Day of remembrance coming near

A Ransomer and a free Gift of God to remember

"Every good gift and every perfect present" comes down from God, our heavenly Father. (James 1:17)

The Greatest gift that God has given to fallen mankind is provision for their recovery by means of his only-begotten Son, Jesus Christ. Jesus' death as our Ransomer makes possible everlasting life on a paradise earth. At Luke 22:19, we are commanded to memorialize his death.

This day of remembrance is coming near. Shall we be able to meet you?

On the 13th of Nisan lots of people were busy making final arrangements for the Passover, also Jesus and his disciples. Early in the afternoon, Jesus had send Peter and John to prepare the Passover for them in an upper room in Jerusalem. (Mark 14:12-16; Luke 22:8) A little before sundown, Jesus and the other ten apostles met them there for their last Passover celebration.

Jesus had greatly desired to eat this passover with his close friends and told them he was going to suffer. (Luke 22:14, 15)
Jesus knew that one of these men—Judas Iscariot—had already arranged to betray him to the religious leaders. Understandably, he became very distressed. "One of you will betray me," he revealed. The apostles were highly grieved at this. (Matthew 26:21, 22) After celebrating the Passover, Jesus told Judas: "What you are doing get done more quickly."(John 13:27).

Once Judas had left, Jesus introduced a meal to commemorate his impending death. He took a loaf of the unleavened bread, expressed thanks in prayer, broke it, and instructed the 11 to partake. "This means my body," he sayd, "which is to be given in your behalf. Keep doing this in remembrance of me." He then took a cup of red wine. After saying a blessing, he passed the cup to them, telling them to drink out of it. Jesus added: "This means my 'blood of the covenant,' which is to be poured out in behalf of many for forgiveness of sins." (Luke 22:19, 20; Matthew 26:26-28).

During that momentous evening, Jesus taught his faithful apostles many valuable lessons, and among these the importance of brotherly love. (John 13:34, 35) He assured them that they were going to receive a "helper," the holy spirit. (John 14:26)
Later in the evening Jesus said a fervent prayer in their behalf. (John, chapter 17) After singing songs of praise, they left the upper room and followed Jesus out into the cool late-night air.

Sunday, April 17, we shall remember those moments and all the events of that night, when Judas Iscariot arrived with a crowd carrying swords, clubs, and torches in the the garden of Gethsemane. (John 18:1, 2; Luke 22:44; Matthew 26:47-52)
Jesus was arrested and bound, led away to Annas, the former high priest. Then he was taken to Caiaphas, the high priest, to be tried. In the early hours of the morning, the Sanhedrin falsely charged Jesus with blasphemy.

Caiaphas had him taken to Roman governor Pontius Pilate who got him send to Herod Antipas, the ruler of Galilee. Herod and his guards mocked Jesus were after they sent him back to Pilate, who confirmed Jesus innocence. But the Jewish religious leaders pressured him to condemn Jesus to death. After considerable verbal and physical abuse, Jesus was taken out to Golgotha where he was mercilessly nailed to a torture stake and suffered an agonizing death. (Mark 14:50-15:39; Luke 23:4-25)

It would have been the greatest tragedy in history if Jesus' death had brought a permanent end to his life. Happily, that was not the case. On Nisan 16, 33 C.E., his disciples were amazed to find that he had been raised from the dead. In time, more than 500 people were able to  verify that Jesus was again alive. And 40 days after his resurrection, a group of faithful followers saw him ascend to heaven. (Acts 1:9-11; 1 Corinthians 15:3-8).

