Wednesday 28 February 2018

Celebrations pointing to events of ultimate meaning

Although other holidays sometimes get more attention, Passover and Easter/Pascha are truly the most important times of remembrance and reflection in the corresponding Jewish and Christian faiths. These celebrations point to events of ultimate meaning and call for observers not only to reflect but to prepare.

The name “Easter” is not biblical, so we better let us get that out of the way first, because the Divine Creator wants us to worship Him properly and has given us orders and a set of feasts we should celebrate. We do not to use other day and certainly not days which are connected with false gods.

Easter bunnies and Easter-eggs have nothing to do with Jesus and most of all also nothing to do with God. Easter/Estra “ostara” or “eostre“ comes from the goddess of fertility Eostra, Estra or Esdra and Ishtar the pagan Babylonian and Assyrian deity of fertility and sexuality, later adopted by the Romans, and formally introduced into Christianity by Emperor Constantine. The goddess of fertility was celebrated with elements that showed the fertility and that’s why there are “Easter eggs”, to represent new life.  Instead of the eggs, let’s focus on the real new life.

Little lambs may also present new life, but here the lambs have come in the picture by the event of warning for the Peple of Israel, who had to stroke the blood of the lambs on their doorposts to make sure the wrath of god would not come in their house.

Those who loved the only one God where asked to select lambs and to bring them in the house on the 10th of Nisan for inspection and to slaughter it the afternoon of the 14th of Nisan to roast it, and have it for dinner. When the animal would be stricken in the neck to kill it and to let the blood run out of it, it had to be collected and applied to the wooden doorposts of their houses, using a hyssop branch to apply the blood.  That evening all lovers of God had to stay indoors until God had finished smiting all the firstborn males of any household where there was no lamb’s blood applied, causing the Destroyer to Pass Over those houses.  This is the reason for the name of “Passover”.  That blood was absolutely necessary for the protection of the household.

According to the famous historian, Josephus, the day that Jeshua (Jesus Christ) was put on the stake, there were 250,000 lambs brought into the temple to be sacrificed.  At the conclusion of all the sacrifices, the high priest yelled out “It is finished.”  According to the historical record, it was 3:00 pm.  At that precise moment, Jeshua also yelled out “It is finished”, and died.

After the Egyptian shedding of blood the Pharaoh at last gave in to let the Israelites leave Egypt. Three days the Israelites travelled to the Sea of Reeds, being led to their escape on the third day. And when we look at Christ he was laid in a tomb for three days, and on the third day, he arose from the dead.  In fact, he was seen alive by thousands of eyewitnesses over the next forty days.

When the Exodus happened, God told Moses that the Israelites were to commemorate this Passover event every year, for all generations, and that includes our generation.  We are supposed to commemorate this event — that we are protected from the Destroyer by the blood of the sacrificed Lamb!
Scripture also says that anyone who is not an Israelite, but is a follower of the God of Abraham, Isaac, and Jacob, must gather together on this day to commemorate the event of Passover.  In fact, this is so important to the heart of God that He commanded that anyone who misses Passover on Nisan 14 must have their commemorative gathering one month later, on the 14th of the next month!

Jesus and his disciples also came together in the upper-room to celebrate Passover. It was there that Jesus took the bread and broke it as a sign of the new covenant and asked his friends to remember that moment. Each follower of Jesus therefore should also remember that special moment and have such memorial meal.

Not all of us may have their own Christian community which celebrate on the by god given days. But today there are more Biblestudents around  and more groups can be found who know about the days of God.

Image result for pesachI strongly encourage any one of you who is reading this article to attend a Passover gathering near you, to enjoy the blessings of God that come from participating in this holy celebration.
If you are unable to attend someone else’s hosted gathering, then be sure to gather together as a family, with friends, in your own home, and read the Passover story that begins with Exodus 12.

The Bible does not call Passover a “feast of the Jews” — it is called a “feast of the LORD.” GOD is the host of the party. Be sure to attend HIS party!

This year, Nisan 14 falls on Friday evening, March 30.  If you don’t have a group to celebrate with, consider joining the co-meeting of the Belgian Christadelphians, Belgian Biblestudents and International Biblestudents, their gathering in Mons showing their unity as members of the Body of Christ.
+

Find to read:
  1. 9 Adar and bickering or loving followers of the Torah preparing for Pesach
  2. Preparing for 14 Nisan
  3. Days of Nisan, Pesach, Pasach, Pascha and Easter
  4. Most important weekend of the year 2016
  5. 14-15 Nisan and Easter
  6. Peter Cottontail and a Bunny laying Eastereggs
  7. Making sure we express kedusha for 14-16 Nisan
  8. The flood, floods and mythic flood stories 2 Mythic theme 1 God or gods warning
  9. After darkness a moment of life renewal
  10. Objects around the birth and death of Jesus
  11. After the Sabbath after Passover, the resurrection of Jesus Christ
+

In Dutch 

  1. Neem afstand van heidense vastenperiodes
  2. 13 Adar opening naar 14 Nisan
  3. Vrijdag 3 april 2015 een dag voor verenigde samenkomst ter herinnering
  4. Belangrijkste weekend van het jaar 2016
  5. Zeven Feesten van God de belangrijkste feesten van de hele Bijbel
  6. Fragiliteit en actie #14 Plagen van God
  7. Verwaarloosde geboortedag en sterfplaats 1 Rabbijn Jeshua en Romeinse weerstand
  8. 2017 Nisan 10, uitkijkend naar 14 Nisan
  9. Messiaans Pesach 2017 en verharde harten
  10. Na de sabbat na Pesach, de verrijzenis van Jezus Christus

Monday 26 February 2018

Rome mobilisation to say no to fascism and racism

In Italy, like everywhere in Europe, we can feel that the Neo-Nazis are coming up again. Nationalism and fascism are slowly creeping in our surroundings and may again become serious treat which we may not underestimate.

