Conservatieve anglicanen in de Verenigde Staten hebben besloten hun eigen kerk te stichten. De afsplitsing, de Anglicaanse kerk in Noord-Amerika, is de grootste dreiging voor de Episcopaalse (anglicaanse) Kerk, sinds de verkiezing van de homoseksueel Gene Robinson tot bisschop van New Hampshire. De anglicanen in de wereld zijn diep verdeeld over de toelating van homoseksuelen tot het priester- en bisschopsambt.
De conservatieve anglicanen, die homoseksuele geestelijken afwijzen, hopen dat de wereldwijde anglicaanse gemeenschap instemt met hun plan een eigen kerkprovincie in de Verenigde Staten te vormen. De afgelopen jaren stelden leden van de Episcopaalse Kerk die de kerk wilden verlaten maar wel binnen de anglicaanse gemeenschap wilden blijven, zich onder het gezag van bisschoppen in Afrika en Latijns-Amerika die ook tegen homoseksuele geestelijken zijn. Als de conservatieve kerk als eigen kerkprovincie binnen de Verenigde Staten wordt erkend, hebben zij een alternatief.
Het is de bedoeling dat bisschop Robert Duncan van Pittsburgh (foto) de aartsbisschop en primaat van de Anglicaanse kerk in Noord-Amerika wordt. Zijn bisdom maakte zich in oktober los van de Episcopaalse Kerk. Hij maakte in een vraaggesprek een vergelijking met de Hervorming in de zestiende eeuw. "Wij maken een Hervorming door en in zo'n tijd zijn de dingen niet allemaal keurig geregeld en helder. In tijden van Hervorming duiken nieuwe structuren op", aldus Duncan.
De nieuwe kerk zegt 100.000 leden te hebben. De Episcopaalse Kerk heeft er 2,3 miljoen.
Bron: ANP
Looked at by Marcus Ampe from a Christian viewpoint.
De wereld bekeken vanuit een Christelijke visie door Marcus Ampe
Friday 5 December 2008
Speedy Christmas!
Frankie Hipwell-Larkin, from Portsmouth, is the winner of TELL THE CHRISTMAS STORY IN UNDER 30 SECONDS! of the Churches advertising network. This year's Christmas campaign includes a new poster depicting the nativity in a bus shelter, which will be displayed at over 1,000 bus stops in December. It also featured a competition for individuals and groups to tell the Christmas story in under 30 seconds in a radio or video ad.Hear Frankie talk about his video on Radio 4's Today programme. and see the video for yourself on YouTube.
Also of interest; >
> Speedy Christmas!
Also of interest; >
Want a second chance at life?
Geleerd en Gelovig
Dinsdag 2 december 2008 vond het eerste Veritas Forum aan de Universiteit van Leiden plaats. Dit gebeurde rondom de presentatie van het nieuwe boek Geleerd en gelovig – 22 wetenschappers over hun leven, werk en God, onder redactie van prof. Cees Dekker. Dit is een bundel persoonlijke verhalen van wetenschappers die christen zijn. Zij schrijven over hun leven, hun geloof in God en de relatie daarvan met hun wetenschap. Hoe kregen geloof en wetenschap een plaats in hun leven? Bracht de ratio van de wetenschap een worsteling of juist een stimulans teweeg voor hun geloof, en andersom? Welke rol speelt hun geloof in de dagelijkse praktijk van de wetenschap? In deze bundel 'spirituele autobiografieën' lezen we de intrigerende antwoorden, geschreven door een heel gevarieerde groep mensen: man & vrouw, jong & oud, nederlander & buitenlander. Wat hen bindt is het geloof in dezelfde God en een passie voor waarheid.
Veritas heeft als doelstelling het debat over grote levensvragen terug te brengen naar de universiteit. Om dat doel te bereiken organiseert Veritas fora waarin een disciplineoverstijgend debat wordt gevoerd. Veritas heeft een christelijke achtergrond en zal het christelijke geloof in de discussies als één van de antwoorden aanvoeren. Er wordt echter van meet af aan principieel ruimte gelaten voor andere antwoorden.
De middag begon met een drietal korte verhalen/redes. Drie wetenschappers, die ook aan het boek hebben meegewerkt, vertelden hierin kort iets over hoe zij vanuit hun leven en werk aankijken tegen het geloof. Doordat James Kennedy, Carlo Beenhakker en Peter Roelofsma een verschillende wetenschappelijke en kerkelijke achtergrond hebben (respectievelijk geschiedenis/calvinistisch, natuurkunde/rooms-katholiek en psychologie/charismatisch), was het interessant om niet alleen hun verhaal, maar ook de onderlinge verschillen te horen.
Ook prof. dr. James Kennedy verzorgde een bijdrage in het boek. De hoogleraar trad gisteren op als eerste spreker op de bijeenkomst. Kennedy citeerde psalm 8. De mens is een wonderlijk wezen, hield hij de studenten voor. ,,In mijn werk als historicus cirkelt het steeds om die mens. Hoe gedraagt de mens zich in historische situaties? Hoe stelt de mens zich het goede voor, welke doelen vindt hij belangrijk om na te streven?
De toespraak van Kennedy was persoonlijk en ging over inspiratie. Op mogelijke spanningsvelden tussen zijn vakwetenschap en zijn geloof, ging hij niet in. Dat gold ook voor de psycholoog Peter Roelofsma en de natuurwetenschapper Carlo Beenhakker, die meteen na Kennedy de gelegenheid kregen hun ervaringen met geloof en wetenschap toe te lichten. Roelofsma nam de gelegenheid te baat om uitgebreid zijn bekeringsverhaal te vertellen: hij zag letterlijk een groot licht opgaan toen hij een kerkdienst bijwoonde ergens in Engeland. Hij werd geteisterd door grote angsten en vond dankzij het licht dat voor hem opging rust voor zijn ziel.
