Terwijl er in België de show met het spel "om het langst zonder een regering zitten" verder door liep werd op de straten een andere slag geleverd over de waardigheid van de mens, waarbij wij moesten opmerken dat sommigen er wel vreemde gedachten op na hielden over die waardigheid en nog grotere verontwaardiging brachten toen los Indignados als het ware een klap in het gezicht van hun gastheer gaven door onrespectvol met het gegeven goed om te springen. wij konden slechts mensonwaardige dingen vaststellen terwijl die lui juist om meer respect zaten te roepen.
In
Niet winkelend tonen wij aan dat wij in een situatie zijn beland die eigenlijk een welvaartsstaat niet waardig is. Alsook tonen wij ook aan dat wij wel degelijk mogen of beter gezegd moeten verontwaardigd zijn. Maar daarbij stellen wij de vraag in welke zin wij mogen optreden. Zeker als Christenen hebben wij een bepaald vaandel hoog te dragen en moeten wij zeer hard opletten dat wij het blazoen niet beschadigen.
Het is wel degelijk zo dat als Christen wij ook niet zo maar met de pakken kunnen blijven zitten en zo maar bepaalde situaties door de vingers mogen zien. Vandaag zijn er namelijk te veel ontoelaatbare zaken aan de gang, waar wij indien wij naastenliefde willen tonen deze naastenliefde ook in daden moeten omzetten; Het gaat niet op om over naastenliefde te spreken als men geen acties onderneemt om die naasten bij te springen, te helpen en te verdedigen indien nodig.
Vandaag worden wij geconfronteerd met te veel zwakkere burgers in de maatschappij. Het is zelfs zo erg gesteld dat het Europees Parlement er bewust van is dat er stappen moeten ondernomen worden en dat het zich bereid heeft verklaard om naar de gewone burger te luisteren en om stappen te ondernemen. Hier over hebben wij op vrijdag 21 oktober mooie debatten mogen horen die niet als loze woorden mogen blijven nazinderen, maar als donderwolken moeten waters doen vloeien die vele rivieren in beweging brengen.
Een overzicht van die besprekingen en hoe wij daarop moeten ingaan kan u verder lezen op mijn persoonlijke pagina's
Marcus's Space. Deze en volgende maand vergelijken wij de gedachten van voor en tegenstanders. Zo zal u volgende maand mijn verweer kunnen vinden betreft het niet akkoord gaan van professor Verhaeghe met mijn opmerking dat zeer veel van de huidige wantoestand veroorzaakt is geworden door het verlies van bepaalde normen en waarden, in het bijzonder van de Christelijke waarden. Ook al zal je merken dat ik niet akkoord zal kunnen gaan met de suprematie die het instituut Kerk voor meer dan 20 eeuwen heeft gehad, terwijl Dr.E. Herr slechts over een vijftal eeuwen dominantie van de Kerk over Europa heeft, maar waar hij toegeeft dat dit ook heel wat met de wapens in de hand gehouden is. Terwijl wij nu als Christenen het geweldloze verzet zouden moeten kunnen opbrengen om de wereld haar ogen te openen voor de vernieling die het aan het aanrichten is. Als men de voorgestelde wetenschappelijke cijfers mag geloven belooft het niet echt veel goeds voor de komende jaren. Zelfs al zouden wij nu al drastisch ingrijpen zullen wij de komende jaren nog verscheidene diersoorten zien uitsterven. Volgens verscheidene wetenschappers is de schade die de mens aan de natuur heeft aangericht reeds veel te groot om zo maar te kunnen terug draaien.
Prof.D. Lambert vraagt zich af of wij ons kunnen bevrijden van onze kwetsbaarheid waarbij technologie met de robotica de overhand lijkt te nemen in een markteconomie waar steeds minder ethiek heerst. Volgens mij zijn het in die maatschappij ook diegenen die beweren te geloven in een Schepper die er ten volle voor moeten zorgen dat de werken van die Schepper bewaart blijven en dat anderen ook kunnen zien dat men er respect voor heeft doordat men de volle waarde van die schepping erkend.
Juist doordat mensen zich niet houden aan de Wetten van de Allerhoogste Schepper van hemel en aarde loopt het hier op aarde verkeerd. Maar ook doordat diegenen die geloven niet voldoende durven uitkomen voor hun geloof en voor de waarden waar zij achter willen staan.