In the wake of growing anti-refugee violence in Italy, around 100,000 anti-fascist demonstrators rallied in Rome’s Piazza del Popolo at the last weekend for political rallies before Italy’s March 4 national election.  The Rome protest was one of at least a dozen marches or rallies held in several cities by both left and right.

If people would know their history better they would see in what for dangerous position we are in and how situations from the early 20th century are dooming up.

Anpi president Carla Nespolo said:
 “We are here to say no to fascism and racism, which are a danger today for democracy and coexistence.
and warned
We don’t want to repeat the tragedies of fascism and nazism
What frightened her most was what worries me also a lot, namely the
 “indifference, superficiality and ignorance”
 that allows fascist ideologies to take root.

> Please find to read:

100,000 anti-fascist demonstrators in Rome, Italy

Anti-fascist workers demonstrate in Rome, Italy

Friday 23 February 2018

Een Boom van kennis wordt een Boom van moraal

Bij de schuldvraag van en voor de mens alsook bij de vraag omtrent al de gruwel en leed dat er over deze wereld komt gaan er veel voorbij aan de gebeurtenis waarbij de Boom van kennis van goed en kwaad een Boom van moraal werd.

Veel te veel Christenen vergeten de gebeurtenis waarbij de eerste vrouw zich liet verleiden en er toe over kwam om de eerste man of eerste Adam bij haar daad van ongehoorzaamheid tegenover God te beetrekken. Wij moeten terug gaan naar de oertijd, de tijd waarbij ons universum tot ontstaan kwam en de eerste menselijke wezens de aarde mochten bewonen en zelfs in beheer kregen. Want God had die eerste mensen de opdracht gegeven om voor de aarde te zorgen. Zij mochten ook alle planten en dieren namen geven. Dat mocht dan wel duiden op hun hogere positie dan die geschapen elementen maar mocht hen er niet toe brengen die geschapen elementen kwaad te berokkenen.

In het begin aller tijden had de mens geen besef  van goed en kwaad. eigenlijk liet de mens het leven verlopen zoals het voor hem kwam en hoe het paste. Er waren niet bepaald verplichtingen. In volle vrijheid mocht de mens zich vrij bewegen in de Tuin van Eden. Maar de Goddelijke Schepper had hen wel een beperking gegeven. Namelijk van twee bomen moesten zij afblijven.

Zoals met kleine kinderen nog steeds voor valt, lijkt het voor hen moeilijk om van dat gene af te blijven wat er bevolen wordt niet aan te komen.  De boom van kennis van goed en kwaad leek zeer aantrekkelijk te zijn voor de eerste vrouw, de mannin Eva.
In de gelijkenis van God geschapen begon voor de  mannin niet voldoende te zijn. Zij wou ook als God worden en diezelfde kennis als Hij bezitten. Zij dacht dat God haar die hun onthield en dat bij het eten van de vruchten van de Boom zij wel die kennis zouden kunnen verwerven.
Ook al God hen gewaarschuwd voor de gevolgen van het eten van de vruchten van de boom in het midden van de tuin, zelfs dat ze die niet mochten aan raken, want al deden ze dat dan zouden ze sterven. (Genesis 3:3)

De verleiding leek echter te groot te zijn en de vrouw viel voor haar innerlijke gedachten die haar zo veel voorspoed beloofden en haar hoop hadden gesteld om god gelijk te zijn. Maar daar ging zij niet enkel in de fout. Zij deed met haar daad een handeling die niet enkel van ongehoorzaamheid getuigde maar ook van rebellie tegen God  waarbij Zijn machtspositie ook in twijfel werd getrokken.

Het is door haar daad van ongehoorzaamheid dat zij over ging om toch van die verboden vrucht te eten en hiermede de vertrouwensrelatie met God verstoorde.  Door hun daad van gelijk te willen zijn met God werd de relatie tussen mens en God zodanig geschaad dat wij er nu nog de gevolgen moeten van dragen.

Hun verwachting om als als goden, goed en kwaad te onderkennen bracht vijandschap tussen hun als schepsels van God en hun Maker. Het is wel werkelijk zo dat zij kennis van goed en kwaad kregen, maar dat betekent ook dat zij van dan af ook het verschil konden voelen tussen goed en kwaad. Want kennis van die zaken brengt ook mee dat hun bewust zijn er van hun er in mee trekt en dat hun leven onherroepelijk daarmee verbonden raakt.

De kennis van goed en kwaad als het ware bracht nu dat innerlijk gevoelen van goed en kwaad of bracht hun inzicht in het mogelijk goede en het mogelijk slechte of kwade. Moraal werd nu onderdeel van hun levensvisie. Alzo was door het eten van de vruchten van de Boom der kennis van goed en kwaad die boom ook een Boom van moraal geworden.

Het omgaan met elkaar kwam hierdoor in verandering, omdat de mens nu zich anders kon gedragen dan God het wilde. Zij konden zich nu gemeen gaan opstellen of een ander kwaad doen. Oneerlijkheid kwam over de mens en meerderen konden niet meer integer zijn. Sinds deze daad van de eerste mens is de mens anders geworden dan God ze heeft geschapen.


God , die een God van belofte is en steeds de waarheid vertelt, moest zich nu aan Zijn Woorden houden; Zo kwam de dood als straf voor hun daad over de mens. de mens werd uit de Tuin van Eden gestoten en was nu verder af van God. Met de tijden zouden nog meer mensen zich nog verder van God plaatsen dan die eerste mens. zo verziekte onze wereld.

Onze relatie met God is als het ware voor goed verstoord. door het toegeven aan bepaalde kennis van kwaad en door het volbrengen van dingen die slecht zijn gaan wij in tegen de Wil van God en plegen daardoor "Zonde". Door het zondigen maken wij ons nog verder los van God en komen zo tegenover Hem te staan als "vijanden van God". 

De mens zal echter tot besef moeten komen dat zij zonder God niet kunnen leven en dat wij zonder Hem ook verloren zullen gaan, met nog steeds de dood tot gevolg.

