Kerken spelen een belangrijke rol bij de invulling van levensstijl van
hun kerkgangers en juist zij brengen rechtvaardigheid veel vaker onder
de aandacht dan duurzaamheid is de opinie van de Micha Monitor waarbij volgens hen de kloof tussen arm en rijk, een belangrijk Michathema is dat bij velen
hoog op de agenda staat. Met name PKN-ers en Evangelischen maken zich
druk om armoede en onrecht. Vier op de vijf kerkgangers ziet het dan ook
als een Bijbelse opdracht om zich daarom te bekommeren. Voor hen is de
Bijbel heel duidelijk over het belang van rechtvaardigheid.
Onze noorderburen mogen zich tevreden voelen met datgene wat ze hebben. Goed is ook te zien dat gelovigen als niet-gelovigen toch bewust lijken te zijn van de noodzaak om rekening te houden met
latere generaties. Toch kunnen wij vaststellen dat weinigen aan de huidige levensstijl iets willen veranderen en zeker niet willen gaan overgaan tot consuminderen. Voor de kerkgangers is het nog iets
belangrijker om na te denken over de plaats waar een product is gemaakt.
Daarbij voelt men zich ook verantwoordelijk voor de schepping.
Het Nederlandse netwerk van 24 kerkgenootschappen en non-profit
organisaties roept al jaren, met name kerken en gemeenten, op om bezig
te zijn met gerechtigheid. Niet alleen in preken binnen de kerken, maar
ook praktisch in buurt, stad of elders in de wereld.
>
Recht doen, typeert Bijbelse levensstijl
"Als wij blijven groeien, blijven ze elders honger houden"
Showing posts with label nederland. Show all posts
Showing posts with label nederland. Show all posts
Thursday 22 May 2014
Saturday 12 April 2014
Bekeerlingen en omgang
Verscheidene religieuze groepen proberen mensen te bekeren, maar wat gebeurt er wanneer zij overgestapt zijn to die religie. In België kunnen wij verscheidene vlaamse meisjes zien rondlopen in islamitische klederdracht. Ook weten wij dat er moslims tot het Christelijk geloof zijn gebracht, zoals tot de Christadelphians.
Van de Christadelphians weten wij dat zij door mensen van Carelinks gedoopt zijn en dat zij verzocht worden om geen contact te hebben met de andere Christadelphians, zoals mijn kerkgemeenschap. Dit is een zeer betreuren waardig iets en men kan daarbij de vraag stellen in welke mate er voor gezorgd wordt dat er sociaal contact met geloofsgenoten kan zijn en in welke mate deze mensen door hun keuze niet meer afgezonderd geraken in onze maatschappij.
Van de Christadelphians weten wij dat zij door mensen van Carelinks gedoopt zijn en dat zij verzocht worden om geen contact te hebben met de andere Christadelphians, zoals mijn kerkgemeenschap. Dit is een zeer betreuren waardig iets en men kan daarbij de vraag stellen in welke mate er voor gezorgd wordt dat er sociaal contact met geloofsgenoten kan zijn en in welke mate deze mensen door hun keuze niet meer afgezonderd geraken in onze maatschappij.
De Amsterdamse antropologe Vanessa Vroon-Najem deed vijf jaar lang onderzoek naar de ervaringen van vrouwelijke bekeerlingen om na te gaan wat er gebeurt met Nederlandse vrouwen die zich bekeren tot de islam. Indien men overstapt naar een ander geloof zal dat vast en zeker gevolgen hebben in het sociale leven van die persoon en in de betrokkenheid met de omgeving.
In vele gevallen en zeker bij een overstap naar de Islam zal de veranderde houding en/of klederdracht bij de omstaanders vragen oproepen. Vooral bij bekeerlingen naar de Islam zal het uiterlijk reacties oproepen.
Deze week promoveerde Vanessa Vroon-Najem aan de Universiteit van Amsterdam op het proefschrift 'Sisters in Islam. Women's Conversion and the Politics of Belonging. A Dutch Case Study'. Voor het grote publiek maakte zij samen met fotografe Saskia Aukema het boek 'Bekeerd'.
"Sommige bekeerlingen zijn eenzaam", zegt Vroon. "Moslims in de moskee zijn blij met hun overgang tot de islam. Ze krijgen knuffels en felicitaties, maar als ze buiten staan komen ze vaak in een gat terecht. De moskee heeft meestal geen draaiboek voor de begeleiding van bekeerlingen."Dat verhaal komt ons heel bekend voor, ook bij de Christen gemeenschappen in Afrika of Azië. daar zien wij dat die tot het Christendom gebrachte bekeerlingen na hun doopsel dikwijls in de kou achter blijven. In plaats van zich in een broederschap en nieuwe familie opgenomen te voelen, worden zij als het ware meer afgezonderd van de mensen en komen zij dikwijls in eenzaamheid terecht.
Wie kan niet beter spreken over zulk een gevoel dan iemand die het aan de lijve mocht ondervinden. Volgens mij kan Vroon dara wel aanspraak op maken. Zij werd in de jaren negentig zelf moslima. Maar haar persoonlijke ervaringen waren niet de reden voor haar onderzoek. Het had eerder te maken met het felle islamdebat dat rondom de eeuwwisseling begon.
Vroon:
"De vraag werd gesteld of de islam wel bij Nederland past. Moslims kwamen in een spanningsveld terecht. Bekeerlingen zijn een interessante groep om dat spanningsveld te onderzoeken. Zij hebben de vraag of de islam bij Nederland past voor zichzelf al met 'ja' beantwoord."Iemand die tot een ander geloof komt, heeft eerst de interne strijd te leveren met de eigen familie, zij het ouders, broers en zussen of zelfs echtgenoot, echtgenote en kinderen. Sowieso gata een verandering van geloof spanningsvelden veroorzaken.
