om te getuigen, dat ook zullen kunnen gaan waarmaken. Het zal durf vergen en tijd vragen, maar al doende zal men leren en hindernissen weten te overbruggen.
Door zich gehoorzaam op te stellen aan de Allerhoogste Heer des heren zal men kunnen groeien en verder mee kunnen werken om de gehele geloofsgemeenschap te doen groeien. Hiervoor zal iedereen zich moeten voor open stellen en ontvankelijk de grond moeten laten bevruchten.

Onze tijd hier tesamen op de aarde is slechts van zeer korte duur. Onze tijd samen met een wederzijdse ruil van levens zal ook spoedig ten einde komen. Dus laten wij de tijd die ons rest goed gebruiken om niet enkel elkaar te vermanen maar meer om elkaar aan te moedigen. (Hebreeën 10:24-25)
Durft over anderen niet enkel de slechte dingen te zien en te klagen, maar merk de goede dingen op. Durft ook te zeggen "Wij zouden dit of dat kunnen doen" in plaats van "moeten doen". Creëer beweegredenen voor iedereen.

Laten wij als gemeenschap van gelovigen de goede houding aannemen om de juiste ingesteldheid te kweken bij iedereen die zich bij ons wil aansluiten in die ecclesia.
Zoals in een fijn gezin zouden wij een gemeenschap moeten vormen van gewillige kinderen, geïnteresseerd om altijd te leren en te groeien, dit steeds met elkaars helpende hand en volgens de Will van God.

Dat diegenen die zich verbinden in het Ware Geloof bewust zijn van de beloften van God en Zijn Plan voor de gehele wereld. Dat zij er gezamenlijk aan werken om de instructies over vreugde en lijdend op te volgen en vreugdevol uit te kijken naar beloning die God voor Zijn geliefden heeft voorzien.

Als gemeenschap moeten wij Gods redding delen en er zorg voor dragen dat iedereen gered kan blijven. Hoewel wij allen verschillende persoonlijkheden zijn is de eenheid in hetzelfde geloof betreft Jezus de Messias de drijvende factor voor de gehele gemeenschap en moet het die gedeelde hoop zijn welke iedereen levensvreugde geeft en iedereen in dezelfde hoop-voor-de-toekomst doet delen.

Ons deel is trouwe schepen van de liefde van God te zijn (2 Korinthiërs 4:7; 2 Timothéus 2:21). Laten wij daarom er zeker van zijn ijverig en gehoorzaam naar het bevel te zijn "om uitvoeringsvolgelingen te zijn". Dat is duidelijk geen passief bevel.


+

How and what 'you can eat' to get the best intentions you can read in:
An Organic Church in the line of what God wants
What to expect from a Christadelphian meeting?


Vind meer onder / Please do find more about the Ecclesia in:


Intentions of an Ecclesia

Full Dutch article / Uitvoerig Nederlands artikel: Intenties van de ecclesia

The Greek word for “church” is “ekklesia” which simply refers to those who were "called out" for an assembly or meeting. It was a non-religious word. It just referred to a group of people. In this case, the group of people who were followers of Jesus.

In several of our articles you shall be able to find that Church is not an organization, building, or meeting of any kind. In the real sense of the word it should be simply a group of people who follow Christ.
When Jesus said "I will build my church." it simply meant that he was going to form a called out group, or crowd, or fellowship, or assembly.

Language is something which changes in time, so naturally we do have tot follow it and take the word 'church' in the meanings how people look at it today. But we also have to show them that it means more then just one meaning they want to select.
It’s very helpful to define “church” clearly. We do have to make it clear it does not mean only the sort of building specially made for worship. We can also use the word fellowship, or gathering, or brethren, or saints, or disciples.

At the beginning of our Contemporary Time table (or Common Era = CE) Jesus gathered with his followers in the open nature and in synagogues. In the first century CE ther was no formal membership, just a love-commitment to God and each other that brought people gathering together.
The purpose of those who wanted to follow Jesus and became believers was to find same-minded people and to go with the message of the Hope which was given to them by Jesus Christ the Saviour. Sometimes apostles were present, many times not. Sometimes elders were present, many times not.
The church really is the followers of Jesus who engaged in gathering and going.