+

Lees ook
  1. Keuze van levende zielen tot de dood
  2. Voorzieningen voor de keuzes van de mens
  3. Onwetendheid, wettigheid en zondigheid
  4. Terugblikkend op de eerste mens en eerste gebeurtenissen 2 Daad van ongehoorzaamheid eerste mens
  5. Bereshith 3:1-6 Het bedrog
  6. Fragiliteit en actie #1 Ongehoorzaamheid van Geschapene
  7. Het begin van Jezus #2 Aller Begin
  8. Het begin van Jezus #3 Voorgaande Tijden
  9. Het begin van Jezus #13 Een te komen mens

Tuesday 20 February 2018

Northern Praise Day 2018

In case you love singing, some good music, gathering with people who have Jesus in their heart and want to be true followers of Christ, you are welcome to come to the gathering on Saturday 10 March 2018 from 1pm-5pm at Salendine Nook High School, New Hey Road, Huddersfield, HD3 4GN.





For Health & Safety reasons, the venue has reduced the total number of tickets available this year. We strongly recommend that you book your tickets in advance as they may run out before the event.
GREEN ZONE: Seated Only Choose these tickets if you & your guests prefer to remain seated throughout the event. These seats are at or near the front so that you can remain seated and do not have anyone standing in front of you, blocking your view.
ORANGE ZONE: Near Front
Regular seats, nearer the front, behind the "seated only" seats in the Green Zone. These seats are for those who might have eyesight difficulty reading the screen, or who just prefer to be nearer the front.
YELLOW ZONE: Middle to Rear of HallThese seats are located in the middle / rear of the hall.
PINK ZONE: Bring your own folding chair - Rear platformThese tickets reserve 1 space (not a seat). You will need to bring your own folding chair. Please label with your name and telephone number in case it accidentally gets left behind.

Location

Salendine Nook High School (Academy)
New Hey Road
Huddersfield
HD3 4GN
United Kingdom
View Map

NPD2018 info


 
+

Find also
Second Northern Praise Day
the Northern Praise Day Group on Facebook

Wednesday 14 February 2018

Mishpat in het Hebreeuws en in het Grieks #2 sleutelwoord voor crisis, recht, verordening, voorschrift, rechtspraak of vonnis en oordeel

Uiteraard vinden we het woord mishpat in de Wet. In Deuteronomium gebruikt Mozes het regelmatig om aan te geven wat goed en recht is in Gods ogen. En hij benadrukt dat dit niet zo maar voorschriften zijn, maar dat geen van de wereldrijken van die dagen zulke wetten kent, want
 “welk volk, hoe groot ook, heeft wetten en een mishpat zo rechtvaardig als het onderricht dat ik u nu geef?” (Deut. 4:8).
 Die regels betreffen de verhouding tot God zelf en tot de naaste, maar ook tot de vreemdeling en de sociaal zwakke in de maatschappij. Bij het uitspreken van de zegen en de vloek op de Ebal en de Gerizim moeten zij plechtig verklaren
 “Vervloekt is een ieder die de mishpat van vreemdelingen, weduwen en wezen schendt” (Deut. 27:19).
 Maar we vinden het woord vooral bij de profeten. Maar liefst een derde van alle gebruik van mishpat staat daar. Gods woorden door Jeremia illustreren de brede betekenis van het woord, wanneer Hij zegt:
 “De ooievaar aan de hemel, de tortelduif en de gierzwaluw kennen de tijd van hun trek [hun eigen vaste gewoonte], maar mijn volk kent niet de orde [de voorgeschreven rechtsorde] van de HEER ” (Jer. 8:7). 
En bij Ezechiël zegt Hij, in een beeld waarin Hij zijn volk vergelijkt met de schapen van een kudde:
“Ikzelf zal mijn schapen weiden en ze laten rusten – spreekt God, de HEER ... Ik zal ze weiden zoals het moet [volgens de mishpat ]” (Ezech. 34:15-16).
 In Jesaja 28:17 verkondigt God dat Hij zijn volk zal oordelen volgens zijn maatstaven:
 “Ik zal de mishpat als meetlint hanteren en de gerechtigheid als schietlood”.
 Maar ooit zal er een vrederijk zijn, geregeerd door een vredevorst, waarin die mishpat de norm zal zijn, want
 “Groot is zijn heerschappij, aan de vrede zal geen einde komen. Davids troon en rijk zijn erop gebouwd, ze staan vast, in mishpat en gerechtigheid” (Jes. 9:7).
 Die vredevorst zal er niet alleen zijn voor Israël, maar voor alle volken:
 “Mijn volk, luister aandachtig naar mij ... De wet vindt zijn oorsprong in mij, en mijn mishpat zal een licht zijn voor alle vol- ken” (Jes. 51:4).
 Het is tenslotte Micha waar we lezen:
 “Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan mishpat te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God” (Micha 6:8).

mishpat, krisis, recht


 Het woord in de Concordantie Mishpat komt in het OT ruim 400x voor. Heel vaak bij de Profeten en vervolgens veel in de Wet en in de Psalmen. Het wordt meestal vertaald met iets van verordening of voorschrift, of met iets als recht, rechtspraak of vonnis, of soms oordeel. Maar ook andere juridische termen komen voor. Crisis komt in de Septuaginta ruim 200x voor. In het NT vinden we het bijna 50x, waarvan ⅔ in de Evangeliën (vooral Matteüs en Johannes) en de rest meest in de Brieven (vooral 2 Petrus en Ju- das). Het is dan gewoonlijk vertaald met oordeel of (ge)recht.


+

Mishpat in het Hebreeuws en in het Grieks #1 Oud en Nieuw Testament

Het Hebreeuwse mishpat duidt een hele reeks begrippen aan.
De basis is: iets dat vast staat, waar je zeker van kunt zijn. Te beginnen met gewoonten en vaste kenmerken – zo is het altijd, zo wordt het altijd gedaan. Dat kan overgaan in voorschriften, verordeningen en wetten: zo moet het; wat zo gebeurd is recht, wat niet zo gebeurd is onrecht, schuld, zonde. Ook dat wat volgens die normen recht is, en dat ‘recht zijn’ zelf, wordt door mishpat aangeduid. Tenslotte duidt het de handhaving van dat recht aan en alles wat daar mee te maken heeft: de rechtbank die het beoordeelt (soms vertaald met ‘vierschaar’), de rechtszitting waarin dat gebeurt, en het vonnis dat zij velt.

