Weekly World Watch 19th - 25th Sept 2010‏

CLICK HERE FOR THIS WEEKS WWW Weekly World Watch 19th - 25th Sept 2010‏

In this weeks WWW

The beatification of Cardinal Newman
The Vatican corruption scandal

• The Catholic Church is steeped in corruption. Whether you look at their doctrines, their horrific abuse of children or even their finances - it is corrupt.

The "peace" speech by Israel's president
Russia's claim of the arctic

• It is a question that could provoke a new Cold War as global warming opens up the possibility of exploiting vast new energy reserves: Who owns the Arctic?
• American geologists estimate that the Arctic may contain at least 90billion barrels of oil and as much as 1.55quadrillion cubic metres of gas, or a third of global reserves.
  Russia wants this rich reserve for itself.
  

The warning of a war about to start

• North and South Korea are on the brink of war, a top Russian diplomat has warned, calling for both countries to exercise restraint and sit down for talks.
• There is also increasing tension between Japan and China.
  

Eucharistie in Van

De Armeense Orthodoxe Aartsbisschop Aram Atesyan zat in oostelijk Turkije voor toen de eucharistie voor de eerste keer in 95 jaren in een historische kerk op het eiland Van werd gevierd,

De kerk op Aktamar Eiland was sinds de dagen van de Armeense genocide gesloten. Na jaren van petitioneren hebben Armeniërs toestemming van de Turkse regering verkregen om daar eenmaal per jaar liturgische diensten te houden.


***

Armenian Orthodox Archbishop Aram Atesyan presided as the Eucharist was celebrated for the first time in 95 years in a historic church on the island of Van, in eastern Turkey.

The church on Aktamar Island had been closed since the days of the Armenian genocide. After years of petitioning, Armenians have won permission from the Turkish government to hold liturgical services there once each year.

> After 95 years, Mass is celebrated in the Holy Cross Armenian Church, in Lake Van (AsiaNews)

Commitment to Christian unity

When the pope, at Westminster Abbey in London where he participated in an ecumenical celebration of Vespers on September 17, said:   "Our commitment to Christian unity is born of nothing less than our faith in Christ. ... It is the reality of Christ's person, His saving work and above all the historical fact of His resurrection, which is the content of the apostolic 'kerygma' and those credal formulas which, beginning in the New Testament itself, have guaranteed the integrity of its transmission. The Church's unity, in a word, can never be other than a unity in the apostolic faith, in the faith entrusted to each new member of the Body of Christ during the rite of Baptism. It is this faith which unites us to the Lord". did he wanted all around to believe that the Roman Catholic Church is the only apostolic church?

Speaking for a trinitarian public he could further say: "I come here today as a pilgrim from Rome, to pray before the tomb of St. Edward the Confessor and to join you in imploring the gift of Christian unity. May these moments of prayer and friendship confirm us in love for Jesus Christ, our Lord and Saviour, and in common witness to the enduring power of the Gospel to illumine the future of this great nation". Because we think he would not like to see the non-trinitarian Christians in unity with their church.

Important to remember is: "Here we cannot help but be reminded of how greatly the Christian faith shaped the unity and culture of Europe and the heart and spirit of the English people. Here too, we are forcibly reminded that what we share, in Christ, is greater than what continues to divide us".
Benedict XVI recalled how this year marks the centenary of the modern ecumenical movement which "began with the Edinburgh Conference's appeal for Christian unity as the prerequisite for a credible and convincing witness to the Gospel in our time. In commemorating this anniversary, we must give thanks for the remarkable progress made towards this noble goal through the efforts of committed Christians of every denomination. At the same time, however, we remain conscious of how much yet remains to be done. In a world marked by growing interdependence and solidarity, we are challenged to proclaim with renewed conviction the reality of our reconciliation and liberation in Christ, and to propose the truth of the Gospel as the key to authentic and integral human development".

You can wounder what the Church's unity should be. Is a unity in the apostolic faith not to believe what the apostles themseves believed? And would this not mean that all Christians should keep to the first centuries believe of those who really  knew Jesus from first hand? But more important should Christians not go back to their leader they are proclaiming to follow?