Vele gelovigen zijn bang dat zij zouden uitgelachen worden door de anderen indien deze zouden te weten komen dat zij in God geloven. De Goddelijke warden verdedigen zou misschien aan het licht kunnen brengen waarin men gelooft en daarom durft men daar ook best niet te veel over spreken. Maar daar zouden Christenen juist voor durven moeten uitkomen.
Voor het geloof in God moet men zich niet schamen en bij dat geloof hoort ook het erkennen van Gods Schepping. Die schepping moet men dan zelf respecteren maar ook verdedigen. de natuur kan niet voor zich zelf opkomen. Zij kan wel van zich laten horen en bewijzen dat zij veel sterker is dan de mens. Maar zij kan niet opkomen voor de rechten van plant en dier. Daarom moeten zij die geloven in de Schepper van hemel en aarde Zijn Werk koesteren en blij zijn dat zij daar in mogen verblijven. Het mogen wonen in de Schepping van God vraag echter ook verantwoordelijkheid die wij moeten durven opnemen.
Wij mogen niet zoals enkele Indignados hebben gedaan onze gastheer in het gezicht slaan en zijn Schepping 'abumeren'. diegenen die het recht hebben gekregen om in Gods tuin te mogen wonen moeten deze verzorgen en als een goede huisvader moeten zij er zo goed mogelijk voor zorg dragen.
De laatste jaren twee eeuwen heeft de opgekomen industrie praktisch geen rekening gehouden met haar impact op de omgeving. Alles leek in het voordeel van de mens te vallen, doordat er tijdwinst en verhoogde productiviteit kon werden vastgesteld met verhoogde winsten. Dat winstbejag strooide veel zand in de ogen van de mensen die dachten dat alles zo maar voor niets op hun kon afkomen en een lui lekker leventje kon bezorgen.
Om hun eigen gelukzalig stekje, hun hemel op aarde te verkrijgen wilden de mensen zelfs over lijken gaan als het moest? Niets ontzag men. Maar men eiste ook van anderen dat deze alles zouden gaan opofferen om dat hoger doel van de vele materie te behalen. Er werd niet stil gestaan of die vele toegenomen materie hen wel die gelukzaligheid kon brengen als zij wilden dromen.
In hun steeds meer groeiende hebberigheid gin de mens alsmaar meer de normen vervagen en minder rekening houden met de ander. Waarom trouwens zou die ander een hinderpaal mogen zijn voor het eigen gewin? Bepaalde mensen waren er niet vies van om anderen wel in dingen te betrekken waarbij die ander heel wat schade kon toegebracht worden. Er waren er zelfs bij die voor hun eigen positie te verhogen de ander nodig hadden om ze verder te laten vallen als zij niet meer nodig waren. Bedrijfsleiders gingen er zelfs toe over dezen te belonen die er in sloegen om hoe dan ook die beoogde cijfers te behalen, ook al moesten daarvoor veel koppen rollen en veel heiligenhuisjes omvergeblazen worden.
De bom moest wel een barsten en dat is wel degelijk vlugger gebeurt dan dat zij zouden wensen. Lehmann Brothers was maar de druppel op de hete plaat en Fortis en Dexia het schaamlapje voor het bloeden.
Wij moeten de
origine van de Occupy Wall Street beweging onder ogen zien en durven kijken naar de
Complexe Equaliteit. Dat brengt ons ook naar de
Metafoor over een generatie. Spijtig genoeg durfde diegenen die opstonden uit de nieuwe generatie ook een bloedschande meedragen? Los Indignados, zij die zo verontwaardigd zijn bleken niet verlegen te zijn om hun bereidwillige gastheer zijn eigendom vernietigd terug te overhandigen alsof er niets gebeurd was of alsof dit de normale prijs van een revolutie was.