The disciples of Christ and their followers came together to experience God in their midst and that is what we still have to do today. They sit not back and wait for a pastor to preach them a sermon or for a music leader to sing them a song, or just for elders to pray. they came together to enjoy the presence of each other and to participate in an assembly to praise the Lord. they knew how Jesus went everywhere proclaiming and demonstrating the reality, love, and power of the Kingdom (healing the broken-hearted, setting captives free, proclaiming God’s acceptance, etc.) and were aware what sort of task their Master Teacher had given them.

Jesus took the Gospel to the streets and told everybody to go out in the world and to spread the Good News.

To be able to spread that news we do not stay 'binnenkamers' (or) inside the room. We have to bring the word outside. This means that church, first of all, needs to transition from being a “come and see” place to a “go and be with the lost” movement. We need to go where people are already hanging out and be prepared to have conversations with them about the great love of our lives.

A meeting for brothers and sisters in Christ can take place everywhere other people are. so you can come together in pubs, shopping malls, restaurants, parks. You could say we need church where people are already hanging out. We need a church in every mall, every Carrefour, Bijkorf, Sainsbury or Tesco. Churches can go where the people are, churches can start quickly anywhere and reproduce rapidly. In this way, the church becomes what it is meant to be: a “going” movement.

The homosapiens is created not to be on his own. People were designed to need each other and rely on each other. People were designed to learn and grow from loving interaction with other people.

That should also be the intention of gathering: being together under the wings of Christ Jesus. Coming with like-minded people together to find ourselves in a loving relationship with other believers enabling each other to begin to live life in a new way, a more freeing way.

Having small groups of people coming together in formations at public or private places you could call them house-churches but we would prefer them to call ecclesiae (the plural form of ecclesia/ekklesia). Coming together they all should have the same intention, showing each other their love for God and their believe in the son who was willing to die for us. Gathering they should share the love for each other as brothers and sisters in Christ.

The Ecclesia then can become the place where we have people to encourage us when we need it and  have people to build us up. It should be the place where we have the awesome gift of having a support structure to rely on when things get tough.

The one ecclesia does not have to be an exact copy of the other ecclesia. Everybody is different so every ecclesia may be different as well. Every situation is different so every service may be different.
We do not need a set of Common Prayers or a missal to follow a strict order of service.
Creating community that is safe and that reflects God’s own love does not just happen. Someone has to risk being vulnerable and saying, “This is who I really am.” We are spiritual and human, both.
As a family we should feel life around us and be aware of what is going on in the world but also in the brotherhood. We should recognise the differences of character and the differences of situations. Our humanness should be shared in common with all. Sharing our humanness does not make us weak—it makes us close to other humans. It allows us to fulfil the biblical command to “accept one another as Christ has accepted you.” Someone has to be deliberate about taking the risk to take the masks off. In this environment of acceptance, others will do the same and true community will develop.

We should be making room for people to share. And by creating a nice atmosphere we can help each other to come loose.
There needs to be times during meals, gatherings, get-togethers where people have space to share their lives. Daring to share your live with other is one aspect of accepting the others as your brother or sister.
Good relationships are built on the inevitability of conflicts that are faced and resolved to the point where the relationship is even stronger. Relationships are made to grow us. We must deal with the real issues of hurt, pride, anger, communication, and forgiveness.

Making an ecclesia is opening yourself up to other whatever their position in life or what their interests are. Being interested in what they do, read, watch on television, etc. makes part of the togetherness. In it we do have to accept that we can be close to someone or closer to somebody else. But we also should be aware that not all relationships are going to continue to be close, even when they are good. Being part of a transformational family should be at the heart and soul of what it means to “be” the church.

It are the gatherings of believers who “are” the church and reach out to bless their neighbours and restore neighbourhoods. Each ecclesia should be a little heart of a community. the blood cells of the Parish which supports the oxygen.

Together we do have to try to work together so that we get clean fresh blood every day of the week a whole year through.

Which food, the quality and quantity depends on choices, but in every community the most precious food and main dish should be the Word of God. Everything should be centred around the Bible.

