Structuur -structure

This is a translation of the justification for the Dutch keyword "structuur" = English "structure", the fundamental, if intangible, notion referring to the recognition, observation, nature, and stability of patterns and relationships of entities. The structure can bring forth the System (from Latin systēma, in turn from Greek σύστημα systēma, "whole compounded of several parts or members, system", literary "composition") is a set of interacting or interdependent system components forming an integrated whole.

In the original article I go into the ethymological sense of the word and give several synonyms or other words of which there is no translation found for an English equivalent. Those words are placed between {}brackets . (Perhaps I should purchase me some etymological dictionaries)

Under the 'tag' or wordindicator or the key word "structuur" ="structure", you will be able to find articles over the structure of something, here in particular of a belief municipality.  It will go over the manner or the act of putting together something which is constructed completely in itself decided unity put together or been built up by together composed elements or by the arrangement of parts. 
It mainly shall handle the manner of organisation and the organic form.

One will find there discussions over the structure, superstructure, the section, all earthly things or worldly of an organization.  It also will go over the order, construction or architecture of the association, group or community, in particular it will be going over the rules or order round a realisation or to come to an organization  so to rule moderation or ordering can be become arranged .

The structure will there for see to that something is regulated and in order so that it can stand on its own legs and be as ( or remain).

The structure is what can give a hold  for the members.  Also it can give example to build or construct something on or to form a security on.  As the first Christians could count on the example of the Roman structure of assemblies and make a same system to gather and to organise meetings for their working of the belief community and so the ecclesia became the used assembly form for their gatherings.

To be able to come to that fixed form one must be able to organize, bring in order,{ in esse brengen (houden)}=(?) 'bring (hold) in ash' , {ordonneren} ordain or put in decrees, put order on affairs, bring in the clean, bring something on the manner or put (set) on its legs.
To come to the structure people will have to organize, classify, {opschikken} move up/over, defer, suspend, {schavelen} ('set to windward'), {opschikken} move up/over//arrange//(decking themselve out), gather, {bijschikken, samenschikken, goedleggen} put right/straighten out, putting in good order, but also to clear, or to bring something out of the way {wegruimen} clear away/up, so that one can put something in the right place and not make a botch of it.

Through reasoning and by coming to arrangements one can come to manage, regulate, regulate rules, classify regularisation, {rangeren} shunt/switch, systematize, come to normalisation, come to {verschikken} rearrangement, move or shift to an arrangement/organization/disposition, organization, agreement, regulation, {regelering}, regulation, regularisation, classification and {terechtbrenging} to make something of it. 

Find more in dictionaries:

> social organisation, social organization, social structure, social system,

structure (n.)

↘ structural, structured

structure (v.)

↘ destructure, restructure, structuralisation, structuralization, structuring

awareness; consciousness, order; fix; put in order; put right, intellectual, noetic, rational - structure - structure, (ordering; order; ordination), (structuralisation; structuralization; structuring), (order; fix; put in order; put right)

constitution, establishment, formation, foundation, founding, institution, organisation, organization, setting up - arrangement, handling, ordering, organisation, organization - organisation, organization - organiser, organizer, PDA, personal digital assistant, personal organiser, personal organizer - organisation, organization, system - arrangement, organisation, organization, system - administration, brass, establishment, governance, governing body, organisation, organization - coordinator - arranger, organiser, organizer - structure

> http://dictionary.sensagent.com/structure/en-en/

• structure: Definition, Synonyms from Answers.com

• http://dictionary.reference.com/browse/structure
  

Meeting - Vergadering

Under the tag "vergadering" or "meeting" you shall be able to find articles on the act or process of people coming together organised as an assembly, or to come face to face with, to company of like minded people or with others for a common purpose or for a conference, session or sitting, either to hear others speak, exchange ideas, to be introduced to, to find or experience, or to encounter in unison or in conflict. The meeting is a gathering of two or more people that has been convened for the purpose of achieving a common goal through verbal interaction, such as sharing information or reaching agreement. On these pages, mainly it shall handle the appointment of brothers and sisters in Christ or the rendezvous of religious people.

See also:
to gather; come together; get together, come together; congregate (people) forgather (vergadering/omgaan) gather (people/bijeenkomen/verzamelen van mensen) group (people) meet (vergadering) , holding a reunion,

in Dutch: Verzamelen, vergaderen, zitting houden, samen komen, treffen, bijeenkomen, verzamelen van mensen, zich verzamelen, groeperen, samenrotten, ontmoeten, reüniëren, omgaan, saam gaan, samen gaan

in German (Duits): zusammenkomen; zusammentreffen; sammeln; sich versammeln; vereinen

in French (Frans): se réunir; assembler; rassembler; s'assembler; se rencontrer; accumuler;

Find more about coming together and meeting:
Congregate, to gather, to meet
Congregation - Congregatie
Parish, local church community - Parochie, plaatselijke kerkgemeenschap

And about the reasons why to come together:
Bad habits are like a comfortable bed
Church sent into the world

Or about getting together as the first Christians did to meet each other and to pray: Works of The First Century Ecclesia or to be Working for God
Either coming together as members or not as members: Is membership important?

***

Onder de etikettering "vergadering" of "ontmoeting" zal u artikelen kunnen vinden die handelen over de daad of het proces waarbij mensen tezamen komen of die een georganiseerde bijeenkomst uitroepen als een vergadering, om met elkaar in confrontatie te gaan of van gedachten te wisselen, al of niet met één en hetzelfde gemeenschappelijk doel of voor een conferentie, sessie, zitting of om anderen te horen spreken, ideeën uit te wisselen, om voorgesteld te worden, om dingen te vinden of te ervaren of een ontmoeting aan te gaan in eenstemmigheid of in conflict. De meeting is een bijeenkomst van twee of meer mensen die zijn samengeroepen teneinde het bereiken van een gemeenschappelijk doel door mondelinge wisselwerking, zoals het delen van informatie of het bereiken van een overeenkomst. Op deze pagina's zal het hoofdzakelijk de bijeenkomst van broeders en zusters in Christus of de rendez-vous van godsdienstige mensen behandelen.