Wie de schade in de straten van Brussel en Rome heeft aangericht zal men nog verder kunnen achterhalen door de videobeelden te analyseren en die gezichten op te sporen. Maar voor wat in de universiteitsgebouwen te Brussel gebeurde heeft men geen gezichten. Het naamloze gezicht van de schurk is het enige dat wij te zien kunnen krijgen door de beelden van de hopeloze vernietiging. Zulk een daad roept om een schreeuw:
Verontwaardigd over Indignados. Als men de beelden bekijkt zegt dat al genoeg over de mentaliteit van verscheidene mensen vandaag. Men vraagt zich af hoe men er toe kan komen iemand die trachtte te helpen door onderdak te geven, zijn hebben en houden zo onrespectvol te behandelen. Alsook kan men zich afvragen welk menselijk wezen zo zijn eten en uitwerpselen durft laten rondslingeren. Zelfs een dier vervuild zijn eigen nest niet met zijn uitwerpselen, maar hier smeerden mensen het in het rond. (Waren ze zelf niet vies van hun eigen poep?) Alsook kan men zich afvragen hoe er een mens met enig gezond verstand er toe kan komen om zo veel boeken te vernietigen die in en bibliotheek opgesteld stonden om mensen met het woord geestelijk te voeden. Dat werelds geestelijk voedsel achtten zij vermoedelijk ook niet nodig en waardevol. De schade die de vernielers aanbrachten moet wel gedragen worden door de gehele gemeenschap terwijl zij zogezegd opkomen voor diegenen die de zwakkeren in de maatschappij extra belasten.
De vernielers blijken zich te bezondigen aan datgene wat zij de economische machtshebbers verwijten.
Zij die echter het goed menen en terecht in het verweer gaan tegen de uitzuiging van de mens en tegen de ontmenselijking van de maatschappij worden in een slecht daglicht gesteld. zij krijgen nu nog meer tegenwind te verwerken doordat zij ook bij de gewone burger een slechte plaats toebedeeld krijgen.
Het is juist al zo moeilijk om mensen uit hun schelp te krijgen, want velen zijn bang voor hun broodnodige job. Velen durven hun stem al niet laten horen uit angst voor represaillemaatregelen en uit angst om door de werkgever als een mogelijk gevaar voor de economische winstmarges beschouwd te worden.
Om een beeld te krijgen hoe het zo ver is kunnen komen en wat wij als Christenen hier tegen kunnen doen kan u het begin van een reeks artikelen vinden waarbij ik de sluier tracht op te lichten en met anderen verder wil kijken om oplossingen te zoeken en te vinden die de gehele gemeenschap ten goede kunnen komen met herstel en behoud van fauna en flora.
In België heerst er heel wat zichtbare verdeeldheid onder de politici, maar in het geheel van de landen die Europa uitmaken is het ook niet allemaal koek en ei. De economische crisis heeft duidelijk aangetoond dat er een zekere divisie is in Europa en dat wij ons moeten bevragen over de toestand en positie van elk land of staat afzonderlijk en over de positie die er moet ingenomen ter bescherming van al die burgers van al die landen samen. Water en lucht kan men niet aan grenzen tegen houden. Zo is er voor het natuurbehoud een algemeen beleid nodig dat de grenzen ver overschrijdt. Maar ook op economisch vlak is er gebleken dat de individuele burger door de gehele maatschappij moet beschermd worden.
Terwijl in België
Verdeeldheid is bijgelegd zal Europa nog naar veel oplossingen moeten zoeken om naar een werkelijk goed leefbare gemeenschap te groeien.
Europa heeft reeds meerder decades groei in weelde mogen meemaken. Ook heeft het al vele jaren mooi gebruik mogen maken van allerlei natuurlijke bronnen. Die bronnen zijn echter niet onuitputtelijk en sommige mensen zijn er wel te slordig mee omgesprongen. Verder moeten wij vandaag een dubbele uitdaging het hoofd bieden. De laatste jaren hebben wij een vermindering van de bevolking in de rijkere gebieden gezien terwijl de bevolking erg toenam in de armere gebieden. Minder gegoeden van de economisch zwakkere landen zagen naast hun een groot stuk slagroomtaart liggen waarvan zij ook een deel wensten. Maar door de vergrijzing is die taart helemaal verzuurd en zitten wij nu met een tekort aan voeding van waarborgen, centen maar ook zien een tekort van werkelijk lichamelijk en geestelijk voedsel optreden.