Bij een overstap naar het Jodendom of Islam komen er niet enkel de geloofspunten om de hoek kijken maar is er de voedingsnorm die bepaalde eisen zal opleggen welke niet dadelijk door de omgeving zal aanvaard worden. Er is de
botsing met de eigen familie, die er soms moeite mee heeft dat er ineens
per se halal-eten op tafel moet staan. Vader en moeder maken zich
zorgen. Krijgt hun dochter nog wel een baan nu ze een hoofddoek draagt?
Vroon:
"De samenleving reageert vaak afwijzend op blauwe ogen met een hoofddoek. Men ziet het als verraad. Er zijn ook Surinaams-Nederlandse of Antilliaans-Nederlandse bekeerlingen met een hoofddoek maar dat valt minder op."Bij bekeerlingen moet men ook nog na gaan hoe ver de bekeerde wil gaan en, wat ik veel belangrijker vindt, wat de beweegredenen mogen zijn voor de geloofsverandering.
In mijn woonwijk zie ik wel meisjes die gesluierd zijn gaan lopen en zogezegd tot de Islam zijn bekeerd, maar ik vraag mij af of buiten het uiterlijk wel degelijk iets in de geest veranderd is, buiten de onderwerping aan hun Islamitische man.
Bij sommige heb ik ondervonden dat zij helemaal niet over hun geloof willen praten en/of dat zij helemaal gene kennis hebben van wat er eigenlijk in de Koran staat. De meesten hebben dat heilige boek zelfs nog niet eens gelezen, maar gaan voort op de uitspraken van hun man dat dit of dat er wel zou instaan.
Anderzijds zegt Vroon dat het haar opviel dat velen alleen de voorschriften uit de schriftelijke bronnen zoals de Koran willen overnemen.
Men bekeert zich niet van de ene op de andere dag. Ik kan mij voorstellen dat er zelfs heel wat tijd over gaat. Volgens de doctorandus was de bekering ook meestal een geleidelijk proces, zelfs bij vrouwen die met moslims getrouwd waren.
Er bestaan veel misvattingen over bekeerde moslima's, zegt Vroon. "Er leeft het idee dat ze meestal vanwege een man bekeerd zijn. Maar van de 47 vrouwen die ik geïnterviewd heb, hadden 21 geen islamitische man. Hun achtergronden weerspiegelen eerder de secularisatie van Nederland. Sommigen waren religieus opgevoed maar deden weinig meer aan godsdienst. Anderen waren zonder religie opgegroeid. Vaak onderzochten vrouwen meerdere religies alvorens voor de islam te kiezen.
Vroon:
"Ook dan bleek in mijn onderzoek de man niet de rechtstreekse aanleiding in de zin dat bekering een voorwaarde was voor het huwelijk. Mannen gingen verschillend om met de bekering van hun vrouw. Sommigen praktiseren de islam serieus, de ander doet er weinig of niets aan. In het eerste geval waren mannen er alert op dat het een zelfstandige, religieus geïnspireerde keuze was, in het tweede geval betekende de bekering soms het einde van de relatie."Men kan zich goed voorstellen dat indien er een chtpaar is en één van de partners van geloof wil veranderen dit ook het huwelijk in gevaar kan brengen. Maar ook bij samenwonenden zal zulk een weiziging van gedachten heel wat spanningen opleveren, vooral als de persoon er bewust van wordt dat volgens het geloof, zij het Islam of Christendom, niet hoort om zo maar met iemand onder hetzelfde dak te wonen en seksuele betrekkingen te hebben.
Spanningen kunnen optreden wanneer een stel ongetrouwd samenwoont en de bekeerde vrouw ontdekt dat dat binnen de islam niet mag en de man voor het blok zet om te trouwen. Dat gaat sommige mannen te ver, en dat betekent einde relatie.Bij al de nieuwe bekeerlingen kan men zien dat men gelijkgezinden gaat willen opzoeken. Vooral andere bekeerden vinden zal volgens mij een belangrijk gegeven worden om zich goed te gaan voelen met het nieuwe geloof, maar ook om niet vlug te vervallen in oude gebruiken. Volgens mij is een mogelijkheid om met geloofsgenoten regelmatig bijeen te komen een zeer belangrijk gegeven om aan dat nieuwe geloof te kunnen vast houden.
De bekeerden kunnen steun zoeken en zich door elkaar aangemoedigd voelen. Dit zal volgens mij ook de mogelijkheid geven dat zij de moed zullen krijgen om ook hun nieuw verworven geloof verder uit te dragen. Bij de Islam meisjes ziet men dat zij soms kunnen over gaan tot het oprichten van groepjes om samen de islam te bestuderen.
Ze proberen onderscheid te maken tussen culturele gewoonten van moslims en de voorschriften van de religie.Vroon:
"Het viel me op dat velen alleen de voorschriften uit de schriftelijke bronnen zoals de Koran willen overnemen."
Bij deze bekeerlingen sluiten zich ook jonge geboren moslima's aan. Ook zij hebben er moeite mee dat de voertaal in moskeeën niet altijd Nederlands is. Soms hebben ze weinig van hun ouders meegekregen en moeten ze net als bekeerde moslima's nog van alles leren, bijvoorbeeld het gebed.Volgens mij bestat er een gevaar in dat in bepaalde moskeeën de voertaal geen Nederlands is terwijl deze meisjes niet Arabisch kundig zijn. Van alles kan hen wijs gemaakt worden en volgens mij zal er door het gebrek aan taalkennis ook onvoldoende inzicht in de geloofsmaterie kunnen verworven worden.
Studies omtrent geloofsverandering kunnen voor omstaanders maar ook voor diegenen die denken aan verandering een licht werpen over het hoe, waarom en waarop te letten.
Thursday 19 December 2013
Gereformeerde Kerken vrijgemaakt zijn in beweging
De Gereformeerde Kerken vrijgemaakt zijn in beweging. Het oude liedje
over de ‘enige ware kerk’ wordt steeds minder gezongen. Ook in vroeger
tijden dachten overigens lang niet alle vrijgemaakten zo over hun eigen
kerk.
