Islamitische Trust wil een moskee openen tegenover de Gouden Poort

Op de berg waar de tempel stond staan nu de voor moslims heilige rotskoepel en de Al-Aqsa moskee. Toen Israël in 1967 de Tempelberg op Jordanië veroverde, lieten de Israëlische Autoriteiten de beheer over de berg over aan de Jordaanse Waqf. Onder het beheer van de Waqf, dat actief gesteund wordt door Turkije, is het verboden voor niet-moslims om op de berg te bidden.

De poging om nog een moskee tegenover de Gouden Poort te vestigen, is een reactie van de Jordaniërs en Palestijnen op beschuldigingen dat Israël de status quo op de Tempelberg probeert te veranderen. Sinds de bevrijding van het heilige plein in 1967 heeft Israël zich ertoe verbonden zich te onthouden van religieuze uitingen op de plek.

Deze status-quo werd onderdeel van het vredesverdrag tussen Israël en Jordanië uit 1994. De Israëli's die om de Tempelberg geven wijzen er op, dat het de moslims zijn die de status quo schenden door nieuwe moskeeën op te richten. Jordanië en de Palestijnen beweren het tegen­over­gestelde. Zij zeggen dat Israël de status-quo schendt door 'kolonisten' te sturen om de tempelberg te bezoeken.

De rechtbank van Jeruzalem heeft de Staat nu opge­dra­gen om het Bab el-Rahma-gebouw tegenover de Gouden Poort (of Poort van Barm­hartig­heid), onmiddellijk te sluiten, meldt Israël Today.

Bij het heen gaan van Kardinaal Danneels

De man die het in 2014 te vroeg vond een Derde Vaticaans Concilie te organiseren, Kardinaal Danneels, emeritus aartsbisschop van Mechelen-Brussel, is niet meer.


Hij mocht in 2015 mee een van de deelnemers zijn voor de tweede gezinssynode in Rome en samen met hooggeplaatste Vaticaanse geestelijken, onder meer de Duitse kardinaal en prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, kritiek geven op de hervorming van de vaststelling van nietigheid van huwelijken.

Monseigneur Danneels bracht ook een vertrouweling aan het hoofd van het aartsbisdom Mechelen waar er moeilijke tijden aanbraken omtrent de houding van de kerk omtrent het seksuele wangedrag van meerdere geestelijken waaronder zelfs een bisschop die bij hoog en laag eerst alles bleef ontkennnen.

Deze vertrouweling, Jozef De Kesel, is kardinaal Danneels zeer dankbaar voor zijn 'herderschap in de Kerk' dat hij gedurende vele jaren heeft uitgeoefend en dat in een periode van fundamentele veranderingen in Kerk en samenleving.

“Gaandeweg is zijn uitstraling groot geworden, zowel in ons land als in de wereldkerk”, 

aldus De Kesel.

 “Door zijn woord, met zoveel innige bezieling gesproken en geschreven, heeft hij ons steeds naar de bron geleid. Altijd met zachte hand. Hij heeft ook beproevingen gekend, en op het einde was hij fel verzwakt en uitgeput. We blijven hem dankbaar gedenken. Moge hij rusten in Gods vrede.”

Godfried Danneels werd op 4 juni 1933 geboren in het West-Vlaamse Kanegem, als oudste van zes in een onderwijzersgezin. Van 1945 tot 1951 liep hij school in het Sint-Jozefscollege in Tielt. Daarna volgde hij de priesteropleiding aan het seminarie van het bisdom Brugge.
Dat seminarie stuurde hem onmiddellijk naar de Katholieke Universiteit van Leuven om er Wijsbegeerte te studeren. Na het behalen van zijn licentiaatsdiploma studeerde hij vervolgens Theologie aan de Gregoriaanse Universiteit te Rome.
In 1957 werd Danneels in de parochiekerk van Kanegem tot priester gewijd.
In november 1977 werd hij door paus Paulus VI tot bisschop van Antwerpen benoemd. Twee jaar later benoemd paus Johannes Paulus II  Danneels tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel.