Door het heen en weer slingeren tussen allerlei tegensprekende gevoelens, waarbij de gezagdragers koud en warm tegelijk bliezen en kerkinstellingen het zelf niet nauw namen met regels die zij aan hun gelovigen oplegden, zijn de burgers nu het noorden kwijt. Zij zien het dikwijls niet meer zitten en worden als citroenen uitgeperst door staat en werkgever, terwijl er huiselijke moeilijkheden zijn gekomen door het moeras van vrijheden waarin zij zo graag in gingen spelen om zo veel mogelijk genot te hebben. Die vrijgevochten libertijnse houding doet nu het water breken.
Onze maatschappij is in eigen bedje ziek geworden doordat het zichzelf en anderen heeft verwaarloosd en lichtzinnig heeft omgesprongen met in de natuur vastgelegde regels en door het veronachtzamen van regels die god hen heeft trachten duidelijk te maken over de jaren heen.
Nu is het hoogtijd geworden voor de mensheid dat zij gaat inzien dat het zo niet meer verder kan en dat zij zelf de verantwoordelijkheid moet dragen van de soep waar zij in zit.
Door de hebberige houding van verscheidene mensen kunnen vele mensen niet meer in waardigheid leven. Het is ongelofelijk als men hoort dat in België 1 op 6 kinderen in armoede leeft en dat daar zeer weinig mensen iets om geven en er zelfs niet verlegen om zijn.
Voor velen is er nu genoeg te eten al zal dat met de jaren ook zeer sterk verminderen, want als wij zo verder gaan zal er een enorm voedseltekort zijn in de wereld. Vandaag zijn er echter hier in Vlaanderen ook kinderen die reikhalzend uitkijken naar een beetje meer voedsel. Dan kan men zich vragen stellen hoe het mogelijk is dat in een welvaartsmaatschappij waarbij de technische vooruitgang voor een beter leven zou moeten zorgen voor een slechter leven heeft gezorgd voor veel mensen die nu niet meer kunnen gaan winkelen. >
Niet winkelendWelke rol hebben de politieke maar ook de kerkelijke machthebbers hier in gespeeld?
Welke rol kunnen burgers van wereldsteden maar ook van piepkleine dorpjes hierbij spelen? Kan men het gerechtvaardigd vinden dat er een stroom vloeit van
Van Evere naar Occupy Antwerp? waarbij wij geconfronteerd worden met "
Sense or nonsense of “Human Fragility”" of de
Kwetsbare mens in het Europa van morgen #1 Colloquium terwijl er verscheidene elementen ons erg zwaar op de maag komen vallen.
Dit terwijl de hebzucht van de mens voedsel van plant en dier weggenomen heeft en deze maar meer en meer verdringt tot een niet waardigheid. waarbij zij vergeten dat door de gevolgen van de industrialisatie er al zoveel schade is aangericht met gevolgen die nu zelfs al sowieso zullen doordringen tot over vijftig jaar al zouden wij nu dadelijk ernstige maatregelen treffen om de vernietiging een halt toe te roepen. Als gelovigen moeten wij daar zeker actie ondernemen en kunnen wij niet achteloos laten gebeuren. Er zijn wel Christenen die beweren dat wij ons niet met de wereld mogen bezig houden en dat wij God moeten laten beslissen. Maar dit zo maar laten gebeuren en fatalistisch afwachten van wat God zal gaan doen brengt heel veel medeburgers in gevaar. Ook al zijn de meesten er van niet gelovig moet juist daar onze naastenliefde liggen dat wij het durven opnemen voor die zwakkeren die geen stem in het geloof hebben en geen stem in deze wereld krijgen.
Ook als christenen kunnen wij bepaalde dingen niet zo maar laten gebeuren. Ook wij moeten ijveren dat de zwakkeren de nodige bescherming genieten. Mens, dier en plant maken allemaal onderdeel uit van de Schepping die wij respectvol moeten behandelen en moeten benaderen in zachtmoedigheid en vol liefde. als gelovige hebben wij eens te meer goede redenen om deugdelijk met de natuur om te springen en te zorgen dat iedereen zuiver water en zuivere lucht kan hebben. Eveneens moeten wij anderen bewust maken van die Creatie van God de Heer. Als deelgenoten van die Schepping mogen wij niet bang zijn om die Schepper Zijn Naam en Zijn Werk kenbaar te maken en mensen er op te wijzen hoe voorzichtig wij er mee moeten omspringen.
