Het Vaticaan heeft de priesters gevraagd voortaan hun preken te beperken tot acht minuten, meldt Het Nieuwsblad. "Volkomen mee eens," zegt de Brusselse priester Staf Nimmegeers, "anders vallen de mensen in slaap."
Ligt dat dan niet aan diegene die de preek moet houden en ofwel geen kaas heeft gegeven van deklamatie ofwel een onvoldoende interessant onderwerp weet aan te boren of zijn getuigenis niet weet waar te maken?
Aartsbisschop Nikola Eterovic, secretaris-generaal van de bisschoppensynode, stuurde de aanbeveling de wereld in. Eterovic heeft nog andere tips voor prekende priesters: de preek moet vertrekken vanuit brede krachtlijnen, mag geen welomlijnd script hebben, en de predikant moet oogcontact houden met zijn publiek.
Dat ere krachtlijnen moeten inzitten is wel belangrijk en nog meer dat er een degelijke opbouw of structuur aanwezig is. Ik vraag mij af wat zij bedoelen dat het script geen welomlijnd script mag hebben. Indien zij bedoelen dat de prediker van de tekst moet kunnen afwijken en vrij interpreteren ga ik akkoord, maar indien er geen vaste nota's of bepaalde aandachtspunten moeten inzitten kan ik daarmee niet akkoord gaan.
volgens mij moet de begeesteering in de prediker zijn en moeten er voldoende stemwisselingen en gevoelsvariaties in voorkomen en als hij dan vol leven over het woord van God gaat zou dat toch niet mogen mis gaan. Maar sommige priesters geloven niet meer in datgene warvoor zij gekozen hadden bij hun priesterambt. Alsook zijn er velen die niet meer naar het Woord van God grijpen maar eerder blijven vast houden aan menselijke en filosofische teksten.
er wordt weinig aan uitleg van Schriftplaatsen gedaan en het volk zelf, de toehoorders worden er weinig bij betrokken. Indien de prediker de mensen mee teksten liet opzoeken in hun Bijbel, door er naar te verwijzen en ze te lezen, zou het volk actiever luisteren en zouden er meer geboeide minuten voorbij gaan.
Cachimbo schrijft hier over op Kerknieuws: "De uitleg van de schriftplaatsen moet in overeenstemming zijn met wat de Bijbel zelf leert. De context moet in aanmerking genomen worden in plaats van alleen maar uitspraken te selecteren die de spreker aanspreken, en daar zijn eigen ideeën aan op te hangen. Schriftplaatsen moeten niet verontreinigd worden met menselijke filosofieën. Soms moet een spreker een schriftplaats aanhalen om een beginsel te laten uitkoemn. De Bijbel staat vol beginselen die gezonde leiding verschaffen in allerlei situaties. Maar de spreker moet zich ervan vergewissen dat zijn toepassing "nauwkeurig" is, en dat hij een schriftplaats niet verkeerd gebruikt, en het laat voorkomen alsof ze iets zegt wat de spreker wilt dat ze zegt. De spreker moet de tekst zorgvuldig lezen en uitleggen, zodat hij het correcte begrip heeft van wát er staat. Als de spreker deze bekwaamheid ontwikkelt om correct en doeltreffend aan de hand van de schrift te redeneren, zal het een belangrijke factor zijn in zijn groei tot een "vaardig onderwijzer". En een preek van een uur zal gemakkelijk zijn................hij houdt de aandacht van zijn toehoorders vast al die tijd, en de preek zal nooit ofte nimmer saai zijn......en niemand, neen, niemand zal in slaap blijven. Want zijn preek is aangenaam, fijn gekruidt, met de allerbeste kruiden.......Gods Woord."
Verder moet een prediker weten wat de harten van de gelovigen in zijn gemeenschap kan raken. Hij moet uitkijken naar boeiende onderwerpen of dingen die de mensen in zijn parochie kunnen aanspreken.