Luke 22:14-71:
14 At length when the hour came, he reclined at the table, and the apostles with him. 15 And he said to them: “I have greatly desired to eat this passover with YOU before I suffer; 16 for I tell YOU, I will not eat it again until it becomes fulfilled in the kingdom of God.” 17 And, accepting a cup, he gave thanks and said: “Take this and pass it from one to the other among yourselves; 18 for I tell YOU, From now on I will not drink again from the product of the vine until the kingdom of God arrives.” 19 Also, he took a loaf, gave thanks, broke it, and gave it to them, saying: “This means my body which is to be given in YOUR behalf. Keep doing this in remembrance of me.”
20 Also, the cup in the same way after they had the evening meal, he saying: “This cup means the new covenant by virtue of my blood, which is to be poured out in YOUR behalf. 21 “But, look! the hand of my betrayer is with me at the table. 22 Because the Son of man is going his way according to what is marked out; all the same, woe to that man through whom he is betrayed!” 23 So they started to discuss among themselves the question of which of them would really be the one that was about to do this. 24 However, there also arose a heated dispute among them over which one of them seemed to be greatest. 2
5 But he said to them: “The kings of the nations lord it over them, and those having authority over them are called Benefactors. 26 YOU, though, are not to be that way. But let him that is the greatest among YOU become as the youngest, and the one acting as chief as the one ministering. 27 For which one is greater, the one reclining at the table or the one ministering? Is it not the one reclining at the table? But I am in YOUR midst as the one ministering.28 “However, YOU are the ones that have stuck with me in my trials; 29 and I make a covenant with YOU, just as my Father has made a covenant with me, for a kingdom, 30 that YOU may eat and drink at my table in my kingdom, and sit on thrones to judge the twelve tribes of Israel. 31 “Simon, Simon, look! Satan has demanded to have YOU men to sift YOU as wheat. 32 But I have made supplication for you that your faith may not give out; and you, when once you have returned, strengthen your brothers.” 33 Then he said to him: “Lord, I am ready to go with you both into prison and into death.” 34 But he said: “I tell you, Peter, A cock will not crow today until you have three times denied knowing me.” 35 He also said to them: “When I sent YOU forth without purse and food pouch and sandals, YOU did not want for anything, did YOU?” They said: “No!” 36 Then he said to them: “But now let the one that has a purse take it up, likewise also a food pouch; and let the one having no sword sell his outer garment and buy one. 37 For I tell YOU that this which is written must be accomplished in me, namely, „And he was reckoned with lawless ones.‟ For that which concerns me is having an accomplishment.” 38 Then they said: “Lord, look! here are two swords.” He said to them: “It is enough.” 39 On going out he went as customarily to the Mount of Olives; and the disciples also followed him. 40 Having come to the place he said to them: “Carry on prayer, that YOU do not enter into temptation.”
41 And he himself drew away from them about a stone‟s throw, and bent his knees and began to pray, 42 saying: “Father, if you wish, remove this cup from me. Nevertheless, let, not my will, but yours take place.” 43 Then an angel from heaven appeared to him and strengthened him.
44 But getting into an agony he continued praying more earnestly; and his sweat became as drops of blood falling to the ground. 45 And he rose from prayer, went to the disciples and found them slumbering from grief; 46 and he said to them: “Why are YOU sleeping? Rise and carry on prayer, that YOU do not
enter into temptation.” 47 While he was yet speaking, look! a crowd, and the [man] called Judas, one of the twelve, was going before them; and he approached Jesus to kiss him.
48 But Jesus said to him: “Judas, do you betray the Son of man with a kiss?” 49 When those about him saw what was going to happen, they said: “Lord, shall we strike with the sword?” 50 A certain one of them even did strike the slave of the high priest and took off his right ear. 51 But in reply Jesus said: “LET it go as far as this.” And he touched the ear and healed him. 52 Jesus then said to the chief priests and captains of the temple and older men that had come there for him: “Did YOU come out with swords and clubs as against a robber?

53 While I was with YOU in the temple day after day YOU did not stretch out YOUR hands against me. But this is YOUR hour and the authority of darkness.” 54 Then they arrested him and led him off and brought him into the house of the high priest; but Peter was following at a distance. 55 When they lit a fire in the midst of the courtyard and sat down together, Peter was sitting in among them. 56 But a certain servant girl saw him sitting by the bright fire and looked him over and said: “This man also was with him.” 57 But he denied it, saying: “I do not know him, woman.” 58 And after a short time another person seeing him said: “You also are one of them.” But Peter said: “Man, I am not.” 59 And after about an hour intervened a certain other [man] began insisting strongly: “For a certainty this [man] also was with him; for, in fact, he is a Gal·i·le´an!” 60 But Peter said: “Man, I do not know what you are saying.” And instantly, while he was yet speaking, a cock crowed. 61 And the Lord turned and looked upon Peter, and Peter recalled the utterance of the Lord when he said to him: “Before a cock crows today you will disown me three times.” 62 And he went outside and wept bitterly. 63 Now the men that had him in custody began to make fun of him, hitting him; 64 and after covering him over they would ask and say: “Prophesy. Who is it that struck you?” 65 And they went on saying many other things in blasphemy against him. 66 At length when it became day, the assembly of older men of the people, both chief priests and scribes, gathered together, and they haled him into their San´he·drin hall, saying: 67 “If you are the Christ, tell us.” But he said to them: “Even if I told YOU, YOU would not believe it at all. 68 Moreover, if I questioned YOU, YOU would not answer at all. 69 However, from now on the Son of man will be sitting at the powerful right hand of God.” 70 At this they all said: “Are you, therefore, the Son of God?” He said to them: “YOU yourselves are saying that I am.” 71 They said: “Why do we need further witness? For we ourselves have heard [it] out of his own mouth.” (NWT)