Normally we all should strive to Christian unity, but we should be following all that Jesus asked us to do. We should keep to the tasks he gave to his disciples. In case Trinitarian Christians would like to their idea that Jesus is also God they should also accept those who keep to the words of Jesus and his Holy Father. In the Holy Scriptures their relationship is clearly described.

The Vatican see themselves as the “mother” church. The universal church. The word Catholic means “universal”. They see other Christian churches as wayward daughters that need to be brought back under her wings. The Pope’s ambition therefore is to become head of all Christian religion. But do we not have to look at what the Scriptures gave as warning to the next generations? Revelation 17:2 says that the “kings of the earth” have committed fornication with the harlot woman of Rome.

What happened yesterday is important for Christians to see in the light of the Bible.
As the Anglicans and Catholics all sang together in London (latter day Tyre) we heard not joyful words but the singing of “an harlot” as prophesied in Isaiah 23. “Tyre shall sing as an harlot”. The singing which began in 1996/7 is reaching a crescendo. The judgement of latter day Tyre will soon come. The next chapter says “the noise of them that rejoice endeth…” Isaiah 24:8

Get to know more in the  Weekly World Watch 12th - 18th Sept 2010‏

Weekly World Watch 12th - 18th Sept 2010‏

Weekly World Watch 12th - 18th Sept 2010‏

CLICK HERE FOR THIS WEEKS WWW

In this weeks WWW

The Pope in Britain. What is the significance?

1. . In 1689 a law was passed called the Bill of Rights. It reads “Every person who is or shall be reconciled to, or shall have communion with, the Church of Rome, shall be excluded and ever incapable to inherit, possess, or enjoy the Crown of these Realms”. By inviting the Pope as head of state the Queen has broken this oath.
2. Delivering the most important speech of his historic visit, he attacked the politically correct ideas that Christmas should not be celebrated for fear of offending minorities and that the faithful should be forced to keep their beliefs to themselves.
3. The Vatican see themselves as the “mother” church. The universal church. The word Catholic means “universal”. They see other Christian churches as wayward daughters that need to be brought back under her wings. The Pope’s ambition therefore is to become head of all Christian religion.
4. Revelation 17:2 says that the “kings of the earth” have committed fornication with the harlot woman of Rome. As they all sang together in London (latter day Tyre) we heard not joyful words but the singing of “an harlot”. This was prophesied in Isaiah 23. “Tyre shall sing as an harlot”. The singing which began in 1996/7 is reaching a crescendo. The judgement of latter day Tyre will soon come. The next chapter says “the noise of them that rejoice endeth…” Isaiah 24:8
5. But what of God’s case against the Pope? Why is he singled out in the scriptures? Dealing with the last question first. He IS singled out in Daniel 7 – as the “little horn”.
   A “horn” is a ruler. This ruler comes out of the Roman Empire (the 4th beast). He speaks great words against God. He changes “times and laws”. He is the “false prophet” of Revelation 16. He is the “man of sin” of 2 Thess 2:4 who exalts himself above God and pretends that he IS God! He is the head of the harlot system of Revelation 17 and is sat on 7 hills. Harlot = false religion. The 7 hills = Rome.
6. God is against this man because of the following. He claims to be the “Holy Father”. He claims to be the supreme head of the “church”. He claims that all other “churches and governments” should be subject to him. He claims to be “infallible”. Under the guise of Christianity he says that Mary and dead saints can mediate for us. He promotes the worship of the cross and idols. He says priests can forgive sins. He has made war on the “saints”. It is estimated that the Catholic Church as been behind the deaths of over 50 million people over time because they would not be subject to “the Church”.
   
   
   + Russia and America both arm different nations
   Peace talks continue
   
7. Russia continues to arm the enemies of Israel despite urgent pleas from Israel and America not to.
8. While Russia is busy arming the territory of the ancient king of the north we also have America busy arming the territory of the king of the south!

