Intentions of an Ecclesia

Full Dutch article / Uitvoerig Nederlands artikel: Intenties van de ecclesia

The Greek word for “church” is “ekklesia” which simply refers to those who were "called out" for an assembly or meeting. It was a non-religious word. It just referred to a group of people. In this case, the group of people who were followers of Jesus.

In several of our articles you shall be able to find that Church is not an organization, building, or meeting of any kind. In the real sense of the word it should be simply a group of people who follow Christ.
When Jesus said "I will build my church." it simply meant that he was going to form a called out group, or crowd, or fellowship, or assembly.

Language is something which changes in time, so naturally we do have tot follow it and take the word 'church' in the meanings how people look at it today. But we also have to show them that it means more then just one meaning they want to select.
It’s very helpful to define “church” clearly. We do have to make it clear it does not mean only the sort of building specially made for worship. We can also use the word fellowship, or gathering, or brethren, or saints, or disciples.

At the beginning of our Contemporary Time table (or Common Era = CE) Jesus gathered with his followers in the open nature and in synagogues. In the first century CE ther was no formal membership, just a love-commitment to God and each other that brought people gathering together.
The purpose of those who wanted to follow Jesus and became believers was to find same-minded people and to go with the message of the Hope which was given to them by Jesus Christ the Saviour. Sometimes apostles were present, many times not. Sometimes elders were present, many times not.
The church really is the followers of Jesus who engaged in gathering and going.

The disciples of Christ and their followers came together to experience God in their midst and that is what we still have to do today. They sit not back and wait for a pastor to preach them a sermon or for a music leader to sing them a song, or just for elders to pray. they came together to enjoy the presence of each other and to participate in an assembly to praise the Lord. they knew how Jesus went everywhere proclaiming and demonstrating the reality, love, and power of the Kingdom (healing the broken-hearted, setting captives free, proclaiming God’s acceptance, etc.) and were aware what sort of task their Master Teacher had given them.

Jesus took the Gospel to the streets and told everybody to go out in the world and to spread the Good News.

To be able to spread that news we do not stay 'binnenkamers' (or) inside the room. We have to bring the word outside. This means that church, first of all, needs to transition from being a “come and see” place to a “go and be with the lost” movement. We need to go where people are already hanging out and be prepared to have conversations with them about the great love of our lives.

A meeting for brothers and sisters in Christ can take place everywhere other people are. so you can come together in pubs, shopping malls, restaurants, parks. You could say we need church where people are already hanging out. We need a church in every mall, every Carrefour, Bijkorf, Sainsbury or Tesco. Churches can go where the people are, churches can start quickly anywhere and reproduce rapidly. In this way, the church becomes what it is meant to be: a “going” movement.

The homosapiens is created not to be on his own. People were designed to need each other and rely on each other. People were designed to learn and grow from loving interaction with other people.

That should also be the intention of gathering: being together under the wings of Christ Jesus. Coming with like-minded people together to find ourselves in a loving relationship with other believers enabling each other to begin to live life in a new way, a more freeing way.

Having small groups of people coming together in formations at public or private places you could call them house-churches but we would prefer them to call ecclesiae (the plural form of ecclesia/ekklesia). Coming together they all should have the same intention, showing each other their love for God and their believe in the son who was willing to die for us. Gathering they should share the love for each other as brothers and sisters in Christ.

The Ecclesia then can become the place where we have people to encourage us when we need it and  have people to build us up. It should be the place where we have the awesome gift of having a support structure to rely on when things get tough.

The one ecclesia does not have to be an exact copy of the other ecclesia. Everybody is different so every ecclesia may be different as well. Every situation is different so every service may be different.
We do not need a set of Common Prayers or a missal to follow a strict order of service.
Creating community that is safe and that reflects God’s own love does not just happen. Someone has to risk being vulnerable and saying, “This is who I really am.” We are spiritual and human, both.
As a family we should feel life around us and be aware of what is going on in the world but also in the brotherhood. We should recognise the differences of character and the differences of situations. Our humanness should be shared in common with all. Sharing our humanness does not make us weak—it makes us close to other humans. It allows us to fulfil the biblical command to “accept one another as Christ has accepted you.” Someone has to be deliberate about taking the risk to take the masks off. In this environment of acceptance, others will do the same and true community will develop.

We should be making room for people to share. And by creating a nice atmosphere we can help each other to come loose.
There needs to be times during meals, gatherings, get-togethers where people have space to share their lives. Daring to share your live with other is one aspect of accepting the others as your brother or sister.
Good relationships are built on the inevitability of conflicts that are faced and resolved to the point where the relationship is even stronger. Relationships are made to grow us. We must deal with the real issues of hurt, pride, anger, communication, and forgiveness.

Making an ecclesia is opening yourself up to other whatever their position in life or what their interests are. Being interested in what they do, read, watch on television, etc. makes part of the togetherness. In it we do have to accept that we can be close to someone or closer to somebody else. But we also should be aware that not all relationships are going to continue to be close, even when they are good. Being part of a transformational family should be at the heart and soul of what it means to “be” the church.

It are the gatherings of believers who “are” the church and reach out to bless their neighbours and restore neighbourhoods. Each ecclesia should be a little heart of a community. the blood cells of the Parish which supports the oxygen.

Together we do have to try to work together so that we get clean fresh blood every day of the week a whole year through.

Which food, the quality and quantity depends on choices, but in every community the most precious food and main dish should be the Word of God. Everything should be centred around the Bible.

We can encounter many different ecclesiae but for all of them the highest priority should be the Love for the One and Only Elohim God Almighty Jehovah/Yahweh and His Word, plus the spreading of the Gospel, the Good News of the Saviour Jesus/Yeshua, the Messiah, his return and the Kingdom of God.


How and what 'you can eat' to get the best intentions you can read in:
An Organic Church in the line of what God wants
What to expect from a Christadelphian meeting?


Please do find more about the Ecclesia in:

• Several articles concerning the essence of an Ecclesia
• What and why ecclesia
• The Ecclesia in the churchsystem
• Reasons to come to gether
• Love for each other attracting others
• What makes a consecrated Christian
• and look out for the coming articles on the difference between church and ecclesia on 'Christadelphian Ecclesia'.
• The Truth
• Love for each other attracting others
• What makes a consecrated Christian
• Jesus Christ being dispatched as the Figurehead of a Religion

+

In Dutch you can find / In het Nederlands:

Aangeraden lectuur: Wat en waarom ecclesia

&

• Omtrent bijeenkomen en vergaderen
• Opbouw van een ecclesia
• Tonen elkaar lief te hebben en zo anderen aantrekken
• Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten
• Een moment voor jouw en God
• Essentie van dit christendom van mij
• Trouw blijven aan de leer van je kerk
• Jezus Christus weggezet als de leider van een religie
• Een richtlijn om zich van het verkeerde af te houden

Lees meer over Ecclesia in de artikelen van de Christadelphian Ecclesia.

Gathering or meeting of believers

A meeting of believers can happen in any place.  It can be a loose, free open meeting, informal or also a formal meeting, whether or not religious.  

Under the key word "samenkomst" = "meeting", it can as well be over the act of coming together  (to meet, assemble) as over the place of meeting.  That place of meeting can be on her turn everywhere, in a private or in a public place.  The place of meeting can then be in a garden, house, municipal building, communities building or a place commonly called "church" .  By the Brothers in Christ we prefer to speak by such a meeting of believers over the ecclesia instead of "church" or 'the church community" and over ecclesia, ecclesiahall, ecclesiaroom or kingdomhall more then 'church',

Read and find more about those gatherings or assemblies and ecclesiae:

• Congregate, to gather, to meet
• Meeting - Vergadering
• Congregation - Congregatie
• Parish, local church community - Parochie, plaatselijke kerkgemeenschap
• The Ecclesia
• The First Century Ecclesias

Een samenkomst of meeting

Een samenkomst van gelovigen kan in eender welke plaats gebeuren. Het kan een losse, vrijblijvende bijeenkomst zijn, informeel maar ook een formele bijeenkomst van al of niet gelovigen.

