Christen vervolgingen in het Midden-Oosten

Vijf patriarchen van verschillende Assyrische kerken in Irak vergaderden op 20 augustus jl. in Erbil (ten oosten van Mosul) om de christelijke culturele genocide onder IS-bewind te bespreken. Zij kwamen unaniem tot de conclusie dat alleen vluchten voor het geweld dat nu gepleegd wordt, schadelijk zou zijn voor de christelijke aanwezigheid in het Midden-Oosten. Er moet een keer komen in de eindeloze vervolgingen en geweldplegingen die sinds honderd jaar de christenen in het Midden-Oosten teisteren. Deze vervolgingen resulteerden bijna in een decimering van 1.5 miljoen naar max. 0.3 miljoen Assyrische christenen in Irak tussen 2003 en nu, volgens het ACE-onderzoek dat in augustus jl. uitgebracht werd door het Assyria Counsel of Europe. De vervolgingen die hierin zijn gedocumenteerd, verschillen niet in aard met de bekende Joden-vervolgingen door de Nazi’s. Oplossing De optie dat de Assyrische christenen voor hun voortbestaan aansluiting zoeken bij de Koerden is overwogen. Dat is echter slechts een verschuiving van het probleem omdat ook zij een Islamitisch ideaal nastreven, en christenen onder Koerdisch bewind weer tweederangs burgers, en dus het mikpunt van onlusten, worden. De énige oplossing die nog kans van slagen heeft om de christelijke aanwezigheid op de bakermat van onze beschaving veilig te stellen, is het nastreven van een defensieve, veilige haven. Dit wordt bevestigd door 67 genocide-wetenschappers wereldwijd. Het idee van zo’n veilige haven bestaat al langer, en is regelmatig overwogen als het geweld weer oplaaide, maar nooit kwam het zover dat men dit wanhopige ideaal ook naar het westen uitte, omdat de nood eenvoudigweg niet zo groot was dat een volledig uitsterven van de christelijke aanwezigheid een reële bedreiging vormde. Men kon nog de andere wang toekeren, en als tweederangs burger een redelijk bestaan nastreven onder Islamitisch georiënteerd bewind. Nu echter de sjiieten in de minderheid raken en geen tegenoffensief meer kunnen bieden tegen gewelddadige soennieten, is die kans verkeken. Het zou echter niet voor het eerst zijn dat door de VN een veilige haven wordt gecreëerd voor een minderheid in Irak. In 1991 werd tijdens de tweede golfoorlog een dergelijke haven ingericht voor vervolgde Koerden. Waarde van de christelijke aanwezigheid in het MO Deze voorgeschiedenis is blijkbaar onbekend bij degenen die zich afgelopen weken hebben geuit op christelijk erf in Nederland. Erik Borgman bijvoorbeeld is gealarmeerd door de gevolgen voor christenen van de oprichting van de I.S. (Trouw 8-8). Hij kan er alleen niet duidelijk de vinger opleggen waarom de christelijke aanwezigheid in het MO zo belangrijk is. Machteld Jansen in hetzelfde artikel, weet ook dat we op moeten komen voor de christelijke aanwezigheid in het Midden-Oosten. Het verdwijnen daarvan zou jammer zijn volgens haar, omdat verschillende religies vreedzaam naast elkaar zouden moeten kunnen leven. Deze vooraanstaande theologen zijn kennelijk niet op de hoogte van de rijkdom die de kerk van het Oosten in haar geschiedenis heeft opgebouwd. Je zou bijna denken dat deze kerk slechts een minimale rol heeft in de marge van het Westerse christendom. Maar niets is minder waar! Met name Britse theologen (o.a. Asahel Grant, G.P. Badger en W.A. Wigram) hebben zich ernstig verdiept in hun geschiedenis en stonden keer op keer verbaast van wat zich in de kerk van het Oosten heeft afgespeeld. In Nederland is Albert Stol (journalist) degene die in zijn boek Nestorianen, de ondergang van een christenvolk (1977), de geschiedenis van Assyrische christenen blootlegt. Volgens hem hebben we historisch gezien bijvoorbeeld een belangrijk deel van de overlevering van de Griekse wijsbegeerte en geneeskunde te danken aan de kerk van het Oosten. Daaraan is nog toe te voegen zij de schatbewaarders zijn van de oudste en meest vruchtbare vorm van christelijke religie in de geschiedenis. In het eerste millennium hebben zij, ten oosten van het Romeinse rijk, de grootste missionaire beweging meegemaakt die er te vinden is in de geschiedenis. Kloosters van de cultureel zo rijke Assyrische christenen waren te vinden tot in Mongolië en aan de stille Oceaan. Wat doen