Zie ook de bovenstaande linken

En vindt meer over het verzamelen en bijeenkomen in:
Verzamelen, bijeenkomen, samenkomen, vergaderen
Congregatie
Parochie

Aanverwant kan u ook lezen:
Gemiste bijeenkomst ook een gemiste kans
De ecclesia als lichaam van Christus
Maken van een kerk
In een bijeenkomst samenkomen om te debatteren, overeen te komen of geschillen te bespreken en op te lossen, al of niet samen te gaan met anderen: Al of niet toegeven aan de wereld + Kerkgroei en samengaan
Groei in karakter
Samen komen zoals de eerste Christenen deden om te vergaderen maar ook om te bidden: Eerste eeuw Ecclesia

Church sent into the world

David Bosch writes, “The involvement in the world should lead to a deepening of our relationship with and dependence on God, and the deepening of this relationship should lead to an increasing involvement in the world.” Tod Hiestand writes: " the individual church must see itself as sent into the world, it must also see itself as sent into the world along with the church catholic."

The mission of the church is derived from Jesus' call to gather together. also the apostle Paul called us not to neglect our own congregational meetings which form the church, (Hebrews 10:25)
The church’s call to be a “sign, witness and foretaste” of the coming Kingdom may not be overlooked.

God has sent the church so that in His mission His “love and attention are directed primarily at the world". God has given His son as the foundation of the Church.

We are all part of the world but God and His son Jesus have given us the task to distantiate from the worldly matters. The church that “goes” is the church that finds its primary identity detached from the world and set apart as holy.  The separate and untainted church rightfully understands that it needs to be a witness for the gospel.
Missiologist David Bosch writes: “Spirituality or devotional life seems to mean withdrawal from the world, charging my batteries, and then going out into the world. The image is of an automobile that runs on batteries only.”
Jesus light of Israel, but also for all people, states the need for us to remain set apart in their sentness, “They are not of the world, even as I am not of it. Sanctify them by the truth; your word is truth.”(John 17:18) We can hope to reap which shall only be possible if we properly reflect the teachings of Christ Jesus. Christ means ‘Messiah’, the  anointed one. He was anointed in order " to preach the Gospel" (Luke 4:18); and we too have been anointed insofar as we are in Christ, the anointed one (2 Corinthians 1:21). Therefore as He was ordained a preacher of the Gospel to the world, we too share that honour (as we do all His honours, to some extent). He was anointed (‘oiled’) by God in order to give the oil of joy to His people; He shared His experience of anointing with us, and we must go out and do likewise (Isaiah 61:1,2) (cp. Luke 4:18).

Isaiah’s description of the beauty of Christ’s preaching in (Isaiah 52:7) is quoted by Paul concerning every preacher of the Gospel (Romans 10:15); the “he” of (Isaiah 52) is changed to “them” in Romans 10. And Paul is quoting this Old Testament prophecy about Jesus to prove that we are all “sent” to preach the Gospel. The validity of our commission to preach is quite simply that Jesus Himself preached; in this way we are all personally “sent” to preach, simply because He was sent to preach. As the Father sent Him, so He sends us.  We should be ambassadors for Christ (2 Corinthians 5:20) and we should show the world that we are united in that one Body of Christ. Jesus prays that they would remain unified, “May they be brought to complete unity to let the world know that you sent me and have loved them even as you have loved me.” With Jesus’ prayer as a foundation for understanding the nature of the church we see that the Church finds itself in the world, yet set apart and unified.

We as brothers and sisters in Christ do have to be unified if we desire to have an effective witness in the world and to build a true church of Christ. We can not be monads or private disciples going our own way, out of love for our fellow believers we do have to share the love of Christ and our own love with the whole community.

We need to speak out against the suburban value of extreme individualism and call Christians back to community. We should prepare the ground, fertilise the field, and plant Bible based structures.

We need to deconstruct the value of consumerism in a way that leads instead to sacrificial living and we need to understand how our individualism and consumerism lead us to neglect the hurting and needy people in our neighborhoods and cities. We cannot stay together in a closed or isolated cocoon. It can help everybody if we can move from an individualized witness to a more robust and powerful communal witness.

Jesus was not about sending his disciples out by themselves into their individualized world to “share the gospel” so that people could “go to heaven when they die.” Rather, he was sending them out to be a communal, public witness to the Kingdom that he was announcing and inaugurating. We need a Church that rejects the lone ranger mentality and lives in sacrificial and compassionate community.

(Based on ideas from Todd Hiestand and Duncan Heaster)

Congregation - Congregatie

Congregatie (kongregatie): congregation (ME congregacioun fr.  MF & L congregation, congregatio), the act of congregating,: an assemblage of persons (or things); gathering, assembly of persons, body of Christians, body of believers; company or order of religious persons; deliberative meeting of governing body.  In the Old Testament a name given to the children of Israel.
F: Congrégation D: Gemeinde I: Parrocchiani

Under this tag "congregatie" you shall be able to find articles mostly talking about the community of men that together want to come to serve God.  The church community or fixed group of men that is part of an ecclesia or church. 

Further it shall be about the Old Testament name given to the children of Israel, the chosen People of God as used in. 

The community of men that stand behind one and the same belief point.  The administration body of a community.  Association of lay people or of clergymen who under ecclesiastic approval hold religious service.

But it can also be about 'The Congregation' (= collection, official name:  Sodali' tium, Sodaliteit'), a particular kind of pious association, with as purpose to perform godly work or charity. 

The congregation distinguishes itself of the usual pious association, because they are organized as a specific organic corporation, the members (congreganists) having the right to vote.  The Congregationalists or congregation members of The Congregation are also members of a brotherhood, set up to promote public service. 

In the Catholic Church the Congregations must be set up or approved by the competent ecclesiastic authorities.  As there are the Roman Congregations, Religious Congregation and Mary-congregation. 