Toen Paus Johannes Paulus II ziek was werd Danneels genoemd als een ernstige kanshebber hem op te volgen. Samen met een groep gelijkgezinden probeerde Danneels een tegengewicht te vormen tegen het grote conservatieve machtsblok in het Vaticaan Als kanshebber om paus te worden plaatste The Washington Post zijn foto die tijd op de voorpagina.
Uiteindelijk valt de keuze op de conservatieve Duitse kardinaal Joseph Ratzinger, wat Danneels duidelijk niet zo zint, wat al snel blijkt uit zijn koele houding tijdens de persconferentie voor de verzamelde Belgische pers.


Op 4 juni 2008, de dag waarop hij 75 werd, diende kardinaal Danneels bij paus Benedictus XVI zijn ontslag in als residerend aartsbisschop van Mechelen-Brussel, zoals het kerkelijke recht dat voorschrijft. Op vraag van de paus blijft hij nog een jaar langer aan, onder meer om de op til zijnde heiligverklaring van pater Damiaan in goede banen te leiden.
Zijn ontslag werd aanvaard op 27 februari 2010, het jaar dat de Roger Vangheluwe zaak een grote smet op zijn carrière bracht. Monseigneur André Léonard, tot dan bisschop van Namen, wordt dan de nieuwe aartsbischop.

Op 22 april 2010 barst een bom in katholiek België wanneer de Brugse bisschop Roger Vangheluwe ontslag neemt. Vangheluwe blijkt jarenlang een neef seksueel te hebben misbruikt.
De onthulling zet honderden andere slachtoffers van pedofiel misbruik ertoe aan om met hun verhaal naar buiten te komen. Uiteindelijk zullen 475 slachtoffers van seksueel misbruik door geestelijken een klacht indienen bij de Commissie-Adriaenssens.

Danneeels had 40 brieven van slachtoffers van seksueel misbruik ontvangen maar was er niet mee naar het gerecht gestapt. Vreemd genoeg wordt de onderzoeksrechter die de operatie Kelk leidt,  later door hogere gerechtelijke instanties teruggefloten.

Uit opgenomen gesprekken die Danneels had met Vangheluwe en een slachtoffer, bleek dat Danneels had geprobeerd die affaire in de doofpot te stoppen. Zo had Danneels aangeraden het misbruikschandaal binnenskamers te houden en voorgesteld dat Vangheluwe tot zijn pensioen aan zou blijven als bisschop van Brugge. Hieruit bleek weer eens hoe ook politiek en Katholieke kerk in België met elkaar verstrengeld zijn en hoe bepaalde machtshebbers alles in het werk stelden om elkaar te beschermen.

Danneels reageerde welgeteld een keer persoonlijk op de storm van kritiek waarin was terechtgekomen na de publicatie van die opnames in De Standaard. In september 2010 gaf hij toe dat hij ‘een zware inschattingsfout' had gemaakt door Vangheluwe niet meteen aan te zetten tot ontslag. Dichter bij excuses voor zijn optreden kwam de kardinaal nooit.

“De Kerk dacht te veel aan zichzelf en de priesters”, 

gaf Danneels toe, maar hij beklemtoonde keer op keer dat hij zich niet moreel verantwoordelijk kon voelen voor het misbruik en dat hij als aartsbisschop niet boven de andere bisschoppen stond en dus niet kon ingrijpen bij vermoedens van misbruik. Logisch dat zijn passieve houding maar op weinig begrip kon rekenen.
Het is een schandvlek op de Katholieke kerk die trouwens ook veel gelovigen heeft gekost. Erg genoeg hebben veel mensen niet enkel het geloof in de Kerk opgezegd maar ook hun geloof in God, in plats eindelijk eens te gaan onderzoeken of die Katholieke Kerk wel de ware Kerk is en wat het ware geloof wel moet inhouden.

De Vaticaanse media waren er donderdag al snel bij om het overlijden aan te kondigen van kardinaal Godfried Danneels, die voor de buitenwereld drie decennia lang het symbool was van de katholieke Kerk in België. Hij gaf een stem aan de Kerk in het complexe maatschappelijke debat in België. Ze herinneren onder meer ook aan zijn rol als voorzitter van Pax Christi International, met opmerkelijke missies in Joegoslavië en vooral in Soedan.