Erik Drenth ziet daarvoor twee redenen:
Zelfs de Christadelphian gemeenschap ontsnapt niet aan het conservatieve en progressieve kader. De Belgische Christadelphians mogen door sommigen te progressief gevonden worden en worden daardoor door bepaalde personen terzijde gelaten. Zij willen niet mee helpen om de kleine Belgische gemeenschap op te bouwen of om verder mee aan het uitvoerige predikingswerk mee te werken.
Het valt zelfs op dat ook al doen de Belgen de verspreiding van het blad "Met Open Bijbel" dat in Nederland gedrukt wordt door de Nederlandse Broeders in Christus en sturen zij vele Nederlandse contacten door naar hun Nederlandse collegas, is dit een eenrichtingsverkeer waar men ziet dat de Nederlandse website geen enkele melding maakt van de Belgisch hoofdwebsite noch van de vele Christadelphian websites die worden bestuurd vanuit België.
Men zou verwachten dat de broederliefde gemeenschappelijke erkenning zou teweeg brengen, maar ook in zulk een kleine gemeenschap ziet men dat zulks niet evident is in deze wereld, waar er eerder een zin voor machtspositie is, en velen deze enkel naar zich toe willen trekken in plaats van het Lichaam van Christus open te trekken in een samenwerkingsverband waarbij eenieder samen werkt in naam van Jezus Christus.
Als in zulk een kleine gemeenschap het al zo moeilijk lijkt om mensen te motiveren om samen te werken hoe moeilijk moet het dan niet zijn in gestructureerde organisaties waar er een hiërarchie heerst. Daar heeft eenieder een plaats toebedeeld gekregen en willen velen op die ladder omhoog klimmen. Hiervoor willen zij gerust toegevingen doen, al was het theologische toegevingen, want de roep naar macht is hoger dan de roep tot zuivering van de leer.
Hierdoor denken wij dat het ook voor vele kerken moeilijk zal zijn om echt in deze nabije toekomst veranderingen in hun gemeenschap aan te brengen, ook al liggen vele van die kerkgemeenschappen leeg te lopen.
Als er dan ook predikers uit die kerk gaan lopen kijkt men er tegenwoordig niet meer zo van op, maar vindt men dat wel fout of ernstig.
Begin deze maand stapte een vrijgemaakte voorganger in Nederland over naar de PKN. De van oorsprong orthodoxe Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv) raken een predikant kwijt aan de brede Protestantse Kerk in Nederland. Dat zal wel een liberaal geworden vrijbuiter zijn zeggen dan velen.
Maar ook zij zien niet in waarom er misschien zulk een liberale gedachte kan optreden zoals er bij de Belgische Christadelphians heerst.
Dominee Huib Wilschut stapt op, uit onvrede met relatief recente ontwikkelingen in de GKv. De gepromoveerde theoloog ergert zich aan
Wilschut, die sinds 2005 voorganger is in Smilde,
wil op termijn voorganger worden in een gemeente van de Gereformeerde
Bond binnen de PKN. Binnen de Evangelische Omroep en de evangelische kerkgemeenschap mogen verschillende stemmen uit de middenorthodoxie spreken, en ook in
reformatorisch kringen is er waardering voor de van oorsprong
Evangelische (vandaar die naam) Omroep. Dat daarmee ook de
opwekkingsbundel en de beamer hun intrede doen in sommige GKv-gemeenten,
is sommigen een doorn in het oog.
In 2012 zag men in de Lage Lanen de schandalen in de kerk de kop opsteken en
liet de verdeeldheid van het kerkverband zich in meerdere gemeenten gelden.
+
Vindt ook:
Erik Drenth ziet daarvoor twee redenen:
de ontkerkelijking en de EO. Doordat steeds minder Nederlanders naar de kerk gaan, ontstaat er de afgelopen decennia een nieuwe saamhorigheid onder christenen. Onderlinge verschillen krijgen minder de nadruk, de gezamenlijke boodschap voor ‘de wereld’ meer. De Evangelische Omroep speelt daar een belangrijke rol in.
Vandaag kan men in de kerkgemeenschappen een heel spectrum van links tot rechts vinden. De conservatieven worden alsmaar minder geliefd in de contreien waar internet elkeen tracht te verleiden met vele youtube filmpjes.
Zelfs de Christadelphian gemeenschap ontsnapt niet aan het conservatieve en progressieve kader. De Belgische Christadelphians mogen door sommigen te progressief gevonden worden en worden daardoor door bepaalde personen terzijde gelaten. Zij willen niet mee helpen om de kleine Belgische gemeenschap op te bouwen of om verder mee aan het uitvoerige predikingswerk mee te werken.
Het valt zelfs op dat ook al doen de Belgen de verspreiding van het blad "Met Open Bijbel" dat in Nederland gedrukt wordt door de Nederlandse Broeders in Christus en sturen zij vele Nederlandse contacten door naar hun Nederlandse collegas, is dit een eenrichtingsverkeer waar men ziet dat de Nederlandse website geen enkele melding maakt van de Belgisch hoofdwebsite noch van de vele Christadelphian websites die worden bestuurd vanuit België.
Men zou verwachten dat de broederliefde gemeenschappelijke erkenning zou teweeg brengen, maar ook in zulk een kleine gemeenschap ziet men dat zulks niet evident is in deze wereld, waar er eerder een zin voor machtspositie is, en velen deze enkel naar zich toe willen trekken in plaats van het Lichaam van Christus open te trekken in een samenwerkingsverband waarbij eenieder samen werkt in naam van Jezus Christus.
Als in zulk een kleine gemeenschap het al zo moeilijk lijkt om mensen te motiveren om samen te werken hoe moeilijk moet het dan niet zijn in gestructureerde organisaties waar er een hiërarchie heerst. Daar heeft eenieder een plaats toebedeeld gekregen en willen velen op die ladder omhoog klimmen. Hiervoor willen zij gerust toegevingen doen, al was het theologische toegevingen, want de roep naar macht is hoger dan de roep tot zuivering van de leer.
Hierdoor denken wij dat het ook voor vele kerken moeilijk zal zijn om echt in deze nabije toekomst veranderingen in hun gemeenschap aan te brengen, ook al liggen vele van die kerkgemeenschappen leeg te lopen.
