Kerkdienst in openlucht tijdens vakantie

Vervolg van: Nederlandse kerken willen te veel risico nemen 

Vakantie mag een leuke tijd zijn van gezellig samen zijn. Maar het mag zeker geen tijd zijn dat wij God terzijde schuiven.

Wij moeten er van bewust zijn dat het samenkomen om met elkaar het Woord van God te bestuderen en samen de symbolen te gebruiken, zeer belangrijk is. Wij mogen zeker het vergaderen niet nalaten.

In het voorgaande artikel haalden wij al aan hoe meerdere Nederlandse dominees er op staan om de erediensten toch te laten door gaan zodat de mensen elke zondag een dienst kunnen bijwonen. Zij willen de mensen de indruk geven dat zij hun zondagsplicht niet kunnen vervullen als zij niet in een kerkgebouw of nu niet in een openluchtdienst zouden kunnen komen.

Niet alle vakantiegangers kunnen dit jaar in het buitenland naar een Nederlandse kerkdienst in een kerk. Reden voor O&S Vakanties om diensten in de openlucht te beleggen.

 „Predikanten moesten er even aan wennen.”

Het is een vast onderdeel van de beleving van de vakantie: het O&S concept, stelt Wim Snoek, directeur van O&S Vakanties. Parkleiding en recreatieteam zijn aanwezig en op zondag worden er kerkdiensten belegd. Normaliter in een kerk in de omgeving van het vakantiepark. Door de gevolgen van corona gaat dit jaar alles een beetje anders.

Snoek:

 „Door de coronacrisis ging er aanvankelijk een streep door de diensten die we beleggen. Jammer, want de kerkdiensten zijn een wezenlijk onderdeel van ons concept. Het gebeurt vaak genoeg dat vakantiegangers tijdens een wandeling over de preek napraten. Mensen uit verschillende kerkgenootschappen zitten onder dezelfde verkondiging. Kerkmuren vallen al snel weg.”

 De afgelopen brachten die Nederlandse predikanten toch meerdere mensen dicht bij elkaar, terwijl zulks volledig wordt afgeraden en men oproept om slecht in kleine bubbles zijn persoonlijke contacten te behouden en daar niet buiten te gaan.

Dat de Nederlanders zulke richtlijnen van de plaatselijke autoriteiten en van de virologen negeren roept bij ons toch vele vragen op. Wat is voor hen belangrijker en aanschouwen zij dat zij sterker kunnen zijn en dat zij de verspreidingsmogelijkheden van dit virus de baas kunnen zijn?!

Snoek onderzocht wat er dan wel mogelijk was.

„Omdat we toch kerkdiensten wilden beleggen, zijn we in gesprek gegaan met diverse partijen. Denk aan de plaatselijke VVV of de burgemeester. Zo kwamen we op een aantal locaties tot openluchtkerkdiensten. Vakantiegangers, veelal gezinnen, namen zondag hun eigen stoel mee naar het grasveld. De predikant heeft een microfoon en geluidsbox. Zo klonk zondag in het Franse Vallorcine en Flaine en het Duitse Nieheim toch het Woord van God. Omdat de dienst buiten is, en de kerkgangers op voldoende afstand van elkaar zitten, wordt er ook gezongen.”

Predikanten, afkomstig uit diverse kerken van de achterban, moesten wel even wennen aan de nieuwe opzet, stelt Snoek.

 „Voor hen was het ook wat ongewoon. Maar toch was het vertrouwd en eerbiedig.”

Voor die Nederlanders mocht zo een buitendienst iets nieuws zijn. Wij organiseren al jaren onze diensten in de buitenlucht als het weer dit toe laat. Maar om dit nu te doen en meerdere mensen dicht bij elkaar te brengen is totaal onverantwoord.

Ds. K. Hak, predikant van de hervormde gemeente in Lienden, zag zijn buitendienst als een positieve ervaring.

 „Vooraf is het best spannend hoe gaat het verlopen. Samenzang en geluid, hoe gaat dat? Maar het is meegevallen doordat we tussen de gebouwen zaten; daar bleef het geluid goed hangen. Buiten heeft ook iets moois, ik moest denken aan de Heere Jezus, Die ook veel buiten was met onderwijs geven. Een verwijzing naar de natuur is makkelijker te maken.”

Ook ds. R. W. Mulder, predikant van de hersteld hervormde gemeente te Montfoort, hield in Flaine een preek in de openlucht.

 „Gezien wat er kan en mag op dit moment in verband met de coronaregels is het erg meegevallen. Er was een goede geluidsinstallatie, zodat iedereen het goed kon horen. Ik moest terugdenken aan de zendingsdag in Harskamp, jaren geleden, die ook in de openlucht werd gehouden.”

Sing-out

In Oostenrijk vond op zondagmiddag en woensdagavond een sing-out plaats. Snoek:

 „Het was altijd een sing-in, maar nu het buiten is, noemen we het een sing-out. Op een parkeerplaats zaten de gasten op veilige afstand van elkaar. Er waren muziekinstrumenten bij en er werd heerlijk in de buitenlucht gezongen.”