We can encounter many different ecclesiae but for all of them the highest priority should be the Love for the One and Only Elohim God Almighty Jehovah/Yahweh and His Word, plus the spreading of the Gospel, the Good News of the Saviour Jesus/Yeshua, the Messiah, his return and the Kingdom of God.


How and what 'you can eat' to get the best intentions you can read in:
An Organic Church in the line of what God wants
What to expect from a Christadelphian meeting?


Please do find more about the Ecclesia in:


+

In Dutch you can find / In het Nederlands:


Lees meer over Ecclesia in de artikelen van de Christadelphian Ecclesia.



Sunday 3 April 2011

Al of niet verenigen

Binnen de zogenaamde Christelijke kerk zijn er heel veel verschillende kerkgenootschappen, bewegingen, groeperingen en culten, waarvan een groot aantal beweert de "Volledigheid van het Geloof" te bezitten en ook anderen uitsluit om een waar deel van die kerk te kunnen zijn. Voor vele van die groeperingen zijn zij de enige waarheid en zullen enkel zij die zich aansluiten bij hen verenigd worden in dat lichaam van Christus. Voor hen maken enkel diegenen die dan in hun gemeenschap komen door gedoopt te worden in hun kerk, kans om opgenomen te worden in het Koninkrijk van God. Vreemd genoeg staan die genootschappen er niet bij stil wat er met mensen gebeurt die dan leefden voor die groepering ontstaan zou zijn. Worden al die vooraf levenden de eeuwige dood ingestuurd? Zullen die dan niet opgewekt worden bij de wederkomst van Jezus, voor het rechtmatig oordeel?

Feitelijk bevat het "Lichaam van Christus" elk lid van het menselijk ras dat via Jezus Christus de Zoon een relatie met God de Vader is aangegaan. Volgens de Bijbel is hiervoor het volgende vereist: berouw hebben van je zonden, een acceptatie van Christus als je persoonlijke verlosser en een toewijding aan God door Zijn wil te gehoorzamen.

Ongeacht het kerkgenootschap of de associatie zijn dit de mensen die samen het Lichaam van Christus - de werkelijke Christelijke kerk - vormen.

Er moet duidelijk een verschil gemaakt worden tussen "de Kerk van Christus" en de vele genaamde kerken van Christus welke door mensen in het leven zijn geroepen. De verschillende kerkgenootschappen, bewegingen en groeperingen die tegenwoordig bestaan zijn vooral het gevolg van het Concilie van Constantinopel van de 4° eeuw en de Protestantse Reformatie. Andere significante perioden in de wereld en de geschiedenis van individuele staten, zoals de slavernij, de opkomst van de Pinkstergemeente en de "Jezusbeweging", werden gemarkeerd door een opleving van het Christelijk geloof, door culturele kwesties en/of een beweging van de Heilige Geest (dit wordt vaak een 'revival' genoemd, wat Engels is voor 'opleving'). Sommige groeperingen en culten bloeiden eenvoudigweg op als gevolg van misleidde leerstellingen en/of corrupte bedoelingen.

God heeft de mens vrijheid van denken gegeven en laat hen ook vrij de wereld beheersen. Dat houdt ook in dat Hij hen vrij laat in de keuze van hoe zij hun godsbeleving willen waar maken. Maar de mensen zullen er zich wel bewust van moeten zijn dat d
e kern van de zaak zal moeten zijn dat onze geloofsverklaringen (principes) overeenstemmen met de fundamentele leerstellingen uit de Bijbel.  Het komt er op aan dat wij tot het volle besef komen wat er in de Bijbel, het Woord van God staat.

Sommigen beweren dat
als de fundamenten van het Christelijk geloof consequent zijn over de breedte van de verscheidene kerkgenootschappen, alle andere "secundaire" doctrines en ceremonies dan niet zo belangrijk zijn.  Waar zij wel gelijk in hebben is dat het meest belangrijk is dat onze dagelijkse levenswandel met Christus geworteld moet zijn in een relatie die gebaseerd is op geloof in en liefde voor onze Heer. Het Christendom is een proces van spirituele groei en volwassenheid, niet een eenmalige gebeurtenis of een wekelijkse verplichting die aan een bepaalde locatie gebonden is. Het ware Christendom vereist een dagelijkse overgave van onze wil aan de wil van onze Schepper. De kerk waar we elke week naar toe gaan is in zekere mate weinig significant vergeleken met hoe we onszelf elk moment van ons leven aan God toewijden.