Onder het trefwoord "samenkomst" kan het zowel over de handeling van het samen komen gaan (samenkomen, bijeenkomen) als over de plaats van samenkomst. Die plaats van samenkomst kan op haar beurt overal zijn, in een privé of in een openbare aangelegenheid.
De plaats van samenkomst kan dan in een tuin, huis, gemeentelijk gebouw, gemeenschapsgebouw of kerk plaats grijpen. Bij de Broeders in Christus gaat men over die samenkomst van gelovigen eerder spreken over de ecclesia in plaats van de kerkgemeenschap en over ecclesia, ecclesiahal, ecclesiazaal of koninkrijkszaal eerder dan 'kerk'

Lees hier meer over in:

• Verzamelen, bijeenkomen, samenkomen, vergaderen
• Meeting - Vergadering
• Congregation - Congregatie
• Parish, local church community - Parochie, plaatselijke kerkgemeenschap
• The Ecclesia
• The First Century Ecclesias

Judaisme & Katholicisme Universele 'kerken'

Spoedig zult u hier een aantekening kunnen vinden over de nieuwe publicaties over het gebruik van "Kerk" en "ecclesia". Kijkend naar de geschiedenis van het woord 'ecclesia" merkten wij op hoe een zekere groep van gelovigen het aandurvde alleenzeggenschap te hebben over het universeel kerk zijn.
De Rooms-katholieke beschouwen zichzelf als De Enige Universele Kerk. Maar was Judaïsme niet altijd bedoeld om universeel te zijn. Het hele idee over Abram en de echt grote familie (als de sterren, als de zanden) was dat niet dat Israël een test was, die betekent "opengespreid te worden" in de hele wijde wereld als een grote familie –, maar niet gebaseerd op ras (de overeenkomst met Abram was er reeds voor de beëindigen van het neerschrijven van de Thora en Genesis 1 zinspeelde  ook op alle mensen die één onder de Schepper zijn).
In het Christendom zouden wij dit begrip zelfs beter kunnen begrijpen – en christendom is essentieel Joods, al was het Paulinian Joodsheid. 64 van de 66 bijbelboeken werden door  Joodse mensen geschreven, dat veel zegt. 

Judaism & Catholicism Universal 'churches'

Soon you will find a note here on the new publications about the use of "ecclesia". Looking at the history of the word we have to face the sayings of a certain group of believers. The Roman Catholics consider them The Only Universal Church. But was Judaism not always meant to be universal. The whole idea about Abram and the really big family (like the stars, like the sands) was about Israel being a test, meaning to be “rolled out” into the whole wide world as one big family – but not based on race (the covenant with Abram was before the finishing of the writing down of the Torah, and also, Genesis 1 hinted at all people being one under the Creator).
In Christianity we could understand this concept even better – and Christianity is essentially Jewish, be it Paulinian Jewishness. 64 out of 66 bible books were written by the Jewish people that’s clear enough.

Church enemy of faith

Has the Church become the enemy of faith, an unwelcome intruder into the believer’s pious solitude. For the modern mind, it would be like the commodity choosing the buyer, since religion, like sex and commerce, is just another act between consenting adults, which by implication makes the authority of creeds the doctrinal equivalent of annoying chaperones.

Francis J. Beckwith,  Professor of Philosophy and Church-State Studies at Baylor University,  thinks this is the case. He says: "As long as “Church” was something that was under me rather than me under it, I was doomed to a life of ecclesiastical promiscuity despite my best efforts to practice safe sects."

According Protestant professor, Carl Trueman of Westminster Theological Seminary "not being a Catholic should be a positive act of will and commitment, something we need to get out of bed determined to do each and every day. It would seem, however, that . . . many who call themselves evangelical really lack any good reason for such an act of will; and the obvious conclusion, therefore, should be that they do the decent thing and rejoin the Roman Catholic Church."

Francis J. Beckwith his book: Return to Rome: Confessions of An Evangelical Catholic.

His blog: Return to Rome. 

His lecture:  “Faith, Reason and the Christian Citizen.”

Maken van een kerk

Dat God onze gebeden nodig heeft wordt zelfs door christelijke gelovigen soms vreemd   gevonden. Maar onze Schepper heeft Zijn oog op ons en houdt van Zijn creatie waarvan Hij verlangt dat deze van Hem houdt als van hun vader. Wij zouden onze aanwezigheid, onze geschenken en onze dienst als de uitdrukking van onze dankbaarheid naar God moeten tonen. Jezus gaf aan ons de taak om tot Zijn Vader te bidden en stelde ook bij het Laatste Avondmaal,  slechts enkele uren voor zijn dood, de Herdenkingsmaaltijd in.

Zo is het dat wij de taak hebben ontvangen  om samen te komen, elkaar regelmatig te ontmoeten en  de dood van Jezus te herinneren. Het onze aanwezigheid, onze lichamelijke aanwezigheid, onze opkomst, die wij moeten geven aan God. Als deel van de ledemaat van Christus moeten wij het bloed vloeiend houden en de gemeenschap warmte geven, gezondheid om te leven en te groeien.

Herinner u het oude verhaal over de blinde man die ook geweldige moeilijkheden met zijn sehoor had? Hij zou niet kunnen zien en zou niet kunnen horen, maar hij miste nooit de kerkdienst. Hij was daar iedere zondag. Iemand vroeg hem, "Waarom? U kunt niet zien wat er gebeurt en u kan niet veel horen wat er wordt gezegd, maar u bent altijd hier in de kerk. U bent altijd hier. Waarom? Waarom komt u"? Hij beantwoordde, "Omdat ik wil dat de wereld  weet aan wiens zijde ik ben".

Het moet niet iedere zondag zijn of zelfs niet op zondag, maar wij zouden een dag in de zo vele uren moeten kunnen vinden die voor ons liggen. Ieder één van ons die zich een gelovige vindt zou moedig genoeg moeten zijn om uit in deze wereld te komen als een aanhanger van Christus en het door zijn houding aan de wereld moeten tonen.  De wereld zou moeten kunnen zien dat u leeft, door uw liefde voor de kerk, door uw toewijding aan de kerk, door uw kerkopkomstrecord, aan wiens zijde u staat. In de geest van dankbaarheid naar God voor zijn onverwoordbare geschenk van Jezus Christus, kunnen wij onze gebeden en onze aanwezigheid geven.

Wanneer wij zoals gelovigen samen zouden moeten verenigen en er toe zouden moeten komen kerk te kunnen creëren, kunnen wij kerk worden.

Wij kunnen, ook bidden, dat God met u zal zijn en u als Zijn instrument van liefde en vrede en gratie zal gebruiken. Maar dan moet u bereid zijn gewillig te zijn om u als een instrument in de handen van God te geven.

Dan wordt het belangrijk dat wij God vragen om Zijn instrument hier op aarde voor ons te creëren. Wij kunnen bidden dat wij met anderen samen een kerk kunnen vormen waar wij kunnen trouw zijn in het verder gaan preken, onderrichten, genezen,  om Christus zijn gevolg gevend.
Bid alstublieft voor uw kerk. De kerk heeft uw gebeden nodig.

In de artikelen Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten & The Ecclesia in the churchsystem gaan wij verder in om mogelijkheden voor te stellen en moeilijkheden die wij moeten aandurven om een Kerk te vormen  .

Wij tonen dat het punt is dat iedereen nodig is om een kerkgmeenschap te doen slagen. Maar  weet,  dat er nog een belangrijker ding is om gezegd te worden: Wij moeten allen geven. Er is alle nood namelijk om te geven. Te geven is goed voor onze ziel. Het is de geestelijke uitdrukking van onze dankbaarheid en verplichting naar God en het is zo belangrijk voor onze geestelijke gezondheid. Deugd is zijn eigen beloning en geeft zo. De echte beloning is in dat geven. En dit geven kan op verscheidene manier gebeuren. Iedereen heeft iets waarin hij kan uitmunten. Iedereen heeft wel eenv aardigheid die de gehele gemeenschap ten goede kan komen.  Wij kunnen onze diensten aan alle gelovigen aanbieden die verenigde willen worden.

Wanneer wij de handen in dankbare dienst naar God in elkaar slaan en ons samen verenigen  deel te nemen, in verbondenheid,  zullen wij samen de kerk kunnen maken. Wanneer in dankbaarheid naar God voor Zijn onverwoordbare geschenk van Jezus Christus, wij onze gebeden geven, onze aanwezigheid, onze geschenken en onze dienst maken wij de ecclesia waar. Wij maken de kerk samen. Laat ons dit doen niet slechts voor onze eigen belangen maar  voor het goede van anderen en voor de geweldige glorie van God.