+

Association, the members, the associated, those serving together and taking up an engagement, the belonging to, the inaugurated, the togetherness or assembling, the people meeting, the company, the alliance, confederation

confrery, confrère, partnership, trade-union, circle, federation, body, corps, corporation,  apostate, division, section, branching, department, clique, circle, coterie, club, debating-club, circle of friends, desk, collegium, governor, members list, guild,guildsmen, guildstaf, assembly, meeting, session, assembly, council session, members assembly, convent, conference

Congregatie (kongregatie) of broedergemeenschap, broederschap, gemeente of parochie, communiteit, geaffilieerden, aangeslotenen.

Op onze bladzijden zal het meestal gaan over de gemeenschap van mensen die samen willen komen om God te dienen.  De kerkgemeenschap of vaste groep van mensen die behoren tot een ecclesia of kerk.

Verder veel gebruikt voor de in het Oude Testament gegeven naam aan de kinderen van Israël, het verkozen Volk van God.

De gemeenschap van mensen die achter eenzelfde geloofspunt staan.  Bestuurslichaam van een gemeenschap.  Vereniging van leken of van geestelijken die onder kerkelijke goedkeuring godsdienstoefeningen houden.

+

Vereniging, de leden, de geassocieerden, diegenen die samen een engagement aangaan, de toebehorenden, de ingewijden of de ingekochten, de samen of bijeenkomenden, de samentreffenden, het gezelschap, de sociëteit, bondgenootschap, eedgenootschap,

aartsbroederschap, gildebroederschap, confrérie, vennootschap, veem, vakvereniging, kring, bond, lichaam, korps, corps, corporatie, gilde, apostolaat, afdeling, sectie, vertakking, departement, clique, cercle, coterie, club, debatingclub, vriendenkring bestuur, bureau, collegium, bestuurder, ledenlijst, gildestaf, vergadering, samenkomst, bijeenkomst, zitting, vergadering, raadszitting, achterraad, ledenvergadering, convent, congres, meeting,

groepsvertegenwoordiging, plenum vergaderplaats, vergaderzaal, verenigingslokaal, raadkamer, sociëteit, rendez-vous, gildehuis, gildekamer, kerkgemeenschap, godsdienstige groepering, godsdienstoverleg, overlegorgaan, geloofsorgaan de opname, aggregatie, incorporatie, coöperatie, voorzitting, leiding godsvruchtig orgaan, godvrezend orgaan, godsdienstige vereniging, godgevallige groepering, godgezinden, godminnenden, godlievenden, godverheerlijkenden,vromen, kerkgezinden,kerksen, heiligbegerigen, hemelsgezinden,godgelaten, devoten, religieuzen, pieuzen, piëtisten, God dienenden/prijzende/lovenden/erenden, godsgetrouwen

kerkbestuur, kerkregering, Bijbelcommissie, Bijbelgenootschap, Bijbelgetrouwen, herderlijke vereniging/genootschap, kloosterling, woudbroeder, heremiet, eremiet, kloostervolk, ordegeestelijken, ordebroeders, regulieren, lekenbroeders, kloosterjuffers, kloosterzusters, kloosternonnen, kloostermaagden, zusters, bruiden des Heer, masoeurs, koorvrouwen, van de wereld wegtrekkenden/terugtrekkenden,


+

De Congrega'tie (= verzameling, officiele naam: Sodali'tium, Sodaliteit'), een bijzonder soort vrome vereniging, met als doel het verrichten van godvruchtige of liefdadige werken.

De congregatie onderscheidt zich van de gewone vrome vereniging, doordat zij als organieke corporatie is ingericht, d.  w.  z.  dat de leden (congreganisten) stemrecht of zeggenschap hebben.  De congreganisten of congregatieleden van de Congregatie zijn ook leden van een broederschap, opgericht ter bevordering van de openbare eredienst.

De Congregaties moeten in de Katholieke Kerk door de bevoegde kerkelijke overheid zijn opgericht of goedgekeurd.
Zo zijn er de Romeinse Congregaties, Religieuze Congregatie en Mariacongregatie.

Expenses, costs - Onkosten, uitgaven

Onkosten: expenses, expenditure, outlay, costs.The financial burden involved typically in a course of action or manner of living. The losses to realise something.

Several times Christians are forced to make expenses without, seemingly any advantage or which lie outside the usual personal gain. 

Unfortunately we can not escape the financial matters because almost for everything must be paid.  To maintain a church community  and to do the the spiritual work of spreading the Word of God often a lot of money has to be paid for. We are bounded by many affairs which have to be paid for like all the material to realize the things.

To hold meetings a place is needed, something to sit on, sufficient heat or a dry spot, sufficient light.  All the things to receive people shall cast something. Mostly an ecclesia or parish brings  a lot of paper work, of which the parer, ink, print apparatuses, copy machines etcetera have to be paid for.  To maintain the church communities, the cleaning things, making contacts, telephones, internet connections, a.o. all bear a price ticket.

To cover the expenses of the meetings several churches hold during their service a passing of a little basket or an offering on plates as a collection.  In some churches, there is a division during a service with an offerande or an offering.  In the 'Offergang'  'offering' or oblation the people  present bread, wine and sometimes also other affairs, as flowers and money, as an offer in worship.



Bible researchers and Biblestudents will give the preference to the age-old use of the voluntary gift.  Although in some communities you also shall find collections. That option is chosen because one otherwise shall have too little earnings generated to be able to foresee all the necessary services for the church community.

The Biblestudents, Bible-researchers, Bible-scientists, and o. a. Christadelphians find that they received the Word of God for nothing they have to communicate it to others.  They will ask no money for the performing of services.  But naturally everybody can give freely a voluntary contribution to cover the expenses made.  Everybody may give to his or her own abilities or fortune, in kind or money, and only when he or they will.
Some students of the Bible, as in several protestant groups, talk about giving 'one tenth' of the persons income,  or 'Tithe' or 'tithing'.  Hereby the religious people are pointed out that God  asks us a small part of our belongings to share with the community.  Several protestant churches point or ask then also to take distance of a tenth of the income to the advantage of the church.