The Tablet herinnert eraan dat kardinaal Godfried Danneels, naar kerkelijke normen, nog erg jong was toen hij in 1983 door paus Joannes Paulus II tot kardinaal werd gecreëerd. Het Britse weekblad wijst ook op zijn rol op de bisschoppensynodes over het gezin in 2014 en 2015.

Volgens het persagentschap Reuters verliest de katholieke Kerk een sterke liberale stem.

Duitse media wijzen vooral op de rol van kardinaal Danneels als kingmaker voor paus Franciscus.

Ook in Italiaanse media is er aandacht voor het overlijden van kardinaal Danneels.
Avvenire, de krant van de de Italiaanse bisschoppenconferentie, vestigt er de aandacht op dat kardinaal Danneels ruim dertig jaar het aartsbisdom Mechelen-Brussel heeft geleid en wijst ook op het telegram waarin paus Franciscus hulde brengt aan de toewijding van de Belgische kardinaal voor de wereldkerk. Avvenire schrijft dat de kardinaal steeds een grote aandacht had voor de uitdagingen waarmee de Kerk werd geconfronteerd en wijst op zijn vooraanstaande rol op verschillende bisschoppensynodes.

Sant’Egidio beschrijft hem als een zwaargewicht in de wereldkerk die niet wilde dramatiseren en ervan overtuigd bleef dat het geloof dingen ten goede zou keren. Zijn trefzekere pen maakte van zijn herderlijke brieven echte pareltjes. De uitverkiezing van paus Franciscus in 2013 was voor hem een moment van grote vreugde. Sant’Egidio is hem dankbaar voor al het goede dat hij in zijn pastorale dienstwerk heeft bewerkstelligd.

Het lichaam van Danneels werd donderdagavond overgebracht naar het aartsbisschoppelijk paleis op de Wollemarkt war hij werd opgebaard en mensen hem tot en met woensdag een laatste groet kunnen gaan brengen.

De uitvaart van Danneels vindt volgende vrijdag 22 maart plaats in de metropolitane Sint-Romboutskathedraal van Mechelen, zo bevestigt Geert Lesage, woordvoerder van de bisschoppenconferentie. De dienst zal worden geleid door kardinaal De Kesel.

Kardinaal Danneels bij de bekendmaking van zijn opvolger © Philippe Keulemans

Refobaptisten

Sinds enkele jaren is er een zeer triestige beweging aan de gang in Baptisenland. Na de grote uittocht van de niet-trinitariërs, door dat het trinitarisme zulk een grote aanhang verkreeg en druk uitoefende op de gemeenschap, kwam zelfs de doopmaterie ter sprake.
Nu valt ook op dat er een hernieuwde belangstelling voor een sacramentele benadering van het ambt onder baptisten heerst.

De term ”ambt” ligt in baptistenkringen gevoelig en wordt volgens  Jan Martijn Abrahamsese vaak geassocieerd met macht, traditionalisme, hiërarchie of het instituut kerk (dan wel kerkisme). Jan Martijn Abrahamse was met Wout Huizing verantwoordelijk voor de studie ”Van onderen! Op zoek naar een ambtstheologie voor een priesterschap van gelovigen” (uitg. Unie van Baptistengemeenten in Nederland, Amsterdam, 2014),

Het ambt aller gelovigen –een protestantse ontdekking– heeft volgens Wout Huizing nooit echt een kerkelijke uitwerking gekregen. Wel in het separatistische puritanisme en later het baptisme. De gemeente is daar een verbond van mondige gelovigen die in gelijkwaardigheid met elkaar de gemeente leiden. Het priesterschap van alle gelovigen is bij baptisten een principieel uitgangspunt én ideale gemeentepraktijk.

Baptistentheologen hebben in 2014 benadrukt dat de verschillende taken binnen de gemeente niet zijn voorbehouden aan academisch opgeleide theologen, hoe nodig die ook nodig zijn. De Heilige Geest Die de gemeente leidt, is niet het exclusieve bezit van enkele ambtsdragers. Het ambt is vooral functioneel, een dienst, opkomend uit de gemeente.

