Reeds op 12jarige leeftijd liet Jezus horen waar zijn hart lag en kon mijn zijn jonge stem mensen doen luisteren naar het Woord van God. Als volwassen man bracht hij enkele jaren zijn voorkeur van toewijding aan zijn Vader duidelijk naar de mensen rondom hem.
In het zich ten dienste stellen van zijn vader wilde hij zeer ver gaan. Hij was zelfs bereid om zijn leven op te geven al sloeg de angst hem toch rond de oren en verzocht hij zijn Vader indien Hij het wenste deze op hem komende moeilijkheden te laten voorbij gaan. God liet ze wel gebeuren. En Jezus droeg dat lijden zonder morren of klagen. Ook nam hij het niet tot zich om weerwerk te gaan bieden of de folteraars te gaan vervloeken en/of te spotten met diegenen die met hem spotten.
In volledige toewijding naar zijn bestemmingsopdracht vervulde hij het Plan van God. Datgene wat de vreugdebode Jesaja had aangekondigd werd nu in het begin van onze huidige tijdrekening tot vervulling gebracht.
Jezus wenste niet over iemand te oordelen (Johannes 12:47) ook al zou hij de woorden van Jezus horen maar ze niet bewaren. Maar tegelijkertijd wijst Johannes op Jezus zijn vermaning in Johannes 15:19, 'Als jullie bij de wereld zouden horen, zou ze jullie hebben liefgehad als iets van haarzelf, maar jullie horen niet bij haar, want ik heb jullie uit de wereld weggeroepen. Daarom haat ze jullie'.
Jezus hield niet zo van de wereld als vele mensen dat nu verstaan. Hij had wel respect voor de Schepping Gods, maar was niet afhankelijk van die wereld die voor hem lag. Zijn hart en ziel waren bij God de Allerhoogste. Jezus wist dat een wereld zonder God een hel dreigt te worden, waarin egoïsme het laatste woord heeft. Hij kende de geschiedenis van Gods Volk dat regelmatig afgedwaald was en nog steeds zich graag verbond met anderen die het niet zo hoog op hadden met de Elohim.
Sommigen van ons zullen ervoor kiezen niet deel te nemen aan één van de systemen in de wereld, en kiezen ervoor zich te isoleren in een zelfgemaakte christelijke zeepbel. Sommigen denken dat zij christen zijn en verder niets of niemand meer nodig hebben. Veel christenen denken dat zij het Evangelie niet meer nodig hebben omdat dat enkel nodig zou zijn voor niet-christenen om christen te worden. Ook vinden ze het niet echt nodig om regelmatig in de Bijbel te lezen of hun godsdienst te beleven door bijvoorbeeld naar een dienst te gaan. Ook veel christenen bevinden zich in de wereld door middel van een soort pseudo-heilige imitatie
Jezus gaf hun echter het voorbeeld in zijn leven. Hij bezocht regelmatig de synagogen en bad veelvuldig tot zijn Vader. Samen met anderen mediteerde hij vaak over het Woord van God en onderzocht mee met hen wat God de Vader ons te kennen gaf in Zijn Woord, de boekrollen of Heilige Geschriften.
Johannes beschreef het wereld-systeem - de afwijzing van Gods liefde - heel duidelijk. Hij smeekte ons in 1 Johannes 2:15 die houding niet aan te nemen. Johannes vervolgt: 'Want alles wat in de wereld is - zelfzuchtige begeerte, afgunstige inhaligheid, pronkzucht -, dat alles komt niet uit de Vader voort maar uit de wereld. De wereld met haar begeerte gaat voorbij, maar wie Gods wil doet blijft tot in eeuwigheid' (1 Johannes 2:16-17).
Jezus deed volledig de wil van God de Vader. Christus wijde zich volledig aan het Werk van zijn Vader en slaagde er ook in om zonder zonde te blijven. Dat laatste is voor ons een waarlijk onmogelijke opdracht. Omdat christenen blijven zondigen, hebben zij dagelijks het Evangelie nodig. Jezus was de mens wording van het Goede Nieuws. Met momenten zelfs ook de vermenselijking van die Blijde Boodschap, want doorheen zijn levensverhaal kunnen wij lezen over zijn twijfels, angsten, ontberingen en menselijke gevoelens naar anderen toe.
Zoals god in Christus werkte kan Hij ook in ons werken. Om niet te zeggen dagelijks herinnerd Hij er ons aan wat Hij ten uitvoer heeft gebracht. Als volgelingen van Christus moeten wij inzien wat Jezus voor ons heeft gedaan en met welk doel. Willen wij dat doel veronachtzamen?
In zijn toewijding heeft Jezus alles in het werk gesteld om de Redding van God tot ons te laten komen. Door Jezus zijn toewijding zijn wij gerechtvaardigd.
Showing posts with label christen. Show all posts
Showing posts with label christen. Show all posts
Tuesday 5 April 2011
Tuesday 1 March 2011
De ecclesia als lichaam van Christus
Toen de apostel Paulus schreef aan zijn geloofsgenoten dat zij het lichaam van Christus waren wees hij op onze verantwoordelijkheid om ons degelijk te gedragen en als waardige opvolgers van Jezus Christus ons te vormen tot één lichaam dat Jezus kon uitstralen.
In die gemeenschap van gelovigen kan niemand tegen elkaar zeggen dat zij elkaar niet nodig hebben. "Het oog kan niet tegen de hand zeggen: "ik heb je niet nodig." en het hoofd kan ook niet tegen de voeten zeggen: "ik heb jullie niet nodig." (1 Korinthiërs 12:27 BOEK)
Wij kunnen met weinigen zijn of sommigen zelfs met velen, maar dan nog moeten wij dat ene lichaam vormen. Door onze verhouding tot Christus vormen wij één lichaam. en wij zijn stuk voor stuk leden van dat lichaam. wij horen bij elkaar. "Zo vormen wij allen tezamen in Christus een lichaam, en ieder afzonderlijk, zijn wij, evenals de ledematen van het lichaam, aangewezen op elkaar." (Romeinen 12:5 WV78)
Wij en allen die beweren Christus te volgen moeten op zijn minst de "Liefde voor God" delen en liefde met elkaar delen als navolging van hun grote voorbeeld Jezus van Nazareth, Yeshua zoon van Jozef en Maria. Als men de leer van Christus Jezus niet navolgt is er ook geen reden om zich Christen te noemen. Maar als navolgers van Christus moeten wij ons verenigen en toch uit gaan in de wereld om het Goede Nieuws van het Komende Koninkrijk te verkondigen. Als navolgers van Christus Jezus kunnen wij ons Christen noemen, maar om het echt te zijn moeten wij het anderen ook laten zien door onze daden. Het geloof zonder werken is dood, maar een christen zijn zonder een Christen houding aannemen gaat ook niet op.
Sommigen denken dat zij christen zijn omdat zij naar de kerk gaan, maar dat maakt nog niet een Christen van hen. Het tot één of andere denominatie behoren is noch een teken van Christen zijn noch een bewijs om Christus toe te behoren.
Omtrent het Lichaam van Christus lees ook: Steve Cook's article > Body of Christ
In die gemeenschap van gelovigen kan niemand tegen elkaar zeggen dat zij elkaar niet nodig hebben. "Het oog kan niet tegen de hand zeggen: "ik heb je niet nodig." en het hoofd kan ook niet tegen de voeten zeggen: "ik heb jullie niet nodig." (1 Korinthiërs 12:27 BOEK)
Wij kunnen met weinigen zijn of sommigen zelfs met velen, maar dan nog moeten wij dat ene lichaam vormen. Door onze verhouding tot Christus vormen wij één lichaam. en wij zijn stuk voor stuk leden van dat lichaam. wij horen bij elkaar. "Zo vormen wij allen tezamen in Christus een lichaam, en ieder afzonderlijk, zijn wij, evenals de ledematen van het lichaam, aangewezen op elkaar." (Romeinen 12:5 WV78)
Wij en allen die beweren Christus te volgen moeten op zijn minst de "Liefde voor God" delen en liefde met elkaar delen als navolging van hun grote voorbeeld Jezus van Nazareth, Yeshua zoon van Jozef en Maria. Als men de leer van Christus Jezus niet navolgt is er ook geen reden om zich Christen te noemen. Maar als navolgers van Christus moeten wij ons verenigen en toch uit gaan in de wereld om het Goede Nieuws van het Komende Koninkrijk te verkondigen. Als navolgers van Christus Jezus kunnen wij ons Christen noemen, maar om het echt te zijn moeten wij het anderen ook laten zien door onze daden. Het geloof zonder werken is dood, maar een christen zijn zonder een Christen houding aannemen gaat ook niet op.
Sommigen denken dat zij christen zijn omdat zij naar de kerk gaan, maar dat maakt nog niet een Christen van hen. Het tot één of andere denominatie behoren is noch een teken van Christen zijn noch een bewijs om Christus toe te behoren.