Personally we prefer to keep to voluntary contributions.  Only, unfortunately must we well observe that expenses often exceed the gifts.  We only can hope that everything always comes just on its legs.  And perhaps we may now and then remind the people that everything in life costs money and that we also are dependent of this world for the realisation of all the worldly things.  Thus for us gifts are also very welcome.

Onkosten: kosten die voor iets worden gemaakt, uitgaven, de prijs die men moet betalen om iets te kunnen verwezenlijken. De vorderingen die kunnen gemaakt worden of geëist worden voor geleverde diensten of producten.

Meermaals zijn het kosten die men gedwongen is te maken zonder dat men er, schijnbaar althans, voordeel van heeft, of die buiten het gewone persoonlijk gewin liggen.

Spijtig genoeg kan men er niet onderuit dat er bijna voor alles moet betaald worden. Om een kerkgemeenschap te onderhouden en om het geestelijk werk van verspreiding van het Woord van God te verrichten kan men er eenmaal niet aan ontkomen voor vele zaken te moeten betalen vooraleer men het materiaal kan gebruiken om de dingen te verwezenlijken.

Bijeenkomsten hebben een plaats nodig, mensen iets om op te zitten, voldoende warmte of een droge plek, voldoende licht. De voorzieningen om de mensen te ontvangen kosten dus geld. Meestal komt er ook papierwerk bij kijken, waarbij men dan de kosten heeft voor papier, inkt, afdruktoestellen, kopieerders enz.. De kerkgemeenschap onderhouden, poetswerk, contactopname, telefoons, internetverbindingen, e.d. dragen allemaal een prijskaartje.

Om de kosten van de bijeenkomsten te dekken houden verscheidene kerken tijdens hun dienst een ophaling of collecte. In sommige kerken is er tijdens een dienst een offerande deel of een offergang. In de Offergang wordt dan door het aanwezige volk brood, wijn en soms ook andere zaken, als bloemen en geld, aangeboden.

Bijbelonderzoekers zullen er de voorkeur aan geven om het eeuwenoude gebruik van de vrijwillige gave te verkiezen. Alhoewel men in sommige gemeenschappen toch ook nog collectes vind om dat voor die optie gekozen is omdat men anders te weinig inkomsten genereert om de kerkgemeenschap te kunnen voorzien van al de nodige diensten.

In de Rooms Katholieke Kerk was er vroeger buiten de collectes ook nog het Stipendium, of het aalmoes dat, volgens het uitdrukkelijk door de Kerk van Rome goedgekeurde gebruik, mocht gegeven worden aan de priester, met het verzoek de H. Mis tot intentie van de gever op te dragen.
Vandaag laten de priesters in de Rooms Katholieke Kerk zich betalen voor allerlei diensten.

De Bijbelstudenten, Bijbelonderzoekers, Bijbelvorsers, en o.a. Christadelphians vinden dat zij het Woord van God voor niets hebben gekregen en voor niets aan anderen moeten mededelen. Zij zullen geen geld vragen voor het verrichten van diensten. Maar natuurlijk staat het iedereen vrij om een vrijwillige bijdrage te geven om gemaakte kosten te kunnen dekken. Iedereen mag naar eigen vermogen geven, in natura of geld, en wanneer hij of zij maar wil.

Bij sommige studenten van de Bijbel wordt er, zoals in meerdere protestantse richtingen, ook wel over 'Tienden' of 'Tithe' of 'tithing' gesproken. Hierbij worden de gelovigen er op gewezen dat God ons vraagt een klein deel van ons hebben en houden of ons inkomen te delen met de gemeenschap. Verscheidene protestantse kerken wijzen of vragen dan ook afstand van een tiende van het inkomen ten voordele van de kerk.


Persoonlijk houden wij er liefst aan om af te gaan op werkelijk vrijwillige bijdragen. Maar, spijtig genoeg moeten wij wel opmerken dat kosten dikwijls de giften overstijgen. Wij kunnen slechts hopen dat alles altijd juist op zijn pootjes terecht komt. En misschien mogen wij nu en dan eens de mensen er aan herinneren dat alles in het leven geld kost en dat wij ook afhankelijk zijn van deze wereld voor de verwezenlijking van al de wereldse dingen. Dus voor ons zijn giften ook steeds welkom.

+

Onkosten blijven onherroepelijk verbonden aan het gebruik.

kasbehoeften, uitgave, uitgaaf, besteding, vertering, bekostigen, bekostiging, onderhoud, levensstandaard, onvoorziene uitgaven, expensen, impensen, spesen, spiesen, cum expensis, kost, schadepost

Uitgeven, besteden aan, verteren, opteren, de onkosten bekijken/bestrijden, de kosten dragen/maken, bekostigen, zich in kosten steken, geld gebruiken/uitgeven, geld in iets steken, botje bij botje leggen, in de bus moeten blazen, in de buidel blazen, de aap aanspreken, zijn korentje groen eten, zich onderhouden, van de hand in de tand leven, vertering maken, een gat in zijn hand hebben, een gat in zijn goed maken, naar de toon leven, doormaken, doorbrengen, doordoen, doordraaien, opdoen,

kosten, een hele kluit geld kosten, oplopen, er aan moeten geloven, in de papieren lopen, de centen bijten hem, het geld druipt (gaat gauw, glijdt, glipt) door de vingers, dat hakt er in, dat kan bruintje (grauwtje) niet trekken, dar hangt veel geld aan, het geld smelt mooi, de beurs slinkt aardig

Contribution - Contributie, bijdrage

Bijdrage of contributie

Bijdrage: contribution. MEcontribucioun fr MF contribution fr L contribution contributio dividing distributing, assigning fr L contributus.