we ermee? In Nederland beseffen we wel dat er iets moet gebeuren om de veiligheid voor vervolgde christenen te garanderen. Wat kunnen we doen? Door christelijke politici wordt geopperd om de grenzen de openen. Maar Halbe Zijlstra (VVD Fractievoorzitter) heeft een punt, als hij zegt dat de grenzen dicht moeten, omdat de miljoenen vluchtelingen die worden verwacht een ontwrichtende werking zullen hebben op de samenleving in Europa. We hebben eenvoudigweg de draagkracht niet om het wereldleed op die manier op te lossen. Maar grenzen sluiten mag niet gelijk staan aan oogkleppen opzetten. Een veilige haven, is dat wel zo’n goed idee? We worden zo overdonderd door dit idee, omdat we nauwelijks weten dat er christenen in Irak wonen. “Zijn er christenen in Irak?!” zo beschrijft Borgman treffend ons collectieve bewustzijn. Voordat bij ons een dergelijke oplossing grond kan vinden, moeten een aantal vooroordelen worden weggenomen en moet het besef ontstaan dat deze oplossing bijna te laat is geopperd door de christenen om tijdig de juiste hulp hiervoor te kunnen krijgen uit het Westen. Tegen de tijd dat we hier enigszins begrijpen hoe nijpend de situatie is, hoeft het niet meer, want dan zijn de christenen in het Midden-Oosten er niet meer. (Blijf hier op de hoogte van de stand van zaken volgens de christenen ter plaatse.) Geweld De 67 wetenschappers roepen de VN op om een zwaarbewapend leger in te zetten en zo nodig een veilige haven te openen om minderheden te kunnen beschermen. Dat brengt echter geweld met zich mee. En sinds de Amerikaanse missie in Irak, is een militair optreden volgens ons ouderwets. Maar wat nu we weten dat o.a. christenen in zo grote getale vervolgd, en verdreven worden, en dat annihilatie een reële bedreiging vormt? Is het zo vreemd dat zij nu, na 100 jaar van continue vervolging, besluiten om toch weer de wapens op te pakken om het laatste beetje christelijk leven in het Midden-Oosten te verdedigen? Op zich is dat niet nieuw. Eerder deden zij dat in 1915, toen een deel van hen, als enige volk in het Midden-Oosten, zich aansloot bij de geallieerden om mee te vechten voor ónze vrijheid. (Lees hier het ongelofelijke verhaal in het Nederlands) Hierover schreef dr. W.A. Wigram onder andere het boek ‘Our smallest Ally’ (in 2010 opnieuw uitgegeven). Hij was diep onder de indruk van de moed die de oosterse kerk op wist te brengen, omringd door vijanden die tot allerlei wraakacties in staat zouden zijn. Maar “Nee”, zeggen wij in het Westen nu, “geweld is verfoeilijk, dat moet je niet willen.” Daarbij vergeten wij dat deze christelijke minderheid nu niet meer kans maakt dan de Joodse minderheid destijds maakte onder het Nazi-bewind. We moeten dus “Ja!” zeggen, als we ons op enige wijze verbonden weten met deze christelijke minderheid in het Midden-Oosten. Zij nóch wij hebben er baat bij als een dergelijke extremistische Islamitische Staat vrij spel krijgt. Bidt mee om een veilig voortbestaan van christenen in het MO De VN, Human Right Watch, Amnesty International en de kerkleiders van Irak, hebben zich uitgelaten over de situatie van de door de IS bedreigde christenen in Irak. Ook steeds meer politieke leiders sluiten zich ben hen aan. Zelfs voormalig minister-president van Libanon Saad Hariri. Gezien de geschiedenis is de christelijke aanwezigheid in met name Syrië en Irak, en de laatste christelijke dorpjes in Turkije, niet een kwestie in de marge van het christendom, maar een fundamentele aanwezigheid zonder welke onze beschaving beduidend armer zou zijn geweest. Wanneer wij het nu presteren om hen te laten creperen en slechts op te vangen door het rode kruis of in ballingshap in het Westen, maken wij een morele overtreding. We laten dan een krachtig christenvolk, met een eeuwenoude cultuur, stikken omdat we slechts willen praten en water bij de wijn doen. Is dat opkomen voor de vervolgde christenen? Is dat wat we de Assyrische christenen in Irak terugbetalen voor hun aandeel aan het werelderfgoed en hun hulp toen ónze westerse beschaving bedreigd werd? Laten ook wij, westerse christenen, de God van Israël vragen of Hij een keer wil brengen in hun lot. En daarnaast onze regeringen oproepen om de christenen in het MO defensief te beschermen.