Als er dan ook predikers uit die kerk gaan lopen kijkt men er tegenwoordig niet meer zo van op, maar vindt men dat wel fout of ernstig.
Begin deze maand stapte een vrijgemaakte voorganger in Nederland over naar de PKN. De van oorsprong orthodoxe Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv) raken een predikant kwijt aan de brede Protestantse Kerk in Nederland. Dat zal wel een liberaal geworden vrijbuiter zijn zeggen dan velen.
Maar ook zij zien niet in waarom er misschien zulk een liberale gedachte kan optreden zoals er bij de Belgische Christadelphians heerst.
Dominee Huib Wilschut stapt op, uit onvrede met relatief recente ontwikkelingen in de GKv. De gepromoveerde theoloog ergert zich aan
“De leegheid en banaliteit van kerkdiensten die mijn vrouw en ik in onze vakanties bezochten”.
 |
| Hendrik (Henk) Vreekamp (Hoevelaken, 14 december 1943) is een Nederlandse theoloog en predikant binnen de Nederlandse Hervormde Kerk (tegenwoordig Protestantse Kerk in Nederland). (Photo credit: Wikipedia) |
Wilschut was één van degenen die zich keerde tegen het opnemen van Stroom Amsterdam als deelnemende gemeente in de GKv. Deze nieuwe missionaire gemeente heeft een veel vrijere vorm dan bestaande vrijgemaakte kerken. Hij maakte daar bezwaar tegen, als onderdeel van de club van professor Jochem Douma, gereformeerdblijven.nl. Opmerkelijk genoeg zal Wilschut nu geen onderdeel zijn van dezelfde kerk als het door hem bestreden Stroom Amsterdam, maar van dezelfde kerk als atheïstische predikant Klaas Hendrikse.Op 10 oktober 2013 had H.J.C.C.J. Wilschut een brief gestuurd naar de kerkenraad van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) te Smilde, waarin hij – op termijn – zijn vertrek uit de GKv aankondigde en zijn voornemen melde om zich samen met zijn vrouw te voegen bij de Protestantse Kerk Nederland (PKN), om daar een gemeente van gereformeerde bondssignatuur te gaan dienen.
Hijzelf wist wel dat zulk een daad
verbazing kon oproepen. Daarom kon de gemeenschap van hem een verantwoording verwachten waarin hij duidelijk de ontwikkelingen in deze
kerken en voor hem voor stelde.
Je moet je niet afvragen indien een predikant zelf zich al slachtoffer vindt van een
toenemend gevoel van vervreemding. Hoe moet het dan niet aanvoelen voor de leden van die gemeenschap?
De dominee schrijft:
Voor mijn besef verliezen de GKv in toenemend tempo het gereformeerd karakter.
De leegheid en banaliteit van kerkdiensten die mijn vrouw en ik in onze vakanties bezochten, deden ons uitwijken o.a. naar gemeenten van gereformeerde bondssignatuur. Wij ervoeren er geestelijke herkenning. In dit klimaat voelden we vaak ons meer thuis dan in eigen kerkhuis.
Deze dominee is niet de eerste die daar in Nederland de GKv heeft verlaten. Met geen
ervan wenste hij te willen meegaan ook al herkende hij een deel van de bezwaren.
Maar ik zag niet dat de grondslag van het kerkelijk leven werd aangetast. Dus ben ik gebleven en heb ik geprobeerd op mijn plaats – met name in het blad Nader Bekeken – een bijdrage te leveren aan het gereformeerd karakter van de GKv.
De ontwikkelingen in eigen kerkverband, de afkeer van afscheidingen die daar plaatsgrepen en de live ontmoeting met gereformeerd kerkelijk leven in de PKN hebben bij mij vanaf 2007/2008 een nieuwe bezinning op gang gebracht in het denken over de kerk. Ik ging (opnieuw) bij Calvijn en andere reformatoren te rade. En kreeg meer oog voor de Bijbelse grondregel: Waar het Woord is, is de kerk – en niet andersom. Het bracht mij tot de overtuiging dat de hervormd-gereformeerde gemeenten te beschouwen zijn als ware kerk in de zin van art. 29 NGB, al beschouwde ik aanvankelijk het geheel van de PKN nog als valse kerk.
Dit is voor ons een goed teken in de kerkgmeenschap. Wij kunnen namelijk niet méér hopen dat er nog meer predikers op zoek zoudne gaan naar de oorspronkelijke kernteksten vna het geloof, namelijk de Heilige Schrift zelf. Dat Woord van God moet namelijk de Kerk maken. Het moet de gemeenschap kneden en alle plooien gladstrijken in die gemeenschap. Maar waar dat woord niet voldoende gezaaid wordt zal het ook niet veel kansen krijgne om op te schieten in eht verdorde landschap.
Nochtans moeten wij vaststellen dat daarbij toch nog vele predikanten niet durven dieper of verder gaan en graag bij de traditionele waarden blijven en bij de band van volhouders aan de dogma's. de dogma's verlaten zou hen al te zeer in drijfzand kunnen brengen en in eenzaamheid doen verdrinken.
door dat vasthouden aan de 'goegemeente' heeft de verlatende dominee zijn denken niet gewijzigd.
Ik heb steeds meer begrip gekregen voor het argument in hervormd-gereformeerde kring: een kerk, waar ruimte is voor het Woord, mag je niet afschrijven en verlaten als een valse kerk. Ik herkende er het onderwijs van Calvijn in, die zegt dat je een kerk pas mag verlaten wanneer daar officieel de grondwaarheden van het christelijk geloof worden ontkend en trouwe belijders worden buitengesloten of gedwongen worden om aan goddeloosheid mee te doen.
Dat
bracht anderen en uiteindelijk ook hem tot een dubbele positie, waarbij hij begrip had voor 'Afscheiding' en
'Doleantie' in een situatie van buitensluiting.