Lees in het Nederlandstalige artikel Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten hoe dat wij er zouden toe kunnen komen om Jezus werk hier op aarde verder te zetten.  Maar als u wil zal u in het engelstalige artikel The Ecclesia in the churchsystem een uitgebreidere versie vinden.

> Engelse versie / English version: Making church

Al of niet toegeven aan de wereld

Indien men volk moet trekken om zijn kerkgemeenschap te laten groeien kan men kijken naar wat de mensen in de omgeving graag hebben. Maar hierbij moet men opletten dat men hen niet naar de mond gaat praten.

De predikant heeft de taak “het Woord van God zuiver en onverkort” te verkondigen. Dat sluit een selectief omgaan met de Schrift uit, zoals tot uiting komt in het verzwijgen van zaken waarover de Schrift duidelijk is, bijvoorbeeld omdat ze in de gemeente op weerstand stuiten. Hij moet heel de Schrift laten spreken. Daarom vinden wij het belangrijk dat het Woord gedeelte ook het voornaamste deel vormt van de bijeenkomsten. Het lezen van de verscheidene hoofdstukken van de Bijbel zijn en zouden in elke gemeenschap de voornaamste bezigheid moeten zijn. In onze diensten gaan wij van uit die Bijbelteksten verder en bespreken wij onder elkaar wat wij gelezen hebben. De benadering van de spreker van de dag kan dan verder nieuw licht doen schijnen of verder dingen verduidelijken. Het is de Schriftlezing die verder aanleiding moet geven voor de tekstonderwerpen en gebeden, naast de tijdsgebonden of voorval gebonden bedenkingen en gebeden.

Sommigen vinden het een toegeven aan de wereld als men ook tot menselijke gelijkheid komt, maar dit is niet zo. De leiders van een kerkgemeenschap zijn niet meer of niet minder dan al de ander leden van die kerkgemeenschap. Trouwens is het best dat iedereen mee helpt aan de opbouw van de kerkgemeenschap. Ouderlingen horen zich niet hoger te achten dan anderen. Zij moeten ook nederig kunnen blijven naar nieuwelingen toe en deze met liefde en begrip voor misschien mindere kennis. Op een zachte gemoedelijke manier moeten zij hun kennis verder trachten uit te dragen en hen die minder Bijbelkennis hebben trachten te helpen.

In de gemeenschap kan men ook wel toegeven aan de wereld ten opzichte van de moderne middelen die ons vandaag ter beschikking staan. Dus kan men gerust gebruik maken van al de hedendaagse technische snufjes. Die technische vooruitgang kan de kerkgemeenschap ook verder vooruit helpen en dingen veel aantrekkelijker maken voor de leden, geïnteresseerden en voor toekomstige leden.

Om de kerkgemeenschap ook te doen groeien moet men wel rekening houden met de wereldse noodzakelijkheden en hangt men vast aan die wereld betreft mogelijkheden van verwezenlijking, door kosten en bijdragen.

Lees hier verder over in: Opbouw van een ecclesia & Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten

Kerkgroei en samengaan

In Kerkgroei: een normale conditie? schrijft  Johan van Veen enkele bedenkingen in reactie op het in het Nederlands Dagblad verschenen artikel ‘Randen van de kerk moeten flexibeler worden’.

Er werd gesproken over de mogelijkheden als kerken ‘Europa te bereiken’. Daarbij draaide men er niet omheen dat daarvan tot nu toe niet veel terecht is gekomen. In het verslag werd een impressie gegeven van een gesprek tussen de Schotse dominee David Robertson en de Nederlandse theoloog Stefan Paas. Ondanks hun verschillen van mening op bepaalde punten deelden ze de overtuiging dat “de grenzen van de kerk veel flexibeler moeten worden”. “De Bijbel en het kruis in het centrum, daar moet alles om gaan, en daarnaast ‘veel ruimte aan de grenzen’.”
Volgens hem blijft wat onduidelijk wat ze daaronder precies verstaan. Heeft men vooral het culturele aspect op het oog? Of bedoelt met een concentratie op wat tot het centrum van het christelijk geloof behoort? Zijn dat de Bijbel en het kruis? Zo ja, wat is dan precies ‘de rand’ of wat zijn ‘de grenzen’?

Robertson wijst erop dat de kennis van het evangelie zo gering is geworden dat de kerken vragen beantwoorden die de mensen niet stellen. Hierop zou ik willen stellend at er ook gemeenschappen zijn die weldegelijk de mensen trachten te benaderen met onderwerpen die hen wel aan staan of om het hart liggen. Wij proberen ook wel in te spelen op wat de mensen roert, maar soms is het wel moeilijk als de mensen neit reageren of geen vragen stellen.



Zo is het opvallend hoe ik in mijn persoonlijke mailbox wel heel wat vragen te beantwoorden krijg, maar niemand durft ze algemeen op het net, zelfs niet anoniem of onder een pseudoniem, vragen, zodat zij ook voor iedereen beantwoord kunnen worden en waarop meerderen dan zouden kunnen reageren, weerwoord geven of verder op in gaan, als zij dat ook durven (want ook op dit platform krijgen wij maar weinig reacties).

Van Veen haalt aan dat een belangrijk thema binnen de evangelisatie van nu het fenomeen is van de kerkplanting. "Dat zou wel eens met de hier gesignaleerde problemen kunnen samenhangen. Kerkplanting is eigenlijk een poging overnieuw te beginnen en ‘historische ballast’ achter zich te laten. Wellicht kan men dan gemakkelijker aansluiten bij de moderne cultuur en ingaan op vragen die de mensen van nu stellen. "

Nergens in de bijbel is te lezen dat groei de ‘normale conditie’ van de kerk is. De bijbel heeft het eerder over toenemende afval en zelfs de mogelijkheid dat de kerk geheel verdwijnt – niet van de aarde, maar toch wel uit een deel van de wereld. Bovendien verdwijnt op deze manier de Bijbelse notie dat het de heilige Geest is die geloof geeft, uit beeld. De Geest waait waarheen hij wil: hij kan mensen het geloof geven, maar het hun ook onthouden. De mens is eigenlijk slechts een speelbal in het geheel. Hij of zij zelf heeft persoonlijk een keuze te maken en kan er zich toe laten over gaan geleid te worden door de Heilige Geest.

Men kan slechts hopen dat de gemeente groeit maar men kan dit niet als een vereiste stellen. Ik ga met de heer Van Veen akkoord dat als de kerk behoort te groeien men zich in allerlei bochten gaat wringen om die groei te bewerkstelligen. En dat kan ongewenste effecten hebben. De aandacht voor ‘buitenstaanders’ kan zoveel aandacht opslokken dat de zorg voor de leden van de gemeente erbij inschiet. Men kan zover gaan in het zich aanpassen aan wat men denkt dat buitenstaanders verwachten of wensen aan te treffen dat bij de leden van de gemeente een gevoel van vervreemding optreedt. Volgens mij ligt daar het scheef- en leeglopen van vele kerken. Men heeft te veel aandacht geschonken om het anderen naar wens te maken dat de eigenheid van die kerk als een jojo op en neer ging en veranderde als hygiënische mensen van onderbroek veranderen. dit was echter niet de wijze om de Kerk proper te houden. Reinheid in de geloofsgemeenschap kan er slechts zijn als er duidelijke geloofspunten en duidelijk afgestelde geloofsregels zijn.

"Wanneer een gemeente groeit door toetreding van mensen die niet met het geloof zijn opgegroeid en vreemd staan tegenover kerkelijke gewoonten en tradities, zal de kerkelijke cultuur logischerwijs veranderen. Dat is niet erg, want die cultuur is voor een groot deel niet specifiek gerelateerd aan Bijbelse voorschriften. Maar dat de kerk per definitie haar eigen cultuur heeft, daarvoor hoeft ze zich niet te schamen of te verontschuldigen. Een kerk is iets fundamenteel anders dan de publieke samenleving." zegt Van Veen.