In het Nieuwe Testament wordt ons opgedragen één te worden met Christus. Het hele volk dat tot de Christenheid wenst te behoren moet zich ook als één gemeenschap voelen, verbonden door Jezus Christus, want ook dat lag in één van de opdrachten die werd gegeven aan de gemeenschap van volgelingen van de Meester Leeraar.
“...allen tezamen zijt gij een persoon in Christus Jezus.” (Galaten 3:28 WV78)
Zoals in de tijd van de apostelen toen allen die geloofden bijeen kwamen en alle dingen gemeenschappelijk hadden moeten wij vandaag in onze samenkomsten ook die deelzaamheid opbrengen en alles in gemeenschap delen.
"Allen die het geloof hadden aangenomen, waren eensgezind en bezaten alles gemeenschappelijk; ... Dagelijks bezochten ze trouw en eensgezind de tempel, braken het brood in een of ander huis, genoten samen hun voedsel in blijdschap en eenvoud van het hart, loofden God en stonden bij het hele volk in de gunst. En elke dag bracht de Heer er meer bijeen, die gered zouden worden." (Handelingen van de Apostelen 2:44, 46-47 WV78)
Laten wij zorgen dat er geen vervaging binnensluipt en dat allen steeds ondersteund blijven worden en aangemoedigd. Dat eenieder elkaars hart moge voeden en er voor zorgen dat er niemand vervreemd van de Waarheid.
Zoals in de tijd van de apostelen toen allen die geloofden bijeen kwamen en alle dingen gemeenschappelijk hadden moeten wij vandaag in onze samenkomsten ook die deelzaamheid opbrengen en alles in gemeenschap delen.
"Allen die het geloof hadden aangenomen, waren eensgezind en bezaten alles gemeenschappelijk; ... Dagelijks bezochten ze trouw en eensgezind de tempel, braken het brood in een of ander huis, genoten samen hun voedsel in blijdschap en eenvoud van het hart, loofden God en stonden bij het hele volk in de gunst. En elke dag bracht de Heer er meer bijeen, die gered zouden worden." (Handelingen van de Apostelen 2:44, 46-47 WV78)
Laten wij zorgen dat er geen vervaging binnensluipt en dat allen steeds ondersteund blijven worden en aangemoedigd. Dat eenieder elkaars hart moge voeden en er voor zorgen dat er niemand vervreemd van de Waarheid.
Omtrent het Lichaam van Christus lees ook: Steve Cook's article > Body of Christ
Monday 18 October 2010
Christenen
Christenen zijn een groep aanhangers van een geloofsleer in de godsleer behorende tot de grote wereld godsdiensten.
Christenen zijn zij die belijders van de Christelijke godsdienst zijn, in een van zijn vele vormen. Het zijn mensen die volgeling van Christus zouden moeten zijn en diegenen die worden gerekend tot het geheel van de onderling soms zeer verschillend en zeer afwijkende geloofsgemeenschappen, die zich toch alle beroepen op een uitgaan van de openbaring door Christus Jezus, de Nazareense Jood van het begin van onze huidige jaartelling. Het zijn gelovigen die aannemen dat Jezus, Jesus, Yeshua, Yashua of Yahshua de beloofde Messias is van in de oudheid aangekondigde belofte van God, welke te vinden is in de Joodse traditie en Torah en voor de Christenen in hun Heilige Geschriften: Het Oude Testament, welk het eerste deel van de Bijbel vormt.
Vele Christenen belijden een geloof dat vastgelegd is in een geloofsbelijdenis en waarbij men soms over gaat tot door mensen bepaalde regels. Bij sommige van deze geloofsbelijdenissen of geloofsartikelen wordt er van zekere dogmas uit gegaan. Het doornemen van hun Heilige Boeken wordt dan vanuit dat standpunt bestudeert. sommige Christenen nemen naast de Bijbel ook een Cathechismus of vraag en antwoordboek ter ondersteuning van hun geloofsstudie.
Grote stromingen zijn ondermeer de Katholieken en de protestanten en de twee hoofdgroepen: Trinitariërs en Niet-Trinitariërs, waarvan de eerste de Heilige Drie-eenheid als dogma aanvaard en waarbij de tweede er aan vast houdt dat er slechts één Ware God is en geen Heilige Drievuldigheid.
Bij de Christenen komen God, Jezus en de Kerk veel ter sprake. Men spreekt er van christenmensen, medechristen, christin, kersten, Paapsen, papist of paapsgezinden, Roomsen of Roomsgezinden, nazareër of nazarener, schijnchristen,kerk van Christus, schapen van Christus, broeders van Christus, Broeders in Christus, Christenbroeders, lekenbroeders, kinderen van God, het christenrijk, katholicisme, de moederkerk, kruiskerk, de strijdende kerk, de lijdende kerk, de zegepralende kerk, de Latijnse Kerk, de Westerse Kerk, de Griekse Kerk, de Oosterse Kerk, de Orthodoxe Kerk, de Russische Kerk, de ecclesia, de gemeente van God, ecclesia mater, kerkgemeente, kerkgemeenschap, godsgemeente, kudde, huisgemeente, zustergemeente, beeldenstormers, gemeenschap der heiligen, christengeloof, geloofsovertuiging, belijdenis, confessie, geloofsdaad, geloofspunt, geloofsartikel, kerkplicht, zondagsplicht, sabatsplicht, gewetensvrijheid, geloofsvrede, geloofsdwang, geloofsgrond, geloofszaak, geloofsvraag, geloofsbegrip, geloofsonderscheid, geloofskracht, geloofsbeproeving, geloofsonderzoek,geloofstwist, geloofsgeschil, geloofsregel, dogma, geloofsstuk, leerstelling, leerstuk, leer, christenleer, Kerkleer, de zuivere leer, de Waarheid,grondleerstuk, thetiek, geloofsgeheim, geheimenis, mysterie, godsbegrip, godsbeeld, heilbelofte, heilsfeit, heilsorde, verlossingsplan, Gods Plan, verlossingswerk, rechtvaardigmaking, genade, heiligmakende genade, dagelijkse gratie, staat vn genade, genadetroon, genadestoel, genademiddel, zoenoffer, loskoopoffer, sacrament, apsostoliciteit, godsgebod, mozaïsche Wet, de tien geboden, de vijf geboden, decalogus, kerkrecht, canon, canoniek recht, kerkwet, voorbeschikking, uitverkiezing, predestinatie, pre-existentie, preordinatie, godgeleerdheid, theologie, theognosie, theosofie, theocratie, theodicea, apologetiek, orthodoxie, christologie, christosophie, dogmatiek, gnosis, soteriologie, verlossingsleer, voldoeningsleer, genadeleer, pastoraaltheologie, dogmageschiedenis, bijbelleer, bijbelkennis, bijbelstudie, biblistiek, bijbelkritiek, bijbelverklaring, bijbeluitlegging, bijbeluitlegkunde, schriftuurverklaring, exegese, hermeneutiek, bijbelbeschouwing, patrologie, patristiek, symboliek, catenen, gelijkenissen en parabels, bijbelverhalen, bijbelspreken, bijbelwoord, schriftwoord, godswoord, schriftuurplaats, bijbelheld, bijbelse vrouwen, bijbelse mannen, schriftkenner,godgelerde, theoloog, dogmaticus, theologant, bijbelkenner, biblist, bijbelverklaarder, bijbeluitlegger, bijbelvorser, bijbelstudent, bijbelonderzoeker, bijbelresearcher, exegeet, bijbelleraar, bijbelgenootschap, apologeet, canonist, geloofsrechter, inquisiteur, geloofsdwingeland, gemoedsdwang, gewetensdrang, consiëntiedwang, ketterij, kettervervolging, ketterverbranding, bekeren, kerstenen, een zieltje winnen, opnemen in de kerk, lidmaten bevestigen, confirmeren, bekering, kerstening, christianisatie, bekeringswerk, bekringszucht, bekeringsijver, getuigen, bekerde, bekeerling, convertiet, aannemeling, neophiet, catechumeen, crypto, alsook spreekt men er van het bovennatuurlijke, het onstoffelijke, bovenaardse, boven menselijke, het geestelijke, het spirituele, metaphysische, transcendentale, wonderbare, wonderdadige, wondervolle, wonderdoende, de bovenzinnelijkheid, geestelijkheid, bovennatuurlijkheid, spiritualiteit, immaterialiteit, algeest, wonder, mirakel, wonderwerk, wonderteken, wondergaaf, wondermacht, wonderkracht, wondermiddel, wondergeloof, wonderdoener, zaligmaker, thaumaturg, aanbidding, aanbiddelijk, aanbidbaar, aanbiddenswaardig, adorabel, drieënig, alhoog, almachtig, alheilig, grootmogend, almogend,alwijs, alwetend, allenwijs, alvoorzienig, algoed, algoedertieren, algenadig, alomtegenwoordig, messiaans, hemels, ongeschapen, geschapen, eeuwig, alomtegenwoordig, medeëeuwig, eveneeuwig, onverderfelijk, onsterfelijk, heilig, geheiligd, gewijd, godegelijkvormig, godewaardig, oneheilig, ongewijd, profaan, communicant, clericaal, clerus.