Keerpunt in de Kerk

In de geschiedenis zijn er meerdere ogenblikken geweest waarop het leek dat de Kerk 'zou ontploffen'. Het was misschien een ontsporen en soms wel een hevige revolte die zelfs dodelijke slachtoffers bracht. De moeilijkheden die gelovigen over elkaar en over ongelovigen brachten waren redenen waarom velen ook het geloof afzworen of het als een pest aanschouwen. Religie wordt als een monster beschouwd door sommigen. Spijtig genoeg moeten wij erkennen dat religie ook veel heeft kapot gemaakt en dat de verschillende opinies ook veel leed hebben bezorgd.

De Christenen bleven zoals de Joden ook niet gespaard van meerdere visies. Regelmatig werden er veranderingen in de geloofspunten toegebracht om toe te geven aan de wereld of inschikkelijk te zijn naar mensen. Op momenten dat de geestelijke leiders in dat Christendom ontspoorden werd er dan tegen gereageerd met regelmatig tot gevolg dat weer nieuwe strekkingen het licht zagen. Sommige van die hervormingen brachten zoals bij de reformatie ook de landheren in beweging en in tegenreactie, zodat het niet alleen op kerkelijk vlak maar ook op politiek vlak werd uitgevochten. De godsdienstverschillen voedden regelmatig de politieke tegenstellingen tussen vorsten en edelen, met als gevolg verschillende godsdienstoorlogen en opstanden.

De veelwijverij van de clerus, met zelfs een paus met vijftien vrouwen deed de Rooms Katholieke Kerk naar het celibaat grijpen. Maar hierdoor bleken de mannen toch nog niet gevrijwaard van hun seksuele gevoelens. Midden twintigste eeuw bleek de Katholieke Kerk in de 'geciviliseerde landen' de scepter te zwaaien in vele huisgezinnen en gemeenten. Verscheidene mensen waren zelfs bang geworden van die geestelijken die hen scholing en werkmogelijkheden konden ontnemen. Tegen iemand ingaan van de clerus was dan ook best te vermijden.
Bij het begin van deze eenentwintigste eeuw kwamen geleidelijk aan meerdere schandalen aan het licht. Toen eerst Ierland, dan Amerika, vervolgens Nederland en Duitsland ter sprake kwamen, leek er in België geen haan naar te kraaien. Maar toen de kat op de koord kwam en het duidelijk bleek dat België ook niet gespaard kon blijven van afschuwelijke gebeurtenissen in die kerk, dan sprong de media daar maar al te gretig op in en werd alles uitvergroot. Op bepaalde ogenblikken leek het wel of er geen ander nieuws in de wereld was en stonden de kranten er vol van en werd op de televisie het ene programma op het andere aan de feiten van pedofiele priesters gewijd. Sommige media kanalen gingen zelfs op de voyeuristische toer.

Johannes XXIII had het aangedurfd om een grote vernieuwing in de Rooms Katholieke Kerk te brengen en had geprobeerd het volk terug betrokken te krijgen in de kerkwerking. De pausen na hem schroefden echter meer en meer terug en met de laatste twee pausen werd er terug over gegaan tot het oeroude conservatisme. Buiten de aanhang van het kapitalisme en wens naar meer vrije tijd, hielp het weg van de wereld gaan van de Paapsen dat de kerken meer en meer leeg liepen. Er was al niet veel vol meer in de Belgische kerk en nu lijkt het hek helemaal van de dam.
Door de vele schandalen willen de mensen terecht hun 'disgoesting' of hun ontevredenheid tonen. Velen willen niet meer verbonden zijn met mensen die hebben aangetoond dat zij zich niet degelijk als goede mensen kunnen gedragen. Velen zagen ook in dat er een dubbele moraal leek te bestaan en dat er door de jaren heen heel hypocriet werd gehandeld.

Doorheen de jaren hadden de Belgen wel getoond dat zij een heel adaptief ras zijn, dat zich kan plooien en kleuren als een leguaan. Maar het aanpassingsvermogen vertoonde wel vermoeidheidssymptomen. Neem honderd Belgen en je kan wel 120 verscheidene vormen van katholicisme vinden. De meesten willen zich Katholiek noemen of zeggen dat ze behoren tot de Christelijke Kerk terwijl zij de Katholieke Kerk bedoelen.