D Beiträge

 Act of contributing or a payement imposed upon a body of persons or on the population or group of people, a sum of monney paid as a form of tax or voluntary contributed.
  In certain churches a tithe or tenth to pay or give for the suport of the church or to cover the costs of the congregation or ecclesia. A form of tax imposed by certain churches to their members for religious purposes and especially for the support of the priesthood or religious establishement.
Other churches say that the administration of the Last Sacraments should be free of charge but dare to ask of the requesters a contribution (with direct price) to cover the expenses of their pastoral work and diaconal work.  According to them, the direct prices may not be a limitation however to ask for those sacraments.  They are for men that live of a low income always negotiable.  This method can give men an easy feeling that they do not beg but also give an idea how much they could contribute so not to have to give too little.  It can give the requesters a certain form of peace of mind. 

In some protestant churches there is also worked with collection coupons that either become furnished at the church members or that for every visitor at the church lie ready by the coffee buffet in the church.  By others, there lies an envelope which the churchgoers can put  their financial contributions. 

The Belgian Christadelhians find that the mostly suitable form for financial contribution is having a collection box or basket behind or on an inconspicuous spot, which gives the opportunity far everybody that wishes, to give a voluntary financial present discreetly.

 

Contributions are not have to be accounted for on the financial site.  One can contribute or furnish also by performing through work in the church community.  The foreseeing of flowers, hall decoration, taking care of the common classrooms, keeping everything clean, foreseen of the delicacies for after the service, etc give all sorts of activities, that also must be performed in the community , and where one mainly must count on voluntary co-workers.

 

Textually people also can contribute.  Literary writings, dissertations over Biblical and scientific subjects to discuss, can enrich the spiritual life of the entire community.  The lectures are not  always have to be provided by one man and how more people can contribute towards the church community, how more realm on spiritual understanding can become realised and how less danger there exists for an indoctrination or a concept from one person.  By bringing texts of more people several thoughts can be discussed and a larger variety of subjects and perspectives can come at bid.

The contribution can according to a promotion its till the welfare of the community.  Also contribute can possibilities create to do new things arise. 

But also through gifts within the church community, the ecclesia or parish can on her turn then again contribute to the commune, the town or living environment.  Churches have shown a long tradition in the middle-class commune.  In the anglo-saxon countries it is (or has been) the custom that churches offer all sorts of peoples activities through the year.  In our regions we do not see that so much, outside by the Catholic church the renting of the parish house where then all sorts of eat festivities and other affairs are offered for the locals to meet.  Also we can see  that it are the churches who remain in the old districts as other organizations already have left. They try that to be at the disposition for the needy and try to offer help where they can.  For that lasting presence, also called ecclesiastic presention, are according to some men professionals 'indispensable'.  For them it is asked to much for the volunteers to have to  work in the districts alone.  And actually it is well so, only one person can not do all that work, but in mutual cooperation of the church members it can be made possible. Together all members can, under a particular leadership, spend attention at the problems in districts and at the role belief can play in municipalities to improvement of those problems.

The approach, understandings and methods of the Christian Community can furnish a contribution at a harmonious society and promote the luck and welfare of so much possible living beings. 

The hospitality of the church community has to stretch further than the table of the Lord by which all baptised are welcome but all the others should also feel welcome to become partners to a wonderful event. 

Were former parishioners quite narrowly concerned on the ecclesiastic life, now it is difficult to find volunteers and people eager to help to construct the parish community.  Many men can find no time to invest themselves with activities in the church community.  For them, the financial contribution appears the easiest manner to support  the church community.

However, when you are really interested in belief, you can not escape to fix your relation to the developments in the church community.  Everybody on this earth must come till selfresearch.  Asking yourself question about faith and in what you want to belief. What will I do with my belief, for what do I need the church community and which contribution can I furnish to that church community?  Because belief and church are not obviously any more, it is difficult to find answers to all those questions. 

Therefore it is fine that in the history of men examples can be found of women and men that can help us to find our own way.  Women and men that have a particular meaning because of the way they lived.  They can help us to find the direction in which we can find answers on our life questions.

God needs men.  He needed Jesus of Nazareth.  But especially also: he needs us to give the love hands and feet.  In our actions Gods Light can break through. Besides, this is what Jesus wants from his followers, that they spread or carry out  the gospel further but also that indispensable love.  Each other giving life ... that can we!  That we do by stepping out of our own silly little world and to give each other attention, to take each other serious and listening to each other's  stories and urges.  By letting each other feel: I want to commit to you.  By coming  together on particular places so that every believer is able to carry out his faith and also can be of support and anchor for others.  The social contact that there can be given is in the commune of that belief group then becomes of very big importance. That is a not a neglect-able contribution.

For small small belief communities, especially all those which are not supported by institutional churches, it is more difficult to remain upright and to be able to cover the expenses.  Because they already have lesser means they are tremendously limited in the carrying out of their belief and in making their belief community known to others.  The mutual solidarity between men in the small belief community can certainly remain - how small in number the community also is, if these have been built on true belief.  Then it becomes importatn for them as a small group of enthusiastic men that they can keep the fire burning and that they remain seeking to forms of being together church that can fit their community. 

As local religiously we can only badly hope that by more men shall come more understanding  that the different part activities to service stand of the structure of one community and her mission. That more men may become more actively involved by the structure and the maintenance of the church community and may realize that it is a 'large' number of small branches that necessarily can be fulfilled.  Everybody in the beliefs community must there be self conscious that the church community has to play a positive striking and at the same time recognizable role in the towns community and that activities and projects of the church community can give a larger acquaintance at the belief community through which on her turn the community also again shall be able to grow and so will get a good return.

De bijdrage is het aandeel dat men geeft, welk op wetenschappelijk, theoretisch en op praktisch en financieel vlak kan liggen. Het is de verwachting voor het toekennen of afgeven van een betaling in natura of geldelijke middelen aan een groep van mensen of aan de bevolking, als een vorm van taks of vrijwillige voorziening om bepaalde kosten te kunnen dekken.Zo kunnen in verscheidene kerken de kosten door vrijwillige bijdragen gedekt worden.

