Verschil tussen protestantse managers en katholieke en niet-christelijke leidinggevenden
Als men de verschillende werkvloeren bekijkt en na gaat hoe de bazen hun personeel behandelen, kan men zich afvragen of er een vershil van behandeling is naargelang de vorming en naargelang de geloofsovertuiging van die manager of CEO.
Tom van den Belt (53) samen met de 70-jarige Joop Moret, deed een promotieonderzoek "Management en levensbeschouwing in Nederland" waarbij hij na ging welk het effect is van de levensbeschouwelijke visie van de bedrijven of verantwoordelijken op de werkvloer.
Hun bevinding dat de protestanten veel minder gericht zijn dan Katholieken of zelfs niet gelovigen mag men verrassend noemend, daar men toch zou verwachten van een goed Christen dat het menselijk aspect de voorhand krijgt.
Wat ze wel hebben gevonden is dat een gereformeerde baas het best lijkt te functioneren in een team van protestanten. "Die weten wat ze wel en vooral niet van hun chef hoeven te verwachten."
‘Protestanten zijn vanuit de dogma’s meer individualistisch. Ze zijn minder op het geheel gericht. De orthodoxe leer zegt ook: de mens is geneigd tot alle kwaad. Protestanten hechten meer aan gezag en minder aan wat ondergeschikten inbrengen.
Een katholieke baas richt zich juist veel meer op het kweken van saamhorigheid. Mij lijkt dat je juist die houding nu, in deze tijden van crisis, moet hebben. De algemene theorieën over management liggen sowieso vrij dicht bij de katholieke benadering waar naastenliefde een grote rol speelt.’ zegt de protestantse Tom van den Belt.
Men zou natuurlijk dit fenomeen kunnen wijten aan het feit dat de protestant van de Calvinistische geest vindt dat alle gezag van God komt en dat Hij een hiërarchie geschapen heeft welke de leidinggevende moet bewaken. Nochtans versta ik niet waarom die protestantse baas, al staat hij hoger, daarom geen complimentjes zou geven. Een schouderklopje of enige aanmoediging door positieve feedback kan toch maar positief stimulerend werken. Waarom brengen zij hun geloof niet tot uiting van positieve daden, naastenliefde en ondersteuning van de medemens?
Volgens de onderzoekers moeten protestantse leiders de gangbare managementtheoriën nog leren en zitten zij nu nog gevangen in de spanning tussen hun geloofsovertuiging, de belijding in de zondagskerk en het in praktijk brengen op het werk in de week.
'De orthodox-protestanten lossen dat op met het dogma van de ‘algemene genade’. Robert Giebels van de
VK Banen Volkskrant vindt dat ze daarmee een scheiding legitimeren tussen het privé-(geloofs)domein en het domein van de organisatie waaraan leiding wordt gegeven. Dat doet sterk denken aan Weber en zijn morele neutraliteit. Hij zegt dat werk en privé gescheiden ‘leefsferen’ zijn met een eigen moraliteit.
Wij kunnen slechts van den Belt beamen die zeegt:
‘Ik vind dat een manager zijn geloofsovertuiging of levensopvatting niet in eerste instantie met woorden moet uitdragen. Het zou uit het handelen, het gedrag moeten blijken. Maar geloof, vind ik, daar moet je wel wat mee doen.’
Volgens ons en de Bijbel is geloof zonder werken dood. Ook op het werk horen wij Jezus woorden om te zetten in een merkbaar gegeven. Naastenliefde en menselijkheid moeten voorop liggen.