Bethézer voorziet verlichting

Engelse Versie / English version: Find out more about the Christadelphian relief fund Bethézer > Bethézer providing relief

Een van de opdrachten van christus was het Goede Nieuws te gaan verkondigen en de naaste lief te hebben. Het liefhebben van die naaste uit zich ook in de vorm van hulpverlening.

Bethézer is overgenomen uit twee Hebreeuwse woorden en betekent Huis van de Hulp. Bethézer's oprichters kozen deze woorden, omdat ze treffend uitdrukking gaven aan de organisatie haar onderliggende doel van het verstrekken van welzijn, noodhulp en ontwikkelingshulp aan de armen en behoeftigen in Zuidoost-Azië en Oceanië.

Bethézer projecten pogen niet enkel om leden te voorzien van de Christadelphian gemeenschap, niet alleen met de mogelijkheid om financieel bij te dragen aan een humanitair alternatief voor populaire hulpfondsen, maar ook om de gelegenheid te bieden om te worden betrokken bij de eigenlijke projecten zelf.

De Bethézer projecten zijn bedoeld om de predikingskansen te vergemakkelijken en het is onze wens om de werkzaamheden door de missie organisaties, zoals de ACBM (Australasian Christadelphian Bijbel missie) en CBM (Christadelphian Bijbel missie) te ondersteunen.
Zo zijn de 'Phnom Penh slaapzaal projecten' in Phnom Penh, Cambodja, nauw verbonden met de ACBM bemande 'Bijbel Educatie Centra' (BEC). ACBM zendelingen wonen dagelijks de slaapzalenprojecten bij voor de ondersteuning van het onderwijs. De Cambodjaanse kinderen krijgen onderdak voor gestructureerd onderwijs om hun zo een degelijke toekomst te geven.

Bethézer is inmiddels ook betrokken in Vanuatu, waar men de vroege opleiding van een 100-tal kinderen van het dorp gaan is versterken door de bouw van een nieuw schoolgebouw en de werking van een particuliere, Christadelphian basisschool. Werken aan een tweede gebouw, zal helpen inspelen op de overvloed aan studenten. De nieuwe Christadelphian School omvat in het curriculum een ​​agrarisch programma met het doel om uiteindelijk tot de verbetering van voedingvoorziening te komen. En het heeft ook een deel van de tijd voorzien  voor instructie in Bijbel lessen en principes.

Bethézer begon een relatie met de ACBM en coördineert projecten en activiteiten met de relevante regionale commissies belast met de opdracht de activiteiten in Vanuatu, Cambodja en Oost-Timor op te bouwen. Als een kwestie van principe, heeft Bethézer getracht de steun en instemming van de Zuid-Australische, Nieuw-Zeeland en Tasmanië regionale commissies voor de nieuwe projecten te verkrijgen.

Vind meer gegevens over het Bethézer Fonds van de Broeders in Christus

Bethézer providing relief

Dutch version / Nederlandse versie: Bethézer voorziet verlichting

Bethézer is taken from two Hebrew words and means House of Help. Bethézer’s founders chose these words because they aptly express the organisation’s underlying purpose of providing welfare, relief and developmental aid to the poor and needy in Southeast Asia and Oceania.