Elk geweld tegen de schepping moeten wij aanschouwen als iets dat moet vermeden worden ten koste van allen die in die schepping moeten kunnen overleven. Geen enkel wezen zou daarin zich gehandicapt of verstoten mogen voelen.
Terwijl verontwaardigden ons misschien versteld deden staan van hun verontwaardigde ontoelaatbare daden wordt door onze maatschappij veel schade aangericht aan het innerlijke van de mens.
Eer wordt heel veel geestelijke schade aangericht tegenover de medemens de laatste jaren. Het materialisme en hebzucht heeft ook zeer veel jaloezie meegebracht en met de na-ijver is ook het ongenoegen gekomen als iemand ook maar meer aandacht zou kunnen krijgen of het maar anders en beter zou kunnen hebben dan het eigen ik.
In september zag Brussel al tegen aan
Romazigeuners toeristenoverlast en werden hongerige kinderen de laan uit gestuurd. Deze bevolking was al altijd als arme drommels aanzien, maar nu kon de wereld ook bepaalde Noord Amerikanen over zulk een kam gaan schuiven. (
US poverty worse than previous recessions) Ook zij konden nu voorwerp van spot worden op school zoals er hier in Vlaanderen alsmaar meer mensen belachelijk worden gemaakt en zo ver worden gedreven dat zij er toe over gaan hun eigen miserabel leventje tot een einde te brengen mits dat zij geen andere uitweg meer zien. >
Onbesef van pesten op school is een groot probleem waar onze maatschappij moet tegen op zien om dat er een totaal verkeerde mentaliteit is aangebracht tijdens de opvoeding.
Terwijl in de wereld een
‘Chronisch honger voor meer dan een miljard mensen’ wordt België niet "tekort gedaan' met een
Hongerwapen en faalangst met 1 op 6 kinderen die te kort hebben. Het
Dexia-debacle met venijnig staartje heeft er na het Fortis drama er toe bijgedragen dat nog meer mensen hun spaarcenten in rook zagen opgaan. Hun kinderen en kleikinderen zullen nu met hen de verdere gevolgen moeten dragen van hen die die spaarders in het ootje hebben genomen en voor het bedrog beloond geworden zijn. (Wat een voorbeeld voor de jongeren en volgende generatie)
Maar onze overzeese buur is ook niet kunnen ontsnappen aan het economisch gevaar. Ook daar is er maar een
pover vooruitzicht voor de kinderen.
Overal in Europa wordt het alsmaar moeilijker om de eindjes aan elkaar te knopen. Dit brengt
een Droevig vooruitzicht voor jonge kinderen teweeg waarbij hun ouders weinig tijd hebben om hun kinderen de opvoeding te geven die ze nodig hebben terwijl de leerkrachten ze niet die noodzakelijke opvoeding mogen geven. zo wordt er een gehele nieuwe generatie gekweekt die geen warden en normen heeft aangeleerd alsook geen discipline wordt bijgebracht. Eveneens wordt zij gepamperd, lekker in de watjes gelegd wegens het schuldgevoel van de ouders, waarbij er nog velen van zijn die het onder elkaar niet meer kunnen bolwerken en dan maar uit elkaar gaan en de kinderen als speelbal gebruiken om hun eigen positie te versterken. Huiselijk geweld neemt dan alsmaar toe terwijl er een grotere roep is naar een tegenactie en
anti-crisis .
- Geen drie maaltijden voor kind
- Kwetsbare mens in het Europa van morgen #1 Colloquium
- Metafoor over een generatie
- Niet winkelend
- Lappendeken als uithangbord
- Faal beter
- Faal beter #2 Jij en de ander
- Op straat voor waardigheid #1 Zieke broertje
- Op straat voor waardigheid #2 Grote broer
- Op straat voor waardigheid #3 de Rest van de Familie
- Op straat voor waardigheid #4 de Erfenis
- Verontwaardigd over Indignados
- Van Evere naar Occupy Antwerp
- Verdeeldheid bijgelegd
Bij dit alles kan je nu afvragen wat u nu zou doen:
Indien u nu zou stervenVerder Engelse artikelen:
- Violence against disabled children
- Anti-Crisis anger calling out
- Ecological economics in the stomach #1 Alarmbell
- Ecological economics in the stomach #2 Resources
- Ecological economics in the stomach #3 Food and Populace
