Eindelijk komt Amerika tot zijn zinnen

De Westerse wereld keek met argusogen uit naar de uitslagen voor de tussentijdse verkiezingen. In de Verenigde Staten werd de mensen ook wijs gemaakt dat dit uitzonderlijk belangrijke verkiezingen zouden zijn.

Al snel bleek dat meerdere mensen aangepord werden door de uitroepen van noodwendigheid om te gaan stemmen.

Het was ongelofelijk dat Trump president kon worden. Alsook is het onbegrijpelijk dat met kennis van zoveel schandalen rond zijn persoon deze bullebak toch nog kon aanblijven als president. Door een grote opkomst van stemmers die de capriolen van Trump moe lijken te zijn kan het zijn dat men nu werkelijk werk kan gaan maken om te onderzoeken of deze 45e president van de Verenigde Staten wel mag aanblijven.

Ook mogen wij aannemen dat deze tussentijdse verkiezingen een nederlaag voor de rechtse agenda van de president mogen genoemd worden. Sinds zijn verkiezing in 2016 kon hij veel van zijn plannen gemakkelijk door het parlement loodsen maar nu zijn partij daar de meerderheid verliest, zal dat een stuk lastiger worden.

In de Senaat, de machtige Eerste Kamer van de VS, wisten de republikeinen wél hun meerderheid te behouden. Daar stond maar een derde van de zetels op het spel, die vooral in handen waren van de democraten - en dan ook nog in staten waar president Trump zeer populair is. Naar verwachting krijgen zij er zelfs een paar zetels bij. Dit is in lijn met wat veel politicologen voorspeld hadden.

Op de televisie konden wij fervente republikeinen horen die toch vonden dat met Trump Amerika de verkeerde weg op ging en dat zij daar een halt wensten toe te roepen door voor de Democraten te stemmen. In Kansas, een oerconservatieve plattelandsstaat, wist zo een democraat het gouverneurschap te veroveren.
Toch konden de Democraten niet overal juichen. In Texas en Florida bijvoorbeeld, werd er in hun nadeel beslist. Het verleidde veel politieke duiders op de nieuwszenders ertoe om al snel te zeggen dat er van een zogeheten ‘golf’, waarbij het land in één ruk een andere politieke koers inzet, geen sprake was.

Er is niet echt een Blauwe Golf en Trump zelf noemde het een "enorme" overwinning. Maar de Amerikaanse kiezer heeft zijn beleid wel degelijk afgestraft, en zet nu een rem op de agenda van Donald Trump. 

Het is onwaarschijnlijk dat de Democratische afgevaardigden makkelijk te porren zullen zijn om wetsvoorstellen te steunen die aansluiten bij Trumps beleidsagenda tot dusver. Het resultaat is waarschijnlijk een politieke verlamming die een grote stempel drukken op de tweede helft van de eerste ambstermijn van de president.

Felle cultuurstrijd tussen rechts en progressief-liberaal, conservatief en progressief Katholiek Polen

Het oh zo katholieke Polen begint nu vele jaren dan ons land de gevolgen te voelen van de verkeerde houding van de Katholieke Kerk tegenover priesters die jongeren misbruikten.

Uit nieuw onderzoek blijkt dat het kerkbezoek nergens ter wereld zo snel achteruit boert als in Polen én dat de Poolse kerk voor het eerst schadevergoeding moet betalen aan een slachtoffer van misbruik.

In 1980 ging nog meer dan de helft van de Polen regelmatig ter kerke, in 1986 was dat gezakt tot een derde. Nergens ter wereld gaat het kerkbezoek zo massief achteruit, concludeert het Pew Research Center.