Als wetenschapper kun je ook wel iets met zo'n ervaring, beweerde Roelofsma later op de middag. ,,Het is een empirisch te benaderen gebeurtenis: ook andere mensen hebben dat wonderlijke licht gezien. Maar het geheim van de ontmoeting met God kun je als wetenschapper niet ontraadselen, geeft hij toe.
Met zijn relaas viel Roelofsma niet uit de toon. De opzet van de hele middag was persoonlijk. Het hing samen met het boek dat centraal stond: Geleerd en gelovig. Eerder al stelde Cees Dekker (met anderen) drie boekwerken samen over geloof en wetenschap, maar die vertoonden een ander karakter: veel studieuzer.
In zijn toespraak later op de middag legde Dekker uit wat het verschil precies behelst: ,,Dit boek is anders. Veel boeken over geloof en wetenschap richten zich op de inhoud: wat is geloof, wat is wetenschap, en hoe zijn ze aan elkaar gerelateerd? Dit boek kijkt echter in eerste instantie naar de persoon van de gelovige wetenschapper. Hoe hebben geloof en wetenschap een plaats gekregen in het leven van die wetenschapper zelf? Hoe heeft hij of zij zich het christelijk geloof eigen gemaakt? Bracht de ratio van de wetenschap een worsteling of juist een stimulans rond hun geloven, en vice versa? Wat werkt de relatie geloof-wetenschap uit in de dagelijkse praktijk? Dit zijn de vragen die in dit boek aan de orde komen.
Tijdens het forum onder leiding van Jan Greven, oud-hoofdredacteur van Trouw, draaide het vervolgens vooral om de persoonlijke ervaring om tegelijk gelovige te zijn en wetenschapper. Volgens Carlo Beenhakker, veelbekroond natuurkundige te Leiden, speelt geloof geen rol in het beoefenen van zijn vak. ,,Het gaat alleen om datgene wat meetbaar is. Maar in de wandelgangen en in de koffiekamer is geloof een heel gewoon gespreksonderwerp, vertelde Beenhakker.
Het tweede deel bestond uit drie zogenaamde parallelsessies, voor alpha, bèta en gamma.
Het laatste deel van de middag bestond uit de presentatie van het boek 'Geleerd en gelovig' waarbij Minister-president Balkenende een toespraak heeft gehouden.
Hieruit halen wij:
De Engelse filosoof en staatsman Francis Bacon zei ooit: 'Weinig wetenschap verwijdert van God, veel wetenschap brengt tot Hem terug.'
Bacon, een van de wegbereiders van het verlichtingsdenken, zei dit zo'n vierhonderd jaargeleden. De discussie over de plaats van God in de geschiedenis en de stoffelijke wereld om ons heen moest toen nog beginnen. Men zou kunnen zeggen dat de wetenschap daarna met elke grote ontdekking een stap verder verwijderd is geraakt van God. Vandaag de dag is de wetenschap net zo geseculariseerd als de rest van de samenleving.
En daarin schuilt meteen het bijzondere van dit boek. Het laat zien dat wetenschap en geloof elkaar kunnen versterken. Dat 'geleerd en gelovig' helemaal niet principieel strijdig zijn, zoals veel mensen zijn gaan denken. Dr. Rhoda Hawkins formuleert het als natuurkundige in haar bijdrage heel mooi. Ze schrijft: 'Naarmate de wetenschap me meer leert over de wereld om ons heen, wordt mijn ontzag voor de Schepper steeds groter.'
Ik denk dat dit ook precies is wat Albert Einstein bedoelde, toen hij zei dat verwondering de bron is van alle ware kunst en wetenschap. Met andere woorden: hoe meer we weten, des te groter het besef dat we niet alles kunnen begrijpen.
...Wat ik in dit boek tussen de regels door lees, is dat het geloof voor veel wetenschappers in de eerste plaats hun manier van kijken bepaalt. Het geloof maakt ze geen betere wetenschappers, maar ze stellen wel andere vragen.
Zoiets geldt ook voor politici. Neem bijvoorbeeld het klimaatdebat. Daar gaat een wereld achter schuil van cijfers, uitgewerkte scenario's, technische innovaties in de energiesector en geld. Maar de vraag hoe we als rentmeesters omgaan met Gods schepping en hoe we die overdragen aan de volgende generatie heeft voor mij wel degelijk ook een religieuze dimensie. Dat maakt mij in moreel opzicht geen betere politicus, maar het bepaalt wel mijn manier van kijken.
'Een zekere eenheid in het denken, zowel binnen als buiten diensttijd', noemt professor Jan Boersema dat in zijn verhaal. Dat lijkt mij een prachtige leefregel.
> Geleerd en gelovig
> „Geloof niet haaks op wetenschap of evolutie” (Reform.Dagbl.)
Bijbelse verhalen in vijfhonderd ton ijs
Bijbelse verhalen in vijfhonderd ton ijs
Momenteel snijden veertig kunstenaars vijfhonderdduizend kilo sneeuw en ijs met beitels, slijptollen en kettingzagen tot Bijbelse taferelen - bij een temperatuur van ongeveer vijftien graden onder het vriespunt.
