Heiliging of apart plaatsing

Suq Aftimos inkom van de oude markt Jerusalem (Photo credit: Wikipedia)

Heiliging van de tijd

Het eerste wat in de Tora kadosj – heilig – heet, is niet een voorwerp, een berg of een altaar, maar een dag, een stuk uit de tijd.

In het eerste boek van de heilige verzameling kunnen wij lezen hoe de Allehoogste schepper van hemel en aarde de zevende dag zegende en heiligde deze (Bereesjiet 2:3). In het overgeleverde  Scheppingsverhaal is de Sjabbat of Sabbat  heiliging van het begrip tijd.

Opvallend is dat het woord kadosj – heilig – in het boek Bereesjiet verder niet meer voorkomt en pas weer aan de orde komt in Sjemot (Exodus)19:6, wanneer er sprake is van een volk dat een specifieke opdracht krijgt:

 “Jullie moeten een heilig volk zijn”

waarna al snel in de Tien Geboden volgt:

 “Gedenk de Sjabbat om die te heiligen” (Sjemot 20:8).

‘Heiligen’ betekent ‘afzonderen’ of ‘apart zetten’. De Sjabbat moet wachten totdat het volk Israël op het wereldtoneel verschijnt. Maar ‘heiligen’ betekent ook ‘tot bestemming brengen’. Zo vinden wij in het Rabbinale taalgebruik dat het woord ‘heiligen’ ook wel de betekenis van ‘huwen’ heeft. Wanneer man en vrouw elkaar vinden is het de bedoeling dat zij elkaars uitein­delijke bestemming gaan vormen. Dit beeld past ook bij de verbintenis van het Joodse volk en de Sjabbat.

De Sjabbat wordt gezien als de bruid die iedere vrijdagavond door de bruidegom – Israël – weer opnieuw wordt verwelkomd. Zo vertelt de Babylonische Talmoed dat Rabbi Jannai altijd uitriep bij het verwelkomen van de Sjabbat: “Kom bruid, kom bruid!” hetgeen later verwoord is in het bekende welkomstlied ‘Lecha dodi’:

 ‘kom mijn geliefde (Israël) de bruid tegemoet om de Sjabbat te verwelkomen’,

 hetgeen nog steeds in alle synagogen wordt gezongen.
+

Lees meer:

Parsja We’etchanan 5776