Jezus heeft ons wel gewaarschuwd dat de weg niet makkelijk zal zijn en dat de poort naar het Koninkrijk van God zeer smal is. Deze waarschuwing werpt een licht op het gevaar van zomaar aan te nemen dat het er niet toe doet bij welke kerk of geloofsgemeenschap of zelfs bij geen kerk zijn aangesloten. De opdrachten die Jezus aan zijn apostelen en zijn volgelingen heeft gegeven zijn eigenlijk ook opdrachten die elke Christen als volgeling van Christus zou moeten naleven.
Onafhankelijk blijven of zo maar aan de zijkant blijven toe kijken is geen aanvaardbare oplossing. Jezus verwacht van ons , zoals zijn Vader, dat wij keuzes maken. Wij moeten zelf persoonlijk opmaken welke weg wij willen uit gaan en welk verhaal wij willen geloven. Dan moeten wij ook opmaken of wij ons willen verenigen met hen die ook Jezus tot hun leermeester willen aannemen, volgen en God willen eren.

Jesaja heeft als vreugdebode ons de Blijde boodschap van het Goede Nieuws gebracht, maar ook waarschuwingen die niet enkel voor het volk van toen opgingen. De doemteksten uit het boek Jesaja zijn evenzeer van toepassing op vandaag. Wij moeten die waarschuwingen dan ook in acht nemen.
Bekijk hoe het volk ver afgeweken was van de juiste wijze van God eren. God wilde bij hen zijn en hen helpen. Zelfs koning Achaz die niet deed wat goed was in de ogen van God mocht tekens vragen en kreeg hulp aangeboden van God (Jesaja 7:3-4,11-12) Uit het verhaal kunnen wij opmaken dat God de mens in nood die God zoekt zeker ter hulp komt ook al is onbegrensd vertrouwen op god niet aangeboren en daarom een andere koning nodig dan Hizkia of David. Voor de bevolking zal het er wel op aan komen dat zij die ondersteunende koning, knecht van het verbond en leider tot herstel van de erfenis, dan ook wel aanvaarden.

Elke vorm van afgoderij zullen wij zeker terzijde moeten legen, dat inhoudt dat het toebehoren tot een een zogenaamd Christelijke Kerk die zulke handelingen verricht eigenlijk een verlangen uitdrukt om gewild bij een volk te horen dat eerder de tradities en menselijke gewoonten aan houdt, zoals ten tijde van Jesaja het volk deed. Leren wij dan niet uit de lessen hoe dat volk handelde tegen de Wil van God en hoe God er mee om ging? Waarom willen wij God tegen de borst stuiten?

Zoals in de tijd van de profeten veel dingen onduidelijk waren en nog niet gekend, kennen wij nu veel meer dingen en zijn er reeds een heleboel profetieën uitgekomen.
doch zullen wij nog moeten toegeven dat er voor ons ook nog veel onduidelijkheden zijn. De Bijbel vertelt ons dat sommige waarheden niet in dit leven aan ons onthuld zullen worden.
De basis elementen voor het geloof worden echter meerdere malen duidelijk voorgelegd in de Geschriften.  Wij moeten duidelijk stellen dat het kerngeloof van elk Christelijk kerkgenootschap in het Evangelie, de Verkondiging van het Goede Nieuws
moet gefundeerd zijn.

De boodschap die Jesaja verkondigde is uitgekomen. De Verlosser Immanuel is ter aarde gekomen en heeft de wereld losgekocht. Het lossen of vrijkopen is volbracht, maar de verdere uitdraging van de Blijde Boodschap moet nu nog verder gescheiden.
Als navolgers van Jezus Christus moeten wij het op ons nemen die boodschap die Jesaja begon uit te dragen en welke Jezus met zijn dood heeft moeten bekopen, verder over de wereld te verkondigen. Om hierin te slagen en ook als getrouw en waar over te komen moeten wij ons verenigen tot ware volgelingen van Christus Jezus.