Bron: Nederlands Dagblad
Zwolle is de nieuwe gastheer voor het zesde Nederlands IJssculpturenfestival. Een team van 40 internationale en Nederlandse ijskunstenaars gaat met behulp van 250.000 kilogram ijs en 250.000 kilogram sneeuw diverse scènes uit de Bijbel uitbeelden.
De rondgang door de Bijbel begint bij een boog die de schepping uitbeeldt, en waar de aanblik van een naakte Adam en Eva plaatsvervangende kourillingen veroorzaakt. Het pad leidt naar twee giraffehoofden op een pallet - de bijbehorende nekken steken triomfantelijk uit een enorme ark van Noach.
Even verderop is een bouwer bezig een van de 'stenen' tafels met de tien geboden te schaven. Of die, net als in het Oude Testament, kapot op de grond komen te liggen? ,,Ik mag hopen van niet'', zegt de vrouw. ,,Ze moeten uitgehold worden, anders zijn ze te zwaar en vallen ze alsnog.'' De imposante, metershoge Mozes met nog lege handen kijkt streng toe. ,,Ik werd niet bang van het thema'', zegt Daniel Glover, de 33-jarige Amerikaanse artistiek leider van het project. ,,De grote verhalen uit de Bijbel kende ik wel, zoals volgens mij veel mensen ze kennen.''
Interpretatie
Hoe die verhalen vervolgens geïnterpreteerd moesten worden, was ,,uitdagend'', stelt Glover. ,,Ik vertelde wel aan de bouwers welk thema ze moesten uitwerken, maar ik zei niet precies hóe ze dat moesten doen. Er is ruimte voor eigen interpretatie.'' Voor sommige verhalen moest hij de Bijbel er nog wel op naslaan, zoals de teksten over de tien plagen in Egypte. De toegestane ruimte voor eigen interpretatie betekent volgens Glover overigens niet dat de bouwers onbeperkte artistieke vrijheid hebben.
,,De Bijbel is daar geen onderwerp voor'', zegt hij in de ruimte waar de bezoekers van het festival zich later kunnen warmen aan koffie en thee, maar waar nu de artiesten nog gezamelijk ontbijten en zich omkleden. ,,De meesten houden wel van zo'n concrete opdracht. Toch was het even lastig, toen twee artiesten aankwamen meteen zeer abstracte interpretatie van Jezus' geboorte en de kruisiging, en ik ze moest vertellen dat we een wat conservatievere lijn wilden volgen.''
Aquarium
Desondanks is er ruimte voor grappen en kwinkslagen, zoals een aquarium in de ark van Noach. In de uitbeelding van de doortocht door de Rode Zee, waarbij de bezoeker tussen twee hoge muren van ijs loopt, is er in de 'zee' van alles te zien - vissen, maar ook ,,allerlei troep, zoals het toen ook was'', aldus voorlichter Hoekstra.
En in de toren van Babel, die letterlijk tot het plafond reikt, is de spreuk ,,laat ons voor ons een stad bouwen, en een toren, welks opperste in den hemel zij'' uit Genesis in diverse talen uitgehouwen. Ook zijn de namen van alle medewerkers erin terug te vinden - volgens Glover een ,,grappige uitbeelding van het werk met een ploeg waarvan de mensen uit meer dan tien landen komen''.
IJs
Het ijs is halverwege november met koelvrachtwagens aangevoerd in blokken van twee meter lang, een meter breed en zeventig centimeter hoog, met een gewicht van vijftienhonderd kilo. Het duurde vier tot zes weken om een blok te maken, bij een temperatuur van dertig graden onder nul. Eenmaal in Zwolle is het ijs met vorkheftrucs opgestapeld tot de hoogte van de sculpturen.
Het is de bedoeling dat de tentoonstelling 'gelezen' wordt als een kinderbijbel, zegt Glover. Het zijn concrete, gedetailleerde uitbeeldingen, die echter verre blijven van discussies of een Bijbelverhaal al dan niet exact is gebeurd. ,,Iedereen, ouderen en jongeren, moet zich erin kunnen herkennen. Zij moeten beelden zien die aansluiten bij hoe zij zich die verhalen altijd al hebben voorgesteld.''