‘Oordeel’ beschrijft daarom ook de eindbeslissing die ooit eens zal worden genomen over het leven dat de mens heeft geleefd, waarin definitief wordt vastgesteld of hij dat heeft gedaan in overeenstemming met Gods normen of niet. Dat is iets waar de mens zich zijn leven lang van bewust zou moeten zijn.

Het woord in het Grieks


Het Hebreeuwse woord voor ‘recht’ is mishpat , dat een betekenis heeft die loopt vanaf een aanduiding van wat gebruikelijk is tot aan een aanduiding van wat wettelijk verplicht is, inclusief alle voorzieningen en rechtshandelingen die een rol spelen bij het handhaven van dat recht.

De Septuaginta, de Griekse vertaling van het OT, vertaalt dit vaak met het woord krisis of crisis, scheiding, dat is afgeleid van het werkwoord krinō , scheiding maken. Ook het NT gebruikt het woord crisis , maar vrijwel uitsluitend met betrekking tot het oordeel dat God aan het eind der tijden velt over het leven en handelen van de mens.

Crisis in het Nieuwe Testament


Het woord 'krisis' komt in het NT bijna 50 maal voor. Meestal vinden we het vertaald als ‘oordeel’, en anders als ‘gerecht’. Dus als de rechtszitting waarin wordt geoordeeld over het leven dat de mens heeft geleefd, of de rechtbank waarvoor hij moet verschijnen. Met andere woorden: de nadruk ligt daar sterk op de verantwoording die de gelovige aan het eind van zijn leven zal moeten afleggen tegenover God zelf of tegenover zijn ‘vertegenwoordiger’, de Messias (Christus) aan wie God “het gehele oordeel heeft gegeven” (Joh. 5:22,27).

Anders dan in het OT, speelt in het NT de handhaving door mensen niet langer de beslissende rol. Want de gelovigen vormen onder het Nieuwe Verbond niet langer een staatkundige eenheid, maar leven als afzonderlijke, verspreide groepjes in een anders georganiseerde maatschappij. Pas aan het eind van hun leven zullen zij verantwoording moeten afleggen over wat zij met dat leven hebben gedaan. En dat brengt het risico mee dat zij zich die verantwoordelijkheid niet langer zo bewust zijn.
“Omdat een slechte daad niet snel bestraft wordt, is een mensenhart maar al te snel tot het kwaad geneigd” (Pred. 8:11).
 Maar de ‘dag van het oordeel’, van de mishpat , de crisis , komt onvermijdelijk ook voor hen. En daar leggen zowel Jezus zelf als zijn apostelen sterke nadruk op.

+

De Bijbel als instructieboek #3 De Taal van de Bijbel

Wij achten het profetische woord

daarom des te vaster, en gij doet wel er acht op te geven als op een lamp, die schijnt in een duistere plaats. (2 Pet. 1:19 )

Een bekend begrip in de Bijbel is ‘profetie’. De woorden profeet, profeteren, profetie komen bijna 450 maal voor in het OT en zo’n 200 maal in het NT, en toch hebben maar weinig mensen er een goed begrip van.
Profetie wordt geassocieerd met toekomstvoorspelling, terwijl het daar feitelijk maar heel weinig mee te maken heeft. En bij profeet denkt men aan Daniël, of misschien Elia, maar niet aan Mozes, of de Here Jezus.

Wat is profetie?


Om te begrijpen wat de Bijbel bedoelt met profetie en profeet, moeten we bedenken dat de Joods-Christelijke religie is gebaseerd op openbaring. Dat is een fundamenteel contrast met religies die zijn gebaseerd op, al dan niet mythologische, overlevering of op, al dan niet verborgen, inzichten van ingewijden. God vertelt zijn dienaren precies wat ze moeten weten, en dat is voor hen ook meteen de enige ter zake doende waarheid. Al de rest is speculatief.
Die leer en die waarheden zijn vanaf het eerste begin door God mondeling aan de mens overgedragen, en pas na verloop van tijd op schrift gesteld door mensen die God daarvoor heeft aangewezen. In het verhaal over het eerste mensenpaar in de hof zijn aanwijzingen te vinden voor contacten tussen God (naar we aannemen: in feite door middel van engelen) en de mensen, die lijken te wijzen op mondelinge instructie. En de traditie wil dat Mozes degene is geweest die dat alles op
schrift heeft gesteld. Details ontbreken ons, maar het proces moet er toch wel ongeveer zo hebben uitgezien. Maar Gods bemoeienis met de mens stopte daar niet, en op alle belangrijke keerpunten in de geschiedenis vinden we profetische activiteit, d.w.z. mondelinge begeleiding van de gelovigen door directe openbaring, afkomstig van God en overgebracht via door Hem aangewezen boodschappers, die we achtereenvolgens vinden aangeduid als ‘man Gods’, ‘ziener’ of ‘profeet’. Een profeet is dus iemand die mondeling aanvullende openbaring verschaft, bedoeld als leiding voor Gods volk. En veel daarvan is vervolgens voor latere generaties op schrift gesteld, en wij bezitten dat nu als ‘de Schrift’ of de Bijbel. Met andere woorden: alle Bijbeltekst is profetie!