Vind meer over Christenen onder: christelijk, christen, christen zijn, christendom, christenen, christenfobie, christenheid, christologie, christus kennen, christus toebehoren, christus volgen,
Verder kan u ook eens een lichtje opsteken onder: christenheid, geloofsleer, evangelieleer, religie, volksgodsdienst, staatsgodsdienst, godsdienstigheid, godsdienstbegrip, godsdienstleer, godsdienstwetenschap, theologie, godsdienstgeschiedenis, godsdienstpsychologie, godsdienstvraag, godsdiensttwist, godsdienstgeschil, romanisme, unitarisme, ultramontanisme.
Christenen zijn zij die belijders van de Christelijke godsdienst zijn, in een van zijn vele vormen. Het zijn mensen die volgeling van Christus zouden moeten zijn en diegenen die worden gerekend tot het geheel van de onderling soms zeer verschillend en zeer afwijkende geloofsgemeenschappen, die zich toch alle beroepen op een uitgaan van de openbaring door Christus Jezus, de Nazareense Jood van het begin van onze huidige jaartelling. Het zijn gelovigen die aannemen dat Jezus, Jesus, Yeshua, Yashua of Yahshua de beloofde Messias is van in de oudheid aangekondigde belofte van God, welke te vinden is in de Joodse traditie en Torah en voor de Christenen in hun Heilige Geschriften: Het Oude Testament, welk het eerste deel van de Bijbel vormt.Vele Christenen belijden een geloof dat vastgelegd is in een geloofsbelijdenis en waarbij men soms over gaat tot door mensen bepaalde regels. Bij sommige van deze geloofsbelijdenissen of geloofsartikelen wordt er van zekere dogmas uit gegaan. Het doornemen van hun Heilige Boeken wordt dan vanuit dat standpunt bestudeert. sommige Christenen nemen naast de Bijbel ook een Cathechismus of vraag en antwoordboek ter ondersteuning van hun geloofsstudie.
Grote stromingen zijn ondermeer de Katholieken en de protestanten en de twee hoofdgroepen: Trinitariërs en Niet-Trinitariërs, waarvan de eerste de Heilige Drie-eenheid als dogma aanvaard en waarbij de tweede er aan vast houdt dat er slechts één Ware God is en geen Heilige Drievuldigheid.
Bij de Christenen komen God, Jezus en de Kerk veel ter sprake. Men spreekt er van christenmensen, medechristen, christin, kersten, Paapsen, papist of paapsgezinden, Roomsen of Roomsgezinden, nazareër of nazarener, schijnchristen,kerk van Christus, schapen van Christus, broeders van Christus, Broeders in Christus, Christenbroeders, lekenbroeders, kinderen van God, het christenrijk, katholicisme, de moederkerk, kruiskerk, de strijdende kerk, de lijdende kerk, de zegepralende kerk, de Latijnse Kerk, de Westerse Kerk, de Griekse Kerk, de Oosterse Kerk, de Orthodoxe Kerk, de Russische Kerk, de ecclesia, de gemeente van God, ecclesia mater, kerkgemeente, kerkgemeenschap, godsgemeente, kudde, huisgemeente, zustergemeente, beeldenstormers, gemeenschap der heiligen, christengeloof, geloofsovertuiging, belijdenis, confessie, geloofsdaad, geloofspunt, geloofsartikel, kerkplicht, zondagsplicht, sabatsplicht, gewetensvrijheid, geloofsvrede, geloofsdwang, geloofsgrond, geloofszaak, geloofsvraag, geloofsbegrip, geloofsonderscheid, geloofskracht, geloofsbeproeving, geloofsonderzoek,geloofstwist, geloofsgeschil, geloofsregel, dogma, geloofsstuk, leerstelling, leerstuk, leer, christenleer, Kerkleer, de zuivere leer, de Waarheid,grondleerstuk, thetiek, geloofsgeheim, geheimenis, mysterie, godsbegrip, godsbeeld, heilbelofte, heilsfeit, heilsorde, verlossingsplan, Gods Plan, verlossingswerk, rechtvaardigmaking, genade, heiligmakende genade, dagelijkse gratie, staat vn genade, genadetroon, genadestoel, genademiddel, zoenoffer, loskoopoffer, sacrament, apsostoliciteit, godsgebod, mozaïsche Wet, de tien geboden, de vijf geboden, decalogus, kerkrecht, canon, canoniek recht, kerkwet, voorbeschikking, uitverkiezing, predestinatie, pre-existentie, preordinatie, godgeleerdheid, theologie, theognosie, theosofie, theocratie, theodicea, apologetiek, orthodoxie, christologie, christosophie, dogmatiek, gnosis, soteriologie, verlossingsleer, voldoeningsleer, genadeleer, pastoraaltheologie, dogmageschiedenis, bijbelleer, bijbelkennis, bijbelstudie, biblistiek, bijbelkritiek, bijbelverklaring, bijbeluitlegging, bijbeluitlegkunde, schriftuurverklaring, exegese, hermeneutiek, bijbelbeschouwing, patrologie, patristiek, symboliek, catenen, gelijkenissen en parabels, bijbelverhalen, bijbelspreken, bijbelwoord, schriftwoord, godswoord, schriftuurplaats, bijbelheld, bijbelse vrouwen, bijbelse mannen, schriftkenner,godgelerde, theoloog, dogmaticus, theologant, bijbelkenner, biblist, bijbelverklaarder, bijbeluitlegger, bijbelvorser, bijbelstudent, bijbelonderzoeker, bijbelresearcher, exegeet, bijbelleraar, bijbelgenootschap, apologeet, canonist, geloofsrechter, inquisiteur, geloofsdwingeland, gemoedsdwang, gewetensdrang, consiëntiedwang, ketterij, kettervervolging, ketterverbranding, bekeren, kerstenen, een zieltje winnen, opnemen in de kerk, lidmaten bevestigen, confirmeren, bekering, kerstening, christianisatie, bekeringswerk, bekringszucht, bekeringsijver, getuigen, bekerde, bekeerling, convertiet, aannemeling, neophiet, catechumeen, crypto, alsook spreekt men er van het bovennatuurlijke, het onstoffelijke, bovenaardse, boven menselijke, het geestelijke, het spirituele, metaphysische, transcendentale, wonderbare, wonderdadige, wondervolle, wonderdoende, de bovenzinnelijkheid, geestelijkheid, bovennatuurlijkheid, spiritualiteit, immaterialiteit, algeest, wonder, mirakel, wonderwerk, wonderteken, wondergaaf, wondermacht, wonderkracht, wondermiddel, wondergeloof, wonderdoener, zaligmaker, thaumaturg, aanbidding, aanbiddelijk, aanbidbaar, aanbiddenswaardig, adorabel, drieënig, alhoog, almachtig, alheilig, grootmogend, almogend,alwijs, alwetend, allenwijs, alvoorzienig, algoed, algoedertieren, algenadig, alomtegenwoordig, messiaans, hemels, ongeschapen, geschapen, eeuwig, alomtegenwoordig, medeëeuwig, eveneeuwig, onverderfelijk, onsterfelijk, heilig, geheiligd, gewijd, godegelijkvormig, godewaardig, oneheilig, ongewijd, profaan, communicant, clericaal, clerus.
Vind meer over Christenen onder: christelijk, christen, christen zijn, christendom, christenen, christenfobie, christenheid, christologie, christus kennen, christus toebehoren, christus volgen,
Wednesday 22 September 2010
Keerpunt in de Kerk
In de geschiedenis zijn er meerdere ogenblikken geweest waarop het leek dat de Kerk 'zou ontploffen'. Het was misschien een ontsporen en soms wel een hevige revolte die zelfs dodelijke slachtoffers bracht. De moeilijkheden die gelovigen over elkaar en over ongelovigen brachten waren redenen waarom velen ook het geloof afzworen of het als een pest aanschouwen. Religie wordt als een monster beschouwd door sommigen. Spijtig genoeg moeten wij erkennen dat religie ook veel heeft kapot gemaakt en dat de verschillende opinies ook veel leed hebben bezorgd.