Voor het ogenblik blijft Karol Wojtyla, alias paus Johannes-Paulus de Tweede nog steeds de belangrijkste Pool uit de wereldgeschiedenis genoemd. Toen hij in 2005 stierf, was er een hele generatie Polen opgegroeid die hem en alleen hem als paus hadden gekend. De “Generatie JP2” wordt ze genoemd. Bij hen en veel andere landgenoten was Wojtyla de man die met zijn subtiele en dappere uitspraken mee had gezorgd voor de instorting van het communisme, de terugkeer van de vrijheid in Polen en de toetreding tot de Europese Unie. Redenen genoeg dus voor langdurige en diepe dankbaarheid.
Maar de opvolger van JP2, de Duitser Joseph Aloisius Ratzinger, bleek met zijn hang naar uiterlijk vertoon niet meteen populair in Polen. De Generatie JP2 bleef haar idool trouw en ging niet massaal achter de nieuwe paus aan marcheren.
Ook de huidige paus Franciscus I is geen onverdeeld succesnummer in Polen.

De clerus is er verdeeld langs progressieve en conservatieve krijtlijnen.
De progressieve vleugel, traditioneel sterk in universiteitsstad Krakau, draagt de eenvoudige paus een warm hart toe. Maar de conservatieven, met aloud bolwerk Torun, zeggen openlijk dat deze paus een fout begaat door waarden als eenvoud, nederigheid en dienstbaarheid centraal te stellen.
Liever houden de conservatieven vast aan het idee van een machtige en sturende kerk waar noch binnen de eigen rangen, noch bij de gelovige kudde twijfel wordt gezaaid. Die gelovige kudde ziet die tweespalt en houdt er niet van. Bewijs? Ondanks de teruglopende cijfers voor kerkbezoek, noemt volgens Pew Research Center 93 procent van de Polen zich katholiek. De kloof tussen individueel geloof en de kerk als instituut is kilometers diep.


De resultaten van het onderzoek raken uitgerekend bekend terwijl de bioscopen vol lopen voor ‘Kler’. De film gooit een bom  op de kerk en de Poolse samenleving in haar geheel. Onder de slogan “Niets menselijks is hen vreemd” toont ‘Kler’ priesters die zich te buiten gaan aan wodka, financieel gewin, minnaressen en misbruik van kinderen. Nu ook in België te zien.



In het openingsweekend ging maar liefst een miljoen Polen ‘Kler’ bekijken. Dat is meer dan één Pool op veertig.

Er zitten heel wat hilarische scènes in ‘Kler’. Zo zie je een vrouw handenwringend en huilend haar biecht afleggen terwijl de priester aan de andere kant van het luikje stomdronken in slaap is gevallen. Wanneer een minnares van een priester meldt dat ze zwanger is, vraagt de man nurks waarom ze geen voorbehoedsmiddelen heeft gebruikt, waarop de jonge vrouw antwoordt: “Dat laat mijn katholieke geloof niet toe.”
Het zijn scènes waarbij de hele zaal schuddebuikt van het lachen, lachjes van herkenning vaak. Maar later in de film gaat het om grootschalige fraude en over kindermisbruik en dan kan je in de cinema een speld horen vallen.


Men kan indenken dat de Poolse Katholieke Kerk niet blij is met deze kritische film. Zoals de Kerk ook vroeger in Vlaanderen een ban over boeken en films uitsprak heeft zij nu ook deze film in de ban geslagen.
Ook binnen de nationalistische, katholieke regering van ‘Recht en Rechtvaardigheid’ valt de film slecht. De onderminister van Justitie noemde ‘Kler’ “een laffe aanval op de kerk”. De CEO van de openbare omroep, die trouw aan de leiband van de regering loopt, zei dat hij regisseur Wojtech Smarzowski “zeker niet zal feliciteren”.

Zoals meestal doet zulk een nieuwsgierig makende antireclame de interesse voor de film niet dalen maar draagt deze bij tot het publieke succes van de film.

Regisseur Smarzowski brengt met deze film niet zijn eerste kritische kijk op Polen. Hij draaide eerder al gesmaakte films over corruptie bij de politie en over het soms kille, alcoholische, rauwe huwelijksleven van sommige Poolse gezinnen.
Met ‘Kler’ viel hij trouwens in de prijzen bij het gerenommeerde filmfestival van Gdynia. En zo toont de heisa over ‘Kler’ nog maar eens aan hoe diep verdeeld het huidige Polen is en hoe fel de cultuurstrijd tussen rechts en progressief-liberaal woedt.