Teun van der Leer, rector en docent aan het Baptisten Seminarium, geeft daarom de voorkeur aan de dienst boven het ambt, zo schrijft hij in de bundel. Vanaf de tweede eeuw is volgens hem de charismatisch opgebouwde gemeente van het Nieuwe Testament vervangen door een ambtelijk gestructureerde kerk. Er is een toenemende voorkeur voor ambt boven charisma, gewijd boven algemeen priesterschap en geordineerd ambt boven algehele participatie. Typisch baptistisch is volgens hem dat het ambt altijd opkomt vanuit de gemeente en de ambtsdrager door de gemeente geroepen en gekozen wordt. De gemeente ontvangt het ambtelijk gezag direct van Christus. Daarom mag het ambt nooit bepalend zijn voor de wijze van gemeente-zijn.

Dr. Henk Bakker, hoogleraar baptisme aan de Vrije Universiteit, benadrukt het herderschap van de ambtsdrager, naar het voorbeeld van Jezus als de Opperherder. Een oudste of herder heeft geen machtspositie in de gemeente. Er is geen hiërarchie, maar een verschil in verantwoordelijkheden. Toch spreekt hij ten aanzien van het geestelijk herderschap niet alleen van een taak en een dienst, maar ook van een functie en een ambt. Met het ambt gaat volmacht gepaard die vanuit de raad en de gemeente nauwlettend wordt gecontroleerd. Maar een ambtsdrager blijft vooral herder die de schapen hoedt en in zekere zin zelf nog altijd schaap is. Hij is althans „nooit schaap af.”

Derde kerktype 

Bakker spreekt ten aanzien van het baptisme van een derde kerktype: het congregationalistische naast het episcopale en het presbyteriaanse (gericht op respectievelijk de bisschop en de ouderling, KvdZ).

De gemeenschap is nodig om het Woord te verstaan.

„Woordverkondiging is een bevoegdheid van de gemeente, niet alleen van ambtsdragers”,

aldus Bakker.

De eerste anabaptisten in Zwitserland verweten Zwingli dat de gemeenschap ‘experts’ nodig had om de Schrift uit te leggen. Naast het sola Scriptura kwam de leus solus theologus (”de theoloog alleen”) te staan.
In doperse kring werd de reformatorische ambtsvisie van meet af aan afgewezen. Het ambt van herder komt wel uit de gemeente op, maar staat er niet boven of tegenover. Het ”tegenover” was de reactie van de reformatorische kerken op het ”boven” van de Rooms-Katholieke Kerk. Terwijl ”boven” en ”tegenover” heftig met elkaar botsten, betraden dopers en baptisten een derde weg met een eigen gemeentevisie en ambtsvisie.

 „Twee honden vochten om een been…”, 

zo merkt Bakker op.

Toch is er weer een herwaardering van de sacramentele theologie die grote gevolgen heeft voor de ambtstheologie, zo blijkt uit de bundel. Er wordt gesproken van de ”sacramental turn” (sacramentele wending) sinds het midden van de twintigste eeuw, met name in Engeland.

Ook dr. Bakker ziet positieve kanten in deze ontwikkeling. De predikant is er niet slechts om taken uit te voeren maar is een door God gezonden vertegenwoordiger. Er zit ook een ‘andere’ goddelijke kant aan het ambt dat maakt dat deze persoon meer is dan een betaalde werknemer. Bakker vraagt op deze manier aandacht voor de objectiviteit en onafhankelijkheid van het ambt.

Ook in de biblebelt van Nederland kunnen wij nu een nieuwe afsplitsing zien waarbij ook in Urk een eigen gemeente van  refobaptisten in het beeld is gekomen n een eerdere gemeente in Overberg.

Dat uitgerekend in Urk, een plaats met een zeer hoge kerkdichtheid per vierkante kilometer er in 2014 weer een kerkelijke groep bij kwam kon gezien worden in het licht dat waar daar al veel kerkmensen zijn, men ook gemakkelijk kan groeien door die aan je te binden.

Veel baptistische kerken in het buitenland leggen een grote ijver op het gebied van zending en evangelisatie aan de dag.