De kerk moet laten zien dat zij zelf reeds verankerd is in een bepaalde cultuur, die niet wereldvreemd moet zijn en gerust open kan staan voor hedendaagse invloeden en trends. In sommige zaken kan de gemeenschap daar in mee gaan maar de eigenheid zelf mag ze niet verloochenen. In de Kerk moet zoals in de samenleving het mogelijk zijn dat verscheidene culturen samen leven en samen kerk voeren. Die verscheidenheid kan de Kerkgemeenschap slechts voeden en als iedereen zich aan Gods Wetten houdt en de leer van Christus Jezus volgt kan dit enkel positief uitlopen.

Parochie

Parochie: Parish

ME Parroche paroisse fr L parochia fr LGk paroika fr paroikos Christian (fr Gk stranger, fr par para + oikos house) fr the early Christians looking upon themselves as strangers on earth, their real home being the Kingdom of God.

The ecclesiastical unit of area committed to one pastor; the local church community; a portion of diocese committed to the pastoral care of the clergyman. A district having its own church and minister or priest.




For the first Christians the parish was the house where the 'foreigners' came together.  They looked at themselves as foreigners who stayed here on this earth as temporary residences, or getting this earth in loan, until they could enter the Kingdom of God.

In the Roman catholic Catholic Church the parish became the ecclesiastic order that constitutes part of a diocese, about which a priest has been appointed.
By some protestant groups, it is the ecclesiastic municipality or the church community or congregation.  Also the association is named in the Netherlands once in a while  briefly 'the Soos'. 

By several Biblestudents one speaks more of the church community or ecclesia, by which the inhabitants of a larger territory are meant, that belong to a particular group, or follow their service  in a particular house or church or temple, considered being part of that ecclesia.

In general we can say that it is the independent ecclesiastic municipality of a denomination, under a priest, pastor or minister, which mostly forms a part of a large town or a city- municipality with a separate preacher. 

The parish transforms then the ecclesiastic territory, by the R. Catholic Church as a division of a diocese, about which a priest or legal person is appointed, there, on the order of the bishop, to take care of the soul-service.  This priest becomes named priest, pastor or minister .  The priest and its co-helpers (curates in the Catholic Church) (Elders in protestant communities) form together the parish-ministers, parish clergy or parish-elders. The Roman Catholics, that in a particular Parish have their domicile or seemingly domicilie, are the parishioners; they must turn to for their clergyman matters to the priest of the Parish. 

To set up a Parish for the Roman Catholics , change or to cancel it can only be done by the local ordinarius (the bishop of the diocees).  In the Mission, this church resort seemingly-Parish (quasi-Parish) is than  a part of an Apostolic vicariate or prefecture (Apostolic vicaris and Apostolic prefect). 



The parish Church is then that church, that has been built for a particular parish in which the religious service shall be held, and the parishioners be administered the sacraments  (baptism, marriage, etc.) and their funerals are held.

Voor de eerste Christenen was de parochie het huis van de vreemdelingen waar samen gekomen werd. Zij aanzagen zichzelf als vreemdelingen die hier voorlopig verblijven, of de aarde in leen krijgen, tot zij het Koninkrijk van God kunnen binnen gaan.

In de Rooms Katholieke Kerk werd de parochie het kerkelijk gebied dat deel  uitmaakt van een bisdom, waarover een pastoor is aangesteld.
Bij sommige protestantse groepen is het de kerkelijke gemeente of geeft het de kerkgemeenschap of congregatie weer. Ook wordt het wel eens de sociëteit genoemd of in Nederland kortweg 'de Soos'.

Bij verscheiden Bijbelstudenten spreekt men eerder van de kerkgemeenschap of ecclesia, waarbij de bewoners van een groter gebied die bij een bepaalde groep behoren of hun dienst volgen in een bepaald huis of kerkgebouw of tempel, dan als behorende tot die ecclesia worden beschouwd.

Algemeen zou men kunnen zeggen dat het de zelfstandige kerkelijke gemeente is van een denominatie, onder een pastoor, pastor of dominee, welk meestal slechts een deel van een grote dorps of stadsgemeente met een aparte predikant vormt.

De parochie vormt dan het kerkelijk gebied, bij de R.Katholieke Kerk deel van een bisdom, waarover een priester of juridische persoon is aangesteld, om er, in opdracht van de bisschop, de zielzorg uit te oefenen. Deze priester wordt pastoor, pastor of dominee genoemd. De pastoor en zijn medehelpers (kapelaans in de Katholieke Kerk) (Ouderlingen in protestantse gemeenschappen) vormen tezamen de parochie-geestelijken of parochie-oversten. De katholieken, die in een bepaalde Parochie hun domicilie of quasi domicilie hebben, zijn de parochianen; zij moeten zich voor hun geestelijke aangelegenheden tot de pastoor van de Parochie wenden.

Een Parochie voor de Katholieken oprichten, veranderen of opheffen kan slechts de plaatselijke ordinarius (de bisschop van het diocees).
In de Missie heet dit kerkressort quasi-Parochie, een onderdeel van een Apostolisch vicariaat of prefectuur (Apostolisch vicaris en Apostolisch prefect).

De Parochiekerk is dan die kerk die voor een bepaalde parochie gebouwd is,  waarin de godsdienstoefeningen worden gehouden en de parochianen de sacramenten worden toegediend (doopsel, huwelijk, etc.) en hun uitvaart wordt gehouden.

+

kerkdorp, kerkgemeenschap, binnen-/buiten-parochie, filiaalkerk, dochterkerk

Weekly World Watch 12th - 18th Sept 2010‏

Weekly World Watch 12th - 18th Sept 2010‏

CLICK HERE FOR THIS WEEKS WWW

In this weeks WWW

The Pope in Britain. What is the significance?

1. . In 1689 a law was passed called the Bill of Rights. It reads “Every person who is or shall be reconciled to, or shall have communion with, the Church of Rome, shall be excluded and ever incapable to inherit, possess, or enjoy the Crown of these Realms”. By inviting the Pope as head of state the Queen has broken this oath.
2. Delivering the most important speech of his historic visit, he attacked the politically correct ideas that Christmas should not be celebrated for fear of offending minorities and that the faithful should be forced to keep their beliefs to themselves.
3. The Vatican see themselves as the “mother” church. The universal church. The word Catholic means “universal”. They see other Christian churches as wayward daughters that need to be brought back under her wings. The Pope’s ambition therefore is to become head of all Christian religion.
4. Revelation 17:2 says that the “kings of the earth” have committed fornication with the harlot woman of Rome. As they all sang together in London (latter day Tyre) we heard not joyful words but the singing of “an harlot”. This was prophesied in Isaiah 23. “Tyre shall sing as an harlot”. The singing which began in 1996/7 is reaching a crescendo. The judgement of latter day Tyre will soon come. The next chapter says “the noise of them that rejoice endeth…” Isaiah 24:8
5. But what of God’s case against the Pope? Why is he singled out in the scriptures? Dealing with the last question first. He IS singled out in Daniel 7 – as the “little horn”.
   A “horn” is a ruler. This ruler comes out of the Roman Empire (the 4th beast). He speaks great words against God. He changes “times and laws”. He is the “false prophet” of Revelation 16. He is the “man of sin” of 2 Thess 2:4 who exalts himself above God and pretends that he IS God! He is the head of the harlot system of Revelation 17 and is sat on 7 hills. Harlot = false religion. The 7 hills = Rome.
6. God is against this man because of the following. He claims to be the “Holy Father”. He claims to be the supreme head of the “church”. He claims that all other “churches and governments” should be subject to him. He claims to be “infallible”. Under the guise of Christianity he says that Mary and dead saints can mediate for us. He promotes the worship of the cross and idols. He says priests can forgive sins. He has made war on the “saints”. It is estimated that the Catholic Church as been behind the deaths of over 50 million people over time because they would not be subject to “the Church”.
   
   
   + Russia and America both arm different nations
   Peace talks continue
   
7. Russia continues to arm the enemies of Israel despite urgent pleas from Israel and America not to.
8. While Russia is busy arming the territory of the ancient king of the north we also have America busy arming the territory of the king of the south!

Keerpunt in de Kerk

In de geschiedenis zijn er meerdere ogenblikken geweest waarop het leek dat de Kerk 'zou ontploffen'. Het was misschien een ontsporen en soms wel een hevige revolte die zelfs dodelijke slachtoffers bracht. De moeilijkheden die gelovigen over elkaar en over ongelovigen brachten waren redenen waarom velen ook het geloof afzworen of het als een pest aanschouwen. Religie wordt als een monster beschouwd door sommigen. Spijtig genoeg moeten wij erkennen dat religie ook veel heeft kapot gemaakt en dat de verschillende opinies ook veel leed hebben bezorgd.