Bethézer projects attempt to provide members of the Christadelphian community, not just the option of contributing financially to a humanitarian alternative to popular aid funds, but also provide an opportunity to be involved in the actual project’s themselves.
Bethézer projects are designed to facilitate preaching opportunities and it is our desire to support the work undertaken by mission organisations such as the ACBM (Australasian Christadelphian Bible Mission) and CBM (Christadelphian Bible Mission). The ‘Phnom Penh Dormitory projects’ operating in Phnom Penh, Cambodia are linked closely with the ACBM manned ‘Bible Education Centre’ (BEC). ACBM missionaries attend the dormitories daily for teaching support. Students from the dormitories also study at the BEC regularly and have significant contact with BEC teaching.

Bethézer has also become involved in Vanuatu, where the early education of up to 100-plus village children has been enhanced by the construction of a new school building and the operation of a private, Christadelphian primary school. Work on a second building, which will help cater for the over-abundance of students enrolled. The new Christadelphian school includes in its curriculum an agricultural program with the goal of eventually improving diet. And it also has a slot of time for instruction in Bible lessons and principles.


Bethézer began to build a relationship with the ACBM and co-ordinate projects and activities with the relevant regional committees tasked with mission activities in Vanuatu, Cambodia and East Timor. As a matter of principle, Bethézer has sought to obtain the support and agreement of the South Australian, New Zealand and Tasmanian regional committees for the new projects.

Find out more > Christadelphian Bethézer Fund, spreading the Good News

Toewijding van ons

Als wij beweren Christen te zijn moeten wij dit ook omzetten in het bezit nemen van de kenmerken van een Christen: een volgeling van Christus Jezus, de Nazarener Jood die zich volledig toewijdde aan God.

Dat wil niet zeggen dat ook elk van ons die Christen wordt zich volledig ten dienste moet stellen van God en de opdracht die Christus gegeven heeft aan zijn volgelingen.
In zekere zin hangen wij vast aan de wereld. Wij hebben allerlei verplichtingen tegenover haar. Wij moeten ons sociaal in deze maatschappij plaatsen maar dragen ook de verantwoordelijkheid over meerdere wereldse taken. Wij moeten zorgen voor een dak boven ons hoofd en hiervoor betalen. Ons levensonderhoud kost geld dat moet opgebracht worden door taken, die meestal werelds zullen zijn. Door al dat wereldse werk worden wij ook moe en kunnen wij best wat ontspanning gebruiken. Maar deze ontspanning en het dagelijks werk moeten ons niet helemaal in beslag nemen. Wij moeten de belangrijkste bouwstenen van de samenleving niet laten uithollen en verzuipen in de gehele wereldse business. De mens kan zodanig opgeslokt geraken door het wereldse dat de wereld als een plaats van keuze en vrijheid wordt welke weinig betekenis heeft.


Jeffrey Schipper heeft gelijk als hij schrijft: : "Door het loslaten van toewijding, heeft onze narcistische cultuur één ding verloren: geluk. Zonder toewijding worden individuele levens kaal en leeg. Zonder toewijding, heeft ons leven een gebrek aan zin en doel. Immers, als er niets de moeite waard is om voor te sterven, is niets de moeite waard om voor te leven. Maar door middel van toewijding bloeit de maatschappij. Het is een paradox die Christus zo vaak met ons deelde." (CIP)

Niemand verlangt van ons dat wij zo ver in onze toewijding tot God gaan als Jezus heeft gedaan. Wij moeten niet tot in de dood vervroegd uit dit leven stappen. Wij mogen zo lang leven als wij kunnen, maar als Christen zouden wij in dat leven toch moeten tonen aan anderen dat wij werkelijk volgelingen van Jezus zijn. Aan de dood zullen wij niet kunnen ontsnappen, maar wij zouden nu niet reeds als een dode mogen rondlopen in deze wereld.
Wij moeten elk voor ons zelf leven zonder aan jezelf te zijn gestorven. In de doop zijn onze zonden witgewassen en zijn wij als het ware herboren geworden. In dat nieuwe leven moeten wij dan ook getuigen van dat Nieuwe Leven zijn.

Jezus was volledig toegewijd aan God maar ook aan de mensen rondom hem gaf hij toewijding. Zo ook moeten wij nu totaal toegewijd zijn aan God en toegewijd aan Christus met die liefde die hij vertoonde naar de andere mensen. Met Christus' liefde moeten wij toewijding geven aan de mensen rondom ons heen. Als we ons weigeren toe te wijden, missen we één van de grote deugden van het leven. Wanneer we geobsedeerd raken over onszelf, verliezen we de zin van het leven: het kennen en dienen van God en liefhebben van onze naaste.