De spreker tijdens de eerste bijeenkomst van de refobaptisten in Urk was de voorzitter van stichting HeartCry, Jacques Brunt. Een opvallend gegeven, aangezien HeartCry eerder benadrukte dat zij niet uit was op het stichten van eigen kerken, maar juist herleving binnen de gevestigde kerken beoogde. Dat geluid klinkt niet bepaald geloofwaardig meer als de voorzitter actief meewerkt aan de vestiging van een nieuw soort gemeente.
Bovendien stelde de directeur van HeartCry, Arjan Baan, onlangs dat de geloofsdoop toch zo veel eenvoudiger uit te leggen is dan de kinderdoop. Zoals veel kerkenraden inmiddels weten, katalyseert HeartCry veelal de overgang van nogal wat mensen uit reformatorische kerken naar baptistische en evangelische kerken.

Verzet tegen westerse tradities in Grootste Bijbeldukkersland China

Het Duitse dagblad Die Welt melde vorige week dat nergens in de wereld zo veel Bijbels gedrukt worden als in China. Rond de 13 miljoen exemplaren zijn alleen al dit jaar gedrukt door Amity Bible Printing in Nanjing, ten noordwesten van Sjanghai. De Chinese onderneming, die met de Wereldbond van Bijbelgenootschappen (in Swindon bij Londen) samenwerkt, levert vooral Bijbels aan Zuid-Amerika, Afrika en Europa. En omdat het aantal christenen daar –met uitzondering van Europa– groeit, evenals in China zelf, zijn de vooruitzichten voor de onderneming goed.

De president van Amity Bible Printing, Qiu Zhonghui, constateert al jaren een toenemende interesse van zijn landgenoten in het christelijk geloof.

„Sinds de economische openstelling van China is het aantal christenen toegenomen. Dat vertaalt zich ook in een toenemende productie van Bijbels.”

Sinds 1987 drukt de uitgever voor de binnenlandse markt, vanaf 2000 kwam de export daarbij. Momenteel geeft de onderneming Bijbels in ongeveer 90 talen uit en heeft zij 600 werknemers in dienst. Haar productie is drie keer zo groot als in de jaren tachtig.

Men kan indenken dat de regering van china die evolutie met argusogen gade slaat. Eignelijk is zijn niet gediend met een opmars van een geloof in God en in een zogenaamd beter systeem dan het hunne.

In december werd er ook getracht om het heidense en zogenaamd christelijke gebruik van Kerstviering de kop in te drukken en werden er ook meer dan 400 kruisen van kerken verwijderd.
In de stad Wenzhou verboden de autoriteiten alle christelijke vieringen in kleuter- en basisscholen die een verwijzing naar het kerstgebeuren hadden. Wenzhou wordt getypeerd als het „Chinese Jeruzalem”, omdat de helft van de 4000 kerken in de provincie zich in deze stad bevindt. De autoriteiten willen dat de scholen meer aandacht schenken aan de traditionele Chinese feesten dan aan „westerse tradities”, aldus het staatsdagblad Global Times. 

Geloof nodig om alternatieven af te wegen

 

 

Mijn Vader, maak mij vandaag sterk.
Ik heb geloof nodig om alternatieven af te wegen,
om te bidden voor een beslissing,
om de prijs voor succes te betalen
en te volharden
tot ik mijn doel heb bereikt
Zegen mij, Heer.
Amen.

Nu wij door zo'n menigte geloofsgetuigen omringd zijn,
moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen
en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt
(Hebreeën 12 vers 1). .

 

 

The country of Rape & sexually abusing children

In Madhya Pradesh, nearly 2,500 rapes against minors were recorded in 2016.
India has a poor record of convicting those accused of sexually abusing children –  around 28 percent were convicted in 2016.
It is unbelievable, that in a country it could happen that children of 4 years old are raped, and that often this passes unpennalised.

In a 2008 study, Amnesty International called for a moratorium on the death penalty, citing the risks it poses to marginalised communities. 

A few years ago, New Delhi-based research group Project 39A examined death penalties handed out between 2000 and 2015 and found that less than five percent were upheld in the Supreme Court and almost 30 percent of death row prisoners were eventually acquitted.

Supreme Court judge Madan B Lokur claimed in 2016 that death row prisoners often failed to get quality representation, saying:

 “Legal aid in India is nothing but a joke.”

Kumar, the director-general of prosecution in Madhya Pradesh, however, said the speed of sentencing was a sign of efficiency.