De schrijver van dit artikel (Kees Bloed) is theoloog bij stichting sjemajah. Voor wie meer wil weten over de geschiedenis van Assyrische Christenen en van het profetische belang van hun aanwezigheid, geeft Kees lezingen. Neem a.u.b. contact op via sjemajah@gmail.com of het contactforumulier als u een lezing wilt organiseren, of tip een commissie bij u in de buurt.   Voor meer informatie: www.aina.org www.assyriacouncil.eu www.indefenseofchristians.org Nederlandstalig: www.wearen.nl www.shlama.be www.sjemajah.nl

Te late hulp voor Syrië uit Westen voedingsbodem voor Vechters voor een Islamitische Staat

In april 2013 liet de leider van Islamic State of Iraq, Abu Bakr al-Baghdadi, weten dat ISI en al-Nusra zouden samenvloeien tot "Islamitische Staat in Irak en de Levant" (ISIL) later het ISIS (Islamic State of Iraq and Al-Sham). Al-Nusra verzette zich tegen die fusie en kreeg daarvoor ook de steun van Al Qaeda dat officieel afstand nam van ISIS.  Vreemd genoeg bleken meerdere groepen op bepaalde ogenblikken samen te werken tegen de Syrische president Bashar al-Assad en zijn regeringstroepen en op andere ogenblikken gingen ze tegen elkaar in het verweer.

State of Al Qaeda in Iraq (Photo credit: Wikipedia)

Na Al Qaeda is er nog een veel sterkere groep van fundamentalistische islamieten ontstaan.
De meer radicale afsplitsing van Al Qaeda is gaan ijveren voor een Islamietische Staat (IS) die zij zelfs uitgebreid willen zien over de gehele wereld.

De VS heeft vroeger strijders gesteund die tegen de Sovjet-Unie in Afghanistan wilden vechten. Onder die strijders bevond zich ook de Jordaanse strijder al-Zarqawi Enkele gefrustreerde Baathisten (oud-partijleden van de vroegere leidende Baath-partij in Irak) en ex-soldaten van Saddam Hoessein verenigden zich in de rebellengroep JTNR onder leiding van al-Duri. De JTNR zelf beriep zich op het soefisme – een mystieke stroming binnen de islam – en toen Fallujah onder vuur lag, stuurde het sjiietische Mhadi-leger van Muqtada al-Sadr hulpgoederen naar de belegerde stad. Soennitische betogers droegen vaak ook portretten van de sjiietische opstandige leider. In de hoop tweedracht te zaaien tussen de verscheidene Islamitische groeperingen gaven de Amerikanen dan eens de ene dan weer een ander groep.