Zij hadden weinig andere keus dan te vertrekken. Maar eenzelfde begrip heb ik voor de gereformeerde belijders die bleven in de NHK en meegingen met de PKN: er bleef ruimte voor gereformeerd kerkelijk leven en gereformeerde prediking, dus hadden zij geen echte noodzaak om te vertrekken.
Overigens was deze overtuiging voor mij geen reden om dan maar hals over kop de GKv te verlaten. Het onderwijs van Calvijn is ook toepasbaar op de GKv. Een kerk die geestelijk op hol is geraakt, is nog geen valse kerk geworden. Pak je verantwoordelijkheid op de plaats waar God je gesteld heeft. Die visie heb ik ook uitgedragen in mijn boekje Afscheiding? uit 2010. Dus ben ik gebleven, zolang ik kon.
 |
| Katwijkse kerk (Photo credit: Wikipedia) |
In meerdere gemeenten begon men ook te zoeken naar manieren om de leegloop te kunnen stoppen en verwachte men dat te kunnen doen door een
ander soort prediking en een andere koers. Mara die koerswijziging in de verschillende gemeenschappen, waardoor deze ook zeer anders begonnen te zijn dan de vergelijkbare gemeenschappen brachten velen in verwarring en brachten zowel voor de kerkgangers als voor de predikanten en priesters veel
spanning.
Zo kon ook H.J.C.C.J. Wilschut het niet meer aanzien dat zijn gezondheid er onder leed.
Zo kon ook H.J.C.C.J. Wilschut het niet meer aanzien dat zijn gezondheid er onder leed.
Na een periode van ziekte ben ik het toch weer gaan proberen. Het wilde niet meer. In het ontstane klimaat kan de gemeente niet floreren en kan ik niet langer voluit functioneren.
Voor hem en zijn vrouw was het duidelijk dat een nieuwe start in een andere gemeente in de GKv
(zo die al gegund wordt) weinig oplost. Hij besefte dat op termijn hij elders ook tegen dezelfde problemen aan zou gaan lopen.
Meer dan één van mijn collega’s kan daarover meepraten en krijgt dezelfde verwijten als het gaat om gereformeerde prediking: te somber, te zwaar, te weinig blij, enz. En ben je behoedzaam in de koerszetting, dan ben je conservatief, te rechts. Je wijkt af van de sfeer en koers van het kerkverband als geheel.
Het hoort m.i. bij de nood van de GKv. Er is geen wijkplaats voor klassiek gereformeerd kerkelijk leven en prediking. Daarvoor is het kerkverband te klein. De ingeslagen koers van een mainstream laat zich dan ook in heel het kerkverband gelden, al verschilt het tempo plaatselijk. Dus krijg je steeds weer plaatselijk spanningen. In ieder geval ben ik er persoonlijk in vastgelopen en op afgeknapt.
Voor hem leek het dus een Principiële keus
Ooit begon het pad van de afgescheiden traditie in Nederland bij de NHK van 1834. Bij het zoeken van een nieuw kerkelijk onderdak mag de vraag voorrang hebben: Is de situatie in de PKN – waarin o.a. de NHK zich voortzet – van dien aard, dat je moet blijven verdergaan op dit pad? Volgens ons niet. Het betekent een keus voor de PKN als zodanig, niet alleen voor het gereformeerde deel daarvan. Trouwens, ook de situatie in gemeenten van gereformeerde bondssignatuur idealiseren we niet, al ervaren we er geestelijke herkenning.
Er is heel wat in de PKN wat een gereformeerd belijder moeite geeft, het achterwege blijven van leertucht op personen voorop. Plaatselijke gemeenten kunnen de gestalte van de kerk verliezen, wanneer er de grondwaarheden van het christelijk geloof weersproken worden. Alleen, daarmee is de PKN als zodanig nog niet kerk àf. In alle gebrokenheid is de belijdenis van God als de drie-enige God gebleven. En is er alle ruimte om Woord en sacrament overeenkomstig de inzetting van Christus te bedienen. Wat tegelijk hoop geeft voor heel de kerk. Ik kan mij dan ook goed vinden in de woorden van G.D. Kamphuis (in: Licht op de kerk, Zoetermeer 2003, p. 133-134):
Waar het Evangelie van kruis en opstanding niet meer klinkt, verdwijnt de kerk, plaatselijk, classicaal, landelijk. Waar en vals liggen dicht bij elkaar, komen in dezelfde kerk voor. (…) De meest zuivere kerk kan valse kerk worden. (…) Waar Christus’ woord klinkt, daar is Zijn bruid, Zijn Kerk, al maakt ze deel uit van een ernstig gedeformeerde kerk. Maar zelfs voor die kerk is er hoop. Zolang de verkondiging niet tot zwijgen wordt gebracht. Want, de Geest maakt levend. Daarom, omdat Christus Koning is, hebben we hoop voor de kerk. Waar Gods Woord gepredikt wordt en de sacramenten bediend worden, daar is ons Hoofd. En waar Hij is, kunnen wij ook zijn.
Vandaar dat mijn vrouw en ik principieel voor de PKN kiezen en ik daar ook graag – als God het goedvindt – als predikant het evangelie wil verkondigen. Ik ben echt niet veranderd in mijn visie op de binding aan de gereformeerde belijdenis en andere zaken waarover ik mij in het blad Nader Bekeken en op www.gereformeerdekerkblijven.nl heb uitgelaten (met uitzondering van mijn visie op de kerk). Integendeel, ik word hervormd om gereformeerd te blijven.[1]
Voor hun besef was vertrekken
onvermijdelijk geworden, maar heeft hij niet het idee dat hij mensen in de
steek laat.
Ik heb dit niet gezocht. Natuurlijk doet het pijn om het kerkverband en de plaatselijke gemeente te verlaten. Je blijft, zolang je kunt. Helaas, in onze situatie kan het niet langer.
Hij sluit af met wat hij schreef aan de kerkenraad van Smilde:
Laat het u en ons tot troost zijn, dat we elkaar in Gods handen mogen aanbevelen. Die sterke handen, die nooit hebben misgetast – ook niet wanneer mensen elkaar moeten loslaten. En die eens al Gods kinderen voorgoed samenbrengen.