De Christenen bleven zoals de Joden ook niet gespaard van meerdere visies. Regelmatig werden er veranderingen in de geloofspunten toegebracht om toe te geven aan de wereld of inschikkelijk te zijn naar mensen. Op momenten dat de geestelijke leiders in dat Christendom ontspoorden werd er dan tegen gereageerd met regelmatig tot gevolg dat weer nieuwe strekkingen het licht zagen. Sommige van die hervormingen brachten zoals bij de reformatie ook de landheren in beweging en in tegenreactie, zodat het niet alleen op kerkelijk vlak maar ook op politiek vlak werd uitgevochten. De godsdienstverschillen voedden regelmatig de politieke tegenstellingen tussen vorsten en edelen, met als gevolg verschillende godsdienstoorlogen en opstanden.

De veelwijverij van de clerus, met zelfs een paus met vijftien vrouwen deed de Rooms Katholieke Kerk naar het celibaat grijpen. Maar hierdoor bleken de mannen toch nog niet gevrijwaard van hun seksuele gevoelens. Midden twintigste eeuw bleek de Katholieke Kerk in de 'geciviliseerde landen' de scepter te zwaaien in vele huisgezinnen en gemeenten. Verscheidene mensen waren zelfs bang geworden van die geestelijken die hen scholing en werkmogelijkheden konden ontnemen. Tegen iemand ingaan van de clerus was dan ook best te vermijden.
Bij het begin van deze eenentwintigste eeuw kwamen geleidelijk aan meerdere schandalen aan het licht. Toen eerst Ierland, dan Amerika, vervolgens Nederland en Duitsland ter sprake kwamen, leek er in België geen haan naar te kraaien. Maar toen de kat op de koord kwam en het duidelijk bleek dat België ook niet gespaard kon blijven van afschuwelijke gebeurtenissen in die kerk, dan sprong de media daar maar al te gretig op in en werd alles uitvergroot. Op bepaalde ogenblikken leek het wel of er geen ander nieuws in de wereld was en stonden de kranten er vol van en werd op de televisie het ene programma op het andere aan de feiten van pedofiele priesters gewijd. Sommige media kanalen gingen zelfs op de voyeuristische toer.

Johannes XXIII had het aangedurfd om een grote vernieuwing in de Rooms Katholieke Kerk te brengen en had geprobeerd het volk terug betrokken te krijgen in de kerkwerking. De pausen na hem schroefden echter meer en meer terug en met de laatste twee pausen werd er terug over gegaan tot het oeroude conservatisme. Buiten de aanhang van het kapitalisme en wens naar meer vrije tijd, hielp het weg van de wereld gaan van de Paapsen dat de kerken meer en meer leeg liepen. Er was al niet veel vol meer in de Belgische kerk en nu lijkt het hek helemaal van de dam.
Door de vele schandalen willen de mensen terecht hun 'disgoesting' of hun ontevredenheid tonen. Velen willen niet meer verbonden zijn met mensen die hebben aangetoond dat zij zich niet degelijk als goede mensen kunnen gedragen. Velen zagen ook in dat er een dubbele moraal leek te bestaan en dat er door de jaren heen heel hypocriet werd gehandeld.

Doorheen de jaren hadden de Belgen wel getoond dat zij een heel adaptief ras zijn, dat zich kan plooien en kleuren als een leguaan. Maar het aanpassingsvermogen vertoonde wel vermoeidheidssymptomen. Neem honderd Belgen en je kan wel 120 verscheidene vormen van katholicisme vinden. De meesten willen zich Katholiek noemen of zeggen dat ze behoren tot de Christelijke Kerk terwijl zij de Katholieke Kerk bedoelen.

De overvolle kerken in West Europa behoren tot hert verleden, maar stilaan beginnen bepaalde pinksterkerken goed vol te lopen. Wij staan nog mijlen ver van het Amerikaans en Koreaans fenomeen van de Mega-kerken. Vermoedelijk zal het hier zo een vaart niet lopen. Maar kan er weer volk komen naar een viering of een kerk?
Wij geloven dat het mogelijk moet zijn om terug een vernieuwd leven in de kerk te krijgen. De Katholieke Kerk heeft zo veel schade geleden dat het voor hen wel ettelijke jaren zal duren voor aleer zij deze crisis te boven komen. Maar andere kerken hebben nu de mogelijkheid om weglopers van die Rooms Katholieke Kerk op te vangen. Verscheiden protestantse kerken zouden daar een mogelijkheid in moeten zien om deze ontaarden een nieuwe vruchtbare grond aan te bieden.

Wij hopen dat er nu opnieuw een keerpunt mag komen waarbij mensen eens goed gaan nadenken over hun geloof en over wie en wat God eigenlijk is en vraagt. Het wordt tijd dat de mensen terug naar de kern van het geloof gaan en duidelijk inzien dat de instelling kerk iets helemaal anders is dan de Kerk, Gods Kerk.

Het zijn de mensen zelf die de Kerk maken, voeden en laten groeien. God kan het de groeikracht geven als mensen bereid zijn om er zich voor in te spannen. Maar God hoeft geen Torens van Babel, Megaprojecten of dergelijke. Voor Hem is de innerlijke houding van de mens het belangrijkste. God wenst de juiste hartetoestand. De gelovige moet met de juiste intenties kerk willen maken en God dienen. De dienst voor God is in de godsdienst weg gevallen en moet bijna opnieuw uitgevonden worden (bij wijze van spreken)

De laatste jaren kenden de steden een stadsvlucht. Voor 2009 verlieten zo bijvoorbeeld 1660 inwoners de stad Gent, meer dan 3000 Brussel en Antwerpen zag  meer dan 4000 inwoners de stad verlaten om in een meer landelijk gebied te gaan wonen. Deze mensen kwamen dan in een omgeving waar zij vreemdeling waren en meestal ook niemand kenden. Er waren of zijn bij zo een verhuizing geen sociale contacten in de nieuwe woonwijk. De mensen hebben geen enkele verbintenis met een parochie of plaatselijke kerk. Het is voor hen een uitgelezen moment om in de anonimiteit te verdwijnen. Op kerkelijk vlak vinden zij dat een uitgelezen gelegenheid om geen verplichtingen meer over zich te krijgen. Kerkbezoek wordt vervolgens totaal achterwege gelaten en doordat men geen regelmatige intake meer heeft van geloofsondersteuning gaat dit dan ook makkelijker vervagen. De dagelijkse bezigheden nemen de overhand en het godsdienstige geraakt in de vergeethoek doordat het wereldse het volledige leven in beslag neemt.

Het materialisme en de verwereldlijking brengt echter niet het geluk dat de mensen er van verwachten en op de duur zal dit ook gaan ontgoochelen. Het komt er echter voor gelovigen op aan om deze mensen eerder op te vangen. Gelovigen moeten het broederschap op zich nemen en moeten laten voelen dat zij geïnteresseerd zijn in deze nieuwe inwoners en dat zij ook voor hen bereid zijn om klaar te staan om hulp te bieden waar dat nodig blijkt te zijn en om morele steun te geven. Gelovigen hebben hier hun verantwoordelijkheid op te nemen voor de sociale omgang in hun woonwijk.

Diegenen die verhuizen zijn niet op alle punten vrij gesproken. Indien zij werkelijk geloven zouden zij er moeten op staan om hun geloof te uiten en te verwezenlijken. Het uitvoeren van het geloof verijst ook daden. De beleving van de eigen godsdienst is er zo één van.
bij het in een nieuwe buurt komen wonen kan men op zoek gaan naar een kerk en na gaan hoe de geloofsbeleving in dat dorp is. Ook hier kan men geconfronteerd worden met de verloedering van de kerk, maar hier kan men ook met een frisse of schone lei beginnen.
Indien er echt niet die geloofsgemeenschap aanwezig is die er in dit leven zou moeten zijn kan men als gelovige de stap wagen om anderen bij het eigen geloof te betrekken of bij het eigen zoeken naar waarheden betrekken. Ook al is men niet helemaal zeker van bepaalde geloofspunten, moet men er op durven vertrouwen dat God wil helpen en leiden als men er werkelijk op zoek wil voor gaan.