Toen het Westen echter niet snel genoeg ingreep in Syrië verloren veel mensen hun hoop in het Westen en vonden voedsel en steun bij de fundamentalistische Islamieten die zo almaar meer aantrek vonden.

Dat de de alawieten, een aftakking van sjiitische islam de Syrische veiligheidsdiensten vast in hun greep hebben veroorzaakt een "diepe afkeer" onder de islamistische soennieten in Syrië.

Onder het Assad-regime waren christenen, druzen, Koerden, sjiitische moslims en Turkomannen in staat in relatieve vrede te leven zonder te worden vervolgd, zoals dat in andere landen in het Midden-Oosten voorkomt, maar nu wordt de toestand alsmaar delicater. De sterke fundamentalistische groep die vermoedelijk steungelden krijgt van Saudi-Arabië, wil een etnische zuivering doorvoeren en aanschouwt elke andere strekking daar haar denkwijze als des duivels. Het is ongelofelijk dat zij zelfs eeuwen oude (prachtige) moskeeën vernietigd. Men kan zich daarbij vragen stellen waarom deze cultuurhistorische gebouwen voor het nageslacht niet meer bewaard mogen worden.

Duidelijk is het dat het hier eigenlijk om een duidelijke patstelling gaat betreft het eeuwenoude conflict tussen sjiieten en soennieten. Het Baath-regime van Bashar al-Assad bevriend met het religieuze bewind in Iran en de radicaal sjiitische militie Hezbollah in buurland Libanon, indien het omver geworpen zou worden zou de Hezbollah marginaliseren en de Iraanse invloed in de regio sterk terugdringen. Dat verklaart ook waarom Saudi-Arabië, grote rivaal van Iran, tegenstanders van het Syrische regime financiert, waaronder groepen die gelinkt worden aan het terreurnetwerk Al Qaeda.

De Koerdische Volksbeschermingseenheid (YPG) heeft in deze strijd de ultieme kans gezien om haar volk over de grenzen heen weer op te roepen tot Koerdisch bewust zijn en tot het verenigen tot een Koerdische Staat (Koerdistan) wat het nu zeer moeilijk maakt voor het westen wie zij gaan steunen. Indien zij deze Koerden nu van wapens voorzien is er een gevaar dat diezelfde manschappen die nu in bondgenootschap met het Westen tegen de ISIS of IS vechten zich later tegen Turkijë, Irak en Syrië zullen keren om de Koerdische gebieden op te eisen.

Ondertussen wordt het nu hoog tijd dat het Westen er ernstig gaat over denken hoe zij de gewone burgerbevolking in die regio kan beschermen tegen de meedogenloze strijders, die ook al beweren zij in naam van Allah (God) te vechten, naar believen kinderen martelen en doden, meisjes en vrouwen verkrachten, verkopen als slaven, martelen en vermoorden.
De VN maakten maandag bekend dat minstens 2000 vrouwen en kinderen in Irak zijn ontvoerd door extremisten. De missie van de VN in Irak (Unami) heeft meldingen gekregen van vrouwen van wie de kinderen zijn afgenomen door IS en van vrouwen die aan strijders zijn gegeven als slavin.

Van het vele filmmateriaal dat de westerse schermen bereikt is het duidelijk hoe leden van de Islamitische Staat jong en oud tracht over te halen bij hun 'bescherming' te zoeken en met hun mee te strijden tegen de 'goddelozen'. In de beelden zien wij ook zeer jonge kindsoldaten.

In Syrië en Irak vinden er wreedheden plaats op onvoorstelbare schaal .