Nederlands IJssculpturenfestival, van 6 december tot en met 1 februari 2009 dagelijks te zien van 10.30 tot 21.00 uur, park De Wezenlanden, Zwolle. Warme kleding wordt aanbevolen: in de hal is de temperatuur acht graden onder nul.Bron: Nederlands Dagblad
Omtrent het vieren van feesten
“p Laat dus niemand u veroordelen inzake eten of drinken, of op het punt van q een feestdag, een nieuwe maan, of sabbatten. Deze zaken zijn r een schaduw van de toekomstige dingen, maar de belichaming ervan is Christus. s Laat niemand die behagen schept in nederigheid en verering van engelen, u de prijs [van het eeuwige leven] ontzeggen, omdat hij intreedt in wat hij niet gezien heeft en zonder reden aanmatigend is door zijn vleselijke denken. Hij houdt zich niet aan het hoofd, waaruit het hele lichaam, dat van banden en pezen voorzien is en [daardoor] samengevoegd, opgroeit door de groei die van God komt. Als u dan met Christus t de grondbeginselen van de wereld bent afgestorven, waarom laat u zich dan, alsof u nog in de wereld leeft, bepalingen opleggen [als]: Pak niet, proef niet en raak niet aan? Dit zijn allemaal dingen die door het gebruik vergaan; u [ze zijn ingevoerd] volgens de geboden en leringen van de mensen. v Deze dingen hebben wel een [schijn]reden van wijsheid door eigenwillige godsdienst en nederigheid en verachting van het lichaam, maar ze zijn zonder enige waarde en dienen w tot verzadiging van het vlees. ” (Col 2:16-23 Hernieuwde Staten Vertaling)
{p #Levieten 11:2 Romeinen 14:2 Galaten 4:10; q #Levieten 23:2 enz.}
{r #Hebreeën 8:5 10:1}
{s #Jeremia 29:8 Mattheus 24:4 Efezen 5:6 2 Thessalonicenzen 2:3 1 Johannes 4:1}
{t #Galaten 4:9}
{u #Jesaja 29:13 Mattheus 15:9 Titus 1:14}
{v #1 Timotheus 4:8; w # 1 Timotheus 5:23}
{p #Levieten 11:2 Romeinen 14:2 Galaten 4:10; q #Levieten 23:2 enz.}
{r #Hebreeën 8:5 10:1}
{s #Jeremia 29:8 Mattheus 24:4 Efezen 5:6 2 Thessalonicenzen 2:3 1 Johannes 4:1}
{t #Galaten 4:9}
{u #Jesaja 29:13 Mattheus 15:9 Titus 1:14}
{v #1 Timotheus 4:8; w # 1 Timotheus 5:23}
December 2008 edition of the Christadelphian Magazine
The December 2008 edition of the Christadelphian Magazine is now available. For further details, see the current magazine page. Also, as this is the last edition of 2008, an index of the whole year is also available to download as a PDF (requires free Adobe Acrobat Reader software).
>>
For all their loyalty and conviction that he was the promised Messiah, the apostles too had a limited understanding of the nature of his work as Saviour. They too were expecting him to take the throne of David and rule as king. Consequently, it was not only the people who were confused by the Lord’s reaction to the desire to make him a king. <<
> Our faith is put to the test as we too are assailed in the circumstances of life by the storms and tempests that flesh is heir to. In the midst of our adversities we can also be assailed by doubts and uncertainties.<
>>
For all their loyalty and conviction that he was the promised Messiah, the apostles too had a limited understanding of the nature of his work as Saviour. They too were expecting him to take the throne of David and rule as king. Consequently, it was not only the people who were confused by the Lord’s reaction to the desire to make him a king. <<
> Our faith is put to the test as we too are assailed in the circumstances of life by the storms and tempests that flesh is heir to. In the midst of our adversities we can also be assailed by doubts and uncertainties.<
Thursday 4 December 2008
Bijbelgetrouw lijkt versleten uitdrukking
'Bijbelgetrouw' lijkt versleten uitdrukking
Het woord ‘bijbelgetrouw’ hoor je tegenwoordig niet meer zo veel. In de zeventiger, tachtiger jaren was het een gangbare term onder mensen dicht zich gebonden wisten aan de Schrift. Het was een soort stroming die dwars door allerlei kerken heen liep. Bijbelgetrouwe christenen. Het lijkt erop dat de uitdrukking wat versleten is. Je hoort hem nog zelden. Het is niet duidelijk wat er precies voor in de plaats is gekomen. Wat we wel weten is dat de geloofwaardigheid van het Woord altijd weer ter discussie staat. Het blijf nodig ons daar tegen te verzetten.
Het is nog steeds belangrijk bijbelgetrouw te zijn. Maar nog veel belangrijker en gelukkiger is dat het Woord zelf getrouw is. Trouw, dat is zoiets als vast en zeker. Je kunt er van op aan. Geen twijfel mogelijk. Dat geldt in de meest absolute zin voor het Woord en voor Hem die het Woord gesproken heeft. Petrus zag met eigen ogen hoe Christus op de berg verheerlijkt werd. Hij schrijft daarover: ‘Ons vertrouwen in de woorden van de profeten is daardoor alleen maar toegenomen. U doet er goed aan uw aandacht altijd daarop gericht te houden, als op een lamp die in een donkere ruimte schijnt, totdat de dag aanbreekt en de Morgenster opgaat in uw hart’ (2 Petrus 1:19).
Uitgehold
Trouw is een begrip dat steeds meer wordt uitgehold. Het woord trouw is het sterkst toegepast als het gaat over een man en een vrouw die zich levenslang aan elkaar willen verbinden. Trouwen hebben we dat genoemd. Hier zien we de uitholling het pijnlijkst. Trouw(en) is ongewis geworden, meer iets voor een bepaalde tijd. Vast en zeker is het allang niet meer.
Gelukkig past God zich niet aan onze cultuur aan. Als wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw. Als wij ons woord verloochenen, Hij doet het niet. Sterker, Hij kan het niet.
Bron: www.habakuk.nu
Het woord ‘bijbelgetrouw’ hoor je tegenwoordig niet meer zo veel. In de zeventiger, tachtiger jaren was het een gangbare term onder mensen dicht zich gebonden wisten aan de Schrift. Het was een soort stroming die dwars door allerlei kerken heen liep. Bijbelgetrouwe christenen. Het lijkt erop dat de uitdrukking wat versleten is. Je hoort hem nog zelden. Het is niet duidelijk wat er precies voor in de plaats is gekomen. Wat we wel weten is dat de geloofwaardigheid van het Woord altijd weer ter discussie staat. Het blijf nodig ons daar tegen te verzetten.