In bepaalde kerken wordt er op gerekend dat de leden van de kerkgemeenschap uit eigen overtuiging vrijwillig een tiende (tithe) van hun loon of inkomsten afstaan aan de kerkgemeenschap, zo dat de kosten van de kerkgemeenschap of congregatie kunnen gedekt worden. Bij sommige kerken wordt dit (tithing)  zelfs als iets vanzelfsprekend gezien en kan men eigenlijk niet meer van een vrijwillige bijdrage spreken maar van een heffing op het inkomen. Deze heffing of 'Tiende' wordt dan gebruikt om de priesters, pastors, dominees of predikers en het religieus establishment te ondersteunen.

Andere kerken zeggen dat de bediening van de sacramenten gratis is bij hen maar vragen van de aanvragers een bijdrage (met richtprijs) om de onkosten van hun pastoraal en diaconaal werk te dragen. Volgens hen mogen de richtprijzen echter geen beletsel zijn om een viering aan te vragen. Ze zijn voor mensen die leven van een laag inkomen altijd bespreekbaar. Deze methode kan de mensen een gerust gevoel geven dat zij niet bedelen maar ook een idee geven hoeveel zij zouden kunnen bijdragen om niet te weinig te moeten geven. Het kan de aanvragers aldus een zekere vorm van gemoedsrust geven.

In sommige protestantse kerken wordt er ook gewerkt met collectebonnen die ofwel bezorgd worden aan de kerkleden of die voor iedere bezoeker aan de kerk klaar liggen bij het koffiebuffet in de kerk. Bij anderen ligt er daar een envelop waar de kerkgangers dan hun geldelijke bijdragen in kunnen stoppen.

De ons meest geschikte vorm voor financiële bijdrage is van achter of op een onopvallend plekje en collectebus of mandje waar iedereen die wenst, onopvallend een vrijwillige financiële schenking kan doen.

Bijdragen hoeven echter niet enkel op financieel vlak te liggen. Men kan ook bijdragen leveren door werk in de kerkgemeenschap te verrichten. Het voorzien van bloemen, zaalversiering, proper houden van de gemeenschappelijke lokalen,  voorzien van de versnaperingen voor na de dienst, enz. geven allerlei activiteiten die ook in de gemeenschap moeten verricht worden en waar men hoofdzakelijk moet rekenen op vrijwillige medewerkers.

Tekstueel kunnen ook bijdragen geleverd worden. Letterkundige geschriften, verhandelingen over Bijbelse en wetenschappelijk te bespreken onderwerpen, kunnen het geestelijk leven van de gehele gemeenschap verrijken. De lezingen hoeven niet steeds door één man voorzien te worden en hoe meer mensen bijdragen in de kerkgemeenschap, hoe rijker aan spiritueel inzicht zij kan worden en hoe minder gevaar er bestaat voor een indoctrinatie of een denkbeeld vanuit één persoon. Door teksten van meerdere mensen naar voor te kunnen brengen kunnen ook meerdere gedachten besproken worden en een grotere verscheidenheid aan onderwerpen en gezichtspunten aan bod komen.

De bijdrage kan aldus een bevordering zijn tot het welzijn van de gemeenschap. Ook kunnen bijdragen mogelijkheden creëren  om nieuwe dingen te doen ontstaan.

Maar ook door giften binnen de kerkgemeenschap kan de ecclesia of parochie op haar beurt dan weer bijdragen tot de leefgemeenschap, het dorp of woonomgeving. Kerken hebben een lange traditie in het zich vertonen in de burgerlijke leefgemeenschap. In de Angelsaksische landen is het gewoonte dat kerken allerlei volksactiviteiten doorheen het jaar aanbieden. In onze contreien komt dat niet zo veel voor, buiten bij de katholieke kerk de verhuring van de parochiehuizen waar dan allerlei eetfestijnen en andere zaken worden aangeboden om de mensen in het lokaal te ontmoeten. Ook valt het op dat het de kerken zijn die in de oude wijken blijven als andere organisaties al zijn vertrokken. Zij proberen daar ter beschikking te zijn voor de behoeftigen en hulp te bieden waar het kan. Voor die blijvende aanwezigheid, ook wel kerkelijke presentie genoemd, zijn volgens sommige mensen beroepskrachten 'onontbeerlijk'. Voor hen is het voor vrijwilligers te veel gevraagd om het werk in de wijken alleen te moeten uitvoeren. En eigenlijk is dat wel zo, alleen kan men dat niet aan, maar in onderlinge samenwerking van de kerkleden zou dat wel mogelijk kunnen gemaakt worden. Samen kunnen alle leden onder een bepaalde leiding aandacht besteden aan de problemen in wijken en de rol die de geloofsgemeentes kunnen spelen ter verbetering van die problemen.



De benadering, inzichten en methodes van de Christen Gemeenschap kunnen een bijdrage leveren aan een harmonische samenleving en het geluk en welzijn bevorderen van zo veel mogelijk levende wezens.

De gastvrijheid van de kerkgemeenschap hoort zich zich verder uit te strekken tot aan de tafel van de Heer waarbij alle gedoopten welkom zijn maar de anderen zich ook welkom voelen om samen deelgenoot te zijn van een wonderbare gebeurtenis.

Waren vroeger parochianen heel nauw betrokken op het kerkelijk leven, nu is het moeilijk om vrijwilligers en vrijwilligsters te vinden. Veel mensen kunnen geen tijd vinden om zelf met activiteiten in de kerkgemeenschap te investeren. Voor hen lijkt de financiële bijdrage de makkelijkste manier om de kerkgemeenschap te steunen.
Wanneer je evenwel geïnteresseerd bent in geloof, ontkom je er echter niet aan om je verhouding tot de ontwikkelingen in de kerkgemeenschap te bepalen. Iedereen op deze aarde moet tot zelfonderzoek komen. Jezelf vragen gaan stellen: waar geloof ík in, wat wil ík met mijn geloof, waarvoor heb ík de kerkgemeenschap nodig en welke bijdrage kan ík aan die kerkgemeenschap leveren? Omdat geloof en kerk niet vanzelfsprekend meer zijn, is het ook zo moeilijk om een antwoord op deze vragen te vinden.