Een nieuwe woonst kan niet alleen een keerpunt in uw leven brengen op werelds vlak het kan ook op geestelijk vlak een mogelijkheid geven om om te keren of van richting te veranderen.
Nu er zo veel gaande is van ontevredenheid in de Katholieke Kerk is de tijd ook aangebroken dat mensen eens wakker geschud worden en het tij durven keren. Dat men eens durft afstappen van bij de grootste te willen behoren. Dat mensen gaan inzien dat de Grootste Groepering of zaak niet altijd de zuiverste of juiste is.

Indien men werkelijk gelooft moet men proberen de waarheid te achterhalen. Dit op alle gebieden. Maar het geestelijke, het goddelijke moet in de eerste plaats komen. Het is belangrijk dat men de juiste persoon of personen eert en dit op de juiste wijze. Vandaag is het moment van de waarheid aangebroken en moeten de mensen in de kerk zelf durven initiatief nemen. De tijd om te berusten op de clerus die alles wel regelde is voorbij. Iedere gelovige moet zelf zijn verantwoordelijkheid nemen en zal later trouwens ook zelf voor zijn keuzes verantwoording moeten afleggen als hij  of zij voor de rechterstoel van Jezus Christus  moet verschijnen.
Hier op aarde moeten wij het nu waar maken. Wij mogen niet afgaan op mensen die bewezen hebben op allerlei manieren dat zij niet altijd zuiver op de graat zijn en de waarheid wel durven te verdoezelen.

Elke gelovige moet er op toe zien dat hij of zij de waarheid tracht te vinden maar moet uit broederliefde ook begaan zijn met het vinden van de waarheid voor en door anderen.
Jezus gaf de opdracht uit te gaan en het Goede Nieuws te verspreiden. Alle Christenen zouden navolgers van Jezus Christus moeten zijn en zijn geboden dus ook opdrachten moeten onderhouden.
Indien er in een woongebied waar men verblijft geen ware of juiste geloofsgemeenschap blijkt te zijn is het de opdracht voor elke Christen te proberen er een te vormen. Al was het dat men maar begint met twee of drie mensen samen te komen in de naam van Jezus. Waar één of meer te samen komen in zijn naam zal hij aanwezig zijn en zal God bereid zijn om hen te begeleiden.
Zo zou men een lees- of studiegroepje kunnen vormen die regelmatig samen willen komen om uit de Heilige Schrift (het Oude en het Nieuwe Testament) te lezen. Bijbelstudie is een eerste stap en essentieel om tot de waarheid te komen. Dat samen zijn kan dan ook gepaard gaan met het samen bidden en over gebeurtenissen na te denken en deze in het licht te plaatsen van de Bijbelse kennis.
Het is door samen regelmatig bijeen te komen om te vergaderen, de Bijbel te bestuderen, te bidden en om lofzangen te brengen dat men samen Kerk kan maken. En dat kan in eender welke plek gebeuren. Men moet slechts de angsten voor het denken van anderen overwinnen en durven uit komen moor zijn geloof en de wil om Christus te volgen.

Dat iedere gelovige nu moedig genoeg durft zijn om de juiste stappen te ondernemen en als het nodig blijkt te zijn om ook werkelijk van richting te veranderen. Men moet durven afstappen om gebonden te zijn aan één grote organisatie die op wereldvlak graag veel zou willen bepalen, maar de laatste jaren toch veel van haar geloofwaardigheid begint te verliezen.
De leiders in de Rooms Katholieke Kerk zullen zeker maatregelen moeten treffen om hun kerk te zuiveren van alle blaam en om de geleden schade goed te maken. Er zal sowieso in die kerk een keerpunt moeten komen, maar de gelovigen zelf zouden nu moeten inzien dat het moment aangebroken is om het tij te keren. Al was of is het nodig om uit die zo vertrouwde omgeving te stappen en om in een heel nieuwe wereld van godsdienstbeleving te stappen van heel wat kleinere denominaties in het Christendom.

Men zou verstomd zijn van de vele denominaties die er in het Christendom bestaan. Maar waar men oog voor moet hebben is dat alle Christenen een eenheid zouden moeten vormen onder de vleugels van Christus Jezus. Wij als Christenen zouden deel moeten zijn van de ledematen van Christus welke de Kerk vormen.
Laten wij daarom ook die kerk waar maken en als ware gelovigen laten zien wie onze leermeester is en voor wie wij in het vuur willen gaan.
elk keerpunt om toch de juiste wissel te vinden naar het juiste pad om door de smalle poort te gaan is volledig verantwoord en zeer belangrijk voor onze toekomst. En die toekomst moeten wij vandaag, hier op deze wereld verzekeren, laten wij er dan ook op toe zien dat wij niet het verkeerde pad blijven volgen maar op de juiste weg terecht komen.

***

Lees ook over kerkvorming:

1. Time to start a new church
2. An ecclesia in your neighborhood

Over de huidige situatie in de kerk en uw houding: Geschokt weglopen

De voordelen van een kleine gemeenschap of een huiskerk

Samen komen in een klein vertrek in een openbaar gebouw of in een huis heeft het voordeel dat er meer intimiteit is dan in een groot kerkgebouw.
Een huiskerk biedt een warme omgeving aan welke een neutraal kerkgebouw niet kan. De Kerk moet een plaats zijn waar liefde kan gegeven en getoond worden. In een grote kerk kan men elkaar wel eens aankijken, lachen naar elkaar, maar buiten de mensen dicht bij jouw blijft er een afstand tussen de anderen die verder af zitten. In een huis kan je met elkaar praten en informeler omgaan. Je kan te samen zitten, niet enkel om de dienst te laten passeren, maar er actief aan deel te nemen plus ook werkelijk samen verbonden voelen. Men kan er samen eten en drinken, met elkaar omgaan en zo elkaar beter leren kennen. De verbondenheid in een huiskerk kan veel beter opgebouwd en aangevoeld worden dan in een meer afstandelijk kerkgebouw.

Toelating tot het dragen van wapens in kerk

Een uitspraak in Louisiana om parochianen wapens te laten dragen in de kerk, om de dienst zogezegd veiliger te maken, valt niet zo goed bij de kerkelijke leiders.

Lees meer > Guns in churches arouse debate

A Louisiana decision to allow parishioners to carry guns in church, meant to make services more secure, is not sitting well with church leaders, observers say.
+
The Rev. John Raphael of the New Hope Baptist church says guns in the sanctuary are anathema to what a church is meant to be.

Zichtbaar houden van oudste kerken

Aan het einde van de Hebreeën-brief vinden wij een oproep om voor de aanstaande wraak en vergelding (10:30) van de Romeinen naar de stad Jeruzalem die door legerkampen werd omsingeld (21:20), “buiten de legerplaats” te gaan (13:13), d.w.z. Jeruzalem te verlaten. Velen hebben aan deze oproep gehoor gegeven, door naar Pella en andere plaatsten in het Over-Jordaanse te vluchten, om zo aan het drama van het jaar 70 te ontkomen.

Zeventig discipelen van Jezus Christus konden, volgens een inscriptie op de vloer in een grot, onderdak vinden in een ondergrondse kerk die tussen 33 en 77 na Christus zou zijn gebouwd in de kleine stad Rihab, in het noorden van Jordanië, 40 km ten noorden van Amman. De christenen zouden uit Jeruzalem zijn gevlucht uit angst voor vervolging door de Romeinen en hielden geheime diensten in deze kerk die eigenlijk niet meer is dan een grot waar een apsis is in uitgehakt.

Volgens archeoloog Abdul Qader Hussan, hoofd van het centrum voor archeologische studiën in Rihab zou de grot in gebruik gebleven zijn totdat de St. Gregoriuskerk werd gebouwd. Die kerk werd gebouwd toen de Romeinen het Christendom verwelkomden in de derde eeuw en dateert uit 230 na Christus. Enkele treden in de ruïnekerk van St George gaan naar beneden naar de ondergrondse kapel, die 12 meter lang en zeven meter breed is. Rond de cirkelvormige ruimte zijn stenen zetels te zien die gebruikt werden voor het bijwonen van een dienst. Er is nog een plek waar een dergelijke ruimte (apsis) uit die tijd is gevonden. Achter de stenen banken bevinden zich woonruimten, waar de 70 christenen een schuilplaats konden vinden. In de kapel komt ook een tunnel uit die naar een cisterne voert waar de bewoners hun drinkwater vandaan konden halen. Verder zijn er ook een kerkhof  potscherven en lampen gevonden welke ook van later datum kunnen zijn.