Het profetische woord

Profeten in het OT

 

We zien dit op wat onverwachte wijze geïllustreerd, wanneer God Mozes opdraagt namens Hem naar Farao te gaan, waarbij zijn broer Aäron dan zijn woordvoerder zal zijn (omdat Mozes had geklaagd dat hijzelf zo’n slecht spreker was): “Maar de HEER zei: ‘Ik zal ervoor zorgen dat jij als God [dus als vertegenwoordiger van God zelf] voor de farao staat, en je broer Aäron zal je profeet [je woordvoerder] zijn” (Ex. 7:1). Feitelijk is Abraham de eerste die een profeet wordt genoemd, wanneer hij Gods regels duidelijk moet maken aan Abimelek (Gen. 20:7). Maar de eerste die in het OT volledig zo’n woordvoerder-functie heeft is toch Mozes:
 Luister goed. Als er bij jullie een profeet van de HEER is, maak ik mij in visioenen aan hem bekend en spreek ik met hem in dromen. Maar met mijn dienaar Mozes ... ga ik anders om: met hem spreek ik rechtstreeks, duidelijk, niet in raadsels (Num. 12:6-8)
 Maar Mozes had niet het eeuwige leven, en in zijn afscheidsrede kondigt hij aan dat God ooit een opvolger zou geven, iemand met wie Hij net zo zou omgaan:
Een profeet uit uw midden, uit uw broederen, zoals ik ben, zal de HERE, uw God, u verwekken; naar hem zult gij luisteren ... Ik [God] zal mijn woorden in zijn mond leggen, en hij zal alles tot hen zeggen, wat Ik hem gebied (Deut. 18:15, 18, NBG’51).

Dat slaat uiteraard op de Here Jezus, op wie Petrus deze woorden toepast in zijn toespraak in de tempel:
Mozes heeft al gezegd: “De Heer, uw God, zal in uw midden een profeet zoals ik laten opstaan; luister naar hem en naar alles wat hij u zal zeggen. Wie niet naar deze profeet luistert, zal uit het volk gestoten worden” (Hand. 3:22-23).
Maar tussen Mozes en Jezus lagen ruim 14 eeuwen. En in die tussentijd gaf God andere woordvoerders. Ook zij moesten zijn woorden overbrengen aan het volk. En Mozes geeft het volk een ‘toets’ die zij kunnen toepassen om te kunnen weten of zij inderdaad te maken hebben met
iemand die door God is gezonden:
Misschien vraagt u zich af: Is er een manier om te bepalen of een profetie al dan niet van de HEER komt? Die is er inderdaad: als een profeet zegt te spreken in de naam van de HEER, maar zijn woorden komen niet uit en er gebeurt niets, dan is dat geen profetie van de HEER geweest (Deut. 18:21-22).

de Taal van de Bijbel

 

In de praktijk betekent dit dat een profeet een ‘korte-termijn’ teken aankondigt; als dat komt, is dat het bewijs dat hij inderdaad door God is gezonden. We zien dat aan de profeet die Gods oordeel uitspreekt over het altaar dat Jerobeam heeft opgericht in Betel. En we lezen dan:
Hierop kondigde hij een wonder aan: ‘Dit is het teken dat het de HEER is die gesproken heeft: het altaar zal splijten en de as die erop ligt zal op de grond vallen’ (1 Kon. 13:3).
Als dat vervolgens gebeurt, is dat zijn legitimatie als profeet van God.
De taak van deze profeten was gewoonlijk om het volk op te roepen zich te bekeren en terug te keren tot Gods wetten, of om het te waarschuwen voor Gods oordelen voor het geval zij dat niet zouden doen, of in het uiterste geval om Gods oordeel aan te kondigen wanneer de situatie onherstelbaar was geworden. En alleen in dat laatste geval hebben
we te maken met de aankondiging van iets dat in de toekomst zal gaan gebeuren. De meeste van deze profeten worden ons met name genoemd, en van sommige (Jesaja, Jeremia, etc.) bezitten we zelfs de geschriften. Maar we vinden in de boeken der Koningen ook melding van groepen profeten, waarmee een soort kloostergemeenschappen
lijken te worden aangeduid. Verdere details ontbreken echter.

Profeten in het NT


In het NT ontmoeten we profetie als één van de ‘gaven van de Geest’.
De achtergrond daarvan zou ons intussen duidelijk moeten zijn. Het optreden van de beloofde Messias (de profeet zoals Mozes) had een geheel nieuwe situatie geschapen. Bovendien zou er op korte termijn een definitief einde komen aan het Oude Verbond. Er zouden zich onvermijdelijk allerlei situaties voordoen waar de bestaande schriftelijke
vastlegging van eerdere openbaring (ons Oude Testament) niet in voorzag. Daar was dus directe leiding van God voor nodig. Veel van deze leiding kwam van de apostelen via hun brieven, waar wij er een aantal van bezitten. Maar er was ook meer rechtstreekse leiding via gemeenteleden die deze ‘gave van profetie’ hadden. Zij konden rechtstreeks Gods leiding doorgeven aan de gemeente. Ook nu was er natuurlijk de vraag of deze uitspraken ‘echt’ waren, of dat degene die zich uitgaf voor zo’n profeet in feite slechts op eigen gezag handelde. En daarom zien we naast die gave van profetie ook de gave van ‘onderscheiding’, d.w.z. de gave om te kunnen beoordelen of een bepaalde uitspraak
inderdaad rechtstreeks van God kwam of niet.
... weer anderen (ontvangen) de kracht om ... te profeteren, om te onderscheiden wat wel en wat niet van de Geest afkomstig is, om ...
(1 Kor. 12:10)

Het profetische woord

 


Dit punt van echtheid was kennelijk toch een moeilijke kwestie, en we krijgen de indruk dat de gemeente te Tessalonica besloten had om maar liever alles te negeren dan risico’s te nemen met ‘valse’ profetie.
Want Paulus moet ze vermanen door te gaan met alle profetie te toetsen, omdat dat per saldo toch door de Geest gegeven leiding is:
Doof de Geest niet uit en veracht de profetieën niet die hij u ingeeft.
Onderzoek alles, behoud het goede (1 Tess. 5:19-21).
Maar de apostelen bedoelen in hun brieven met profetie meestal niet deze ‘dagelijkse leiding’ door de Geest, maar de boodschap van Verlossing uit het OT, dus het evangelie. Wanneer Petrus schrijft over de zekerheid van zijn geloof en van de boodschap die hij predikt, zegt hij:
Toen wij u de glorierijke komst van onze Heer Jezus Christus verkondigden, baseerden wij ons niet op vernuftige verzinsels – integendeel ... (de stem van God) hebben wij zelf uit de hemel horen klinken toen wij met (Jezus) op de heilige berg waren (2 Pet. 1:16-18).
En de conclusie die hij daar uit trekt is dan:
En wij achten het profetische woord daarom des te vaster, en gij doet wel er acht op te geven (vs. 19, NBG’51).
Dat profetische woord is de boodschap van het evangelie, de boodschap van Verlossing. Dat gaat dus om de totale leer van de Bijbel, niet om een voorspelling van hoe de eindtijd er uit zal zien!