Daarom is het fijn dat er in de mensengeschiedenis voorbeelden te vinden zijn van vrouwen en mannen die ons kunnen helpen om onze eigen weg te vinden. Vrouwen en mannen die een bijzondere betekenis hebben vanwege de manier waarop zij geleefd hebben. Zij kunnen ons helpen om de richting te vinden waarin wij antwoorden kunnen vinden op onze levensvragen.

God heeft mensen nodig. Hij had Jezus van Nazareth nodig. Maar vooral ook: hij heeft ons nodig, om de liefde handen en voeten te geven. In ons handelen kan Gods licht doorbreken. dit is trouwens wat Jezus van zijn volgelingen verwacht, dat zij het evangelie verder verspreiden maar ook die onontbeerlijke liefde uitdragen. Elkaar het leven geven... dat kunnen wij! Dat doen we door uit ons eigen wereldje te stappen en elkaar aandacht te geven, elkaar au serieus te nemen en door te luisteren naar elkaars verhalen en noden. Door elkaar te laten voelen: ik ben met jou begaan. Door samen te komen op bepaalde plaatsen kan elke gelovige zijn geloof mee uitdragen maar ook tot steun en toeverlaat voor anderen zijn. Het sociale contact dat er in de leefgemeenschap van die geloofsgroep dan gegeven kan worden is van zeer groot belang. Dat is een niet te verwaarlozen bijdrage.

Voor kleine kleine geloofsgemeenschappen, vooral al zij niet gedragen worden door institutionele kerken, is het veel moeilijker om overeind te kunnen blijven en om de kosten aan te kunnen. Doordat zij reeds op veel minder middelen beroep kunnen doen zijn zij enorm beperkt in de uitdraging van hun geloof en in de kenbaarmaking van hun geloofsgemeenschap.
De onderlinge verbondenheid tussen mensen in de kleine geloofsgemeenschap kan zeker blijven - hoe klein in aantal de gemeenschap ook is, als deze op waar geloof is gebouwd.  Het komt er dan op aan dat de kleine groep van mensen enthousiast kan blijven en dat zij steeds blijven  zoeken naar vormen van samen-kerk-zijn die passen bij hun gemeenschap.

Als plaatselijke gelovigen kunnen wij slecht hopen dat bij meer mensen meer besef komt dat de verschillende deelactiviteiten ten dienste staan van de opbouw van de ene gemeenschap en haar missie. Dat meer mensen meer actief betrokken mogen worden bij de opbouw en het onderhoud van de kerkgemeenschap en mogen beseffen dat er een ‘groot’ aantal kleine taken zijn die noodzakelijk kunnen vervuld worden. Iedereen in de geloofsgemeenshap moet er zich bewust van zijn dat de kerkgemeenschap een positief opvallende en tegelijkertijd herkenbare rol moet vervullen in de dorpsgemeenschap en dat activiteiten en projecten van de kerkgemeenschap een grotere bekendheid kunnen geven aan de geloofsgemeenschap waardoor op haar beurt de gemeenschap ook weer zal kunnen aangroeien en zo een goede return krijgen.

Making church

That God our prayers wants is sometimes found strange even by Christian believers. But our Creator has His eye on us and would like to have it tht His creation loves Him as their father. We should show our presence, our gifts and our service as the expression of our gratitude to God. Jesus gave us the task to pray to His Father as well instituted he at the Last Supper, just a few hours before his dead, the Memorial Meal.

As such we do have received the task to come together, regularly meeting to remember the dead of Jesus.It is our presence our physical presence, our attendance, that we have to give to God. As part of the limb of Christ we should become thriving blood and give the community warmth and health to live and grow.
Remember the old story about the blind man who also had great difficulty hearing? He couldn't see and couldn't hear, but he never missed church. He was there every Sunday. Someone asked him, "Why? You can't see what's happening and you can't hear much of what is being said, but you are always here at church. You are always here. Why? Why do you come?"
He answered, "Because I want the world to know whose side I'm on."

It does not have to be every Sunday or even on Sunday, but we should have to be able to find a day in the so many hours which lay for us. Every one of us who finds himself a believer should be courageous enough to come out in this world as a follower of Christ and show it by his attitude.The world should tell by the way you live, by your love for the church, by your devotion to the church, by your church attendance record, whose side you are on. In the spirit of gratitude to God for his inexpressible gift of Jesus Christ, we can give our prayers and our presence.

When we as believers would unite and come together we shall be able to create church. We can become church.

We can pray, too, that God will be with you and will use you as His instrument of love and peace and grace. But then you have to be prepared to be willing to give yourself as an instrument in the hands of God.

Then it becomes important that we ask God to create His instrument here on earth for us. We can pray that we can form with others a church where we may be faithful in continuing the preaching, teaching, healing, caring ministry of Christ. Please pray for your church. The church needs your prayers.

In the articles Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten & The Ecclesia in the churchsystem we go in to present the possibilities and difficulties we have to face forming an ecclesia.

We show that the point is that we are all needed. But, you know, there is another thing to be said that is even more important: We all need to give. Giving is good for our souls. It's the spiritual expression of our gratitude and commitment to God and it is so important to our spiritual health. Virtue is its own reward and so is giving. The real reward is in the giving. And this giving can be in different ways. Everybody has something in which he can excell. that what we can do well we can use for the community. We can give our service to all the believers who want to become united.

When we join hands in grateful service to God we are making the church together. When in gratitude to God for His inexpressible gift of Jesus Christ, we give our prayers, our presence, our gifts and our service. We are making the church together. Let's do just that - for our own sakes, for the good of others, and for the greater glory of God.

