als men nagaat wat de bedoeling van een gebed is klinkt dit zeer logisch.
Bij een experiment aan de universiteit van Aarhus kregen 20 christelijke proefpersonen de opdracht om twee keer te bidden, terwijl er een scan van hun hersenen werd gemaakt. De eerste keer was hun gebed bestemd voor God, de tweede maal richtten ze zich tot de Kerstman.
Uit de hersenscans bleek dat de proefpersonen beide keren een gebied in hun hersenen gebruikten, dat normaal gesproken actief wordt tijdens het communiceren met andere mensen. Het gebed activeerde echter ook het voorste gedeelte van de frontale hersenkwabben. Dat deel van het brein gebruiken mensen vermoedelijk om de bedoelingen van een gesprekspartner in te schatten.
Het gebied in de frontale hersenkwabben werd niet actief tijdens het gebed tot de Kerstman. Volgens de Deense onderzoekers is dat te verklaren door het feit dat de proefpersonen God als een bestaand persoon beschouwden en de Kersman als een fictief personage.
Van de Kerstman verwacht men dus geen antwoord.
Maar bij het bidden tot God bleken de proefpersonen dan wel zo ingesteld te zijn dat ze graag een antwoord verwachtten.
Niet wederzijds
“Het brein activeert deze gebieden niet als er geen wederzijds contact wordt verwacht”, aldus onderzoeksleider Uffe Schjødt in het Britse tijdschrift New Scientist. “Je hersenen vinden het dan simpelweg niet nodig om over de intenties van de andere partij na te denken.’ Volgens Schjødt bewijst het experiment dat christelijke mensen tijdens een gebed echt geloven dat ze met iemand anders praten. De onderzoeker vindt dat de onderzoeksuitkomst bevredigend is voor zowel Christenen als atheïsten.
“Atheïsten beweren dat dit onderzoek laat zien dat het gebed een illusie is”, zegt Schjødt. “Christenen zeggen juist dat dit het bewijs is dat God echt bestaat.” Wij zouden zeggen dat het aangeeft dat diegenen die bidden weldegelijk een respons verwachten.
bron: NU.nl / Bijbelonderzoekers Be
No comments:
Post a Comment