Valse profeten

 

Tot slot nog iets over valse profeten (Grieks: pseudoprofeten). Op de Olijfberg (Matt. 24) waarschuwt Jezus daar dringend voor, en alle apostelen nemen die waarschuwing over in hun brieven. Nogmaals Petrus:
Toch zijn er destijds onder het volk [van het Oude Verbond] ook valse profeten opgetreden, en zo zullen er ook onder u dwaalleraren verschijnen. Ze zullen met verderfelijke ketterijen komen en zelfs de meester die hen heeft vrijgekocht verloochenen (2 Pet. 2:1).
Merk op hoe hij die valse profeten gelijkstelt met dwaalleraren. Het gaat om valse
leer, verkondigd door mensen die wel beweren namens God te spreken, maar toch niet Gods woord prediken. En Johannes vertelt ons dat we ook op die mensen de ‘toets’ moeten toepassen die we hebben:
Geliefde broeders en zusters, vertrouw niet elke geest. Onderzoek altijd of een geest van God komt, want er zijn veel valse profeten in de wereld verschenen (1 Joh. 4:1).
Niemand van ons heeft nu nog de ‘gave van onderscheiding’, maar die hebben we ook niet meer nodig.
Wij hebben het geschreven woord, en kunnen elke leer daaraan toetsen. En we moeten daarom nooit verzuimen dat ook te doen.


-  R.C.R

De Bijbel als instructieboek #2 Effectief Bijbellezen

De Bijbel geeft ook geen biografieën


Zo zijn ook levensbeschrijvingen van personen in de Bijbel geen biografieën maar praktijklessen (in vakjargon: ‘case histories’) die ons vertellen hoe het wel of juist niet moet. Of hoe het na een goed begin dramatisch verkeerd kan gaan, en waarom dan precies. En het loont daarbij altijd om op zoek te gaan naar overeenkomsten en verschillen tussen personen in vergelijkbare situaties. David en de vrouw van Uria tegenover Achab en de wijngaard van Nabot, de verloochening door Petrus tegenover het verraad van Judas, Judas tegen Jezus als kopie van Achitofel tegen David, het nieuwe paasfeest van Hizkia tegenover dat van Josia, Petrus als apostel vergeleken met Paulus als apostel; enz. enz.

En bij de bespreking van de Evangeliën hebben we al gezien dat de evangelisten ons duidelijk laten weten dat zij een selectie hebben gemaakt uit het voorhanden zijnde materiaal, omdat we anders door de bomen het bos niet meer zouden zien. En we moeten er daarom dus ook op verdacht zijn dat ze ons die keuze niet chronologisch presenteren, maar gerangschikt naar thema.

Maar dat was in het OT dus al niet anders, zoals we al zagen. 

Gelijkenissen


Een aparte vorm van onderwijs vormen de gelijkenissen. In de Evangeliën zijn ze kenmerkend voor het onderwijs van Jezus, hoewel we ze in feite ook al in het OT tegenkomen. Toch zijn ze niet kenmerkend voor Jezus zelf; alle rabbijnen maakten daar gebruik van, ook nu nog. Een gelijkenis belicht een aspect van de leer door een abstract principe te plaatsen in een alledaagse situatie.

Die situatie zelf is in principe een verhaal en geen werkelijkheid, al zijn in sommige van Jezus’ gelijkenissen wel historische achtergronden te herkennen.

Soms gaat de beschrijving van die situatie echter over de grenzen van een geloofwaardige werkelijkheid heen, wanneer de illustratie dat vergt. Dat is duidelijk in: “De distel op de Libanon zond tot de ceder op de Libanon de uitnodiging: geef toch uw dochter aan mijn zoon tot vrouw” (2 Kon. 14:9). Maar ook in: “Wie van u, die honderd schapen heeft en er één van verliest, laat niet de negenennegentig in de wildernis achter en gaat het verlorene zoeken, totdat hij het vindt?” (Luc. 15:4). De nadruk ligt hier op het zoeken van dat ene schaap, ondanks het bezit van nog 99 andere, niet op de vraag of je die ook in werkelijkheid onbewaakt achter zou laten. En van de man die ontdekt dat een bepaalde akker een schat bevat en die vervolgens die akker voor de gangbare prijs koopt zonder de eigenaar in te lichten over de werkelijke waarde ervan (Matt. 13:44-46), staat niet het morele aspect van zijn handelen ten voorbeeld, maar alleen het feit dat hij er alles voor over heeft om die akker in bezit te krijgen.


Overdrijving als leermiddel


Soms bevat een gelijkenis echter duidelijk absurde elementen die dan juist zijn bedoeld om onze aandacht ergens op te vestigen. Dat een koning zijn leger zou uitzenden om de steden van zijn niet geïnteresseerde bruiloftsgasten plat te branden terwijl het eten, bij wijze van spreken, al op tafel staat (Matt. 22:7) lijkt in werkelijkheid niet zo voor de hand liggend. Maar het legt extreme nadruk op het unieke van de uitnodiging en het feitelijk absurde karakter van een afwijzen daarvan. Evenzo klinkt het niet waarschijnlijk dat de eigenaar van een wijngaard aanvankelijk geen enkele actie zou ondernemen wanneer de pachters daarvan zijn slaven vermoorden zodra die de pacht komen ophalen, maar in plaats daarvan steeds weer andere zendt, en pas in actie komt wanneer ze ook zijn zoon doden. Maar het beschrijft uiteraard op treffende wijze de absurde situatie van een onwillig volk, en dan vooral hun leiders, waar God door de eeuwen heen nu juist wel zo mee heeft gehandeld. Wat voor ons overigens alleen maar een uiterst dringende waarschuwing is om niet net zo te handelen! En zo moeten we ook bij de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus niet de fout maken daarin een beschrijving te lezen van hoe het hiernamaals er uitziet; het vertelt ons alleen maar dat we onze erfenis niet tweemaal kunnen incasseren: eerst in dit leven en daarna nog een keer.