Belofte voor 2018-2019

In het voorgaande academisch jaar is er misschien niet zo veel gepost op dit platform, maar nog minder op mijn eigen Ruimte (Marcus Ampe's Space).

in het seizoen 2017-2018 heeft mijn hoofd en mijn "pen" niet stil gestaan. Op heel wat religieuze platforms heb ik mijn woorden wel laten vloeien, waardoor ik dan ook minder tijd had voor mijn eigen persoonlijke blogs.

Het is mij opgevallen dat hier, zo wel op WordPress, ik uit vergetelheid meerdere artikelen ongepubliceerd heb gelaten.  Voor dit komende seizoen heb ik dan besloten om deze in de vergeethoek geraakte artikelen toch te publiceren. Ook Instagram is totaal in de vergetelheid geraakt betreft het publiceren, maar net voor het bekijken van anderen hun mooie prenten, foto's en video's, welke ik dan ook kon 'taggen' of 'liken'. Ik moet toegeven op Instagram heb ik al heel wat mooie dingen kunnen zien, waarvan ik nog niet geleerd heb hoe ik deze met anderen kan delen. (Iemand mag mij daar steeds bij helpen - ook voor het delen van video's op mijn Instagram account.) Op dat platform zit ik nog in 1992 ... maar hoop daar vandaag nog verandering in te brengen, door over te gaan naar foto's uit 2006.

Vergeef mij mijn vergeetachtigheid en mijn verstrooidheid en vindt tussen de nieuwere artikelen ook die oudere die ergens in een hoekje waren achter gelaten.

Sommigen willen niet zo graag herinnerd worden aan het verleden anderen doen gewoon de moeite niet om even terug te kijken of na te gaan wat er in het verleden gebeurde. Maar dat verleden kan heel kostbaar zijn aan nuttige gegevens om in de toekomst niet zulke stommiteiten te laten gebeuren. Men hoort lessen te trekken uit dat verleden.

Zoals voorheen al gezegd kunnen wij best van het verleden enkel dat goede herinneren en datgene wat ons tot onderricht kon zijn, ook al mocht het op dat ogenblik niet zo prettig zijn te ervaren.  Steeds kunnen wij best de goede tijden laten primeren boven de minder goede. Maar om de goede tijden uit de slechte te halen moeten wij ze ook als dusdanig kunnen erkennen.

Mijn voornemen (en belofte) is dit seizoen met wat meer regelmaat ook hier weer (meer) artikelen te plaatsen en de niet geplaatste artikelen te publiceren.
Ook al mogen die vergeten artikelen al wat ouder zijn hoop ik toch dat ze nog interessant leesvoer mogen aanbrengen.

Veel leesplezier.

+

Lees ook:

1. Vergeten artikels
2. Tijd
3. Vijf jaar en ouder.
4. Het verleden zo strak op je borst klemmen dat het je armen te vol laat te om het heden te omhelzen
5. Laat gisteren niet te veel gebruiken van vandaag
6. Zekerheid van het verleden
7. Reflectie voor 8 Juli – Verleden in de rug
8. Voorbij het verleden
9. Reflectie voor 12 Juli: Terugkopen van verleden
10. Niet te bepalen wat er op je afkomt
11. Gevangene van je verleden of pionier van je toekomst
12. Verleden, heden, toekomst, lessen en volhouden
13. Mogelijkheid om het verleden af te sluiten
14. Laat gaan wat was
15. Opbouw van verleden naar toekomst
16. Leg de afstand af 
17. Gelukkig is de persoon die weet wat te onthouden van het verleden
18. Christelijke Overdenking: Kijk naar vandaag

Can a state create a church

Normally one would think a state can not create a church, but in the Ukraine this year the country may see the formation of the Ukrainian Orthodox Church of the Kiev Patriarchate (UOC-KP) headed by a self-proclaimed leader named Patriach Filaret Denisenko becoming to be accepted by the
Ecumenical Patriarch Bartholomew of Istanbul (formerly Constantinople) who is been asked as first among equals (primus inter pares) primarily for historic reasons (because Constantinople, before its takeover by Turks in 1453, was the centre of Orthodox Christianity) to accept this new church.