Het is nog steeds belangrijk bijbelgetrouw te zijn. Maar nog veel belangrijker en gelukkiger is dat het Woord zelf getrouw is. Trouw, dat is zoiets als vast en zeker. Je kunt er van op aan. Geen twijfel mogelijk. Dat geldt in de meest absolute zin voor het Woord en voor Hem die het Woord gesproken heeft. Petrus zag met eigen ogen hoe Christus op de berg verheerlijkt werd. Hij schrijft daarover: ‘Ons vertrouwen in de woorden van de profeten is daardoor alleen maar toegenomen. U doet er goed aan uw aandacht altijd daarop gericht te houden, als op een lamp die in een donkere ruimte schijnt, totdat de dag aanbreekt en de Morgenster opgaat in uw hart’ (2 Petrus 1:19).
Uitgehold
Trouw is een begrip dat steeds meer wordt uitgehold. Het woord trouw is het sterkst toegepast als het gaat over een man en een vrouw die zich levenslang aan elkaar willen verbinden. Trouwen hebben we dat genoemd. Hier zien we de uitholling het pijnlijkst. Trouw(en) is ongewis geworden, meer iets voor een bepaalde tijd. Vast en zeker is het allang niet meer.
Gelukkig past God zich niet aan onze cultuur aan. Als wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw. Als wij ons woord verloochenen, Hij doet het niet. Sterker, Hij kan het niet.
Bron: www.habakuk.nu
Jabes gebed in teken van landbelofte
„Jabes nu”, luidt 1 Kronieken 4:10 in de NBG-vertaling, „riep de God van Israël aan met de woorden: Wil mij toch overvloedig zegenen en mijn gebied vergroten; laat uw hand met mij zijn; weer van mij het kwade, zodat mij geen smart treft! En God verhoorde zijn gebed.”
Wall Street
Hoe moeten we dit gebed nu lezen? vroeg Rotman, docent Nieuwe Testament aan de Evangelische Theologische Hogeschool in Ede. „Het lijkt haast een succesformule, en zo presenteren sommigen het ook - als een ”health and wealth gospel”.”
Als Jabes nu had geleefd en op Wall Street had gewerkt, had hij misschien gevraagd: „Heer, vergroot de waarde van mijn beleggingen”, meent de Amerikaanse auteur Bruce Wilkinson, van wiens boekje ”Het gebed van Jabes” wereldwijd meer dan 10 miljoen exemplaren werden verkocht.
Maar is dít wat Jabes’ gebed om zegen en gebiedsuitbreiding inhoudt? Rotman: „Vlak na Jabes wordt in het geslachtsregister Othniël genoemd. Dat plaatst hem aan het begin van de richterentijd. En dáár ligt de sleutel om zijn gebed te verstaan. Israël had toen nog maar een heel klein deel van het land dat God aan Abraham, Izak en Jakob had beloofd ingenomen. Als Jabes vraagt om -letterlijke- uitbreiding van zijn gebied, dan is dat een gebed om de vervulling van die landbelofte. Zijn gebed is vergelijkbaar met de bede uit het Onze Vader, ”Uw wil geschiede”. En God verhoort zijn gebed ook.”
En hier ligt precies de reden waarom de schrijver van het boek Kronieken inzoomt op Jabes, aldus de nieuwtestamenticus. „Israël was teruggekeerd uit de ballingschap, maar ervoer weinig meer van de glorietijd van koning David, die heerste over het grote rijk dat God aan de aartsvaders beloofd had. Uit de geschiedenis van Jabes -een edelsteen te midden van een grauwe opsomming van namen- spreekt hoop: God blijft trouw aan Zijn Woord.”
De landbelofte - daarover sprak ook prof. Paul. Het boek (2) Kronieken eindigt met het edict van Cyrus/Kores. De Joden mogen terugkeren en hun tempel herbouwen.
Klik hier!
De inleider wil uitgaan van een blijvende geldigheid van de oudtestamentische landbelofte, „omdat deze door Christus of de apostelen nooit is afgeschaft of als vervuld wordt beschouwd. Dit geldt wel voor de offerdienst, maar niet voor de beloften aan Abraham en zijn nageslacht.”
Niet dat deze beloften direct vertaald kunnen worden in politiek handelen, aldus prof. Paul. „In politiek opzicht kan het nodig zijn voor het Joodse volk om geografische concessies te doen en er kunnen verschuivingen in de grenzen optreden. Uiteindelijk zal echter de belofte aan Abraham haar volkomen vervulling vinden.” Tegelijk, zo merkte hij op, „is het land in de toekomst niet voor het volk Israël alleen, want Israël zal immers tot zegen zijn voor de gehele wereld.”
Lees hier het artikel van prof.dr. M.J.Paul: De Belofte in het Oude Testament
Wall Street
Hoe moeten we dit gebed nu lezen? vroeg Rotman, docent Nieuwe Testament aan de Evangelische Theologische Hogeschool in Ede. „Het lijkt haast een succesformule, en zo presenteren sommigen het ook - als een ”health and wealth gospel”.”
Als Jabes nu had geleefd en op Wall Street had gewerkt, had hij misschien gevraagd: „Heer, vergroot de waarde van mijn beleggingen”, meent de Amerikaanse auteur Bruce Wilkinson, van wiens boekje ”Het gebed van Jabes” wereldwijd meer dan 10 miljoen exemplaren werden verkocht.
Maar is dít wat Jabes’ gebed om zegen en gebiedsuitbreiding inhoudt? Rotman: „Vlak na Jabes wordt in het geslachtsregister Othniël genoemd. Dat plaatst hem aan het begin van de richterentijd. En dáár ligt de sleutel om zijn gebed te verstaan. Israël had toen nog maar een heel klein deel van het land dat God aan Abraham, Izak en Jakob had beloofd ingenomen. Als Jabes vraagt om -letterlijke- uitbreiding van zijn gebied, dan is dat een gebed om de vervulling van die landbelofte. Zijn gebed is vergelijkbaar met de bede uit het Onze Vader, ”Uw wil geschiede”. En God verhoort zijn gebed ook.”