‘Highlighting’


Om effectief de Bijbel te kunnen lezen moeten we dus bedacht zijn op de
doelstelling van dat Boek. Details worden er soms uitgelicht, helderder gepresenteerd of uitvergroot. Toen ik in Tessaloniki was, heb ik een foto genomen van de boog van Galerius, een deel van een oude Romeinse poort over de Via Egnatia, die deel uitmaakte van de weg van Rome naar de Bosporus. Maar hij viel bijna in het niet tegen een achtergrond van hoge flatgebouwen en de foto werd ontsierd door over de weg gespannen kabels die er voorlangs liepen. Na een middagje computeractiviteit waren die kabels helemaal verdwenen en was de achtergrond, inmiddels veel vager en lichter van kleur, stukken minder dominant, zodat de boog er nu onmiddellijk uitspringt als het indrukwekkende bouwwerk dat hij destijds was. Zo moeten we de verhalen in de Bijbel ook zien: ze geven beslist wel een ‘fotografische’ werkelijkheid, maar dan wel zo bewerkt (‘highlighting’ heet dat in vakjargon) dat de dingen waar het om gaat er duidelijker en helderder uitspringen, zodat we de lessen niet hoeven te missen. Maar toch moeten we daar ook dan nog ‘oog’ voor hebben, want het talent van de mens om te negeren wat hij niet wil zien en alleen in te zoomen op wat hij wel wil zien is schier onbegrensd.


- R.C.R

+

De Bijbel als instructieboek #1 Lezen van de Bijbel

Voor te houden bij het lezen van de Bijbel



Wat je je bij het lezen van de Bijbel vóór alles voor ogen moet houden, is het doel van het Boek. En dat doel is: te dienen als een instructieboek bij het leven.

Toen er vroeger nog algemene dienstplicht was, kreeg je bij je opkomen een ‘Handboek-soldaat’, waar alles in stond dat je als goed soldaat diende te weten. Zo krijgen we van God voor het leven in zijn dienst een ‘Handboek-discipel’ dat ons alles vertelt wat we als dienaar van God moeten weten. Niets meer en niets minder. Dat betekent dat we voor ons leven in Christus niet zijn aangewezen op aanvullende informatie van buiten-bijbelse bronnen (ik heb het hier niet over hulpmiddelen voor Bijbelstudie!). Maar het betekent ook dat we in de Bijbel niet moeten gaan zoeken naar informatie over onderwerpen die niets met die doelstelling te maken hebben. En daar komt dan nog bij dat de Bijbel een kenmerkend eigen taalgebruik hanteert, een taalgebruik dat je je eigen moet maken. Dat is op zichzelf niet moeilijk, maar het vraagt wel inzet. Je hoeft er niets anders voor te doen dan het Boek regelmatig en met aandacht te lezen, zodat je er vertrouwd mee raakt, maar dat moet je dan ook wel doen; er bestaan helaas geen afsteekjes die je er sneller brengen.

Heel veel gekibbel over zogenaamde ‘geloofszaken’ heeft echter te maken met het feit dat mensen deze ‘buitengrenzen’ uit het oog hebben verloren. Daarom willen we daar nu wat aandacht aan besteden.


De Bijbel is geen geschiedenisboek


Om te beginnen moeten we beseffen dat de Bijbel geen geschiedenisboek is.
We vinden alleen die dingen die ons ter zake doende lessen leren. En dat kan betekenen dat de beschreven gebeurtenissen soms niet op elkaar lijken aan te sluiten. Dat komt dan alleen maar doordat we bepaalde informatie missen die we nodig zouden hebben om die aansluiting te begrijpen, maar dat is geen tekortschieten van de Bijbel. De Bijbel heeft op dat moment niet de doelstelling ons die historische ontwikkeling duidelijk te maken, maar alleen om ons enkele opvolgende historische gebeurtenissen te presenteren waar wij belangrijke lessen uit kunnen leren. En dat is dan alvast de eerste conclusie: we moeten leren ons bij elk verhaal af te vragen: waarom staat dat hier, wat wil het mij leren?

Daarvoor kan het van belang zijn dat we ons voor dat verhaal zelf afvragen ‘hoe zit dat nu precies’, maar heel vaak is die vraag absoluut niet van belang om te begrijpen hoe dit verhaal samenhangt met het vorige, of met het volgende. Alles wat er staat is van belang, maar wat er niet staat hoeven we blijkbaar ook niet te weten.

Dat zou ons maar afleiden van de zaken waar het wel om gaat.

Taalgebruik


Sodom en Gomorra als voorbeeld

Een voorbeeld. Iedereen kent het verhaal van de ondergang van ‘Sodom en Gomorra’. De namen zijn spreekwoordelijk geworden in onze taal. Maar tegen het eind van het boek Richteren (Richt. 19) vinden we bijna net zo’n verhaal.

Dat wil ons kennelijk vertellen dat de toestand in Israël zover was afgegleden
dat die op het niveau was beland waarvoor God enkele eeuwen eerder een aantal belangrijke steden van de Kanaänieten volledig had weggevaagd. Maar ook al staat het bijna aan het eind van dat boek, toch zijn zelfs Bijbelgetrouwe commentatoren het er in feite over eens dat dit verhaal zich moet hebben afgespeeld kort na de dood van Jozua, en dus heel aan het begin van de ruim 3
eeuwen lange periode van de Richteren. Wat hier van belang is, is kennelijk de les die het ons leert en niet het geschiedkundige verloop van die periode.


