Uit een rondvraag van De Tijd bij de
financiële verantwoordelijken van de Belgisch Katholieke bisdommen zouden de jaarlijkse inkomsten van de Belgische bisdommen, vooral
uit giften en legaten, dermate zijn afgenomen dat ze de jaarlijkse
kosten niet meer dekken.
 |
| The Onze-Lieve-Vrouwekathedraal (Cathedral of our Lady), here seen from the Groenplaats, is the highest cathedral in the Low Countries and home to several triptychs by Baroque painter Rubens. It remains the tallest building in the city. (Photo credit: Wikipedia) |
De jongste jaarrekening van de centrale vzw van
het bisdom Antwerpen vertoonde zo een verlies van 2 miljoen euro per jaar. Maar men kan daarbij wel veel vragen stellen, zeker bij de nog mogelijke inkomsten van nog 75 miljoen euro geldbeleggingen,en nog vele legaten.
Bij ons wordt er niemand betaald door de burgergemeenschap betaald en krijgt u al het materiaal op het internet of via de papieren publikaties gratis ter beschikking gesteld door vrijwilligers.
De katholieke Kerk wijt hun moeilijkheden aan de klap die ze ondergingen door de economische crisis. Maar daar vergeten zij hun eigen kerkcrisis met de pedofilie zaken, welke hun gemeenschap in diskrediet bracht.
Patrick Dubois, de
financieel verantwoordelijke voor het aartsbisdom in Mechelen zegt wil dat zij alles in het werk stellen om de waarde van hun kapitaal te behouden. ‘We
besteden alleen wat we kunnen, maar sommige evangelische of pastorale
prioriteiten kosten nu eenmaal geld en wegen op ons operationeel
resultaat’, benadrukt hij. ‘Zo lopen onze voorzieningen om de
slachtoffers van seksueel misbruik te vergoeden flink op. Al 75.000 euro
in 2011 en meer dan 100.000 euro in 2012.’
Nu willen zij de mensen die een vergoeding vragen voor het opgelopen leed nog de schuld geven van het te kort aan inkomen van de kerk. Daarbij zien zij over het hoofd dat de meeste mensen helemaal neit meer in God geïnteresseerd zijn, laat staan in de Katholieke Kerk.
Geloofstwijfel of geloofsafval is een reden om bij een kerk weg te gaan. Bij de gelovigen is er ook veel twijfel ontstaan. In het verlengde van twijfel ligt de verschuiving van visie. Een deel van de vroegere gelovigen zat wel in een kerk, maar ging daar weg omdat de kerkganger of priester andere denkbeelden kreeg over de plaats van de gaven van de Geest, wetenschappelijke inzichten of verschuiving van orthodox naar vrijzinnig. Een theologiestudie was meerdere malen oorzaak van deze verschuiving. Sommigen vielen van het geloof, maar vonden dit later terug. De meesten echter, konden met hun twijfels niet terecht bij de leiders van de gemeente en verlieten daarom deze kerk. In België hebben de gelovigen niet zo veel keuze uit verscheidene denominaties als in Nederland. Daar kan men altijd wel ergens terecht, wat je voorkeur ook heeft.
Sommigen vonden een ander thuis, anderen bleven weg van het instituut. Geloofsafval overkwam een aantal. Zo was de een het christelijk geloof simpelweg ontgroeid, terwijl de ander er keihard af donderde door schokkende gebeurtenis op schokkende gebeurtenis.
Vandaag zien wij een vuilnisbelt van allerlei gedumpte gelovigen en vele meeuwen die op zoek zijn naar iets verteersbaars.
In België schrikt men er echter van af om nieuwe horizonten te gaan bezoeken of nieuwe grenzen af te tasten. Het wordt hoog tijd dat de burger op staat en zelf eens onderzoekt of hij al of niet gelovig wil zijn en dit geloof wil gaan belijden. zij moeten ook durven gaan afstappen van de geijkte tradities en hun angst voor de kleine of 'andere' gemeenschappen opzij zetten.
Als kleine gemeenschap valt het ons op dat veel mensen bang zijn aan die kleine groepen en dat zij zich niet durven engageren om hen eens een bezoekje te gaan brengen, want "zij zijn maar met zo weinig". zo zullen die kleine gemeenschappen echter nooit de kans krijgen om te groeien.
Wacht niet tot morgen, maar durf heden contact op te nemen of meer uit te vissen over die kleine maar geestelijk rijke geldarme gemeenschappen.
Nu willen zij de mensen die een vergoeding vragen voor het opgelopen leed nog de schuld geven van het te kort aan inkomen van de kerk. Daarbij zien zij over het hoofd dat de meeste mensen helemaal neit meer in God geïnteresseerd zijn, laat staan in de Katholieke Kerk.
Geloofstwijfel of geloofsafval is een reden om bij een kerk weg te gaan. Bij de gelovigen is er ook veel twijfel ontstaan. In het verlengde van twijfel ligt de verschuiving van visie. Een deel van de vroegere gelovigen zat wel in een kerk, maar ging daar weg omdat de kerkganger of priester andere denkbeelden kreeg over de plaats van de gaven van de Geest, wetenschappelijke inzichten of verschuiving van orthodox naar vrijzinnig. Een theologiestudie was meerdere malen oorzaak van deze verschuiving. Sommigen vielen van het geloof, maar vonden dit later terug. De meesten echter, konden met hun twijfels niet terecht bij de leiders van de gemeente en verlieten daarom deze kerk. In België hebben de gelovigen niet zo veel keuze uit verscheidene denominaties als in Nederland. Daar kan men altijd wel ergens terecht, wat je voorkeur ook heeft.
 |
| Church of Saint Ermelinde in Meldert, Hoegaarden, Belgium. The church is a one volume building with a three fold choir in traditional style (1629). Its oldest parts date back to the merovingian period. 20px This is a photo of onroerend erfgoed number 43569 00043569 (Photo credit: Wikipedia) |
Sommigen vonden een ander thuis, anderen bleven weg van het instituut. Geloofsafval overkwam een aantal. Zo was de een het christelijk geloof simpelweg ontgroeid, terwijl de ander er keihard af donderde door schokkende gebeurtenis op schokkende gebeurtenis.
Vandaag zien wij een vuilnisbelt van allerlei gedumpte gelovigen en vele meeuwen die op zoek zijn naar iets verteersbaars.
In België schrikt men er echter van af om nieuwe horizonten te gaan bezoeken of nieuwe grenzen af te tasten. Het wordt hoog tijd dat de burger op staat en zelf eens onderzoekt of hij al of niet gelovig wil zijn en dit geloof wil gaan belijden. zij moeten ook durven gaan afstappen van de geijkte tradities en hun angst voor de kleine of 'andere' gemeenschappen opzij zetten.
Als kleine gemeenschap valt het ons op dat veel mensen bang zijn aan die kleine groepen en dat zij zich niet durven engageren om hen eens een bezoekje te gaan brengen, want "zij zijn maar met zo weinig". zo zullen die kleine gemeenschappen echter nooit de kans krijgen om te groeien.
Wacht niet tot morgen, maar durf heden contact op te nemen of meer uit te vissen over die kleine maar geestelijk rijke geldarme gemeenschappen.