Wij moeten er op toezien dat wij niet in de spiraal geraken waar zovelen van Gods Volk in verzeild geraakten. Wij moeten op onze beurt vreugdeboden worden en onze voorganger Jesaja in gedachten moeten onze ogen open gaan voor de toestand van vandaag die niet veel verschilt met toen. De woorden die tot het huis van Jakob werden gesproken (Jesaja 58:1)  tonen een situatie die overeenkomsten had met de kerkelijke situatie vandaag. Wij kunnen er niet naast zien hoe in de leeggelopen kerken en gemeenten de bolster beschimmelt is geraakt. Aan de buitenkant zijn er ook die heel godsdienstig lijken te zijn (op het eerste gezicht),.maar hoe is het gesteld met hun hart?

Jezus vertelde voldoende gelijkenissen om de wereld duidelijk te maken dat het er niet op aan kwam op aal het uiterlijk vertoon, maar wel op de gemoedsgesteldheid en de eerlijkheid van de godsdienstbeleving. Jezus gaf te kennen dat diegenen die hem wilden volgen het niet makkelijk zouden hebben, want voor een kameel was het zelfs gemakkelijker om door het oog van een naald te kruipen dan in het Koninkrijk van god te geraken. Doch is het geen hopeloze mogelijkheid. Door Jezus toewijding hebben wij allemaal de kans om tot die mooie eeuwigheid te komen. Maar dan moeten wij wel degelijk stappen ondernemen en ons verootmoedigen, breken met de zonden en de ongerechtigheden en te gaan leven zoals Jezus het wil. En die wil van Jezus is te voldoen aan de Wil van God. En dat betekend toewijding aan Jehovah God, de Allerhoogste Elohim, waarbij wij ook slechts één God mogen aanbidden en niet buigen voor beelden. Voor veel mensen lijkt dat ook zo moeilijk te zijn. Zelfs nu in de moderne tijden zijn er mensen die zoals in de Oudheid graag een gesneden beeld voor zich hebben om naartoe te bidden. Ook willen er velen kaarsjes branden en meerdere offers brengen. Nochtans heeft Jezus zich als volmaakt Offerlam aangeboden. Als Christen zouden wij zijn zoenoffer volledig moeten erkennen en er zeker van zijn dat God die dood van dat Lam van God ook als een volwaardig offer aanvaard. In zijn toewijding heeft Jezus zich als loskoop offer op de slachtbank van de Romeins-Joodse wereld aangeboden. Zijn loskoopoffer was het ultieme Zoenoffer waarbij de schuld voor al de zondaars ter wereld werd afgelost. Zelfs voor dezen die nog zouden voorkomen na de dood van Jezus Christus, de Messias.

Jezus zijn toewijding en offerdaad moet een stimulans voor ons zijn om ook het evangelie uit te dragen en volledige toewijding aan God en Zijn woord te schenken.

Laten wij vol toewijding gevolg geven aan de oproep om ons te bekeren van onze afgoden, van de (verborgen) zonden in ons leven en om ons te wijden aan de ware liefdevolle boodschap. Dat wij het lef durven hebben om anders te zijn dat de meerderheid van de wereld. Door onze toewijding aan God zullen wij ook door Hem gevoed worden en voldoende gesterkt worden om dan ook deze wereld te loslaten.
De toewijding van ons zal de vruchten kunnen dragen van de toewijding van Jezus en onze ketenen met deze wereld losmaken en ons bevrijden. De toewijding zal kunnen groeien in vreugde, vrede, liefde en volle heerlijkheid tot een prachtig vooruitzicht.

Toewijding van Jezus

Reeds op 12jarige leeftijd liet Jezus horen waar zijn hart lag en kon mijn zijn jonge stem mensen doen luisteren naar het Woord van God. Als volwassen man bracht hij enkele jaren zijn voorkeur van toewijding aan zijn Vader duidelijk naar de mensen rondom hem.