Parlementslid Ibrahim Mohammad Omoush, die het verkiezingsdistrict van het gebied vertegenwoordigt, heeft bevestigd dat de voormalige directeur van het Rihab Centrum, Abdul Qader Al Housan en zijn opvolger, Jameel Masaeed, instructies hebben ontvangen "om bezoekers van het bereizen van de plaatsen uit te sluiten, om de tekens van de rotskerk af te halen en het hol volledig te begraven". Nog een afgevaardigde die Mafraq vertegenwoordigt, Tayseer Shdeifat, zei dat de kerk in Rihab sluiten een "misdaad tegen onze culturele erfenis" zou zijn. De burgemeester van Rihab Khaled Akho Khreisha drukte "schok" uit over deze "onzinnige eisen" "om de plaatsen te verbergen, de tekens af te halen en te voorkom dat toeristen de locatie zouden bezoeken". "Het ministerie wil slechts de afmeting, kleur en vormen van alle tekens in archeologische plaatsen alle Koninkrijken verenigen".

{Avondmaaltafel: Het woord 'trapeza" (tafel) is op de afbeelding is onderstreept.}

Naast Gerasa leggen nu ook archeologen uit Israël de claim het oudste kerkje gevonden te hebben bij een plaatsje bij Megiddo, op het terrein van een gevangenis. Op die plaats zijn naast huizen uit de Byzantijnse tijd (324-638 na Chr.) een avondmaalstafel gevonden en een mozaïken vloer van 6 bij 9 meter gevonden met afbeeldingen en met drie oud-Griekse insrcipties, waarvan één vier vrouwen vernoemt, Primilia, Kiriaka, Dorothea en Karasta.
Volgens historische bronnen was er bij Megiddo in de Romeinse periode een Joods dorp genaamd Othnai, dat in het Byzantijnse tijd veranderde in een christelijke woonplaats, met de naam Maximianopolis.
Hazor, Gezer en Beer Sheba zijn verder reeds in juli 2005 op de werelderfgoedlijst van de Unesco geplaatst.

Volgens dr.D. Bauer van de Zwitserse Bijbelorganisatie kan op zijn vroegst vanaf de derde tot de vierde eeuw van kerken worden gesproken. Van een 'oerchristendom' is volgens hem pas sprake vanaf de missie van de reizen van Paulus in de jaren vijftig. In die tijd kwamen de christenen bij elkaar in woonhuizen. De vondst kan ook een synagoge zijn geweest.



Lees meer over deze oude kerken:
Oudste bekende kerk ter wereld in Rihab

"Oldest Church" Discovery "Ridiculous," Critics Say

Rihab church sites closed; ministry says for ‘preservation’

Een kerk verlaten om lid te worden van een ander

Als wij ons serieus met de vraag bezighouden of we uit de kerk willen gaan waar we lid van zijn, vrijwillig of niet, dan is er maar een ding dat er toe doet. Is die kerk de ware kerk of niet? En dat meten we niet af aan velerlei omstandigheden, maar aan de drie kenmerken genoemd in de belijdenis van de kerk: wordt de prediking zuiver naar Gods Woord bediend, worden de sacramenten zuiver bediend en wordt de tucht Schriftuurlijk gehandhaafd? Alleen in die weg is er sprake van de ware kerk van Jezus Christus.

Met de drie kenmerken spreken we over niet minder dan de sleutels van het Koninkrijk der hemelen. Zo is er via de kerk toegang tot God.

Lees meer > Verlaten van de kerk blijft een actueel thema > Kerk verlaten ofverwijderd worden

Wedergeboorte en lidmaatschap tot een kerk

Vervolg van Stop met zeuren over uw kerk en Een uiteenvallende Bijbel teken voor iemand die dat niet doet

Vervolgend op onze bedenking omtrent tot welke Kerk te behoren gaan wij even na wat er werkelijk in de eerste plaats komt. Moeten wij ons houden aan de standaard denkwijzen en het 'gemeengoed van het Christelijk denken' aanhouden? Kunnen wij ons zo maar bij elke gemeenschap laten dopen en dan verzoend zijn bij God? Of is het toch belangrijk dat wij eerst bepaalde keuzes maken en ons dan onderwerpen aan een doop die in volledige overeenstemming is met de wilsbeschikking van God?
Sommigen nemen aan dat de wedergeboorte ligt in de aansluiting bij een kerk, een denominatie of gemeente. Jezus had echter een ander idee over de wedergeboorte.

***

Iets om op te kauwen

"Er was een man van de Farizeeën, genaamd Nicodemus, een overste van de Joden: dezelfde die tot Jezus kwam bij nacht, en tot hem zei: “Rabbi, wij weten dat u een leraar bent gekomen van God, want geen mens kan deze wonderen doen die je doet, tenzij God met hem is.” Jezus antwoordde en zei tot hem: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand wederom geboren wordt ( "van boven"), kan hij het koninkrijk van God niet zien." Johannes 3:1-3.

De nieuwe geboorte is de enige weg naar verlossing: "Tenzij iemand wederom geboren wordt," kan hij niet zien, noch minder het koninkrijk van God binnentreden. Iedereen zou geïnteresseerd moeten zijn in deze kwestie, omdat er normaal bij de mens een verlangen is om gered te worden, ten minste uit de lichamelijke dood, en dit zou tot uiting moeten komen in de wens om gered te worden van de eeuwige dood.

Nu wilde Nicodemus de Messias met Jezus bespreken. Hij erkende dat hij geloofde dat Jezus een leraar van God gezonden was, want, zei hij, "geen mens kan deze wonderen die je doet doen, tenzij God met hem is." Maar Jezus wuifde dit alles terzijde, en richt zijn aandacht op de grootste van de wonderen, de nieuwe geboorte. "Je moet wederom geboren worden, 'zei Jezus.

De nieuwe geboorte of wedergeboorte is inderdaad een wonder, groter dan de wonderen van genezing, reiniging van melaatsen, opening van blinde ogen en dove oren. De nieuwe geboorte is een nieuwe schepping: "Daarom, indien iemand in Christus is, hij is een nieuw schepsel: het oude is voorbijgegaan, zie, zij zijn nieuw geworden." 2 Korintiërs 5:17.

De Bijbel leert dat de instanties die er aan werken om de nieuwe geboorte te bereiken dezelfde zijn die werkten in de schepping van de wereld. In de oorspronkelijke schepping waren er de Geest (Genesis 1:2), het water (vers 2), en het woord (vers 3; Psalm 33:6, 9: Hebreeën 11:3). In de nieuwe geboorte zijn er de Geest (Johannes 3:5), het water (vers 5), en het woord 1 Peter 1:23).

Omdat de weder geboorte de enige weg is naar verlossing, is dat het grootste wat de mens nodig heeft. Hoewel Nicodemus de theorieën en leerstellingen met betrekking tot de komende Messias wilde bespreken, legde hij werkelijk zijn grootste behoefte bloot. Jezus benadrukte dat theorieën, doctrines, en ritualisme niet zijn behoefte waren. Hij moest een verandering van hart ondergaan. "Je moet wederom geboren worden."

Nicodemus schrok om te denken dat hij nog niet gered was. ‘Ik ben een Farizeeër, zei hij waarschijnlijk in zijn hart. Ik ben lid van de ware kerk van God. Ik betaal tienden, en houdt alle geboden van God. Ik ben geen afgodendienaar. Ik ben een moralist, en heb geen behoefte aan regeneratie. Deze woorden zouden geschikt zijn als ze gezegd werden aan een Herodes, een Magdalena, een Judas, of een Zacheüs, maar niet voor mij een Farizeeër.’ Maar Jezus drukte de waarheid op zijn hart, "Je moet wederom geboren worden."