Wij zelf moeten ons blijvend voeden met het Woord van God en het ons laten hervormen zodat wij meer en meer op Christus gaan lijken. Hij moet onze tweede natuur worden. En in gebondenheid met Jezus moeten wij samen Broeders in Christus zijn en aan de wereld durven tonen dat wij tot die zelfde gemeenschap in de liefde van Christus behoren.

Verenigen

Verenigen = to unite

Onder het trefwoord "verenigen" (to unite) zal u op deze site artikelen kunnen vinden over het samenbrengen van mensen, gelovigen, kerkgemeenschappen, denominaties en over de verbondsvorming van die geloofsgemeenschappen, kerkbonden, Kerkverenigingen dit om al of niet als rechtspersoon te kunnen optreden of sterker te staan tegen anderen.

Het verenigen houdt de handeling of akte in om zich tot een geheel te verbinden of om samen te voegen, te groeperen of hergroeperen. Het is een gebeurtenis die enkel tot stand kan komen indien er de wil is om in overeenstemming met elkaar te komen.

Het gaat over de act waarbij meer dan een partij in overeenstemming komt. De betrokkenen komen overeen om samen te gaan en samen te stemmen. Deze actie komt meestal tot stand omdat de partijen vinden dat zij raakpunten hebben en samen horen, bij elkander horen, passen bij elkaar, aansluiten bij elkaar. Hun gedachten rijmen met elkaar en stroken met de algemeen te vormen hoofdgedachte. Samen willen zij in de pas lopen en beantwoorden aan bepaalde hoofdregels of standaard lijnen. Zij die zich verenigen beantwoorden aan , reponderen, responderen, corresponderen, concorderen, congrueren, accorderen, harmoniëren met, dekken elkander en komen tot conformiteit om samen in harmonie, symmetrie, analogie consequentie, een span, een koppel, een stel, tweespan, koppelgenoot te vormen.

Om tot een algemeen vergelijk te komen en zich te verenigen is er buiten de overeenstemming en overeenkomst een initiatief nodig om tot eensluidendheid te komen en een gelijkluidendheid te verkrijgen in hun uiterlijke verschijning. Zo moet hun gedachtegoed overeengebracht worden. Zij moeten tezamen rijmen, accorderen, conformeren, adapteren, ajusteren, justeren, aanpassen, analogiseren, accommoderen.

Bij het verenigen moet men zich afzetten of ontdoen van afwijkende gedachten en handelingen. Er moet een aantrekking zijn en het naar zich toe trekken of eigen maken van gelijklopende gedachten en regels. Hiervoor moet men soms toeschieten en daar schort het meestal aan voor de geloofspunten. Want daar ziet men dat velen toegevingen hebben gedaan om bepaalde posities te kunnen bereiken of om zich te kunnen handhaven.

Met het bijeenbrengen, bijeendoen, bijeenvoegen, bijeenzoeken, bijeenzamelen, bijeentrommelen, bijeenleggen, komt ook het bijeenstellen, bijeenzetten, bijeenplaatsen, bijeendrijven, bijeengaren, bijeenscharrelen, bijeenschrafelen waarbij bij gelegd moet worden of bijgesteld en met tot gezamenlijke akkoorden moet komen om tot een verbond te komen dat er voor kan zorgen dat iedereen bijeengehouden kan worden.

Dat verenigen kan zich dan uiten in het samen komen, verzamelen, zamelen, vergaderen, vergaren, groeperen, groepen, bundelen, busselen, uniëren, met elkaar verbinden, vervoegen, aanvoegen, samenvoegen, strengelen, liëren, contraheren, combineren herenen, herenigen, uniëren, re-uniëren.


Doorheen de geschiedenis kan men opmerken dat verscheidene mensen bij elkaar wensten te komen of algemeen verbanden met elkaar wensten te bezegelen en zo verbonden wensten te sluiten.

Zo kwamen ook vele mensen verenigd onder Gods Verbond en bleef het Volk Israël als een volk verenigd ook al spreiden zij uit over heel de wereld.

Maar de volgelingen van Jezus verenigden zich ook lokaal en vormden zo ecclesiae (ekklesiae). Ook al bestond elke ecclesia op zich als een eigen identiteit was er een algemene verbintenis en voelden alle leden zich verbonden met elkaar en met de andere ecclesias.