De overvolle kerken in West Europa behoren tot hert verleden, maar stilaan beginnen bepaalde pinksterkerken goed vol te lopen. Wij staan nog mijlen ver van het Amerikaans en Koreaans fenomeen van de Mega-kerken. Vermoedelijk zal het hier zo een vaart niet lopen. Maar kan er weer volk komen naar een viering of een kerk?
Wij geloven dat het mogelijk moet zijn om terug een vernieuwd leven in de kerk te krijgen. De Katholieke Kerk heeft zo veel schade geleden dat het voor hen wel ettelijke jaren zal duren voor aleer zij deze crisis te boven komen. Maar andere kerken hebben nu de mogelijkheid om weglopers van die Rooms Katholieke Kerk op te vangen. Verscheiden protestantse kerken zouden daar een mogelijkheid in moeten zien om deze ontaarden een nieuwe vruchtbare grond aan te bieden.

Wij hopen dat er nu opnieuw een keerpunt mag komen waarbij mensen eens goed gaan nadenken over hun geloof en over wie en wat God eigenlijk is en vraagt. Het wordt tijd dat de mensen terug naar de kern van het geloof gaan en duidelijk inzien dat de instelling kerk iets helemaal anders is dan de Kerk, Gods Kerk.

Het zijn de mensen zelf die de Kerk maken, voeden en laten groeien. God kan het de groeikracht geven als mensen bereid zijn om er zich voor in te spannen. Maar God hoeft geen Torens van Babel, Megaprojecten of dergelijke. Voor Hem is de innerlijke houding van de mens het belangrijkste. God wenst de juiste hartetoestand. De gelovige moet met de juiste intenties kerk willen maken en God dienen. De dienst voor God is in de godsdienst weg gevallen en moet bijna opnieuw uitgevonden worden (bij wijze van spreken)

De laatste jaren kenden de steden een stadsvlucht. Voor 2009 verlieten zo bijvoorbeeld 1660 inwoners de stad Gent, meer dan 3000 Brussel en Antwerpen zag  meer dan 4000 inwoners de stad verlaten om in een meer landelijk gebied te gaan wonen. Deze mensen kwamen dan in een omgeving waar zij vreemdeling waren en meestal ook niemand kenden. Er waren of zijn bij zo een verhuizing geen sociale contacten in de nieuwe woonwijk. De mensen hebben geen enkele verbintenis met een parochie of plaatselijke kerk. Het is voor hen een uitgelezen moment om in de anonimiteit te verdwijnen. Op kerkelijk vlak vinden zij dat een uitgelezen gelegenheid om geen verplichtingen meer over zich te krijgen. Kerkbezoek wordt vervolgens totaal achterwege gelaten en doordat men geen regelmatige intake meer heeft van geloofsondersteuning gaat dit dan ook makkelijker vervagen. De dagelijkse bezigheden nemen de overhand en het godsdienstige geraakt in de vergeethoek doordat het wereldse het volledige leven in beslag neemt.

Het materialisme en de verwereldlijking brengt echter niet het geluk dat de mensen er van verwachten en op de duur zal dit ook gaan ontgoochelen. Het komt er echter voor gelovigen op aan om deze mensen eerder op te vangen. Gelovigen moeten het broederschap op zich nemen en moeten laten voelen dat zij geïnteresseerd zijn in deze nieuwe inwoners en dat zij ook voor hen bereid zijn om klaar te staan om hulp te bieden waar dat nodig blijkt te zijn en om morele steun te geven. Gelovigen hebben hier hun verantwoordelijkheid op te nemen voor de sociale omgang in hun woonwijk.