De Christenen bleven zoals de Joden ook niet gespaard van meerdere visies. Regelmatig werden er veranderingen in de geloofspunten toegebracht om toe te geven aan de wereld of inschikkelijk te zijn naar mensen. Op momenten dat de geestelijke leiders in dat Christendom ontspoorden werd er dan tegen gereageerd met regelmatig tot gevolg dat weer nieuwe strekkingen het licht zagen. Sommige van die hervormingen brachten zoals bij de reformatie ook de landheren in beweging en in tegenreactie, zodat het niet alleen op kerkelijk vlak maar ook op politiek vlak werd uitgevochten. De godsdienstverschillen voedden regelmatig de politieke tegenstellingen tussen vorsten en edelen, met als gevolg verschillende godsdienstoorlogen en opstanden.
De veelwijverij van de clerus, met zelfs een paus met vijftien vrouwen deed de Rooms Katholieke Kerk naar het celibaat grijpen. Maar hierdoor bleken de mannen toch nog niet gevrijwaard van hun seksuele gevoelens. Midden twintigste eeuw bleek de Katholieke Kerk in de 'geciviliseerde landen' de scepter te zwaaien in vele huisgezinnen en gemeenten. Verscheidene mensen waren zelfs bang geworden van die geestelijken die hen scholing en werkmogelijkheden konden ontnemen. Tegen iemand ingaan van de clerus was dan ook best te vermijden.
Bij het begin van deze eenentwintigste eeuw kwamen geleidelijk aan meerdere schandalen aan het licht. Toen eerst Ierland, dan Amerika, vervolgens Nederland en Duitsland ter sprake kwamen, leek er in België geen haan naar te kraaien. Maar toen de kat op de koord kwam en het duidelijk bleek dat België ook niet gespaard kon blijven van afschuwelijke gebeurtenissen in die kerk, dan sprong de media daar maar al te gretig op in en werd alles uitvergroot. Op bepaalde ogenblikken leek het wel of er geen ander nieuws in de wereld was en stonden de kranten er vol van en werd op de televisie het ene programma op het andere aan de feiten van pedofiele priesters gewijd. Sommige media kanalen gingen zelfs op de voyeuristische toer.
Johannes XXIII had het aangedurfd om een grote vernieuwing in de Rooms Katholieke Kerk te brengen en had geprobeerd het volk terug betrokken te krijgen in de kerkwerking. De pausen na hem schroefden echter meer en meer terug en met de laatste twee pausen werd er terug over gegaan tot het oeroude conservatisme. Buiten de aanhang van het kapitalisme en wens naar meer vrije tijd, hielp het weg van de wereld gaan van de Paapsen dat de kerken meer en meer leeg liepen. Er was al niet veel vol meer in de Belgische kerk en nu lijkt het hek helemaal van de dam.
Door de vele schandalen willen de mensen terecht hun 'disgoesting' of hun ontevredenheid tonen. Velen willen niet meer verbonden zijn met mensen die hebben aangetoond dat zij zich niet degelijk als goede mensen kunnen gedragen. Velen zagen ook in dat er een dubbele moraal leek te bestaan en dat er door de jaren heen heel hypocriet werd gehandeld.
Doorheen de jaren hadden de Belgen wel getoond dat zij een heel adaptief ras zijn, dat zich kan plooien en kleuren als een leguaan. Maar het aanpassingsvermogen vertoonde wel vermoeidheidssymptomen. Neem honderd Belgen en je kan wel 120 verscheidene vormen van katholicisme vinden. De meesten willen zich Katholiek noemen of zeggen dat ze behoren tot de Christelijke Kerk terwijl zij de Katholieke Kerk bedoelen.
De overvolle kerken in West Europa behoren tot hert verleden, maar stilaan beginnen bepaalde pinksterkerken goed vol te lopen. Wij staan nog mijlen ver van het Amerikaans en Koreaans fenomeen van de Mega-kerken. Vermoedelijk zal het hier zo een vaart niet lopen. Maar kan er weer volk komen naar een viering of een kerk?
Wij geloven dat het mogelijk moet zijn om terug een vernieuwd leven in de kerk te krijgen. De Katholieke Kerk heeft zo veel schade geleden dat het voor hen wel ettelijke jaren zal duren voor aleer zij deze crisis te boven komen. Maar andere kerken hebben nu de mogelijkheid om weglopers van die Rooms Katholieke Kerk op te vangen. Verscheiden protestantse kerken zouden daar een mogelijkheid in moeten zien om deze ontaarden een nieuwe vruchtbare grond aan te bieden.
Wij hopen dat er nu opnieuw een keerpunt mag komen waarbij mensen eens goed gaan nadenken over hun geloof en over wie en wat God eigenlijk is en vraagt. Het wordt tijd dat de mensen terug naar de kern van het geloof gaan en duidelijk inzien dat de instelling kerk iets helemaal anders is dan de Kerk, Gods Kerk.
Het zijn de mensen zelf die de Kerk maken, voeden en laten groeien. God kan het de groeikracht geven als mensen bereid zijn om er zich voor in te spannen. Maar God hoeft geen Torens van Babel, Megaprojecten of dergelijke. Voor Hem is de innerlijke houding van de mens het belangrijkste. God wenst de juiste hartetoestand. De gelovige moet met de juiste intenties kerk willen maken en God dienen. De dienst voor God is in de godsdienst weg gevallen en moet bijna opnieuw uitgevonden worden (bij wijze van spreken)
De laatste jaren kenden de steden een stadsvlucht. Voor 2009 verlieten zo bijvoorbeeld 1660 inwoners de stad Gent, meer dan 3000 Brussel en Antwerpen zag meer dan 4000 inwoners de stad verlaten om in een meer landelijk gebied te gaan wonen. Deze mensen kwamen dan in een omgeving waar zij vreemdeling waren en meestal ook niemand kenden. Er waren of zijn bij zo een verhuizing geen sociale contacten in de nieuwe woonwijk. De mensen hebben geen enkele verbintenis met een parochie of plaatselijke kerk. Het is voor hen een uitgelezen moment om in de anonimiteit te verdwijnen. Op kerkelijk vlak vinden zij dat een uitgelezen gelegenheid om geen verplichtingen meer over zich te krijgen. Kerkbezoek wordt vervolgens totaal achterwege gelaten en doordat men geen regelmatige intake meer heeft van geloofsondersteuning gaat dit dan ook makkelijker vervagen. De dagelijkse bezigheden nemen de overhand en het godsdienstige geraakt in de vergeethoek doordat het wereldse het volledige leven in beslag neemt.
Het materialisme en de verwereldlijking brengt echter niet het geluk dat de mensen er van verwachten en op de duur zal dit ook gaan ontgoochelen. Het komt er echter voor gelovigen op aan om deze mensen eerder op te vangen. Gelovigen moeten het broederschap op zich nemen en moeten laten voelen dat zij geïnteresseerd zijn in deze nieuwe inwoners en dat zij ook voor hen bereid zijn om klaar te staan om hulp te bieden waar dat nodig blijkt te zijn en om morele steun te geven. Gelovigen hebben hier hun verantwoordelijkheid op te nemen voor de sociale omgang in hun woonwijk.
Diegenen die verhuizen zijn niet op alle punten vrij gesproken. Indien zij werkelijk geloven zouden zij er moeten op staan om hun geloof te uiten en te verwezenlijken. Het uitvoeren van het geloof verijst ook daden. De beleving van de eigen godsdienst is er zo één van.
bij het in een nieuwe buurt komen wonen kan men op zoek gaan naar een kerk en na gaan hoe de geloofsbeleving in dat dorp is. Ook hier kan men geconfronteerd worden met de verloedering van de kerk, maar hier kan men ook met een frisse of schone lei beginnen.
Indien er echt niet die geloofsgemeenschap aanwezig is die er in dit leven zou moeten zijn kan men als gelovige de stap wagen om anderen bij het eigen geloof te betrekken of bij het eigen zoeken naar waarheden betrekken. Ook al is men niet helemaal zeker van bepaalde geloofspunten, moet men er op durven vertrouwen dat God wil helpen en leiden als men er werkelijk op zoek wil voor gaan.
Een nieuwe woonst kan niet alleen een keerpunt in uw leven brengen op werelds vlak het kan ook op geestelijk vlak een mogelijkheid geven om om te keren of van richting te veranderen.
Nu er zo veel gaande is van ontevredenheid in de Katholieke Kerk is de tijd ook aangebroken dat mensen eens wakker geschud worden en het tij durven keren. Dat men eens durft afstappen van bij de grootste te willen behoren. Dat mensen gaan inzien dat de Grootste Groepering of zaak niet altijd de zuiverste of juiste is.
Indien men werkelijk gelooft moet men proberen de waarheid te achterhalen. Dit op alle gebieden. Maar het geestelijke, het goddelijke moet in de eerste plaats komen. Het is belangrijk dat men de juiste persoon of personen eert en dit op de juiste wijze. Vandaag is het moment van de waarheid aangebroken en moeten de mensen in de kerk zelf durven initiatief nemen. De tijd om te berusten op de clerus die alles wel regelde is voorbij. Iedere gelovige moet zelf zijn verantwoordelijkheid nemen en zal later trouwens ook zelf voor zijn keuzes verantwoording moeten afleggen als hij of zij voor de rechterstoel van Jezus Christus moet verschijnen.