“You might say that [conviction in] five days is fast but we had given all possible evidences,”

 he told Al Jazeera.

 “The high court has already confirmed [death sentences in] seven cases. Three to four cases were commuted to life imprisonment. But it never said the trials conducted were faulty.”

In 2018 twenty-one defendants were accused of sexually assaulting minors. Under pressure of the Western world India now tries to bring penalties very soon. Today for such case can be given a death penalties and this penalty can even be given within three days, seven days, 11 days and one month.

By the end of 2018, 426 prisoners were on death row.

Critics are worried over the rising use of the death penalty.

“If you look at the statistical data, most of those on the death row are extremely poor, with very little or no education and belong to India’s most marginalised groups,”

 said Ankita Sarkar, associate litigator at Project 39A, a New Delhi-based research group.

“The quality of legal representation that prisoners of death row receive is very often abysmal. These extremely short trials make for a terrible quality of justice especially in a system where fabrication of evidence and suppression of exculpatory evidence is rampant."

“India’s stand to retain the death penalty when the world is moving to abolish it thus ends up perpetuating a lot of prejudices and biases,”

 she added.

 “States like Madhya Pradesh, in this context, starts to look like the Texas of India.”

According to several of these individuals, the eagerness to dispense justice was a result of media clamour, legal reforms and a systemic push for the maximum punishment – often at the cost of due process.
+

Find to read:

Madhya Pradesh: The Indian state with the most death row inmates

 

Wat wil men zijn: Atheïst, Gelovige in wat?, Jood, Christen of nog iets anders

In 2009 durfden wij de vraag stellen "Jood of Christen zijn". Tien jaar later is deze vraag nog prangender maar durven Joden ook het omgekeerde stellen "Christen of Jood zijn". Naar wij dichter bij de eindtijd toe komen, kunnen wij er niet naast zien dat bepaalde tekenen (zoals natuurverschijnselen en politieke onrust) met verder ook meer interne ruzies rond geestelijke of godsdienstige groeperingen en godsdienstgroepen en/of gelovigen, die ten strijde trekken tegen andere (of anders-) gelovigen.
Tien jaar geleden haalde ik reeds aan dat wij geconfronteerd worden met meerdere godsdienstrichtingen, maar dat zo iets geen reden mag zijn om zich agressief tegen andere geloofsgroepen af te zetten. Ik schreef:

het is niet omdat men zich niet in de ene of andere strekking niet zou kunnen vinden dat deze daarom te verwensen valt. Verwensen is trouwens reeds een onchristelijke daad.

 Al eeuwen kan men vaststellen dat er betreft meningsverschillen omtrent het aanbidden van goden bloed werd vergoten. Vele christenen wijzen nu met een veroordelende vinger naar islamitische groeperingen maar vergeten hierbij dat hun kerkgemeenschap enkele eeuwen geleden juist zulk een zelfde handelingen heeft uitgevoerd. Ook zij behoren in veel gevallen tot een kerkgemeenschap die kruistochten heeft uitgevoerd met haar plunderingen en verkrachtingen en veel onnodig leed en doden. Voor de  missionering gingen ook bepaalde kerkgroepen zo ver om mensen te vermoorden die volgens hun 'heidenen' of 'wilden' waren of zogenaamde 'ketters'. Meer dan eens kon men zien dat er om heel andere redenen werd gemoord waardoor dan ook meer macht en rijkdom kon verworven worden.

In naam van missionering heeft men doorheeen de geschiedenis heel wat volkeren onderworpen aan de wil van een bepaalde geloofsgemeenschap, meestal niet uit vrij wil, maar onder dwang en angstzaaierij.

Sinds enkele jaren kan men merken dat in Noord America er een heel grote nieuwe beweging is ontstaan welke er zich op beroept een nieuw huis in het christendom te zijn.

C.P. Wagner, die afgestudeerd is in theologie, missiologie en religie aan Fuller, Princeton Theological Seminary en de University of Southern California en vroegere docent aan het Fuller Theological Seminary gedurende 30 jaar, en auteur van meer dan 70 boeken, noemt zijn kerkgroep "Gods prominente nieuwe wijnzakken". Hij beweert dat God niet langer het christendom gebruikt, maar de NAR om de wereld te veranderen. Daarom aanschouwd hij zijn enorm groeiende beweging de New Apostolic Reformation (NAR) als een nieuw huis in het christendom.