+

Read more >  The Ecclesia in the churchsystem

For the Dutch version go to  / Nederlandse versie: Maken van een kerk

Dat wij allemaal samen kunnen werken in het verwezenlijken van een ware kerkgemeenschap kan u vinden in  Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten & uitgebreider in de Engelse versie The Ecclesia in the churchsystem

Rebirth and belonging to a church

In continuation of  Quit griping about your church and  A Bible Falling Apart Belongs to Someone who isn't

Continuing our thoughts about the belonging to a Church we are looking after what comes really in the first place. Should we stick to standard ways of thinking and hold to the "commonplace of Christian thought"? Can we just get baptized in every community and then be reconciled with God? Whether is it important that we first make some choices and then we submit to a baptism in full compliance with the autonomy of God?
Some assume that the rebirth lies in the membership of a church, a denomination or community, an ecclesia. Jesus had a different idea about the rebirth.

SOMETHING TO CHEW ON

“There was a man of the Pharisees, named Nicodemus, a ruler of the Jews: the same came to Jesus by night, and said unto him, Rabbi, we know that you are a teacher come from God: for no man can do these miracles that you do, except God be with him. Jesus answered and said unto him, Verily, verily, I say unto you, except a man be born again (“from above”), he cannot see the kingdom of God.” John 3:1-3.

  The new birth is the only way to salvation: “Except a man be born again,” he cannot see, much less enter, the kingdom of God. Everyone should be interested in this question, because there is normally in man a desire to be saved, at least from physical death; and this should be manifested in a desire to be saved from eternal death.

  Now Nicodemus wanted to discuss the Messiahship with Jesus. He acknowledged that he believed Jesus to be a teacher sent from God; for, he said, “no man can do these miracles that you do, unless God is with him.” But Jesus waved this all aside, and directed his attention to the greatest of miracles, the new birth. “You must be born again,” Jesus said.

  The new birth is indeed a miracle, greater than the miracles of healing, cleansing lepers, opening blind eyes, and opening deaf ears. The new birth is a new creation: “Wherefore if any man is in Christ, he is a new creature: the old things are passed away; behold, they are become new.” 2 Corinthians 5:17.

   

The Bible teaches that the agencies that work to accomplish the new birth are the same that worked in the creation of the world. In the original creation there were the Spirit (Genesis 1:2), the water (verse 2), and the word (verse 3; Psalm 33:6, 9: Hebrews 11:3). In the new birth there are the Spirit (John 3:5), the water (verse 5), and the word 1 Peter 1:23).

  Since the new birth is the only way to salvation, it is man’s greatest need. Though Nicodemus wanted to discuss the theories and doctrines regarding the coming Messiah, he actually laid bare his greatest need. Jesus emphasized that theories, doctrines, and ritualism were not his need. He needed a change of heart. “You must be born again.”

  Nicodemus was startled to think that he was not already saved. I am a Pharisee, he probably said in his heart. I am a member of the true church of God. I pay tithe, and keep all of God’s commandments. I am not an idolater. I am a moralist, and am in no need of regeneration. These words might be appropriate if spoken to a Herod, a Magdalene, a Judas, or a Zacchaeus; but not to me a Pharisee. But Jesus pressed the truth upon him, “You must be born again.”

 No, church membership is not the new birth; for no one will dispute the fact that there are many members of churches who give no evidence of changed lives, many who have no hope of eternal life. Judas was a church member, but he betrayed his Lord. To the church has been committed the proclamation of the gospel of salvation; still no church can save anyone. To be saved, one must be born again. It is rather sad that some churches do not teach the new birth for salvation; it is no part of their creed. They teach that men are saved by being initiated into the church through the church’s ritualism.

  Some seem to believe that they have been born again because they have been baptized. But while baptism is important for salvation, it is plain that many have been baptized in water, but have not experienced the new birth and have not renewed their minds and hearts to live and think for the Lord as a new creation. It is for this reason that there are always two classes to be found in the church - the wheat and the tares.

  The new birth does not consist in mere outward conformity to the law of God; it does not consist in merely making good resolutions; it does not consist in being merely a good moral person. A moralist needs the new birth for salvation as much as the worst sinner.

  What is it then? It is a new life from above. It is a transformation of heart and life by the direct work of the Word inspired by the Holy Spirit. It is a new creation. It is a new being created spiritually in the image of God. It is the impartation of the nature of God by the regenerating power of the Spirit. Jesus said further in explaining the new birth: “Verily, verily, I say unto you, except a man be born of water and of the Spirit, he cannot enter into the kingdom of God. That which is born of the flesh is flesh; and that which is born of the Spirit is spirit. Marvel not that I said unto you, you must be born again.” John 3:5-7. The new birth is the essence of the kingdom of God implanted in the heart. It is not an improvement on the old sinful nature through education or refinement, but the implanting of a new nature in man, the divine nature.

  What are the results in a man’s life when the new birth is experienced? He leaves the life of sin for the life of righteousness. Romans 6:2, 12, 13. He passes from death to life (1 John 3:14), from the reign of the flesh to the reign of the Spirit (John 3:6; Romans 8:8, 9). He leaves behind the domination of the carnal mind which “is enmity against God” and “is not subject to the law of God,” and takes up the rulership of the spiritual mind, the mind of Christ. Verses 5-7; 1 Corinthians 2:16. He passes from the rule of the flesh in which one “cannot please God” (Romans 8:8) to living in the Spirit and walking in the Spirit (Galatians 5:25).

 The Corinthians, to whom the Apostle Paul preached the gospel, were guilty of the grossest sins - adultery, fornication, drunkenness, and sodomy; but when they were born again, they were delivered from these sins. Paul, writing to them and naming these hideous sins, says: “And such were some of you: but you are washed, but you are sanctified, but you are justified in the name of the Lord Jesus.” 1 Corinthians 5:17.

  The results of the new birth are the same today as they were in the days of Paul. Through his first birth a man inherits a nature wholly incompatible with the nature of God. To enter the kingdom of God, one must be born again.

 - John Aldersley

Dutch translation / Nederlandse vertaling > Wedergeboorte en lidmaatschap tot een kerk