Hier op aarde moeten wij het nu waar maken. Wij mogen niet afgaan op mensen die bewezen hebben op allerlei manieren dat zij niet altijd zuiver op de graat zijn en de waarheid wel durven te verdoezelen.
Elke gelovige moet er op toe zien dat hij of zij de waarheid tracht te vinden maar moet uit broederliefde ook begaan zijn met het vinden van de waarheid voor en door anderen.
Jezus gaf de opdracht uit te gaan en het Goede Nieuws te verspreiden. Alle Christenen zouden navolgers van Jezus Christus moeten zijn en zijn geboden dus ook opdrachten moeten onderhouden.
Indien er in een woongebied waar men verblijft geen ware of juiste geloofsgemeenschap blijkt te zijn is het de opdracht voor elke Christen te proberen er een te vormen. Al was het dat men maar begint met twee of drie mensen samen te komen in de naam van Jezus. Waar één of meer te samen komen in zijn naam zal hij aanwezig zijn en zal God bereid zijn om hen te begeleiden.
Zo zou men een lees- of studiegroepje kunnen vormen die regelmatig samen willen komen om uit de Heilige Schrift (het Oude en het Nieuwe Testament) te lezen. Bijbelstudie is een eerste stap en essentieel om tot de waarheid te komen. Dat samen zijn kan dan ook gepaard gaan met het samen bidden en over gebeurtenissen na te denken en deze in het licht te plaatsen van de Bijbelse kennis.
Het is door samen regelmatig bijeen te komen om te vergaderen, de Bijbel te bestuderen, te bidden en om lofzangen te brengen dat men samen Kerk kan maken. En dat kan in eender welke plek gebeuren. Men moet slechts de angsten voor het denken van anderen overwinnen en durven uit komen moor zijn geloof en de wil om Christus te volgen.
Dat iedere gelovige nu moedig genoeg durft zijn om de juiste stappen te ondernemen en als het nodig blijkt te zijn om ook werkelijk van richting te veranderen. Men moet durven afstappen om gebonden te zijn aan één grote organisatie die op wereldvlak graag veel zou willen bepalen, maar de laatste jaren toch veel van haar geloofwaardigheid begint te verliezen.
De leiders in de Rooms Katholieke Kerk zullen zeker maatregelen moeten treffen om hun kerk te zuiveren van alle blaam en om de geleden schade goed te maken. Er zal sowieso in die kerk een keerpunt moeten komen, maar de gelovigen zelf zouden nu moeten inzien dat het moment aangebroken is om het tij te keren. Al was of is het nodig om uit die zo vertrouwde omgeving te stappen en om in een heel nieuwe wereld van godsdienstbeleving te stappen van heel wat kleinere denominaties in het Christendom.
Men zou verstomd zijn van de vele denominaties die er in het Christendom bestaan. Maar waar men oog voor moet hebben is dat alle Christenen een eenheid zouden moeten vormen onder de vleugels van Christus Jezus. Wij als Christenen zouden deel moeten zijn van de ledematen van Christus welke de Kerk vormen.
Laten wij daarom ook die kerk waar maken en als ware gelovigen laten zien wie onze leermeester is en voor wie wij in het vuur willen gaan.
elk keerpunt om toch de juiste wissel te vinden naar het juiste pad om door de smalle poort te gaan is volledig verantwoord en zeer belangrijk voor onze toekomst. En die toekomst moeten wij vandaag, hier op deze wereld verzekeren, laten wij er dan ook op toe zien dat wij niet het verkeerde pad blijven volgen maar op de juiste weg terecht komen.
***
Lees ook over kerkvorming:
Over de huidige situatie in de kerk en uw houding: Geschokt weglopen
De Christenen bleven zoals de Joden ook niet gespaard van meerdere visies. Regelmatig werden er veranderingen in de geloofspunten toegebracht om toe te geven aan de wereld of inschikkelijk te zijn naar mensen. Op momenten dat de geestelijke leiders in dat Christendom ontspoorden werd er dan tegen gereageerd met regelmatig tot gevolg dat weer nieuwe strekkingen het licht zagen. Sommige van die hervormingen brachten zoals bij de reformatie ook de landheren in beweging en in tegenreactie, zodat het niet alleen op kerkelijk vlak maar ook op politiek vlak werd uitgevochten. De godsdienstverschillen voedden regelmatig de politieke tegenstellingen tussen vorsten en edelen, met als gevolg verschillende godsdienstoorlogen en opstanden.
De veelwijverij van de clerus, met zelfs een paus met vijftien vrouwen deed de Rooms Katholieke Kerk naar het celibaat grijpen. Maar hierdoor bleken de mannen toch nog niet gevrijwaard van hun seksuele gevoelens. Midden twintigste eeuw bleek de Katholieke Kerk in de 'geciviliseerde landen' de scepter te zwaaien in vele huisgezinnen en gemeenten. Verscheidene mensen waren zelfs bang geworden van die geestelijken die hen scholing en werkmogelijkheden konden ontnemen. Tegen iemand ingaan van de clerus was dan ook best te vermijden.
Bij het begin van deze eenentwintigste eeuw kwamen geleidelijk aan meerdere schandalen aan het licht. Toen eerst Ierland, dan Amerika, vervolgens Nederland en Duitsland ter sprake kwamen, leek er in België geen haan naar te kraaien. Maar toen de kat op de koord kwam en het duidelijk bleek dat België ook niet gespaard kon blijven van afschuwelijke gebeurtenissen in die kerk, dan sprong de media daar maar al te gretig op in en werd alles uitvergroot. Op bepaalde ogenblikken leek het wel of er geen ander nieuws in de wereld was en stonden de kranten er vol van en werd op de televisie het ene programma op het andere aan de feiten van pedofiele priesters gewijd. Sommige media kanalen gingen zelfs op de voyeuristische toer.
Johannes XXIII had het aangedurfd om een grote vernieuwing in de Rooms Katholieke Kerk te brengen en had geprobeerd het volk terug betrokken te krijgen in de kerkwerking. De pausen na hem schroefden echter meer en meer terug en met de laatste twee pausen werd er terug over gegaan tot het oeroude conservatisme. Buiten de aanhang van het kapitalisme en wens naar meer vrije tijd, hielp het weg van de wereld gaan van de Paapsen dat de kerken meer en meer leeg liepen. Er was al niet veel vol meer in de Belgische kerk en nu lijkt het hek helemaal van de dam.
Door de vele schandalen willen de mensen terecht hun 'disgoesting' of hun ontevredenheid tonen. Velen willen niet meer verbonden zijn met mensen die hebben aangetoond dat zij zich niet degelijk als goede mensen kunnen gedragen. Velen zagen ook in dat er een dubbele moraal leek te bestaan en dat er door de jaren heen heel hypocriet werd gehandeld.
Doorheen de jaren hadden de Belgen wel getoond dat zij een heel adaptief ras zijn, dat zich kan plooien en kleuren als een leguaan. Maar het aanpassingsvermogen vertoonde wel vermoeidheidssymptomen. Neem honderd Belgen en je kan wel 120 verscheidene vormen van katholicisme vinden. De meesten willen zich Katholiek noemen of zeggen dat ze behoren tot de Christelijke Kerk terwijl zij de Katholieke Kerk bedoelen.
De overvolle kerken in West Europa behoren tot hert verleden, maar stilaan beginnen bepaalde pinksterkerken goed vol te lopen. Wij staan nog mijlen ver van het Amerikaans en Koreaans fenomeen van de Mega-kerken. Vermoedelijk zal het hier zo een vaart niet lopen. Maar kan er weer volk komen naar een viering of een kerk?
Wij geloven dat het mogelijk moet zijn om terug een vernieuwd leven in de kerk te krijgen. De Katholieke Kerk heeft zo veel schade geleden dat het voor hen wel ettelijke jaren zal duren voor aleer zij deze crisis te boven komen. Maar andere kerken hebben nu de mogelijkheid om weglopers van die Rooms Katholieke Kerk op te vangen. Verscheiden protestantse kerken zouden daar een mogelijkheid in moeten zien om deze ontaarden een nieuwe vruchtbare grond aan te bieden.
Wij hopen dat er nu opnieuw een keerpunt mag komen waarbij mensen eens goed gaan nadenken over hun geloof en over wie en wat God eigenlijk is en vraagt. Het wordt tijd dat de mensen terug naar de kern van het geloof gaan en duidelijk inzien dat de instelling kerk iets helemaal anders is dan de Kerk, Gods Kerk.