Erik Drenth schrijft:
Dat een vooraanstaand orthodox predikant de GKv vaarwel zegt, is een veelbetekenend signaal. De kerkmuren van weleer staan niet meer, en daarmee verliest het genootschap een stuk van z’n bestaansrecht als onafhankelijke kerk. Het vertrek van hardliners zoals Wilschut, zal in de toekomst hopelijk mogelijk maken dat er toenadering ontstaat tussen kerken die na ogenschijnlijk triviale meningsverschillen uit elkaar gescheurd zijn. Het ontstaan van 3GK Deventer is daarvan een mooi voorbeeld.
[1] De Nederlandse Hervormde Kerk
bestaat niet meer. In dat opzicht kun je niet langer ‘hervormd’ worden.
Tegelijk dienen gemeenten met gereformeerde prediking in de PKN zich als
regel aan als ‘hervormde gemeenten’. Ik word lid van de PKN. Maar weet
mij in het bijzonder verbonden aan het denken in deze gemeenten. Vandaar
deze manier van zeggen.
+
Vindt ook:
Nieuw boek over anti-joods geweld en consequenties van het Israëlisme
Heeft Israël in de Schrift een geestelijke of een
materialistische betekenis, of een samengaan daarvan? Dit boek vraagt aandacht
voor veranderende Israëlvisies. De hoofdlijn is een kritische beschouwing van de
beweging van het Israëlisme, buiten Nederland vaak bekend als
Christian Zionism. Het is niet een Joods of Israëlisch verschijnsel, maar
een beweging binnen het Christendom, vooral de Westeuropese en Amerikaanse
Protestantse tak ervan. Naast een theologische beoordeling van Israëlopvattingen
wordt een overzicht gegeven van de historische ontwikkeling van
Israëliopvattingen, met name toegesneden op Nederland.
Volgens de auteur wordt het huidige Joodse volk
binnen het Israëlisme ten onrechte gezien als het Israël van de Bijbel, dus als
openbaringsvolk en als erfgenaam van de bijbelse herstelprofetieën die men
extreem letterlijk en futuristisch verstaat en niet christologisch in het licht
van het Nieuwe Testament. Die hermeneutische keuze geeft aan het nabijbelse
Israël, als volk, land en godsdienst een religieuze betekenis en een plaats in
Gods heilsplan, die uitzonderlijker zijn dan die van alle andere naties. De
wortels van deze gefascineerdheid door een etnisch, geografisch en religieus
Israël gaan terug tot de tijd van het Nieuwe Testament toen de Farizeeën
al een Messias en een materieel koninkrijk verwachtten die niet spoorden met
Jezus Christus en Zijn Koninkrijk.
 |
| Israel. Aereal Ropeway Masada. Upper station (Photo credit: Wikipedia) |
Het verschijnsel van het Israëlisme is krachtig
herleefd na de tweede wereldoorlog toen bezinning op de Holocaust Westerse
christenen ging vervullen met gevoelens van schaamte en schuld over een
collectieve verantwoordelijkheid voor eeuwen van anti-joods geweld. Hoe terecht
dit besliste afscheid van een antisemitisch verleden ook is, de negatieve
gevolgen van het Israëlisme voor geloof, theologie en Kerk mogen niet uit het
oog worden verloren. De consequenties zijn namelijk dat nabijbels Israël samen
met Jezus Christus in het centrum van geloof en theologie staat en dat nabijbels
Israël naast de Kerk volk van God is. Uiteindelijk bedreigen deze
consequenties van het Israëlisme het hart van geloof, theologie en Kerk. Ze
geven immers binnen het Christendom plaats aan vergaande waardering voor
het Judaïsme, ondanks de stelselmatige verwerping van Jezus Christus in dat
religieuze systeem. Joden en christenen verwachten niet dezelfde Messias, want
‘ieder die gelooft dat Jezus de Christus is, is uit God geboren’ (1
Joh.5:1).
Steven Paas,
Israëlvisies in beweging: Gevolgen voor Kerk, geloof en theologie [ISBN:
978-94-91583-35-3], Brevier Uitgeverij in Kampen.
Verwachte verschijning januari 2014
+++
Tuesday 22 January 2013
Oorlog in kerkenland
Volgens Willem Jan Otten is er een soort oorlog gaande. Hij mag wel gelijk hebben dat het moeilijkere tijden zijn voor hen die een geloof hebben waarmee zij willen naar buiten treden. Het wordt niet altijd zo goed ontvangen als men over geloofszaken wil praten.
Volgens de voorspellingen uit de oudheid zou er een tijd komen waarin godsdiensten tegen godsdiensten te keer zouden gaan. Het lijkt wel of wij nu in zulk een tijd zijn gekomen.
Maar is dat dan een reden om over het geloof te zwijgen of om over het "wij" gevoelen in het geloof te praten?
Volgens Otten is het nu een wel erg ongelegen moment om van een religieus ‘wij’ te spreken, van ‘ons’ geloof. Er wordt juist dezer dagen door gelovigen teveel over ‘jullie’ geloof, en vooral ‘jullie’ ongeloof gesproken. Daarbij wordt de naam van God zo gewelddadig ingeroepen, dat je begint te vrezen, dat iedere geloofsbelijdenis uitgelegd zal worden als een duit in het hatende zakje.
In Nederland lijken de kerkgemeenschappen op straat te zijn gekomen om te vechten voor een plaatsje in de gemeenschap.
De ‘happy clappy-kerken’ geraken ook bij de Noorderburen in de running. In Nederland hebben deze gemeentes de reputatie opdringerig te zijn, ze staan op straat met spandoeken om zieltjes te winnen en vertellen iedereen die het niet wil horen over hoe het geloof hun redding gaat zijn.
Ook al is het veel makkelijker om woorden uit te spreken dan ook daadwerkelijk alles in daden omzetten, heeft de Christen toch zijn opdracht van Jezus gekregen om te volharden in het verkondigen van het Evangelie.