Nee, lidmaatschap van een kerk is niet de nieuwe geboorte, want niemand zal het feit betwisten dat er veel leden van kerken zijn die geen bewijs geven van veranderde levens, velen die geen hoop op het eeuwige leven hebben. Judas was lid van een kerk, maar hij verraadde zijn Heer. De kerk is begaan om de verkondiging van het evangelie van redding, maar nog steeds kan geen kerk iedereen redden. Om gered te worden, moet men opnieuw geboren worden. Het is nogal triest dat sommige kerken de nieuwe geboorte voor redding niet leren, het is geen deel van hun geloof. Ze leren dat de mens gered wordt door inwijding in de kerk door middel van rituelen van die kerk.

Sommigen lijken te geloven dat zij wedergeboren zijn, omdat ze gedoopt zijn. Maar terwijl de doop belangrijk is voor het heil, is het duidelijk dat velen gedoopt zijn met water, maar nog niet de nieuwe geboorte ervaren hebben en  hun geest en hart nog niet vernieuwd hebben om te leven en te denken voor de Heer als een nieuwe schepping. Het is om deze reden dat er altijd twee klassen te vinden zijn in de kerk - de tarwe en het onkruid.

De nieuwe geboorte bestaat niet uit de louter uiterlijke overeenstemming met de wet van God, het bestaat niet alleen in het maken van goede voornemens, en het bestaat niet in slechts een goede morele persoon te zijn. Een moralist heeft even veel behoefte aan de nieuwe geboorte voor redding als de ergste zondaar.

Wat is het dan? Het is een nieuw leven van boven. Het is een transformatie van het hart en het leven door de directe werking van het Woord geïnspireerd door de Heilige Geest. Het is een nieuwe schepping. Het is een nieuw wezen geestelijk gecreëerd in het beeld van God. Het is de mededeling van de aard van God door de regenererende kracht van de Geest. Jezus zei verder in het uitleggen van de nieuwe geboorte: "Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand geboren wordt uit water en Geest, kan hij niet ingaan in het Koninkrijk van God. Dat wat geboren is van het vlees is vlees, en dat wat uit de Geest geboren is geest. Verwonder u niet dat ik gezegd heb, je moet opnieuw geboren worden. " (Johannes 3:5-7). De nieuwe geboorte is de essentie van het Koninkrijk van God ingeplant in het hart. Het is geen verbetering ten opzichte van de oude zondige natuur door middel van onderwijs of verfijning, maar de inplanting van een nieuwe natuur in de mens, de goddelijke natuur.

Wat zijn de resultaten in het leven van een man als de wedergeboorte wordt ervaren? Hij laat het leven van de zonde voor het leven van de gerechtigheid. (Romeinen 6:2, 12, 13). Hij gaat van de dood naar het leven (1 Johannes 3:14), van de heerschappij van het vlees tot de heerschappij van de Geest (Johannes 3:6, Romeinen 8:8, 9). Hij laat de overheersing achter van het menselijke denken dat " vijandschap is tegen God" en "niet is onderworpen aan de wet van God," en neemt de heerschappij op van de spirituele geest, de geest van Christus. (Verzen 5-7; 1 Korintiërs 2:16). Hij passeert van de regel van het vlees, waarin men " God niet kan behagen " (Romeinen 8:8) tot aan het leven in de Geest en wandelend in de Geest (Galaten 5:25).

De Korintiërs, aan wie de apostel Paulus het Evangelie predikte, waren schuldig aan de ergste zonden - overspel, hoererij, dronkenschap, en sodomie, maar toen ze weer werden geboren, waren zij verlost van deze zonden. Paul, schreef naar hen en deze afschuwelijke zonden benoemde, zegt: "En dit waren enkele van u: maar u bent afgewassen, maar u bent geheiligd, maar u bent gerechtvaardigd in de naam van de Heer Jezus." (1 Korintiërs 5:17).

De resultaten van de nieuwe geboorte zijn vandaag hetzelfde als in de dagen van Paulus. Door zijn eerste geboorte erft een man een natuur die geheel onverenigbaar is met de aard van God.

Voor het binnen gaan van het koninkrijk van God, moet men opnieuw geboren worden.

 - John Aldersley

Engelse vertaling / English translation > Rebirth and belonging to a church

Quit griping about your church

"Quit griping about your church;
if it was perfect, you couldn't belong …"
- Unknown

The modern church rejects the outcasts of society
where as these very outcasts were the very ones who were drawn to Jesus.
- Philip Yancey

"For our knowledge is imperfect and our prophecy is imperfect;
but when the perfect comes, the imperfect will pass away."
1 Corinthians 13:9-10

"God let it grow. It is not for those who plant and watered it, but only God who gives the increase. The planter and the one watering are working for the same end and or on an equal footing, each will receive pay for their own work and effort. They will have their separate rewards in the measure of their work. For we are God's co-workers, you are God's field or cultivated farm, God's building.
According to the grace given me by God, I have, as a wise master builder, laid the foundation on which another builds. But let everyone watch as or consider how he builds on that foundation. Because no one can lay a foundation other than what already is laid, namely Yeshua, Jesus Christ, the Messiah. "
1 Corinthians 3:6-11

“Join him, the Living Stone
rejected by men but chosen and precious in the sight of God. "
1 Peter 2:4

Help me, Lord, to remember that religion is not to be confined to the church...
nor exercised only in prayer and meditation,
but that every where I am in Thy Presence.
- Susanna Wesley

Dutch version / Nederlandse versie > Stop met zeuren over uw kerk

Stop met zeuren over uw kerk

'Stop met te zeuren over uw kerk;
als het perfect was, kon je niet behoren ... "
- Onbekend

"De moderne kerk weert de randfiguren van de maatschappij,
terwijl deze zelfde mensen degene waren die zicht tot Jezus getrokken voelden."
- Philip Yancey

"daar onze kennis onvolkomen is en onze profetie onvolmaakt is;
maar als de perfecte komt, zal het onvolmaakte voorbij gaan. "
1 Korintiërs 13:9-10

“God laat het groeien. Het gaat dus niet om diegene die plant of hij die begiet, maar alleen om God, die de wasdom geeft. Die plant en die begiet staan op een lijn of op gelijke voet, iedereen zal loon ontvangen naar eigen arbeid en inspanning. Want wij zijn Gods medewerkers, gij zijt Gods akker, Gods bouwwerk.
Overeenkomstig de mij door God gegeven gunst heb ik als een kundig verstandig bouwmeester het fundament gelegd waarop een ander voortbouwt. Maar laat iedereen toezien hoe hij daarop bouwt. Want niemand kan een ander fundament leggen dan wat er reeds ligt, namelijk welke Yeshua, Jezus Christus, de Messias is.”
1 Korinthiërs 3:6-11

“Treedt toe tot Hem, de levende steen,
door de mensen verworpen maar uitverkoren en kostbaar in het oog van God.”
1 Petrus 2:4

"Help me heer,
om te herinneren dat religie niet beperkt wordt tot de kerk …
noch alleen beoefend in gebed en meditatie,
maar elke keer wanneer ik in uw aanwezigheid ben."
- Susanna Wesley
 

Engelse versie / English version > Quit griping about your church

Bijbelonderzoekers, Bijbelstudents, Jehovah Getuigen, Russell en denominaties

Verscheidene mensen zeggen onterecht dat Charles Taze Russell de stichter van de Jehovah Getuigen was. Ook verwarren velen de JG hun gedachte van de enige Organisatie die als de enig Getrouwe en Beleidvolle Slaaf van Christus kan doorgaan met de denkwijze van Russell, die niet in een autoratieve organisatie geloofde.
Volgens Russell kan eenieder gered worden door te geloven in het Bloed van Christus. De aanvaarding van Jezus zijn loskoopoffer is belangrijk. Leden van het Lichaam van Christus, Zijn ware heilige Kerk zouden dan Katholieken, Anglicanen, Baptisten, Methodisten, Calvinisten, Presbytereanen, gereformeerden of eenders wat kunnen zijn. enkel God schrijft de namen van de Kerk. Belangrijk is dat wij kijken naar dezen die in de voetstappen van Christus willen stappen.

****
>The church in various denominations

Charles Taze Russell was not the founder of the JWs, nor did he believe in such an authoritative organization as the JWs. Russell believed that one can be saved by grace by faith in the blood of Jesus, regardless of denominational affiliation.

+ > The Faithful and Wise Servant and Other Servants