Toen er onder de Christenen splitsingen kwamen veroorzaakt wegens de verschillen in leerstellingen groeiden zij uit elkaar maar vormden later weer opnieuw bepaalde groepen of verenigden zich in nieuwe Kerken. Zo kreeg men meerdere Verenigde Kerken, waaronder o.m. de Verenigde Protestantse Kerk in België, de Verenigde Kerk van God, de Verenigde Protestantse Kerken van Nederland, Verenigde Pinkstergemeenten, Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten, de Verenigde Kerk van Christus/congregationele kerken, enz.. De keuze voor hen om samen te gaan is gebaseerd op hun mate van doctrinaire overeenkomsten en samenwerking.


+


verenigen (v.)

aaneensluiten, aansluiten, alliëren, amalgameren, bewegen, bijeenbrengen, bijeengaren, bijeenkomen, bijeenkrijgen, bijeenrapen, bijschuiven, binden, collectioneren, eenmaken, elkaar ontmoeten, groeperen, integreren, invoegen, laten oplopen, legeren, lezen, mêleren, mengen, mixen, omgaan, omspringen, ophalen, ophopen, oppotten, opsparen, optrekken, paren, passen, potten, rapen, samenbrengen, samenbundelen, samendoen, samengaan, samenkomen, samenkrimpen, samensmelten, samenvoegen, scharen, sparen, synthetiseren, uniëren, unificeren, uniformeren, verbinden, verenen, vergaderen, vergaren, verkrampen, vermengen, vermenigvuldigen, vervlakken, verzamelen, zich mengen, zich samentrekken


aanpassing, alteratie, verandering, wijziging - aanpassing, accommodatie, adaptatie, alteratie, assimilatie, bewerking, bijstelling, modificatie, mutatie, verandering, wijziging, wissel, wisseling - verandering - afwisseling, alteratie, alternantie, alternatie, alternering, keer, variatie, variëteit, wending, wijziging - changer, modifier (en) - verandering - verandering - alterable (en) - wijzigbaar - aaneensluiten, binden, eenmaken, groeperen, integreren, scharen, uniëren, verenigen - unitise, unitize (en) - unitise, unitize (en) - alliëren, amalgameren, legeren, mêleren, mengen, mixen, samendoen, samengaan, samensmelten, samenvoegen, synthetiseren, unificeren, uniformeren, verenen, verenigen, vermengen, vervlakken, zich mengen - solid, unanimous, whole (en) - mêleren, mengen, mixen, vermengen - vermengen - vermengen - mêleren, mengen, mixen, vermengen - mixen, schudden - samengaan, samensmelten, versmelten - diffusie, fusie, menging, samensmelting, vermenging, versmelting[Dérivé]

behouden, bewaren, houden, in voorraad hebben, vasthouden - aanwas, accres, increment, schaalvergroting, stijging, toename, vermeerdering - clustering, groepering, klontering, opeenhoping, ophoping, opstapeling, stapeling - assemblage, collecte, inzameling, lichting, verzameling - bundel, compendium, compilatie, compilatiewerk, pandecten, verzamelwerk - groep, groepering, kring, lieden, lui, luiden, luitjes - agglomeration (en)[Hyper.]

goederenopslag, opslag - stock, voorraad - accrue (en) - accumuleren, akkumuleren, zich opeenhopen, zich opeenstapelen, zich ophopen, zich opstapelen - accrue, fall (en) - bijeenbrengen, bijeengaren, bijeenkrijgen, laten oplopen, lezen, ophalen, ophopen, oppotten, opsparen, opstapelen, paren, potten, rapen, samenbrengen, verenigen, vergaderen, vergaren, vermenigvuldigen, verzamelen - bijeenbrengen, bijeengaren, bijeenkrijgen, bijeenrapen, collectioneren, lezen, paren, rapen, samenbrengen, samenkrimpen, sparen, verenigen, vergaderen, vergaren, verkrampen, verzamelen, zich samentrekken - collect, pull in (en) - compileren, componeren, construeren, opbouwen, samenstellen - compileren - condenseren - verwerken - assemblage, assembleren, componeren, construeren, in elkaar zetten, installatie, montage, monteren, opbouwen, samenroepen, samenstellen, samenvoegen