Het zijn de mensen zelf die de Kerk maken, voeden en laten groeien. God kan het de groeikracht geven als mensen bereid zijn om er zich voor in te spannen. Maar God hoeft geen Torens van Babel, Megaprojecten of dergelijke. Voor Hem is de innerlijke houding van de mens het belangrijkste. God wenst de juiste hartetoestand. De gelovige moet met de juiste intenties kerk willen maken en God dienen. De dienst voor God is in de godsdienst weg gevallen en moet bijna opnieuw uitgevonden worden (bij wijze van spreken)
De laatste jaren kenden de steden een stadsvlucht. Voor 2009 verlieten zo bijvoorbeeld 1660 inwoners de stad Gent, meer dan 3000 Brussel en Antwerpen zag meer dan 4000 inwoners de stad verlaten om in een meer landelijk gebied te gaan wonen. Deze mensen kwamen dan in een omgeving waar zij vreemdeling waren en meestal ook niemand kenden. Er waren of zijn bij zo een verhuizing geen sociale contacten in de nieuwe woonwijk. De mensen hebben geen enkele verbintenis met een parochie of plaatselijke kerk. Het is voor hen een uitgelezen moment om in de anonimiteit te verdwijnen. Op kerkelijk vlak vinden zij dat een uitgelezen gelegenheid om geen verplichtingen meer over zich te krijgen. Kerkbezoek wordt vervolgens totaal achterwege gelaten en doordat men geen regelmatige intake meer heeft van geloofsondersteuning gaat dit dan ook makkelijker vervagen. De dagelijkse bezigheden nemen de overhand en het godsdienstige geraakt in de vergeethoek doordat het wereldse het volledige leven in beslag neemt.
Het materialisme en de verwereldlijking brengt echter niet het geluk dat de mensen er van verwachten en op de duur zal dit ook gaan ontgoochelen. Het komt er echter voor gelovigen op aan om deze mensen eerder op te vangen. Gelovigen moeten het broederschap op zich nemen en moeten laten voelen dat zij geïnteresseerd zijn in deze nieuwe inwoners en dat zij ook voor hen bereid zijn om klaar te staan om hulp te bieden waar dat nodig blijkt te zijn en om morele steun te geven. Gelovigen hebben hier hun verantwoordelijkheid op te nemen voor de sociale omgang in hun woonwijk.
Diegenen die verhuizen zijn niet op alle punten vrij gesproken. Indien zij werkelijk geloven zouden zij er moeten op staan om hun geloof te uiten en te verwezenlijken. Het uitvoeren van het geloof verijst ook daden. De beleving van de eigen godsdienst is er zo één van.
bij het in een nieuwe buurt komen wonen kan men op zoek gaan naar een kerk en na gaan hoe de geloofsbeleving in dat dorp is. Ook hier kan men geconfronteerd worden met de verloedering van de kerk, maar hier kan men ook met een frisse of schone lei beginnen.
Indien er echt niet die geloofsgemeenschap aanwezig is die er in dit leven zou moeten zijn kan men als gelovige de stap wagen om anderen bij het eigen geloof te betrekken of bij het eigen zoeken naar waarheden betrekken. Ook al is men niet helemaal zeker van bepaalde geloofspunten, moet men er op durven vertrouwen dat God wil helpen en leiden als men er werkelijk op zoek wil voor gaan.
Een nieuwe woonst kan niet alleen een keerpunt in uw leven brengen op werelds vlak het kan ook op geestelijk vlak een mogelijkheid geven om om te keren of van richting te veranderen.
Nu er zo veel gaande is van ontevredenheid in de Katholieke Kerk is de tijd ook aangebroken dat mensen eens wakker geschud worden en het tij durven keren. Dat men eens durft afstappen van bij de grootste te willen behoren. Dat mensen gaan inzien dat de Grootste Groepering of zaak niet altijd de zuiverste of juiste is.
Indien men werkelijk gelooft moet men proberen de waarheid te achterhalen. Dit op alle gebieden. Maar het geestelijke, het goddelijke moet in de eerste plaats komen. Het is belangrijk dat men de juiste persoon of personen eert en dit op de juiste wijze. Vandaag is het moment van de waarheid aangebroken en moeten de mensen in de kerk zelf durven initiatief nemen. De tijd om te berusten op de clerus die alles wel regelde is voorbij. Iedere gelovige moet zelf zijn verantwoordelijkheid nemen en zal later trouwens ook zelf voor zijn keuzes verantwoording moeten afleggen als hij of zij voor de rechterstoel van Jezus Christus moet verschijnen.
Hier op aarde moeten wij het nu waar maken. Wij mogen niet afgaan op mensen die bewezen hebben op allerlei manieren dat zij niet altijd zuiver op de graat zijn en de waarheid wel durven te verdoezelen.
Elke gelovige moet er op toe zien dat hij of zij de waarheid tracht te vinden maar moet uit broederliefde ook begaan zijn met het vinden van de waarheid voor en door anderen.
Jezus gaf de opdracht uit te gaan en het Goede Nieuws te verspreiden. Alle Christenen zouden navolgers van Jezus Christus moeten zijn en zijn geboden dus ook opdrachten moeten onderhouden.
Indien er in een woongebied waar men verblijft geen ware of juiste geloofsgemeenschap blijkt te zijn is het de opdracht voor elke Christen te proberen er een te vormen. Al was het dat men maar begint met twee of drie mensen samen te komen in de naam van Jezus. Waar één of meer te samen komen in zijn naam zal hij aanwezig zijn en zal God bereid zijn om hen te begeleiden.
Zo zou men een lees- of studiegroepje kunnen vormen die regelmatig samen willen komen om uit de Heilige Schrift (het Oude en het Nieuwe Testament) te lezen. Bijbelstudie is een eerste stap en essentieel om tot de waarheid te komen. Dat samen zijn kan dan ook gepaard gaan met het samen bidden en over gebeurtenissen na te denken en deze in het licht te plaatsen van de Bijbelse kennis.
Het is door samen regelmatig bijeen te komen om te vergaderen, de Bijbel te bestuderen, te bidden en om lofzangen te brengen dat men samen Kerk kan maken. En dat kan in eender welke plek gebeuren. Men moet slechts de angsten voor het denken van anderen overwinnen en durven uit komen moor zijn geloof en de wil om Christus te volgen.
Dat iedere gelovige nu moedig genoeg durft zijn om de juiste stappen te ondernemen en als het nodig blijkt te zijn om ook werkelijk van richting te veranderen. Men moet durven afstappen om gebonden te zijn aan één grote organisatie die op wereldvlak graag veel zou willen bepalen, maar de laatste jaren toch veel van haar geloofwaardigheid begint te verliezen.
De leiders in de Rooms Katholieke Kerk zullen zeker maatregelen moeten treffen om hun kerk te zuiveren van alle blaam en om de geleden schade goed te maken. Er zal sowieso in die kerk een keerpunt moeten komen, maar de gelovigen zelf zouden nu moeten inzien dat het moment aangebroken is om het tij te keren. Al was of is het nodig om uit die zo vertrouwde omgeving te stappen en om in een heel nieuwe wereld van godsdienstbeleving te stappen van heel wat kleinere denominaties in het Christendom.
Men zou verstomd zijn van de vele denominaties die er in het Christendom bestaan. Maar waar men oog voor moet hebben is dat alle Christenen een eenheid zouden moeten vormen onder de vleugels van Christus Jezus. Wij als Christenen zouden deel moeten zijn van de ledematen van Christus welke de Kerk vormen.
Laten wij daarom ook die kerk waar maken en als ware gelovigen laten zien wie onze leermeester is en voor wie wij in het vuur willen gaan.
elk keerpunt om toch de juiste wissel te vinden naar het juiste pad om door de smalle poort te gaan is volledig verantwoord en zeer belangrijk voor onze toekomst. En die toekomst moeten wij vandaag, hier op deze wereld verzekeren, laten wij er dan ook op toe zien dat wij niet het verkeerde pad blijven volgen maar op de juiste weg terecht komen.
***
Lees ook over kerkvorming:
Over de huidige situatie in de kerk en uw houding: Geschokt weglopen
Thursday 6 May 2010
Not liking your Christians
"I do like your Christ, I do not like your Christians.
Your Christians are so unlike your Christ!"
Mahatma Gandhi (1869 - 1948)
And he has reason to say that. If more Christians would do what Jesus told them to do, and how God wants them to behave and handle, there would be less problems in the world.
Dutch version: Niet houden van dat soort Christenen
 |
| Mohandas Gandhi gave rise to a whole new generation of nationalists, and a whole new form of revolution. (Photo credit: Wikipedia) |
+++
2013 update:
Niet houden van dat soort Christenen
"Ik houd van uw Christus, ik houd niet van je christenen.
