Behalve het 500e geboortejaar van Calvijn en het 450e gedenkjaar van de Academie van Genève, Calvijns geesteskind, is het jaar 2009 dus ook het 450e geboortejaar van de Franse Gereformeerd Kerk. Daar moet Calvijn in Genève toch wel bijzonder dankbaar voor geweest, zou men denken. Hij had er immers zijn hart en ziel aan gewijd, om het rijk van Christus in zijn geliefde geboorteland vanuit zijn ballingsoord Genève te bevorderen?
Toch was hij opmerkelijk genoeg helemaal niet zo enthousiast. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de eerste Franse synode er een was die Calvijn eigenlijk liever niet had gewild. Dat was niet omdat hij inhoudelijk van mening verschilde met zijn geloofsgenoten over de geestelijke motieven. Maar hij vreesde dat deze actie voorbarig zou zijn. Immers, de organisatie van een eigen nationale Gereformeerde Kerk in Frankrijk had iets revolutionairs. Het zou betekenen dat er voortaan in het koninkrijk Frankrijk sprake zou zijn van „twee godsdiensten” naast elkaar: de Gallicaanse Kerk, die met het gezag en de leer van Rome verbonden was, en daarnaast de Gereformeerde Kerk.
Voor Calvijns besef was dat een onmogelijke situatie. Er kon toch maar één kerk van Christus zijn? En moest men niet het geduld hebben totdat het Gode behagen zou om in heel Frankrijk Zijn kerk te reformeren?
Het gevolg van de kerkelijke verzelfstandiging was een situatie waarbij de Gereformeerde Kerk in een sfeer van „tolerantie” een bescheiden tweede plaats zou innemen in het rooms-katholieke Frankrijk.
Lees meer > Kerk & Godsdienst » Calvijn wilde geen Franse synode
No comments:
Post a Comment