En hier ligt precies de reden waarom de schrijver van het boek Kronieken inzoomt op Jabes, aldus de nieuwtestamenticus. „Israël was teruggekeerd uit de ballingschap, maar ervoer weinig meer van de glorietijd van koning David, die heerste over het grote rijk dat God aan de aartsvaders beloofd had. Uit de geschiedenis van Jabes -een edelsteen te midden van een grauwe opsomming van namen- spreekt hoop: God blijft trouw aan Zijn Woord.”
De landbelofte - daarover sprak ook prof. Paul. Het boek (2) Kronieken eindigt met het edict van Cyrus/Kores. De Joden mogen terugkeren en hun tempel herbouwen.
Klik hier!
De inleider wil uitgaan van een blijvende geldigheid van de oudtestamentische landbelofte, „omdat deze door Christus of de apostelen nooit is afgeschaft of als vervuld wordt beschouwd. Dit geldt wel voor de offerdienst, maar niet voor de beloften aan Abraham en zijn nageslacht.”
Niet dat deze beloften direct vertaald kunnen worden in politiek handelen, aldus prof. Paul. „In politiek opzicht kan het nodig zijn voor het Joodse volk om geografische concessies te doen en er kunnen verschuivingen in de grenzen optreden. Uiteindelijk zal echter de belofte aan Abraham haar volkomen vervulling vinden.” Tegelijk, zo merkte hij op, „is het land in de toekomst niet voor het volk Israël alleen, want Israël zal immers tot zegen zijn voor de gehele wereld.”
Lees hier het artikel van prof.dr. M.J.Paul: De Belofte in het Oude Testament
Vloedgolf van verziekt entertainement
Vloedgolf van verziekt entertainment
‘Sinds de boekdrukkunst hebben we nog nooit zo'n snelle ontwikkeling gezien op het gebied van de media als de laatste jaren.' Die uitspraak van A. Luijk van Mediawijzer stond onlangs in het Reformatorisch Dagblad te lezen. Volgens Luijk komen de nieuwe mediaverleidingen als een ‘tsunami over ons heen'. Een rake constatering. Het toenemende mediageweld stelt ouders en opvoeders voor een grote uitdaging.
In de omgang met media kan een radicale aanpak soelaas bieden. Als de televisie je bij God vandaan houdt, waarom zet je hem dan niet gewoon bij het grofvuil? In het Evangelie spreekt Christus op een soortgelijke manier over verleidingen. ‘Brengt je oog je op de verkeerde weg, ruk het dan uit en werp het weg' (Matteüs 18:9). Ook Augustinus koos voor de radicale aanpak om niet in zonde te vallen. Voor zijn bekering leidde hij een seksueel losbandig leven. Wanneer hij na zijn bekering een ‘oude vlam' tegenkwam, zette hij het eenvoudigweg op een lopen. Wanneer zo'n vrouw dan vroeg waarom Augustinus wegrende, schreeuwde hij: ‘Ik ben mijzelf niet meer!'
Vrome praatjes
Toch is deze aanpak niet altijd afdoende. We kunnen niet altijd wegrennen. Hoe ga je bijvoorbeeld om met internet en tijdschriften? Terecht wijst A. Luijk op het belang van een goede dialoog. Ouders en opvoeders moeten het gesprek aangaan met jongeren. Spreek open over de verleidingen en de vernietigende kracht van bepaalde media-uitingen. Jongeren hebben geen behoefte aan vrome praatjes, maar aan eerlijkheid.
Het is geen schande om je daarbij kwetsbaar op te stellen en je eigen zwakheid te benoemen. Nergens zegt de Bijbel dat we ons als geestelijke krachtpatsers moeten voordoen. Juist niet. ‘In mijn zwakheid ben ik sterk', schrijft Paulus (2 Korinthe 12:10). Overwinning op zonde ligt niet in eigen kracht, maar alleen in totale overgave aan Christus. De uitdaging voor ouders en opvoeders is om die boodschap eerlijk en overtuigend te communiceren.
Bron: www.habakuk.nu
‘Sinds de boekdrukkunst hebben we nog nooit zo'n snelle ontwikkeling gezien op het gebied van de media als de laatste jaren.' Die uitspraak van A. Luijk van Mediawijzer stond onlangs in het Reformatorisch Dagblad te lezen. Volgens Luijk komen de nieuwe mediaverleidingen als een ‘tsunami over ons heen'. Een rake constatering. Het toenemende mediageweld stelt ouders en opvoeders voor een grote uitdaging.
In de omgang met media kan een radicale aanpak soelaas bieden. Als de televisie je bij God vandaan houdt, waarom zet je hem dan niet gewoon bij het grofvuil? In het Evangelie spreekt Christus op een soortgelijke manier over verleidingen. ‘Brengt je oog je op de verkeerde weg, ruk het dan uit en werp het weg' (Matteüs 18:9). Ook Augustinus koos voor de radicale aanpak om niet in zonde te vallen. Voor zijn bekering leidde hij een seksueel losbandig leven. Wanneer hij na zijn bekering een ‘oude vlam' tegenkwam, zette hij het eenvoudigweg op een lopen. Wanneer zo'n vrouw dan vroeg waarom Augustinus wegrende, schreeuwde hij: ‘Ik ben mijzelf niet meer!'