Uw christenen zijn zo anders dan uw Christus! "
Mahatma Gandhi (1869 - 1948)
Uw christenen zijn zo anders dan uw Christus! "
Mahatma Gandhi (1869 - 1948)
En hij heeft reden om dat te zeggen. Als er meer christenen zouden doen wat Jezus hen vertelde te doen, en zouden leven hoe God wenst dat ze zich gedragen en handelen, zouden er minder problemen in de wereld zijn.
Engelse versie: Not liking your Christians
Monday 15 March 2010
Thursday 11 March 2010
Eenheid onder de Christenen
'Eenheid onder de christenen', zo luidt het thema van een gespreksavond op woensdag 17 maart in het onthaalcentrum De Pelgrim in Scherpenheuvel. Gastspreker is monseigneur Johan Bonny, bisschop van Antwerpen.
Sinds het Tweede Vaticaans Concilie neemt de Kerk actief deel aan de oecumenische beweging. Jaarlijks vindt een aantal merkwaardige oecumenische dialogen en ontmoetingen plaats, van het hoogste tot het laagste niveau in de Kerk. Welke vorderingen zijn er ondertussen geboekt? Hoe is de relatie vandaag tussen de katholieke Kerk en de andere kerken en christelijke gemeenschappen? Waar liggen de knelpunten? De Pauselijke Raad voor de bevordering van de eenheid van de christenen is de durvende kracht achter veel oecumenische initiatieven. Hoe werkt deze Pauselijke Raad? Vanuit zijn oecumenische ervaring in Rome gaat monseigneur Bonny in op deze vaak gestelde vragen.
De gespreksavond begint om 20 uur. Deelname kost 5 euro.
Info en inschrijving: De Pelgrim, Isabellaplein 15 A, 3270 Scherpenheuvel, telefoon 013 35 56 40, e-mail onthaalcentrum@scherpenheuvel-info.be.
Sinds het Tweede Vaticaans Concilie neemt de Kerk actief deel aan de oecumenische beweging. Jaarlijks vindt een aantal merkwaardige oecumenische dialogen en ontmoetingen plaats, van het hoogste tot het laagste niveau in de Kerk. Welke vorderingen zijn er ondertussen geboekt? Hoe is de relatie vandaag tussen de katholieke Kerk en de andere kerken en christelijke gemeenschappen? Waar liggen de knelpunten? De Pauselijke Raad voor de bevordering van de eenheid van de christenen is de durvende kracht achter veel oecumenische initiatieven. Hoe werkt deze Pauselijke Raad? Vanuit zijn oecumenische ervaring in Rome gaat monseigneur Bonny in op deze vaak gestelde vragen.
De gespreksavond begint om 20 uur. Deelname kost 5 euro.
Info en inschrijving: De Pelgrim, Isabellaplein 15 A, 3270 Scherpenheuvel, telefoon 013 35 56 40, e-mail onthaalcentrum@scherpenheuvel-info.be.
Friday 29 January 2010
To be chained by love for another one
“My freedom as a Christian requires always to be chained by love
which I hear to have for another one.”
- Avery D. Miller
“In the long run the strength of love is more strongly demanding
than the strength of her to obtain right by the Lord.”
- Lewis B. Smedes
“Christ requires that the floating strength in your life must be love.
All other things, although they are important, come on the second place.
Love is the sign of truth discipleship.
- Solly Ozrovech
“Too frequently we underestimate the strength of a contact, a smile,
a pleasant word, a listening ear, an honest compliment or a small loving gesture.
Everything has the potential to change a life.”
- Leo Buscaglia
“Hatred produces brawl or is a cause of violent acts,
love covers up all errors or all kinds of transgressions.”
Proverbs 10:12
“Above all are persons possessing compassionate affection that reaches out,
because “compassionate affection covers a multitude of sins.””
1 Petrus 4:8
“He who covers a transgression seeks love,
but he who repeats a matter separates friends.”
Proverbs 17:9
I want God that my soul continues be cleaned obeying truth.
Give that I shall know how to accept both friends and enemies of me
and to give love with sincere brethren love, with sincere brotherly affection.
Dutch version / Nederlandse versie > Geketend zijn door de liefde voor een ander
+++
2013 update
 |
| English: A young girl kisses a baby on the cheek. (Photo credit: Wikipedia) |
Geketend zijn door de liefde voor een ander
"Mijn vrijheid als een christen behoort altijd geketend te zijn
door de liefde die ik hoor te hebben voor een ander.
- Avery D. Miller
"In de lange adem is de kracht van de liefde meer vergend
dan de kracht van haar om gelijk te halen bij de Heer."
- Lewis B. Smedes
"Christus eist dat de drijvende kracht in je leven liefde moet zijn.
Alle andere dingen, hoewel ze belangrijk zijn, komen op de tweede plaats.
Liefde is het teken van ware discipelschap."
- Solly Ozrovech
"Te vaak onderschatten we de kracht van een aanraking, een glimlach, een vriendelijk woord,
een luisterend oor, een eerlijk compliment of een klein liefdevol gebaar.
Alles heeft de potentie om een leven te veranderen."
- Leo Buscaglia
“Haat brengt ruzie voort, liefde dekt alle fouten toe.”
Spreuken 10:12
“Beoefent vooral de onderlinge liefde met volharding,
want de liefde bedekt tal van zonden.”
1 Petrus 4:8
“Wie vriendschap zoekt, dekt fouten toe,
wie ze telkens oprakelt, verliest zijn vrienden.”
Spreuken 17:9
God, ik wil dat mijn ziel gereinigd blijft door de waarheid te gehoorzamen.
Geef dat ik zowel vrienden als vijanden van mij weet te aanvaarden
en te beminnen met oprechte broederliefde, met hart en vurigheid.
Engelse versie / English version > To be chained by love for another one
Thursday 28 January 2010
Christen in ei
"Als je kijkt naar christenen in het Westen dan zijn ze vergelijkbaar met een keuken in een ei. Als je een keuken in een ei vertelt dat er een wereld wacht met bergen, bloemen en een mooie zonsondergang, dan zegt het kuiken: 'waar heb je het over?' Dat kuiken heeft de vleugels van de moeder nodig. Het wordt wat lastig om in dat ei naar de moeder te komen. Na een tijd breekt het kuiken naar buiten."
Sadhu Sundar Singh, een zendeling geboren in de 19de eeuw.
Sadhu Sundar Singh, een zendeling geboren in de 19de eeuw.
"Sundar Singh vertelt hier verder over dat christenen in het westen zich beperken tot hun eigen verstand als voornaamste bron van kennis. Daarmee beperken ze zich tot de schaal van het ei. Door je verstand leer je God niet kennen. Dat gebeurt door de aanraking van de Heilige Geest. Net zoals het kuiken de warmte van de moederhen nodig heeft. Het is niet zozeer ons verstand wat ons wereldbeeld bepaalt, maar ook de vleugels van de kip die warmte opwekt en groei tot stand brengt, de aanwezigheid van Gods Geest in ons leven."
- Theo Visser
Lees meer:
> "Talloze christenen schreeuwen om verder te komen met God"
"Een bloeiend geloofsleven is mogelijk"
> "Er is veel meer dan ons eigen verstand"
- Theo Visser
Lees meer:
> "Talloze christenen schreeuwen om verder te komen met God"
"Een bloeiend geloofsleven is mogelijk"
> "Er is veel meer dan ons eigen verstand"
Wednesday 30 December 2009
The Church, Body of Christ and remnant Israel synonymous
For a long time there has been an improper distinction between Israel and the church. In an article by John Gay, posted by Elle is stated that this error has occurred for two reasons: (1) People have rightly seen the biblical distinction between Jew and Gentile, but they mistakenly thought that Israel was equal to Jew and that the Church is equal to Gentile (non-Jew). Both Israel and the church include both Jews and Gentiles, and the distinction between Jew and Gentile is not equivalent to a distinction between Israel and the church.
(2) When they talk about the distinction between the church and Israel, people have failed to make the necessary distinction between national Israel and the remnant of Israel. Remnant Israel is a spiritual body, national Israel is not.
Gentile believers are grafted into remnant Israel, the Messiah is the sacred root. The pagan believers have taken the place of the Jews who have not believed, but non-Jews as a whole have not replaced the Jews as a whole. Only a part of Israel has become hardened (Romans 11:25). And God is able to return Jews in the remnant Israel / the church if they believe (Romans 11:23).
The correct understanding of Israel and the Church is not a replacement theology or separation theology. The Church has not replaced national Israel. National Israel was never a spiritual body of people, but only a nation of rescued and redeemed, not like other nations. God has a future program of prophecy to be fulfilled for that nation. Neither has the Church replaced the remnant of Israel. Paul considered himself a part of the remnant Israel (Romans 11:1-5), part of Christ (Romans 9:3), and part of the Church (Ephesians 5:29-30). This shows that the Church, the Body of Christ and remnant Israel are synonymous.
