Vervolging Kerk als een cycloon

Vervolging vergelijkbaar met cycloon

Overal ter wereld worden christenen om hun geloof vervolgd. Ze hebben gebed van mede-christenen hard nodig, aldus de sprekers op de ontmoetingsdag van de stichting Hulp Vervolgde Kerk.

,,In de vervolgde kerk zie je het lelijke, bloederige gezicht van God. Daar kunnen we niet zomaar aan voorbijlopen.,,
 
,,Op dit moment zijn er zo'n veertig landen ter wereld waar christenen vervolgd worden,,, vertelt de Duitse prediker Hans Braun. Hij spreekt op de ontmoetingsdag van de stichting Hulp Vervolgde Christenen in scholengemeenschap De Driestar in Gouda. De zeventig deelnemers luisteren aandachtig. Buiten regent het.
 
,,Christenvervolging is als een cycloon'', gaat Braun verder. ,,Vroeger ging Oost-Europa eronder gebukt. Nu is India aan de beurt. In de deelstaat Orissa worden kerken verbrand, voorgangers vermoord en vrouwen in stukken gehakt. Men vlucht massaal de jungle in.''
 
Braun heeft in het verleden samengewerkt met de bekende Lutherse predikant Richard Wurmbrand uit Roemenië, die lange tijd onder het communistische regime gevangen heeft gezeten. Daarover vertelt Braun een verhaal.
 
Vlekkerig
,,Eens werd Wurmbrand uit zijn cel gehaald voor een verhoor. Doorgaans betekende dat vernedering en marteling. Maar dit keer ging het anders. 'Gaat u zitten', zei de officier. 'Geen zorgen, ik zal u niets doen. Ik wilde met u praten over de Bijbel', en hij legde een exemplaar van op de tafel. 'Gelooft u alles wat dit boek zegt?' Wurmbrand knikte. 'Dan gelooft u dat alle mensen naar het beeld van God zijn geschapen', concludeerde de officier.
 
'En u dus ook!' Hij haalde een spiegel tevoorschijn en liet Wurmbrand naar zichzelf kijken. Wurmbrand, die al jaren vastzat, schrok geweldig: zijn huid was afgetakeld, vlekkerig en geel. 'U bent enorm lelijk, vind u ook niet?', vroeg de officier. Dat kon Wurmbrand niet ontkennen. 'Als u al zo lelijk bent, hoe lelijk moet die God van u dan wel niet zijn!' ging de officier verder. 'Waarom zou ik in zo'n lelijke God geloven?'
 
Wurmbrand was even stil, zocht naar een antwoord. 'God heeft niet maar één gezicht', zei hij ten slotte. 'Net als wij mensen heeft hij meerdere gezichten. Een voor als we blij zijn, en een voor als we pijn hebben. God heeft een blij gezicht als mensen hem dienen, en een gezicht vol lijden, als Hij in zijn vervolgde kerk opnieuw wordt gekruisigd'.''
 
Ernstig
Braun: ,,Wat wij in onze vervolgde broeders en zusters zien, is het lelijke, bloederige gezicht van God. Daar kunnen we niet zomaar aan voorbijlopen. De situatie is ernstig. Veel christenen in Azië staan op het punt om hun geloof op te geven. Vind je het gek? Wat zou jij doen als je christen was en in een straatarm land leefde waarin mensen voor het vermoorden van een christen tweehonderd euro kregen?''
 
Ook de volgende spreker heeft het over India. In 2001 richtte dr. P.P. Job het Michael Job center in Coimbatore op, een opvanghuis voor dochters van om het leven gekomen christenen. Er wonen nu vijfhonderd meisjes.
 
Het opvanghuis is geen normaal weeshuis, vertelt Job. ,,Ik heb al die meisjes geadopteerd. Volgens de wet van India zijn ze dus geen wezen meer, maar stuk voor stuk mijn kinderen!'' lacht hij. Ernstiger: ,,Veel van deze meisjes zijn psychisch beschadigd. Het is niet makkelijk om zo'n centrum met maar vier stafleden te leiden. Dat we het redden is elke dag weer een wonder.''
 
In 1999 ontkwam Job, vertelt hij, ternauwernood aan een moordaanslag van hindoe-extremisten. Kort daarna reden deze extremisten Jobs 21-jarige zoon Michael dood. Acht jaar later werd ook John, zijn andere zoon, vermoord, vertelt hij verder. ,,Ik heb jarenlang voor de vervolgde kerk gewerkt. Ik heb met vervolgde christenen gehuild en gebeden, maar de diepte van hun pijn ervoer ik pas toen ik mijn twee zoons verloor. Nu pas weet ik wat ze doormaakten. Ik ben niet meer dezelfde. Mijn kinderen zijn van mij weggenomen. Voor veel mensen is het christendom niets meer dan een hobby, een aardig tijdverdrijf. Maar voor ons in India is het een kwestie van leven en dood'', zegt hij geroerd, terwijl achter hem filmpjes van brandende kerken worden getoond.
 
Nog onder de indruk van zijn verhaal lopen de mensen naar de lunch. Er worden Zeeuwse bolussen verkocht, ten bate van de kinderen in India. ,,Tjonge'', verzucht een oudere vrouw. Ze staat aan een tafel met een bolus in de hand. ,,Ik weet niet of ik zou standhouden. Als ik met de dood bedreigd werd...'' Een levendige man van in de vijftig stelt haar gerust. ,,God geeft de kracht op het moment dat het nodig is. Hij geeft ons genoeg reisgeld voor welke reis we ook moeten maken. We hoeven ons geen zorgen te maken. Echt niet!''
 
Bron: Endtimes/Nederlands Dagblad