Maar hij staat daar niet alleen om erkenning te krijgen voor een groeiende beweging of duidelijke verandering in het christelijk geloofsleven. Vanuit het Jodendom is er geleidelijk aan ook een beweging aan het komen waarbij men open gaat staan voor de Joodse leermeester Jeshua, door de christenen beter gekend onder de in de 4de eeuw vervalste naam Jezus Christus.

Opmerkelijk is het dat verscheidene christelijke groeperingen hevig te keer gaan tegen allen die niet in hun Drie-eenheid geloven, waaronder dan islamieten maar ook Joden en niet-trinitarische christenen vallen. Voor sommige Joden wordt het hier op onze West-Europese bodem wat te heet onder de voeten. Zij voelen de hete adem komen van zowel islamieten als (erg genoeg) ook van mensen die zich uitgeven christen te zijn. Het zijn dan, zoals in de Verenigde Staten van Amerika uiterst rechtse groeperingen die zich tegen die Joden keren.

Voor die uiterst rechtsen die zich niet-trinitarische christenen keren, is er ook geen gratie voor de Joden die Jezus als hun redder en Messias aanvaarden maar niet in zijn goddelijke status willen geloven. Voor Joden is er slechts één ware God. Die ene Ware God is dan ook nog onzichtbaar en eeuwig, dat betekend dat Hij geen geboorte en geen dood kent. De Joden die Jezus als hun Messias aanvaarden zien de ware betekenis van het loskoopoffer van Jezus. Zij beseffen dat die man van vlees en bloed zich volledig heeft opgedragen aan God, Wiens Will hij wenste te doen en daarvoor zijn eigen wil opzij zette. Voor die Joden die in die Joodse leerkracht wensen te geloven staat het vast dat deze zoals zij de God van Abraham aanbad en niet zichzelf. Maar wanneer zij naar de meerderheid van de christenen kijken merken zij op dat die meerderheid niet de God van Abraham aanbidt, maar een veelvuldige god prijst en er zelfs afbeeldingen van durft maken, wat een gruwel is voor de Ene Ware God van Israël. Om die reden wensen zij zich ook niet te associëren met zulk een afgoden dienaars. Begrijpelijk zijn ze niet tuk om zich christen te noemen en verkiezen zij dan ook een geheel andere naam, welke ook eer aan doet aan diegene die zij wel willen volgen, namelijk Jezus Christus wiens eigenlijke naam Jeshua is  en waarom zij zich ook als volgers van Jeshua Jeshuaisten (Jeshuanen of in Nederland ook wel Jesjoeaansen) noemen.
Tussen Joden en Christenen geplaatst zou men hen tot dat vijfde of zesde huis in het christendom kunnen noemen. Maar waar u ze ook moge plaatsen, zij verdienen hun eigen plaats in het landschap van gelovigen en dan nog wel in het landschap van zij die in de ware Jezus geloven.

Vindt meer over het Jeshuaisme en Jeshuaisten:

• Jeshuaisme
• Jeshuaists - Jeshuaisten
• Jeshuaist
• Jeshuaists followers of Jeshua

+

Vindt ook om te lezen:

1. Geestelijke energie noodzakelijk voor de mens
2. Naam gebruikers
3. Christenen
4. God versus goden
5. Vele kerken
6. Afgoderij  
7. De haat van IS voor Christenen
8. Gewortelden in Christus en factoren voor het succes van de reformatie 
9. Trinitarische zendelingen die Joden tot Christus willen brengen
10. De familie Palache, Joden en Ontroerende onzin
11. Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 1 Begin jaren
12. Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 2 Verbondswetten
13. Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 3 De Weg – een Joodse sekte
14. Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 4 Trinitariërs en Niet-trinitariërs
15. Messiaans, Joods of Christen
16. Reden om zich te distantiëren van bepaalde Christenen
17. Een nieuwe praatgroep omtrent het Jeshuaisme en Messianisme
18. Niet alle Getuigen behorend tot Getuige van Jehovah 
19. Jeshuaisten dragers van de naam van Christus
20. Evangelisatie en open karakter 