Diegenen die verhuizen zijn niet op alle punten vrij gesproken. Indien zij werkelijk geloven zouden zij er moeten op staan om hun geloof te uiten en te verwezenlijken. Het uitvoeren van het geloof verijst ook daden. De beleving van de eigen godsdienst is er zo één van.
bij het in een nieuwe buurt komen wonen kan men op zoek gaan naar een kerk en na gaan hoe de geloofsbeleving in dat dorp is. Ook hier kan men geconfronteerd worden met de verloedering van de kerk, maar hier kan men ook met een frisse of schone lei beginnen.
Indien er echt niet die geloofsgemeenschap aanwezig is die er in dit leven zou moeten zijn kan men als gelovige de stap wagen om anderen bij het eigen geloof te betrekken of bij het eigen zoeken naar waarheden betrekken. Ook al is men niet helemaal zeker van bepaalde geloofspunten, moet men er op durven vertrouwen dat God wil helpen en leiden als men er werkelijk op zoek wil voor gaan.

Een nieuwe woonst kan niet alleen een keerpunt in uw leven brengen op werelds vlak het kan ook op geestelijk vlak een mogelijkheid geven om om te keren of van richting te veranderen.
Nu er zo veel gaande is van ontevredenheid in de Katholieke Kerk is de tijd ook aangebroken dat mensen eens wakker geschud worden en het tij durven keren. Dat men eens durft afstappen van bij de grootste te willen behoren. Dat mensen gaan inzien dat de Grootste Groepering of zaak niet altijd de zuiverste of juiste is.

Indien men werkelijk gelooft moet men proberen de waarheid te achterhalen. Dit op alle gebieden. Maar het geestelijke, het goddelijke moet in de eerste plaats komen. Het is belangrijk dat men de juiste persoon of personen eert en dit op de juiste wijze. Vandaag is het moment van de waarheid aangebroken en moeten de mensen in de kerk zelf durven initiatief nemen. De tijd om te berusten op de clerus die alles wel regelde is voorbij. Iedere gelovige moet zelf zijn verantwoordelijkheid nemen en zal later trouwens ook zelf voor zijn keuzes verantwoording moeten afleggen als hij  of zij voor de rechterstoel van Jezus Christus  moet verschijnen.
Hier op aarde moeten wij het nu waar maken. Wij mogen niet afgaan op mensen die bewezen hebben op allerlei manieren dat zij niet altijd zuiver op de graat zijn en de waarheid wel durven te verdoezelen.

Elke gelovige moet er op toe zien dat hij of zij de waarheid tracht te vinden maar moet uit broederliefde ook begaan zijn met het vinden van de waarheid voor en door anderen.
Jezus gaf de opdracht uit te gaan en het Goede Nieuws te verspreiden. Alle Christenen zouden navolgers van Jezus Christus moeten zijn en zijn geboden dus ook opdrachten moeten onderhouden.
Indien er in een woongebied waar men verblijft geen ware of juiste geloofsgemeenschap blijkt te zijn is het de opdracht voor elke Christen te proberen er een te vormen. Al was het dat men maar begint met twee of drie mensen samen te komen in de naam van Jezus. Waar één of meer te samen komen in zijn naam zal hij aanwezig zijn en zal God bereid zijn om hen te begeleiden.
Zo zou men een lees- of studiegroepje kunnen vormen die regelmatig samen willen komen om uit de Heilige Schrift (het Oude en het Nieuwe Testament) te lezen. Bijbelstudie is een eerste stap en essentieel om tot de waarheid te komen. Dat samen zijn kan dan ook gepaard gaan met het samen bidden en over gebeurtenissen na te denken en deze in het licht te plaatsen van de Bijbelse kennis.
Het is door samen regelmatig bijeen te komen om te vergaderen, de Bijbel te bestuderen, te bidden en om lofzangen te brengen dat men samen Kerk kan maken. En dat kan in eender welke plek gebeuren. Men moet slechts de angsten voor het denken van anderen overwinnen en durven uit komen moor zijn geloof en de wil om Christus te volgen.