Ook journalisten die normaal trachtten een neutraal objectief beeld te schetsen, zoals James Foley en Steven Sotloff werden als waarschuwing naar het Westen, voor de camera op gruwelijke wijze het hoofd afgesneden met een dolk. Opmerkelijk is dat de dader waarschijnlijk een Britse rapper is uit London.

De extremistische beweging de Islamitische Staat (IS) heeft nu, met behulp van allerlei Islamitische organisaties en ook Europese recrutanten grote delen van het noorden van Syrië en Irak veroverd.
Tegen die jongeren uit diverse EU-lidstaten die naar Syrië zijn getrokken om mee te vechten aan de kant van de extremisten moeten de individuele Europese landen streng optreden. Het gaat niet op dat zij hun burgerschap nog houden en daarbij nog werklozensteun of zelfs bijstand van de openbare onderstand verkrijgen.

Men mag het niet al te licht opnemen hoe deze jongeren geradicaliseerd zijn, eerst en vooral onder invloed van imams die hier werkzaam zijn en oproer prediken en ook uit het land zouden moeten gezet worden. Indien men niet tijdig optreed zal men zien dat aan verscheidene kampen verkeerde en onjuiste informatie de wereld zal ingestuurd worden. Nu al kan men zowel islamitische als christelijke websites vinden war haat tegenover elkaar wordt gepredikt en onwaarheden over de heilige geschriften (Koran en Bijbel) worden verteld. Die valse berichten en onkruidzaden zullen de Westelijke gemeenschappen verzieken waardoor er bepaalde mensen op verkeerde ideeën zullen gebracht worden en zullen overgaan tot ook hier aanslagen te plegen.


+
Aanvullende lectuur:

1. Burgeroorlog in Syrië
2. Dossier Burgeroorlog in Syrië
3. Alles over Burgeroorlog in Syrië (Het Laatste Nieuws)
4. 100 sprekende beelden over twee jaar oorlog in Syrië
5. Syrische rebellen, Afghanistan aan de Middellandse Zee?
6. Voor- en tegenstanders van het regime in Syrië
7. Obama richt zich tot IS: "Recht zal geschieden"

+++

Related articles

• Ich bin ein sub-slime israelische
• Remembering Steven Sotloff through his journalism
• Comment from Steven Sotloff family - click to read
• ISIS behead another American journalist Steven Sotloff
• Israel Reveals That Steven Sotloff Was Also an Israeli Citizen
• Syria: Friday Demonstrations
• Thousands of Iraqis flee as militants seize 'Christian capital'
• Of fanaticism and Yiddish
• Syria Media Roundup (August 15)
• Female genital mutilation Fatwa in Northern Irak

Thema-avond over Syrië

Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen volgen de situatie in Syrië op de voet.
 Sinds het uitbreken van de Arabische revoluties in 2011, verruimden zij hun werking van het Israëlisch-Palestijns conflict naar de bredere regio.

 Centraal in hun politiek werk staat volgens hen het respect voor het internationaal recht en met name de bescherming van burgers. De Arabische revoluties vormen een keerpunt in de geschiedenis van de regio. Voor het eerst in decennia kwamen burgers massaal de straat op om basisrechten te eisen en slaagden ze erin om verandering af te dwingen. De keerzijde is echter dat de protesten op korte termijn de onstabiliteit in de regio vergrootten. Ook mensenrechtenschendingen namen sterk toe door onder meer de repressie van de heersende regimes.

In Syrië, waar het regime de protestbeweging met extreem geweld in de kiem probeerde te smoren, is de situatie bijzonder problematisch.

Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen  benadrukken dat er ondanks de militarisering nog steeds een civiele protestbeweging is, ook al is die naar de achtergrond verdrongen. Zo verlenen duizenden burgers humanitaire hulp in gebieden die niet meer onder de controle van het Syrische regime vallen. Op het moment dat Syrië desintegreert, ontwikkelt zich tegelijkertijd een dynamiek waarbij burgers middenveldstructuren en solidariteitsnetwerken oprichten. Ze weigeren passief te blijven onder het geweld of toe te kijken hoe hun opstand wordt gekaapt door radicale krachten. Wij pleiten er bij onze regering onder meer voor om humanitaire hulp te verhogen en te diversifiëren, via de steun aan lokale activisten en groepen. De Europese Unie moet meer investeren op humanitair vlak en ook samenwerken met de Syrische oppositie om vrije toegang tot noodlijdende burgers te krijgen.

Naar de mening van Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen heeft de verdeeldheid van de internationale gemeenschap bijgedragen tot de escalatie van het conflict. Gebrek aan afdoende actie draagt echter aanzienlijke risico’s met zich mee: een ongeziene humanitaire crisis, spill-over effecten in de buurlanden en toenemende radicalisering en sektarisme op het terrein.

 Het politieke debat is echter sterk gefocust op het militaire luik, met name de mogelijke levering van wapens aan de rebellen van het Vrije Syrische Leger. Wij menen dat onze regering en de Europese Unie een politieke oplossing moeten blijven zoeken. Er is meer politieke en diplomatieke druk nodig op het Assad-regime en landen als Rusland en China om een transitie mogelijk te maken. Daarom moeten de diplomatieke inspanningen van Speciaal Gezant Brahimi verder worden gezet en kunnen militaire opties slechts een laatste toevluchtmiddel zijn.


Brigitte Herremans was op zondag 14 april 2013 samen met Philippe Henon, Koert Debeuf en vredesambassadeur Majd Khalifeh te gast in De zevende dag (op tv-één). Bekijk de reportage
In mei (co)organiseren Broederlijk Delen en Pax Christi twee info- en gespreksavonden over de situatie in Syrië:

Thema-avond over Syrië – 8 mei 2013

• 1. Op 8 mei 2013, 20u. organiseren Missio Antwerpen, Commissie Rechtvaardigheid & Vrede en Heelheid van de Schepping, Pax Christi Vlaanderen, Broederlijk Delen en CCV Antwerpen een open avond over het conflict in Syrië en de gevolgen ervan in het Midden-Oosten.

Op het programma:

• Analyse van de situatie door Brigitte Herremans, Midden-Oostenmedewerker Broederlijk Delen/Pax Christi Vlaanderen

  

  Brigitte Herremans (Broederlijk Delen) (Photo credit: CIDSE - together for global justice)

• Theepauze
• Getuigenis van Syrische vluchteling(en)
• De situatie van de Kerken en christenen in Syrië
• Interactie met de aanwezigen
• Afsluitend gebed

Moderatie – Luc Claessens, voorzitter Commissie Rechtvaardigheid & Vrede en Heelheid van de Schepping
Theologisch en Pastoraal Centrum, Groenenborgerlaan 149, 2020 Antwerpen.

• 2. Op dinsdag 14 mei 2013 van 20u tot 22u in de Bibliotheek van Oudenaarde, Markt 35, Oudenaarde. Meer info
  

Twitter via @Briherremans

Related articles

• Fixing Catholic-Jewish relations
• Fixing Catholic-Jewish relations
• Pax Christi to educate on nonviolence
• Where's All That Money Raised By Charities Goes? Because It Has To Go Somewhere

Laatste christelijke inwoner te Homs gedood

Laatste christelijke inwoner van Syrische stad Homs gedood

De Syrische stad Homs is vrijdag doel geweest van de hevigste bombardementen in maanden.

Dinsdag 30 oktober 2012 werd in de Syrische stad Homs de laatste levende Christen om gebracht.

De 84-jarige Grieks-orthodoxe christen Elias Mansour weigerde zich te laten evacueren zoals de bijna complete burgerbevolking van de Syrische stad. Hij wilde blijven zorgen voor zijn gehandicapte zoon.

Hij verliet dinsdag zijn huis aan de Wadi Al Sayehstraat maar keerde niet meer levend terug. Het lichaam van Mansour werd woensdag begraven.