Vrome praatjes
Toch is deze aanpak niet altijd afdoende. We kunnen niet altijd wegrennen. Hoe ga je bijvoorbeeld om met internet en tijdschriften? Terecht wijst A. Luijk op het belang van een goede dialoog. Ouders en opvoeders moeten het gesprek aangaan met jongeren. Spreek open over de verleidingen en de vernietigende kracht van bepaalde media-uitingen. Jongeren hebben geen behoefte aan vrome praatjes, maar aan eerlijkheid.
Het is geen schande om je daarbij kwetsbaar op te stellen en je eigen zwakheid te benoemen. Nergens zegt de Bijbel dat we ons als geestelijke krachtpatsers moeten voordoen. Juist niet. ‘In mijn zwakheid ben ik sterk', schrijft Paulus (2 Korinthe 12:10). Overwinning op zonde ligt niet in eigen kracht, maar alleen in totale overgave aan Christus. De uitdaging voor ouders en opvoeders is om die boodschap eerlijk en overtuigend te communiceren.
Bron: www.habakuk.nu
Adventstijd bezinningstijd
Een burgerlijk jaar loopt weer naar haar einde toe. Verjaardagen zijn gevierd geworden en weer konden velen vast stellen dat alles zo voorbijgevlogen was.
Vele kerkgemeenschappen hebben een adventsperiode geopend. Een tijd van overdenking en van voorbereiding voor het nieuwe dat gaat komen.
Een tijd voor reflectie en om eens stil te staan bij de vraag wat het doel van het leven is, of waar wij naar toe willen gaan.
Waar gaat u achter? Wat is voor u belangrijk? Wat wenst u? Wat zijn de zaken waarvan u kan genieten of graag zou van genieten? Welke plaatsen wil u zeker bezoeken of waar wil u vertoeven?
Wij willen veel doen en soms denken wij wel eens dat wij niets gedaan kunnen krijgen. soms lijken wij slechts branden te blussen in plaats van echt boeiende dingen te verwezenlijken.
Met momenten bestaat er zelfs het gevaar dat wij ons niet meer juist kunnen focussen. Dat er zo veel rondom ons hoofd draait, dat wij wel het noorden kunnen kwijt geraken.
Wij moeten tegen zo veel optornen, onze tijd verdelen om koetjes en kalfjes aan te kunnen. Zo veel wereldse dingen omringen ons dat men zich kan afvragen of er nog wel tijd is voor het eigen innerlijke. Waar kan het geestelijke tegenover al dat wereldse staan?
Kan de mens in dat alles nog tijd vinden om diegene te leren kennen die er reeds van in het begin was en aan wij wij alles te danken hebben? en als wij de Vader van al de vaders kennen, kunnen en durven wij dan ook tijd voor Hem uit trekken?
Men kan de wereld zo lief hebben dat men er ook zijn hart aan verliest. Men kan helemaal verankerd geraken aan het tijdsgebondene en deze wereld of aan de dingen in de wereld! Maar dan moeten wij toch even terugblikken en denken aan wat God ons ter waarschuwing heeft gegeven. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem. Velen laten geen plaats meer in hun hart voor de Liefde van God. Sommigen willen God wel beschuldigen voor al die moeilijkheden die hen over komen, of de rampen en oorlogen die plaats grijpen. Maar zij vergeten dat deze niet van God komen maar van de wereld zelf. Het zijn de mensen zelf die hun verantwoordelijkheden niet opnemen of zelf de nodige liefde voor de ander niet kunnen opbrengen. Door verwaarlozing van natuur en medeschepselen brengen ze de wereld in on evenwicht en gaan er dingen verkeerd lopen. Begeerlijkheid van het vlees, gulzigheid, argwaan en jaloersheid veroorzaken in de kleine kring reeds voor problemen. Door lust , trots en hovaardij met de begeerte van macht en geld worden mensen vijanden van elkaar.
Jo 2:15-16) (NB) :15 hebt niet de wereld lief noch wat in de wereld omgaat; als iemand de wereld liefheeft, woont de liefde voor de Vader niet in hem, 16 omdat al wat in de wereld omgaat:
het verlangen van vlees–en–bloed, alles waar de ogen naar verlangen en het pronken met bezit, niet uit de Vader voortkomt maar uit de wereld;
Met de Advent moeten wij onze ogen proberen te richten op het Betere dat voor iedereen ter beschikking kan liggen. Onze ogen moeten beschermd worden en het juiste Licht leren opvangen. Een groot deel van de advertenties die onder onze ogen komen is gericht op het passionele en onze verlangens naar vleselijke dingen, welke deel uit maken van de oude natuur van de mens.
Zij die het aankomende Licht willen erkennen hebben betere verwachtingen en kunnen er op aan dat de boreling die zij willen herdenken niet zo maar een kind van de aarde was, maar een lang geleden beloofde Mens die meer heeft kunnen doen en zijn dan eenieder van ons. Het is een super voorbeeld dat wij in herinnering willen brengen. Alhoewel die schrijnwerkers zoon er maar uit zag als een heel eenvoudig mens, was Hij diegene naar wie wij echt moeten uit kijken. Jezus komst mag wel degelijk echt iets zijn om je op voor te bereiden en een feest voor te vieren. Indien je dit wenst ter herinnering te brengen op 25 december, maak het dan zeker dat je dat in je gedachten wil opnemen.
Sta er dan ook even bij stil wat Jezus van Nazareth voor ons gedaan heeft en in welke mate wij er ons verdere leven niet zouden moeten laten door bepalen?