Dat iedere gelovige nu moedig genoeg durft zijn om de juiste stappen te ondernemen en als het nodig blijkt te zijn om ook werkelijk van richting te veranderen. Men moet durven afstappen om gebonden te zijn aan één grote organisatie die op wereldvlak graag veel zou willen bepalen, maar de laatste jaren toch veel van haar geloofwaardigheid begint te verliezen.
De leiders in de Rooms Katholieke Kerk zullen zeker maatregelen moeten treffen om hun kerk te zuiveren van alle blaam en om de geleden schade goed te maken. Er zal sowieso in die kerk een keerpunt moeten komen, maar de gelovigen zelf zouden nu moeten inzien dat het moment aangebroken is om het tij te keren. Al was of is het nodig om uit die zo vertrouwde omgeving te stappen en om in een heel nieuwe wereld van godsdienstbeleving te stappen van heel wat kleinere denominaties in het Christendom.

Men zou verstomd zijn van de vele denominaties die er in het Christendom bestaan. Maar waar men oog voor moet hebben is dat alle Christenen een eenheid zouden moeten vormen onder de vleugels van Christus Jezus. Wij als Christenen zouden deel moeten zijn van de ledematen van Christus welke de Kerk vormen.
Laten wij daarom ook die kerk waar maken en als ware gelovigen laten zien wie onze leermeester is en voor wie wij in het vuur willen gaan.
elk keerpunt om toch de juiste wissel te vinden naar het juiste pad om door de smalle poort te gaan is volledig verantwoord en zeer belangrijk voor onze toekomst. En die toekomst moeten wij vandaag, hier op deze wereld verzekeren, laten wij er dan ook op toe zien dat wij niet het verkeerde pad blijven volgen maar op de juiste weg terecht komen.

***

Lees ook over kerkvorming:

1. Time to start a new church
2. An ecclesia in your neighborhood

Over de huidige situatie in de kerk en uw houding: Geschokt weglopen

Indien God Zijn eigen wil niet heeft

"Indien God Zijn geen eigen wil heeft, dan eindigen goed en slecht als ononderscheidbaar,"
- Paus Benedict XVI in de Ontmoeting op 13 september met een nieuwe ambassadeur van Duitsland voor de Heilige Stoel

If God does not have His own will

“If God does not have His own will, then good and bad end up being indistinguishable,”
- Pope Benedict XVI in Meeting on September 13 with a new ambassador from Germany to the Holy See

Goede impact van gebed op de mens

Onderzoek door sociale wetenschappers heeft een reusachtige berg van gegevens geproduceerd die aantoont dat families met een sterke godsdienstige verplichting — in het bijzonder, families die samen bidden — succesrijker zijn in een grote verscheidenheid van maten: zij blijven ongerept, verkrijgen een goede opvoeding, vermijden misdaad , ontsnappen aan armoede, hebben betere huwelijken,  enz.

> Prayer: The Impact on Blacks, Hispanics, and the Irish

An ecclesia in your neighborhood

Sometimes you hear people complaining that they do not have a church nearby.
But then you could wonder why they do not bring the church in their village. God is everywhere and you can reach Him at any place all over the world. He is not limited to a certain building.
So those who would like to have an ecclesia nearby could start to create that place in their home town.

The Brothers in Christ prefer to use the term ecclesia (ekklesia in the Greek) meaning ‘gathering’ and historically refers to any gathering in any context, secular or otherwise. The word implies people not buildings or programs. All of God’s people make up the church. We are the church together. ‘Church’ is people. That is the view the earliest Christians had of themselves.‘Church’ is loaded with so many connotations. We wish we didn’t have to use it! One easily thinks of buildings with pointy roofs, stained glass windows, pews, pulpits, shrines and statues, priests and pastors. People think of it as ‘where you go’ and ‘what you do’. This is a far cry from the view the earliest Christians had of themselves.