Homs. Foto EPA

Over het lot van zijn zoon is niets meer gekend.

Gevechtsvliegtuigen en artillerie van het regeringsleger bestookten vooral de wijk Khaldiyeh. De stad lag eerder dit jaar maandenlang onder vuur. Sommige wijken lagen al volledig in puin.

Ondanks het niet aflatende geweld waren in tal van plaatsen demonstraties. De betogers uitten hun woede over het uitblijven van actie door de internationale gemeenschap in hun land, dat ten prooi is gevallen aan geweld en wetteloosheid.
„Geen woorden, maar wapens”, klonk het uit duizenden kelen. De demonstranten riepen het buitenland op wapens te geven aan rebellen van het Vrije Syrische Leger, die tegen het regime van president Bashar al-Assad vechten. Iets wat enkele landen, waaronder Qatar, naar verluidt overigens al doen.
Betogers richtten zich ook tegen Amerika. „Obama en zijn laffe NAVO hebben alle leiders van de wereld de kunst van het liegen vakkundig bijgebracht”, was op een spandoek te lezen in de plaats Kfar Nabal.

+
Lees meer: Hevige bombardementen op Syrische stad Homs

De Wederkomst en de eindtijd #2 Blik op de nabije toekomst

Voorgaande: De Wederkomst en de eindtijd #1 Dit geslacht zal geenszins voorbijgaan

BLIK OP DE NABIJE TOEKOMST

D

E laatste drie hoofdstukken van het boek Daniël bevatten een gezicht waarin een hemelse bood­schapper naar hem toekomt en zegt: "ik ben gekomen om u te verstaan te geven wat uw volk in het laatst der dagen overkomen zal; want wederom is het een gezicht aangaande de toe­komst" (10: 14).

De profetie gaat uit van de histo­rische situatie van de Joden onder het bewind van de Perzen, die Babel on­langs veroverd hadden. Dit Perzische rijk zal ten einde komen met het op­staan van "een heldhaftige koning, die met grote heerschappij zal regeren en doen zal wat hem goeddunkt" (11:3) - een niet mis te verstane profetie van het oostwaartse oprukken vanuit Griekenland van Alexander de Grote in het jaar 333 v. Christus. Het uit­gestrekte rijk van Alexander zou van korte duur zijn: "nauwelijks is hij op­gestaan, of zijn koninkrijk zal ver­broken worden en verdeeld naar de vier windstreken des hemels; doch niet aan zijn nakomelingen zijn koninkrijk zal uiteengerukt worden en aan anderen dan dezen komen" (11 :3,4).

Dan volgt de langdurige gevechten tussen twee van de vier Griekse rijken, dat van de Seleuciden gevestigd in wat nu Syrië en Iran heet, en dat van de Ptolemaeën in Egypte - dus ten noorden en ten zuiden van het land Israël.

De teruggekeerde Joden daar vormden een bufferzone tussen de twee met al de nadelige gevolgen vandien (11:5­35).

Vers 21 introduceert de Seleuci­dische koning, Antiochus Epiphanee, die in de Joodse geschiedenis zo be­rucht is wegens zijn poging de Joodse godsdienst in het land uit te roeien. Hij viel Israël en Egypte binnen, maar werd bij de tweede aanval door de onverwachte tussenkomst van de Romeinen -"schepen der Kittiërs" - teruggedreven met het gevolg dat hij "vergramd" werd tegen "het heilige verbond". "Zij zullen het heiligdom, de vesting, ontheiligen, het dagelijks offer doen ophouden en een gruwel oprichten die verwoesting brengt" (30,31). Er zou onder de Joden "loutering, schifting en zuivering teweeggebracht worden" (34,35). De dagelijkse offerdiensten, het vieren van de sabbat en heilige feesten, bezit van de heilige schriften en de besnijdenis van kinderen werden verboden op straffe van de dood. Een altaar gewijd aan Zeus Olympias werd in de tempel opgericht. Men neemt gewoonlijk aan dat de Israelieten uit deze tijd die trouw bleven tot de dood de geloofsgetuigen waren die eervolle vermelding vinden in Hebreeën 11:35­38.