Raketten vlogen over de Golan hoogte

Gisteren konden skieërs raketten over de Golan hoogte zien vliegen. De Golanhoogten waar Israël nu de macht uitoefent, zijn enorm belangrijk voor Israël. Dit verklaarde premier Netanyahu in een persconferentie samen met de Amerikaanse veiligheidsadviseur John Bolton. Hij wil graag dat de Verenigde Staten gaat erkennen, dat het land aan Israël toebehoort. De Golanhoogten zijn sinds de oorlog van 1967 in handen van Israël en vormen een buffer richting Syrië. Bovendien bevat het stuk land olie en Israël wil dit graag gaan exploiteren.

België staat voor een nieuwe epidemie

Volgens Artsen Zonder Grenzen staat België zoals misschien nog enkele andere West-Europese landen voor een nieuwe epidemie. Volgen s mij is deze zelfs zeer besmettelijk.

Volgens de hulporganisatie AZG stevenen we af op een samenleving waar ieder voor zich leeft, waar de afwijzing van de ander zonder schaamte en zonder scrupules ‘normaal’ wordt, waar racisme wordt geliket en getweet, waar muren groeien als onkruid, waar grenzen zich verspreiden als een griep?

Wordt onze wereld slachtoffer van een groeiende onverschilligheid?

 

Nochtans blijven wij ervan overtuigd dat een andere wereld mogelijk is. doch ijst dit een verantwoordelijkheidszin en ook een beetje moed om de stem te laten horen. Een stem van verontwaardiging maar ook een stem die oproept tot daden.

Door ons betrokken te tonen in het dagelijks leven: in onze relaties met onze buren, met de mensen die naast ons in de bus of de metro zitten, in ons gedrag op sociale media, in de manier waarop we kijken naar een dakloze, een vluchteling of iemand die ‘anders’ is. Neen zeggen tegen onverschilligheid betekent boven alles dat we ons bewust zijn van onze daden en gedachten.

Voor Artsen Zonder Grenzen is neen zeggen tegen onverschilligheid in de eerste plaats bewust en actief hulp bieden, over de grenzen heen, aan degenen die dringend hulp nodig hebben of wie van die hulp beroofd is.

Neen zeggen tegen onverschilligheid, dat is ook kiezen om niet toe te laten dat een ziekenhuis in Gaza, Jemen of Afghanistan gebombardeerd wordt. Om mensen niet op zee te laten sterven. Dat is kiezen om slachtoffers van een conflict te helpen.

Neen zeggen tegen onverschilligheid is een strijd die we samen moeten aangaan.
Iedereen is mee verantwoordelijk en kan bijdragen op zijn of haar eigen manier.

Door aardbeving, vloedgolf en tsunami getroffen Indonesië

Op zaterdagavond 22 december werd Indonesië, slechts enkele maanden na de aardbeving en vloedgolf in Sulawesi, opnieuw getroffen door een tsunami.

Het subdistrict Panimbang, gelegen aan de zuidkant van Pandeglang, is een van de zwaarst getroffen gebieden en is moeilijk te bereiken.
Behalve ondersteuning aan de gezondheidscentra, biedt een team van Artsen Zonder Grenzen eveneens zorg via een mobiele kliniek en bereiken zij op die manier ook slachtoffers die werden geëvacueerd naar hoger gelegen gebieden.

De tsunami heeft – volgens de laatste cijfers van 23 december van de Indonesische minister van Gezondheid, op maandagochtend 24 december – voorlopig 227 mensenlevens geëist. 900 mensen raakten gewond, 430 personen zijn vermist, 10.105 mensen werden geëvacueerd en 556 huizen hebben schade opgelopen. Nog niet iedereen is geëvacueerd en sommige gezondheidscentra hebben het aantal slachtoffers nog niet doorgegeven, dus wordt verwacht dat deze cijfers in de komende dagen nog zullen stijgen.

Vroedvrouw Dina Afriyanti controleert de vitale functies van een patiënt, die werd geraakt door vallend puin, in het gezondheidscentrum van Labuan. © Jedeth Mamora. Java, 23 december.