> Lees: De onwaarschijnlijke christus, lezing Willem Jan Otten
Volgens de voorspellingen uit de oudheid zou er een tijd komen waarin godsdiensten tegen godsdiensten te keer zouden gaan. Het lijkt wel of wij nu in zulk een tijd zijn gekomen.
Maar is dat dan een reden om over het geloof te zwijgen of om over het "wij" gevoelen in het geloof te praten?
Volgens Otten is het nu een wel erg ongelegen moment om van een religieus ‘wij’ te spreken, van ‘ons’ geloof. Er wordt juist dezer dagen door gelovigen teveel over ‘jullie’ geloof, en vooral ‘jullie’ ongeloof gesproken. Daarbij wordt de naam van God zo gewelddadig ingeroepen, dat je begint te vrezen, dat iedere geloofsbelijdenis uitgelegd zal worden als een duit in het hatende zakje.
In Nederland lijken de kerkgemeenschappen op straat te zijn gekomen om te vechten voor een plaatsje in de gemeenschap.
De ‘happy clappy-kerken’ geraken ook bij de Noorderburen in de running. In Nederland hebben deze gemeentes de reputatie opdringerig te zijn, ze staan op straat met spandoeken om zieltjes te winnen en vertellen iedereen die het niet wil horen over hoe het geloof hun redding gaat zijn.
Ook al is het veel makkelijker om woorden uit te spreken dan ook daadwerkelijk alles in daden omzetten, heeft de Christen toch zijn opdracht van Jezus gekregen om te volharden in het verkondigen van het Evangelie.
> Lees: De onwaarschijnlijke christus, lezing Willem Jan Otten
Thursday 28 April 2011
Aankondigingsweek in Nederland
Men moet gekend geraken en daarvoor is er publiciteit nodig. Naast affiches, publicaties op het internet en in tijdschriften zijn er strooibriefjes en folders die verspreid kunnen worden.
Wij hebben de taak van Jezus ontvangen om uit te gaan in de wereld en de Gospel van het Goede Nieuws uit te spreiden. Verkondigen is één van de vele opdrachten die wij hebben ontvangen van de leermeester Jezus (Yeshua). Het is een werk dat wij in eer mogen opdragen aan de Grootste aller tijden, de Schepper van hemel en aarde, Jehovah (de enige ware God)
Om dit Evangelion of Evangelie te brengen waren enkele broeders en zusters gewillig om hun heimat te verlaten en hier ook mooi weer aan te treffen. Wij zijn erg dankbaar dat zij er waren gekomen om hun Nederlandse broeders te helpen. Wij werden behaagd deze gelukkige hereniging te hebben van gelovigen om mensen die gewillig zijn om het Woord van God met ons te delen en met anderen die niet in de eerste plaats in zichzelf geïnteresseerd zijn maar in God.
Het was fijn dat de Engelsen naar de Veluwe afgezakt waren om samen met ons briefjes te gaan uitdragen en over in de brievenbussen te steken waar het werd toegestaan. Zo konden wij ons kenbaar maken op een minder confronterende manier dan persoonlijk aan te bellen aan ieder huis. In die mate konden wij de bewoners van de bezochte panden in de gelegenheid stellen om informatie over ons te krijgen. Anoniem konden zij dan lezen en zien naar wat wij uitkijken en denken, alsook om zelf hier over na te denken en er op te reageren. Toen wij sommige mensen ontmoetten gaf dit rechtstreeks een mogelijkheid om te kunnen praten. Met zulk een confrontatie kon dan het Goed Nieuws rechtstreeks verkondigt worden.
Ik had sommige mooie gelegenheden om op die weg met mijn kennis van het Nederlands de mensen rechtstreeks te woord te kunnen staan en op hun vragen te kunnen antwoorden.
Als goede soldaten zouden moeten doen begonnen wij vroeg in het jaar, vroeg in de maand, vroeg in de week, vroeg op de dag. Wij werden door een ander en/of unieke uitgever uitgenodigd, namelijk door de Broeders in Christus Nederland om voor hen te werken. Voor de 'Familie Steun" die toestaat dat wij toch konden uitgaan in het ministerie voorzagen zij mooie kleine huizen in een Bungalow park in Hoenderloo, bij Apeldoorn. Van daar gingen wij naar Apeldoorn, Deventer en Zutphen om de huis aan huis publicatie te doen. Het familiegevoel was er 's morgens en 's avonds toen wij allen samen met de avond bezoekers uit Nederland te samen kwamen.
Nadat wij in de ochtend de eerste Bijbellezeing van de dag hadden gedaan werden wij in kleine groepen verdeeld om elke onze weg te gaan om de pamfletten over het Nederlandse tijdschrift "Met Opene Bijbel" en het boek "Uitzicht op de toekomst" te versturen.
Wij probeerden naar synchronisatie ons dienstschema met andere Pioniers af te stellen en leerden veel van andere hulp van reeds lange tijd zijnde Pioniers, Kringloop Opzichters, en Ouderen. Het goede ding was dat er "anciens" waren die reeds voor meer dan 15 jaren naar Nederland kwamen. Zij waren gewoon aan de Nederlandse huisvestingsplanning met al die kleine straten en doorgangetjes in die woonwijken. Hun systeem van rond een huizenblok te gaan, de één rechtsdraaiend (in klokwijzerzin) en de andere tegen de wijzers van de klok in draaiend was een goed systeem om over te nemen. Met al die kleine tussengangetjes was het echt niet te doen zoals wij het hier in België doen. Normaal volgen wij het stratenpatroon en gaan gegroepeerd ieder langs een kant van de weg en vervolgens naar de volgende straat. De toestand rond het blok te gaan en het in kaart brengen van de reeds gedane woningen is de enige zekere weg om geen straat te missen of een groep van huizen meer dan één maal te bezoeken.