Russian Patriarch Kirill, speaking in Moscow at the celebrations of the 1030^th anniversary of Vladimir’s baptism of Rus, warned against attempts by secular authorities in Ukraine to interfere with church affairs or to split the historic church.

Orthodox faithful inside Ukraine, both ethnic Russians and ethnic Ukrainians, see the plans of Poroshenko’s government and Denisenko as an illegal assault on their tradition and religious heritage. In addition, some deputies in the Ukrainian Rada (Parliament) have warned that there could be “bloody consequences” if the properties of the UOC-MP are confiscated and its members forced to join a new church.

According to the historical record, the Baptism of Kievan Rus by Vladimir had the support and participation of the Greek Church in Constantinople, then the official church of the Eastern Roman Empire, later known as Byzantium. The first Orthodox bishops and metropolitans (equivalent to Western archbishops) in Russia were Greeks from Constantinople who got their “apostolic succession” from Christ’s disciples. 

Poroshenko: More moves against Moscow.

The petition to Ecumenical Patriarch Bartholomew to approve the invention of a new “united” Ukrainian church that eliminates the UOC-MP would violate this sacred apostolic succession, says the Moscow Patriarchate. The UOC-MP has also protested that neither Poroshenko nor the Rada are empowered to ask Bartholomew to change the church’s organization in Ukraine.

“The strength of the Russian Orthodox Church and its Ukrainian sister UOC-MP lies in the apostolic succession, which the current Ukrainian government can neither provide nor imitate,”

 the Russian Orthodox Church’s spokesman said.

 “The state cannot `create’ a church, nor should it aspire to do it. But this is exactly what the Ukrainian authorities are trying to do, urging the Ukrainian Orthodox Church to merge with Denisenko’s entity and asking from the ecumenical Patriarch in Constantinople an autocephalous status for this new `united’ Ukrainian church of their own invention.”

“This initiative is an abuse of power, an interference of state into church affairs,”

 UOC-MP’s the spokesman said. 

The UOC-MP has remained the only public organization in Ukraine which still legally has the word “Moscow” in its name, and for millions of Ukrainian citizens, ethnic Russians or not, any kind of legal linkage to Russia is still valued.

 > Preceding:

Ukraine Poroshenko-Denisenko plan to form independent Orthodox church in Ukraine

Ukraine Poroshenko-Denisenko plan to form independent Orthodox church in Ukraine

In the Ukraine we may find Patriach Filaret (born Denisenko) a former cleric of the Moscow Patriarchate, who left the Ukrainian Orthodox Church of the Moscow Patriarchate (UOC-MP) in 1992 following the collapse of the Soviet Union. He had lost an ecclesiastical election and tried to form his own church, the Ukrainian Orthodox Church of the Kiev Patriarchate (UOC-KP) and therefor he became excommunicated. His church is not recognized by any of the other members of the international community of Orthodox churches. 

Now the Poroshenko government, formed in the beginning of the civil war that followed the U.S.-backed 2014 bloody coup in the “Euromaidan” uprising, is favouring the split-off of the traditional church by the anti-Moscow church known as the Ukrainian Orthodox Church of the Kiev Patriarchate (UOC-KP)

They have called on Ecumenical Patriarch Bartholomew in Istanbul to remove the authority of the Moscow Patriarchate and recognize a new, single independent Orthodox church in Ukraine, severing all ties to Moscow.

The single church in the Poroshenko-Denisenko plan would carry the UOC-KP name with the authority, according to Denisenko, to seize all churches, temples, chapels, monasteries and other properties belonging to the UOC-MP. 

It would mean dispossessing the historic UOC-MP, which has direct “apostolic” continuity with the 1030-year-old original Kievan church and Christianity in the Eastern Roman empire, once brought there by Christ’s own disciples. UOC-MP said they would not pray in church together with the excommunicated Denisenko.