The basic unit of the church in the first three centuries was the ‘household’ or ‘oikos’ (Gr). Oikos refers to the ‘household’ rather than just the building. Households in New Testament times included wider family, slaves, servants, clients and in fact one’s ‘sphere of influence’. We as brothers and sisters in Christ should feel bounded together and should not feel that there are any differences between us in rank, colour, age. Everybody in the community should have the same value. Our binding element should be Christ Jesus, who died for us all. As his followers we should be like being his brother or sister and should share the love with others as he showed his love for all those around him.  Jesus went into different houses and showed in them how people could come to his Father. In one upper room he also showed the apostles how they should continue his work and have a meal together with other believers. Around the table he asked them to do in remembrance of him a breaking of the bread and a sharing of the cup of the New Covenant. Jesus did not do that in the temple, but in a hired room in a normal house. We also can either hire a room, use an open or public space or better still, use a living or other room in some ones house. Jesus was reared in a home in a family and as a family man he loved also the atmosphere and fulfilled his ministry often in homes. The house was, as today, the place where the basic unit of society lives – the family. Note the many times we read of Jesus eating with His disciples and with others – in homes.
Disciples were sent out on a door-to-door mission and Jesus also told them to continue their way in case they were not welcome at a certain place. After Pentecost, Christians met in houses. In Romans 16:3-5 and in several other places in the New Testament, reference is made to the church that meets in a home. Work and ministry in homes was part of Paul’s mission journeys.


Start with two or three friends - have a meal together, and share your vision.  Plan to encourage one another, share you lives, pray together to seek God's way forward to be and to do what He wants for you as a gathering and for the community around you.  It's as simple as that!

In our small community it is important to be open to new comers. But we always do have to be aware that we all come from many different experiences in our Christian journey. the ecclesia does not have to have many people, it is more important that those who are present are people who want to share the Good News and want to serve God. However small it is important that they are willing to encourage one another, share life, pray together, read the Bible together, and enjoy God and one another.

You could ask if there has to be a strict order of the gathering. Except that there should be a welcoming moment, an opening, a centre part  with lots of time to be taken for the Word of God with Bible reading and exhortation, the Breaking of the Bread and then a closure, there should be no strict format you have to follow or for everyone to agree on minor matters of doctrine for this to happen. It just can be inspiring to have every time a different service. Also we should avoid any regular uttering of preformed repeating texts. You do not have to be afraid to create prayers or moments of meditation on the spur of the moment, or to be afraid that the texts would not be brought fluently enough when it is not a set text. Members of the community should be sympathetic to anybody who dares to open his or her mouth. Understanding has to go out to all those who bring something into the service. Spoken or sang anything is welcome. A worship service has to be one of action and everybody in the ecclesia should be part of that action. All, young or old can contribute.

The experience of the Risen Lord was an ever-present vibrant reality within the individual and amongst the followers of Christ as they encouraged, blessed, taught and enabled one another, and as they joyously spread the Good News of the Gospel from household to household. Today is should not be different. We all should spread the word and that beautiful message of the Good News the New Covenant and the coming of the Kingdom of God.
By coming together in one place or other we can give each other a moment of blessed time.  for us it can create an opportunity to built one another from the teaching we received from the time we could have free to read in the Bible. We should be aware that not everybody has the same chances to spend the same amount on reading the Word of God. Also not everybody has the same gifts to read and understand easily. So we all should help each other to see the light. We should give each other the possibility to bring forward some questions on all sorts of matters. All the questions brought forward can then be answered in the light of Gods Word. By bringing forwards different interpretations every body can see  and hear how others think and understand certain phrases in the Bible. Everybody can also share the experience of the ways of God in each person. Very grassroots and alive. Teaching and admonishing one another all can look at and share prophecy, tongues and other gifts.

We should not be afraid that every worshipping service is different. What happens arises from the experience of God that each member has. Growth happens as the encouraging and enabling one to another takes us further on the journey as individuals and as a group. In the ecclesia we should enable and encourage the gifts of one another for the building of the Body. And this is easier to do in a smaller community, so it may not bother us that we are such a few.

C'Axent en invloed op Europa

Wie wil weten  hoe men leden van de Europese Unie en haar beslissers christelijk kunnen beïnvloeden kan gaan horen naar de spreker van de dag Christel Ngambi, een in Brussel wonende landgenoot van Kameroense afkomst, op het congres van C’axent.

Lees meer: C'axent congres en gezinsdag

Congresprogramma