In de versen 36-39 gaat de profetie over tot het optreden van een bijzonder arrogante macht Er zijn sterke bewijzen dat hiermee Rome wordt bedoeld, die de "versterkte vestingen" van Jotapata, Marchaerus, Masada en Herodium zou verwoesten en in 70 na Christus het rijk van Israël ten val zou brengen en Jeruzalem en de tempel verwoesten. Hiermee gingen Jezus' woorden in vervulling over het volk Israël: "zij zullen vallen door de scherp­te des zwaards en als gevangenen weggevoerd worden onder alle heide­nen, en Jeruzalem zal door heidenen vertrapt worden, totdat de tijden der heidenen vervuld zullen zijn" (Lucas21 :24).

De profetie in Daniël slaat deze periode van "de tijden der heidenen" over. Israël heeft immers bijna 2000 jaar als natie niet meer bestaan en het volk heeft verspreid geleefd in alle landen van de wereld. Vers 40 begint met: "Maar in de eindtijd" en beschrijft de situatie in Israël in de eindtijd. Evenals meer dan twee millennia eerder is er weer een macht ten noorden van Israël, die door zijn zuidwaartse aanval het volk in "grote benauwdheid" brengt (11:40-12: 1). Zoals gebruikelijk in de schrift is de beschrijving van de aanval ontleend aan de wapens en wijze van oorlogvoering in de tijd van de profetie. Er is dus geen noodzaak de "wagens en ruiters en vele schepen" letterlijk op te vatten.

De wederkomst van Christus

Dat deze aanval plaats zal vinden in de tijd wanneer Christus terug naar de aarde zal komen blijkt niet alleen uit het herhaalde gebruik van de term "eindtijd" (11 :40) maar ook doordat deze de tijd is van de opstanding van velen uit de doden. "Velen van hen die slapen in het stof der aarde, zullen ontwaken" (12:2). Met het oog hierop sluit de hemelse profeet zijn medede­ling af met de persoonlijke boodschap voor Daniël: "Maar gij, ga het einde tegen, en gij zult rusten en opstaan tot uw bestemming aan het einde der da­gen" (Daniël 12: I 3).

Weest ook gij bereid

De bijbel leert ons bepaalde ontwik­kelingen te verwachten, maar achteraf bekeken blijkt dat de wijze waarop deze tot stand komen gewoonlijk heel anders is dan wat men verwacht had. Het doel is niet dat we vandaag kunnen weten wat in de kranten van morgen zal komen te staan. Een onevenwichtige belangstelling in wat men, aan de hand van Bijbelse profetieën, te verwachten heeft, kan ons al te gemakke­lijk afleiden van onze belangrijkste verantwoordelijkheid: Christus te ge­hoorzamen en dagelijks met Hem te leven.

Met het oog op toekomstige ge­beurtenissen in de wereld zei Jezus:

"Wanneer deze dingen beginnen te geschieden, richt u op en heft uw hoof­den omhoog, want uw verlossing ge­naakt" (Lucas21 :28).

De meeste van zijn verwijzingen naar de wederkomst met grote macht en heerlijkheid zijn aansporingen opdat zijn discipelen met waakzaamheid zullen uitzien naar zijn plotselinge ver­schijning. "Weest ook gij bereid, want op een uur, dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen" (Lucas 12:40).

Vervolg >

De wederkomst en de eindtijd #3 Let op de Vijgeboom

De Wederkomst en de eindtijd #4 De komende toorn

De Wederkomst en de Eindtijd #5 De Verlosser uit de hemel

De Wederkomst en de eindtijd #6 De Dagen van Noach en Lot