Therefore the Church is not independent or separate from remnant Israel. The Church is remnant Israel. By faith in Christ, pagan believers are no longer excluded from citizenship in Israel, nor from the covenants of promise (Ephesians 2:12). They are grafted into the Church, an olive tree natural to Jewish people, but unnatural for gentiles. It is for this reason that Paul exhorts his gentile readers not to be arrogant about their membership in the church (Rom. 11:20).
Read more > A Different Perspective on the Church and Israel
(2) When they talk about the distinction between the church and Israel, people have failed to make the necessary distinction between national Israel and the remnant of Israel. Remnant Israel is a spiritual body, national Israel is not.
Gentile believers are grafted into remnant Israel, the Messiah is the sacred root. The pagan believers have taken the place of the Jews who have not believed, but non-Jews as a whole have not replaced the Jews as a whole. Only a part of Israel has become hardened (Romans 11:25). And God is able to return Jews in the remnant Israel / the church if they believe (Romans 11:23).
The correct understanding of Israel and the Church is not a replacement theology or separation theology. The Church has not replaced national Israel. National Israel was never a spiritual body of people, but only a nation of rescued and redeemed, not like other nations. God has a future program of prophecy to be fulfilled for that nation. Neither has the Church replaced the remnant of Israel. Paul considered himself a part of the remnant Israel (Romans 11:1-5), part of Christ (Romans 9:3), and part of the Church (Ephesians 5:29-30). This shows that the Church, the Body of Christ and remnant Israel are synonymous.
Therefore the Church is not independent or separate from remnant Israel. The Church is remnant Israel. By faith in Christ, pagan believers are no longer excluded from citizenship in Israel, nor from the covenants of promise (Ephesians 2:12). They are grafted into the Church, an olive tree natural to Jewish people, but unnatural for gentiles. It is for this reason that Paul exhorts his gentile readers not to be arrogant about their membership in the church (Rom. 11:20).
Read more > A Different Perspective on the Church and Israel
In Dutch / In het Nederlands > Lichaam van Christus en overblijfsel Israël synoniem
Lichaam van Christus en overblijfsel Israël synoniem
Voor een lange tijd is er een oneigenlijk onderscheid tussen Israël en de kerk. In een artikel van John Gay, geplaatst door Elle wordt vermeld dat deze fout is gebeurd om twee redenen: (1) Mensen hebben terecht het Bijbels onderscheid tussen Jood en heiden opgemerkt, maar dan dachten ze ten onrechte dat Israël tegelijk Jood is en de kerk gelijk is aan Gentile (niet-Jood). Dus het woordje voor heiden sloeg dan ook op de Christenen volgens hen. Zowel Israël en de kerk bevatten zowel Joden en heidenen, en het onderscheid tussen Jood en heiden is niet gelijk aan een onderscheid tussen Israël en de kerk.
(2) Wanneer ze spreken over het onderscheid tussen de kerk en Israël, hebben mensen gefaald het nodige onderscheid te maken tussen het nationale Israël en het overblijfsel Israël. Restant Israël is een geestelijk lichaam, nationale Israël is dat niet.
Gentile believers of heidense/christen gelovigen zijn geënt in overblijfsel Israël, waarvan de heilige wortel de Messias is. De heidense gelovigen hebben de plaats ingenomenvan de Joden die niet geloofd hebben, maar niet-Joden als geheel hebben de Joden als geheel niet vervangen. Slechts een deel van Israël is verhard geworden (Romeinen 11:25). En God is in staat om Joden terug in overblijfsel Israël en de kerk te enten als ze geloven (Romeinen 11:23).
Het juiste begrip van Israël en de Kerk is geen vervangingstheologie noch scheidingstheologie. De Kerk heeft het nationale Israël niet vervangen. Nationale Israël was nooit een geestelijk lichaam van mensen, maar slechts een natie van geredden en niet verlosten, net als andere naties. En God heeft een toekomstige programma van profetie te vervullen voor die natie. Noch heeft de Kerk het overblijfsel Israël vervangen. Paulus beschouwde zichzelf als een deel van het overblijfsel Israël (Romeinen 11:1-5), onderdeel van Christus (Romeinen 9:3), en een deel van de Kerk (Efeziërs 5:29-30). Dit toont aan dat de Kerk, het Lichaam van Christus en overblijfsel Israël synoniem zijn.
Daarom staat de kerk niet los van overblijfsel Israël. De Kerk is overblijfsel Israël. Door het geloof in Christus, zijn heidense gelovigen niet langer uitgesloten van het burgerschap in Israël, noch uit de convenanten van de belofte (Efeziërs 2:12). Ze zijn geënt in de Kerk, een olijfboom natuurlijk voor joodse mensen, maar onnatuurlijk voor heidenen. Het is om deze reden dat Paulus zijn heidense lezers vermaant niet te arrogant over hun lidmaatschap binnen de kerk te zijn(Romeinen 11:20).
> A Different Perspective on the Church and Israel
(2) Wanneer ze spreken over het onderscheid tussen de kerk en Israël, hebben mensen gefaald het nodige onderscheid te maken tussen het nationale Israël en het overblijfsel Israël. Restant Israël is een geestelijk lichaam, nationale Israël is dat niet.
Gentile believers of heidense/christen gelovigen zijn geënt in overblijfsel Israël, waarvan de heilige wortel de Messias is. De heidense gelovigen hebben de plaats ingenomenvan de Joden die niet geloofd hebben, maar niet-Joden als geheel hebben de Joden als geheel niet vervangen. Slechts een deel van Israël is verhard geworden (Romeinen 11:25). En God is in staat om Joden terug in overblijfsel Israël en de kerk te enten als ze geloven (Romeinen 11:23).
Het juiste begrip van Israël en de Kerk is geen vervangingstheologie noch scheidingstheologie. De Kerk heeft het nationale Israël niet vervangen. Nationale Israël was nooit een geestelijk lichaam van mensen, maar slechts een natie van geredden en niet verlosten, net als andere naties. En God heeft een toekomstige programma van profetie te vervullen voor die natie. Noch heeft de Kerk het overblijfsel Israël vervangen. Paulus beschouwde zichzelf als een deel van het overblijfsel Israël (Romeinen 11:1-5), onderdeel van Christus (Romeinen 9:3), en een deel van de Kerk (Efeziërs 5:29-30). Dit toont aan dat de Kerk, het Lichaam van Christus en overblijfsel Israël synoniem zijn.
Daarom staat de kerk niet los van overblijfsel Israël. De Kerk is overblijfsel Israël. Door het geloof in Christus, zijn heidense gelovigen niet langer uitgesloten van het burgerschap in Israël, noch uit de convenanten van de belofte (Efeziërs 2:12). Ze zijn geënt in de Kerk, een olijfboom natuurlijk voor joodse mensen, maar onnatuurlijk voor heidenen. Het is om deze reden dat Paulus zijn heidense lezers vermaant niet te arrogant over hun lidmaatschap binnen de kerk te zijn(Romeinen 11:20).
> A Different Perspective on the Church and Israel
Friday 27 November 2009
The Law of Christ: Law of Love
 |
| The Exhortation to the Apostles (Photo credit: Wikipedia) |
The Lord Jesus gave a new impetus and even a new significance to the old command. Some disciples have been puzzled by his saying: "A new commandment I give unto you, that ye love one another" (John 13:34). In view of the fact that this law was so old and Christ had emphasized its fundamental character, why did he call it new? It is easy to find the answer to this question, and when found it becomes perhaps the most moving and searching of all thoughts for disciples.
The Mosaic law commanded that a man should love the Lord his God with all the heart, soul and strength, and that he should love his neighbour as himself; but these were not, and could not be, the laws by which a man could be judged before any merely human tribunal. The feelings and thoughts of a man's mind cannot be assessed correctly by a human judge. The law courts of mortal men can only judge in a negative manner. That was inevitably true in the old dispensation, and so a man who in no way injured his neighbours was legally correct in his social behaviour, even though wrong feelings were in his heart and wrong thoughts in his mind. Human judges were guided by the sight of their eyes and the hearing of their ears. Christ is under no such limitations. Even in the days of his flesh he knew what was in man, and needed not that any should tell him. When he comes as the ruler of mankind, he will not judge after the sight of his eyes or the hearing of his ears. With an all-penetrating knowledge, he will look into the heart of a man, and judge him by what he really is, and not what he appears to be. For us to be acceptable disciples this law of love must be in our hearts. There must be not merely an outward show of piety, but the reality of love for God, not merely a formal show of solicitude for a neighbour's welfare, or conventional acts of charity, but a real love of man. The Lord will look into our inmost being, and require that the reality of love shall be there."
- Islip Collyer
-------
The Law of Love
What it Means to be a Christian
+++
2013 update:
Subscribe to:
Posts (Atom)