En wat is dan die les?

De uitdrukking ‘Sodom en Gomorra’ is in onze taal synoniem met zedelijk verval, en nog veel meer met homoseksualiteit, die in ouder Nederlands lang is aangeduid als ‘sodomie’. Maar is dat correct? Zou er werkelijk iemand serieus willen betogen dat het gedrag van de inwoners van Sodom wel acceptabel zou zijn geweest wanneer de engelen het voorkomen van vrouwen hadden gehad in plaats van dat van mannen? In Gibea ging het om een vrouw en toch wordt het gedrag van de inwoners op één lijn gesteld met dat van de inwoners van Sodom. Wat hier in werkelijkheid speelt is de vraag naar veiligheid en zorg voor de naaste tegenover heerszucht en egocentrisch gedrag. Steden hadden, in tegenstelling tot dorpen, muren voor hun veiligheid. Maar de vreemdeling die er bescherming zoekt wordt er aangerand en verkracht; hij is slechts een speeltje in plaats van een medemens die bescherming zoekt. Wie beseft hoeveel nadruk de Mozaïsche wet legt op de zorg voor de naaste, inclusief de vreemdeling, de wees en de weduwe, d.w.z. de kwetsbaren in de maatschappij, moet wel beseffen dat juist die principes hier met voeten worden getreden. De Leviet uit Richt. 19 ging het heidense Jebus voorbij en zocht veiligheid in het Israëlitische Gibea, maar zijn bijvrouw werd juist dáár behandeld als nog minder dan een dier. En het feit dat hij al in de opening van het verhaal wordt aangeduid als een ‘vreemdeling’ in Efraïm, had ons al moeten waarschuwen. God had bepaald dat de Levieten over het land verspreid zouden wonen. Zij moesten het hart zijn van het Israëlitische godsdienstige leven, de leraren van de Wet. Maar deze Leviet was slechts een vreemdeling onder het volk!

Dat is de les van Richteren 19 (en dus ook van Gen. 19).

  - R.C.R
+

Monday 12 February 2018

Drie stadia van Waarheid





''Elke waarheid doorgaat drie stadia;
eerst wordt zij bespot,
daarna verzet men er zich krachtig tegen,
ten slotte wordt zij geaccepteerd als vanzelfsprekend.''
-  Arthur Schopenhauer

Friday 9 February 2018

February 9, 1555 John Hooper Burned in Gloucester

A fervent Puritan John Hooper examined all of his clergymen and found that some did not even know the Lord's Prayer, the Ten Commandments or the Apostles' Creed. He set out to remedy this, and to educate the people, preaching every day, often up to four or five times. He was known for his kindness to the poor. The people of Gloucester loved him. In spite of that, under the new government his marriage cost him his position as bishop; and his views on the Lord's Supper (the Eucharist) and other doctrines, cost him his life.

On February 9, 1555 he rose up early in the morning, when it was still dark, to pray.
When it was light, he asked that no one be allowed into his room until the hour of his execution, as he wished to continue in prayer.
If only he would change his religious opinions he could spare his life.
 "If you love my soul, away with it!"
he exclaimed, repeating the words for emphasis. Though his executioners had strict orders not to allow him to preach to the crowd he still could reach them with his words and asked the people to pray the Lord's prayer with him, which they did. 

The reeds that were supposed to kindle the fire were so wet they had to rebuilt the fire three times.
The stump of the stake at which he was burned was rediscovered in the twentieth century and shown to the curious.

His writings influenced generations of Puritans and evangelicals.

Als jouw mening die van de meerderheid is





''Als jouw mening die van de meerderheid is,
wordt het tijd om eens goed na te denken.''
- Mark Twain

+

Voorgaande: Gelijkheidsdenken

Gelijkheidsdenken

Met momenten lijkt het er wel op dat van iedereen wordt verwacht dat zij allemaal hetzelfde denken en voor het zelfde gaan. In onze maatschappij wordt er ook langs alle kanten druk gelegd om bepaalde gadgets aan te schaffen en wil men het gevoelen opdringen dat men niet zonder die dingen kan. sommigen geloven ook werkelijk dat zij niet zonder kunnen en worden zelfs gefrustreerd als plotseling hun smartphone of ander hebbeding verstek geeft.

Graag pochen zij op sociale media en helpen er aan mee om anderen het gevoelen te geven dat zij er niet bij horen als dit of dat niet graag zien of horen.

Men zou zich beter vragen gaan stellen als men moet vaststellen dat > Als jouw mening die van de meerderheid is

Tuesday 6 February 2018

Laten gaan of meegesleurd worden

In deze wereld waar velen er op uit zijn om de allerlaatste snufjes te hebben kunnen wij ons makkelijk laten verleiden door de reclame in de media en door hen die pochen met hun allerlaatste hebbeding. Zo kunnen wij slachtoffer worden van de grijpgrage cultuur die weinig oog heeft voor het oude en traditionele.

Al draait de wereld rondom ons als gek, kunnen wij mee op die paardenmolen springen in de hoop een 'flos' te trekken en weer een gratis ritje er bij te hebben. Maar wij kunnen ook nuchter blijven en uitkijken naar veel waardevollere dingen die de meeste mensen ontgaan.

Laten wij daarom best genieten van de natuur en van wat de wereld aan zinnigs te bieden heeft, geen tijd verliezend aan nutteloze en weinig bijdragende televisie programma's. De tijd is kort, daarom besteden wij deze best zo goed mogelijk, met nuttige of bijdragende zaken.
Wij kunnen best bepaalde zaken aan ons laten voorbij gaan en luisteren naar diep in ons hart, ons laten meedragen door onze geest naar betere oorden.

Best kunnen wij er op toe zien dat wij niet mee gesleurd worden door de mallemolen van deze kapitalistische wereld.

Verandering en wat er aan kleeft





''Aan elke verandering, ook een goede,
kleeft wel iets ongemakkelijks.''

- Arnold Bennett