In het zich ten dienste stellen van zijn vader wilde hij zeer ver gaan. Hij was zelfs bereid om zijn leven op te geven al sloeg de angst hem toch rond de oren en verzocht hij zijn Vader indien Hij het wenste deze op hem komende moeilijkheden te laten voorbij gaan. God liet ze wel gebeuren. En Jezus droeg dat lijden zonder morren of klagen. Ook nam hij het niet tot zich om weerwerk te gaan bieden of de folteraars te gaan vervloeken en/of te spotten met diegenen die met hem spotten.
In volledige toewijding naar zijn bestemmingsopdracht vervulde hij het Plan van God. Datgene wat de vreugdebode Jesaja had aangekondigd werd nu in het begin van onze huidige tijdrekening tot vervulling gebracht.

Jezus wenste niet over iemand te oordelen (Johannes 12:47) ook al zou hij de woorden van Jezus horen maar ze niet bewaren. Maar tegelijkertijd wijst Johannes op Jezus zijn vermaning in Johannes 15:19, 'Als jullie bij de wereld zouden horen, zou ze jullie hebben liefgehad als iets van haarzelf, maar jullie horen niet bij haar, want ik heb jullie uit de wereld weggeroepen. Daarom haat ze jullie'.

Jezus hield niet zo van de wereld als vele mensen dat nu verstaan. Hij had wel respect voor de Schepping Gods, maar was niet afhankelijk van die wereld die voor hem lag. Zijn hart en ziel waren bij God de Allerhoogste. Jezus wist dat een wereld zonder God een hel dreigt te worden, waarin egoïsme het laatste woord heeft. Hij kende de geschiedenis van Gods Volk dat regelmatig afgedwaald was en nog steeds zich graag verbond met anderen die het niet zo hoog op hadden met de Elohim.

Sommigen van ons zullen ervoor kiezen niet deel te nemen aan één van de systemen in de wereld, en kiezen ervoor zich te isoleren in een zelfgemaakte christelijke zeepbel. Sommigen denken dat zij christen zijn en verder niets of niemand meer nodig hebben. Veel christenen denken dat zij het Evangelie niet meer nodig hebben omdat dat enkel nodig zou zijn voor niet-christenen om christen te worden. Ook vinden ze het niet echt nodig om regelmatig in de Bijbel te lezen of hun godsdienst te beleven door bijvoorbeeld naar een dienst te gaan. Ook veel christenen bevinden zich in de wereld door middel van een soort pseudo-heilige imitatie

Jezus gaf hun echter het voorbeeld in zijn leven. Hij bezocht regelmatig de synagogen en bad veelvuldig tot zijn Vader. Samen met anderen mediteerde hij vaak over het Woord van God en onderzocht mee met hen wat God de Vader ons te kennen gaf in Zijn Woord, de boekrollen of Heilige Geschriften.

Johannes beschreef het wereld-systeem - de afwijzing van Gods liefde - heel duidelijk. Hij smeekte ons in 1 Johannes 2:15 die houding niet aan te nemen. Johannes vervolgt: 'Want alles wat in de wereld is - zelfzuchtige begeerte, afgunstige inhaligheid, pronkzucht -, dat alles komt niet uit de Vader voort maar uit de wereld. De wereld met haar begeerte gaat voorbij, maar wie Gods wil doet blijft tot in eeuwigheid' (1 Johannes 2:16-17).

Jezus deed volledig de wil van God de Vader. Christus wijde zich volledig aan het Werk van zijn Vader en slaagde er ook in om zonder zonde te blijven. Dat laatste is voor ons een waarlijk onmogelijke opdracht.  Omdat christenen blijven zondigen, hebben zij dagelijks het Evangelie nodig. Jezus was de mens wording van het Goede Nieuws. Met momenten zelfs ook de vermenselijking van die Blijde Boodschap, want doorheen zijn levensverhaal kunnen wij lezen over zijn twijfels, angsten, ontberingen en menselijke gevoelens naar anderen toe.

Zoals god in Christus werkte kan Hij ook in ons werken. Om niet te zeggen dagelijks herinnerd Hij er ons aan wat Hij ten uitvoer heeft gebracht. Als volgelingen van Christus moeten wij inzien wat Jezus voor ons heeft gedaan en met welk doel. Willen wij dat doel veronachtzamen?

In zijn toewijding heeft Jezus alles in het werk gesteld om de Redding van God tot ons te laten komen. Door Jezus zijn toewijding zijn wij gerechtvaardigd.