assembleren, bijeenbrengen - amonceler (fr)

bijeenbrengen, bijeengaren, bijeenkrijgen, bijeenrapen, collectioneren, lezen, paren, rapen, samenbrengen, samenkrimpen, sparen, verenigen, vergaderen, vergaren, verkrampen, verzamelen, zich samentrekken - collect, pull in (en) - bijeenbrengen, bijeengaren, bijeenkrijgen, laten oplopen, lezen, ophalen, ophopen, oppotten, opsparen, opstapelen, paren, potten, rapen, samenbrengen, verenigen, vergaderen, vergaren, vermenigvuldigen, verzamelen - accumuleren, akkumuleren, zich opeenhopen, zich opeenstapelen, zich ophopen, zich opstapelen - gather (en) - distributie, spreiding, verbreiding, verspreiding - distributie, distributiewezen, uitdeling, verbreiding, verdeling, verspreiding - spreader (en) - verspreiding - distributie, reikwijdte, verbreiding, verspreiding

uit: > http://dictionary.sensagent.com/verenigen/nl-nl/

verenigen is 19 maal gevonden als synoniem van een ander trefwoord:

samenvoegen (ww) : aaneensluiten, aansluiten, alliëren, amalgameren, bijeenvoegen, combineren, cumuleren, groeperen, in elkaar zetten, integreren, koppelen, legeren, mengen, mixen, mêleren, ophopen, paren, samendoen, samenstellen, samentrekken, unificeren, verbinden, verenen, verenigen, vermengen
verbinden (ww) : aaneenschakelen, aaneensluiten, aaneenvoegen, aanhechten, aansluiten, associëren, binden, breien, bundelen, combineren, conjugeren, engageren, hechten, koppelen, lassen, liëren, paren, samenbinden, samenbundelen, samenvatten, samenvoegen, schakelen, vasthechten, vastmaken, vastzetten, verenen, verenigen, voegen
samenstellen (ww) : assembleren, bouwen, combineren, compileren, componeren, construeren, formeren, gereedmaken, in elkaar zetten, ineenzetten, maken, monteren, opbouwen, opmaken, opstellen, samenvoegen, schrijven, uitmaken, verenigen, vormen
koppelen (ww) : aaneenknopen, aaneenschakelen, aaneensluiten, aanhangen, aansluiten, associëren, lassen, liëren, passen, samenbrengen, samenvoegen, vasthaken, verbinden, verenigen, voegen
aansluiten (ww) : aaneenkoppelen, aaneenschakelen, aaneensluiten, aaneenvoegen, aanknopen, binden, koppelen, liëren, samenknopen, samenvoegen, schakelen, verbinden, verenigen
associëren (ww) : aaneenknopen, aaneenschakelen, betrekken, koppelen, liëren, relateren, samenbrengen, schakelen, verbinden, verenigen
combineren (ww) : associëren, betrekken, koppelen, relateren, samenbrengen, samenstellen, schakelen, verbinden, verenigen
bijeenbrengen (ww) : bijeenvoegen, inzamelen, ophalen, samenbrengen, verenigen, vergaren, verzamelen, zamelen
scharen (ww) : aaneensluiten, groeperen, opstellen, rangschikken, verenigen, verzamelen, voegen
integreren (ww) : aaneensluiten, binden, groeperen, samenvoegen, scharen, uniëren, verenigen
vermengen (ww) : alliëren, amalgameren, doorspekken, mêleren, samensmelten, verenigen
concentreren (ww) : bijeenkomen, centreren, samenbundelen, samentrekken, verenigen
samensmelten (ww) : amalgameren, bundelen, verenigen, vermengen, versmelten
bijeenvoegen (ww) : bijeenbrengen, samenbrengen, verenigen, verzamelen
binden (ww) : vastleggen, verbinden, verenigen, verplichten
paren (ww) : bijeenvoegen, koppelen, verbinden, verenigen
paren (ww) : combineren, verenigen
liëren (ww) : verbinden, verenigen
samenvatten (ww) : verenigen
> http://synoniemen.net/index.php?zoekterm=verenigen