Jezus nam in Zijn leven de tijd voor de zwakkeren, de zieken, de hulpbehoevenden, de gevangenen, maar ook voor Zijn Vader, die Hij ook trachtte kenbaar te maken aan de anderen. Hij was zich er bewust van dat zijn tijd op de aarde slechts zeer beperkt was en focuste daarom op de meer belangrijke zaken dan de wereldse. Hij richtte zich op dingen die vruchtbaar leken te zijn.
Richten wij ons op dagelijkse futiliteiten of wereldse dingen? Of willen wij verder kijken en naar de toekomst iets blijvend opbouwen?
Vele kerkgemeenschappen hebben een adventsperiode geopend. Een tijd van overdenking en van voorbereiding voor het nieuwe dat gaat komen.
Een tijd voor reflectie en om eens stil te staan bij de vraag wat het doel van het leven is, of waar wij naar toe willen gaan.
Waar gaat u achter? Wat is voor u belangrijk? Wat wenst u? Wat zijn de zaken waarvan u kan genieten of graag zou van genieten? Welke plaatsen wil u zeker bezoeken of waar wil u vertoeven?
Wij willen veel doen en soms denken wij wel eens dat wij niets gedaan kunnen krijgen. soms lijken wij slechts branden te blussen in plaats van echt boeiende dingen te verwezenlijken.
Met momenten bestaat er zelfs het gevaar dat wij ons niet meer juist kunnen focussen. Dat er zo veel rondom ons hoofd draait, dat wij wel het noorden kunnen kwijt geraken.
Wij moeten tegen zo veel optornen, onze tijd verdelen om koetjes en kalfjes aan te kunnen. Zo veel wereldse dingen omringen ons dat men zich kan afvragen of er nog wel tijd is voor het eigen innerlijke. Waar kan het geestelijke tegenover al dat wereldse staan?
Kan de mens in dat alles nog tijd vinden om diegene te leren kennen die er reeds van in het begin was en aan wij wij alles te danken hebben? en als wij de Vader van al de vaders kennen, kunnen en durven wij dan ook tijd voor Hem uit trekken?
Men kan de wereld zo lief hebben dat men er ook zijn hart aan verliest. Men kan helemaal verankerd geraken aan het tijdsgebondene en deze wereld of aan de dingen in de wereld! Maar dan moeten wij toch even terugblikken en denken aan wat God ons ter waarschuwing heeft gegeven. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem. Velen laten geen plaats meer in hun hart voor de Liefde van God. Sommigen willen God wel beschuldigen voor al die moeilijkheden die hen over komen, of de rampen en oorlogen die plaats grijpen. Maar zij vergeten dat deze niet van God komen maar van de wereld zelf. Het zijn de mensen zelf die hun verantwoordelijkheden niet opnemen of zelf de nodige liefde voor de ander niet kunnen opbrengen. Door verwaarlozing van natuur en medeschepselen brengen ze de wereld in on evenwicht en gaan er dingen verkeerd lopen. Begeerlijkheid van het vlees, gulzigheid, argwaan en jaloersheid veroorzaken in de kleine kring reeds voor problemen. Door lust , trots en hovaardij met de begeerte van macht en geld worden mensen vijanden van elkaar.
Jo 2:15-16) (NB) :15 hebt niet de wereld lief noch wat in de wereld omgaat; als iemand de wereld liefheeft, woont de liefde voor de Vader niet in hem, 16 omdat al wat in de wereld omgaat:
het verlangen van vlees–en–bloed, alles waar de ogen naar verlangen en het pronken met bezit, niet uit de Vader voortkomt maar uit de wereld;
Met de Advent moeten wij onze ogen proberen te richten op het Betere dat voor iedereen ter beschikking kan liggen. Onze ogen moeten beschermd worden en het juiste Licht leren opvangen. Een groot deel van de advertenties die onder onze ogen komen is gericht op het passionele en onze verlangens naar vleselijke dingen, welke deel uit maken van de oude natuur van de mens.
Zij die het aankomende Licht willen erkennen hebben betere verwachtingen en kunnen er op aan dat de boreling die zij willen herdenken niet zo maar een kind van de aarde was, maar een lang geleden beloofde Mens die meer heeft kunnen doen en zijn dan eenieder van ons. Het is een super voorbeeld dat wij in herinnering willen brengen. Alhoewel die schrijnwerkers zoon er maar uit zag als een heel eenvoudig mens, was Hij diegene naar wie wij echt moeten uit kijken. Jezus komst mag wel degelijk echt iets zijn om je op voor te bereiden en een feest voor te vieren. Indien je dit wenst ter herinnering te brengen op 25 december, maak het dan zeker dat je dat in je gedachten wil opnemen.
Sta er dan ook even bij stil wat Jezus van Nazareth voor ons gedaan heeft en in welke mate wij er ons verdere leven niet zouden moeten laten door bepalen?
Jezus nam in Zijn leven de tijd voor de zwakkeren, de zieken, de hulpbehoevenden, de gevangenen, maar ook voor Zijn Vader, die Hij ook trachtte kenbaar te maken aan de anderen. Hij was zich er bewust van dat zijn tijd op de aarde slechts zeer beperkt was en focuste daarom op de meer belangrijke zaken dan de wereldse. Hij richtte zich op dingen die vruchtbaar leken te zijn.
Richten wij ons op dagelijkse futiliteiten of wereldse dingen? Of willen wij verder kijken en naar de toekomst iets blijvend opbouwen?
Verdere lektuur > Het grootste geschenk ons gegeven
Subscribe to:
Posts (Atom)