Wij kregen natuurlijk ook gepaste rust en hebben niet ervan afgezien om nu en dan een lach te hebben. Voor, tussen en na het ronddragen van de briefjes hadden wij sociale activiteit. Zodat wij Vreugde (JOY) hebben beleefd! Ja omdat dat ook deel van de bediening uit maakt. Ook het genot maakt deel uit van van een gelovende persoon zijn of haar leven. Het is niet omdat je een ernstige gelovige zou zijn dat je met een ernstig gezicht heel de tijd zou moeten rond lopen. Plezier maken mag er gerust wezen en is een nodig onderdeel van het leven. Maak zeker dat uw bediening in uw vereniging van gelovigen heel Blij En Plezierig is!
In het Engels komt die Vreugde zo mooi uit J. O. Y. . Daarin vinden wij de J die staat voor Jehovah in de 1ste plaats. Darna komt de O voor "the Others", de Anderen als nummer 2. En tenslotte de Y voor de "You", Uzelf nummer 3. Dat is wat wij moeten onthouden wanneer wij de mogelijkheid hebben om Gods werk te mogen doen. Dan komen uw zegeningen van Jehovah!
Vol van vreugde en met intensiteit van de liefde voor het Woord van God kunnen wij dan de kwaliteit van onze bediening laten toenemen. Deze toename kan dan op haar beurt ook weer vreugde maken en er voor zorgen dat die uw bediening en de hele gemeenschap van de ecclesia laat toenemen!
Na de dagtaak van het ronddragen van de strooibriefjes genoten wij van een lekker kopje thee en vervolgens gingen wij na een lekker avondmaal over tot onze tweede Bijbellzing en Bijbel Studie. En dit was aangenamer en zou ook meer bevredigend moeten zijn dan dit op je eigen houtje te doen thuis. Lekker samen bij avondschemer konden wij ons laten inspireren door de liederen, gebeden, Bijbelteksten maar ook door de getuigenissen van ervaringen en dergelijke. Wij konden namelijk ook aangemoedigd en opgewekt worden door het delen van ervaringen en het was mooi te horen hoe anderen naar de waarheid kwamen of een leuke anekdote hadden over een bekering. Het was een open onformele aangename gebeurtenis waarbij meerdere mogelijkheden kwamen om zich te ontwikkelen.
Samen konden wij liederen zingen, bidden, mediteren en op progressieve wijze de Bijbel bestuderen en vonden wij meerdere gelegenheden om God te loven en de schoonheden van de Heer te bewonderen.
Die die daar waren, bedanken wij voor al hun inspanningen en om naar onze Lage Landen te komen om ons te helpen om het Goed Nieuws uit te spreiden.
Dankbaar voor deze hulp in de Verkondiging hopen wij dat er nog zulke fijne dagen mogen komen en dat wij eens u daar ook mogen aantreffen.
Wij hebben de taak van Jezus ontvangen om uit te gaan in de wereld en de Gospel van het Goede Nieuws uit te spreiden. Verkondigen is één van de vele opdrachten die wij hebben ontvangen van de leermeester Jezus (Yeshua). Het is een werk dat wij in eer mogen opdragen aan de Grootste aller tijden, de Schepper van hemel en aarde, Jehovah (de enige ware God)
Om dit Evangelion of Evangelie te brengen waren enkele broeders en zusters gewillig om hun heimat te verlaten en hier ook mooi weer aan te treffen. Wij zijn erg dankbaar dat zij er waren gekomen om hun Nederlandse broeders te helpen. Wij werden behaagd deze gelukkige hereniging te hebben van gelovigen om mensen die gewillig zijn om het Woord van God met ons te delen en met anderen die niet in de eerste plaats in zichzelf geïnteresseerd zijn maar in God.
Het was fijn dat de Engelsen naar de Veluwe afgezakt waren om samen met ons briefjes te gaan uitdragen en over in de brievenbussen te steken waar het werd toegestaan. Zo konden wij ons kenbaar maken op een minder confronterende manier dan persoonlijk aan te bellen aan ieder huis. In die mate konden wij de bewoners van de bezochte panden in de gelegenheid stellen om informatie over ons te krijgen. Anoniem konden zij dan lezen en zien naar wat wij uitkijken en denken, alsook om zelf hier over na te denken en er op te reageren. Toen wij sommige mensen ontmoetten gaf dit rechtstreeks een mogelijkheid om te kunnen praten. Met zulk een confrontatie kon dan het Goed Nieuws rechtstreeks verkondigt worden.
Ik had sommige mooie gelegenheden om op die weg met mijn kennis van het Nederlands de mensen rechtstreeks te woord te kunnen staan en op hun vragen te kunnen antwoorden.
Als goede soldaten zouden moeten doen begonnen wij vroeg in het jaar, vroeg in de maand, vroeg in de week, vroeg op de dag. Wij werden door een ander en/of unieke uitgever uitgenodigd, namelijk door de Broeders in Christus Nederland om voor hen te werken. Voor de 'Familie Steun" die toestaat dat wij toch konden uitgaan in het ministerie voorzagen zij mooie kleine huizen in een Bungalow park in Hoenderloo, bij Apeldoorn. Van daar gingen wij naar Apeldoorn, Deventer en Zutphen om de huis aan huis publicatie te doen. Het familiegevoel was er 's morgens en 's avonds toen wij allen samen met de avond bezoekers uit Nederland te samen kwamen.
Nadat wij in de ochtend de eerste Bijbellezeing van de dag hadden gedaan werden wij in kleine groepen verdeeld om elke onze weg te gaan om de pamfletten over het Nederlandse tijdschrift "Met Opene Bijbel" en het boek "Uitzicht op de toekomst" te versturen.
Wij probeerden naar synchronisatie ons dienstschema met andere Pioniers af te stellen en leerden veel van andere hulp van reeds lange tijd zijnde Pioniers, Kringloop Opzichters, en Ouderen. Het goede ding was dat er "anciens" waren die reeds voor meer dan 15 jaren naar Nederland kwamen. Zij waren gewoon aan de Nederlandse huisvestingsplanning met al die kleine straten en doorgangetjes in die woonwijken. Hun systeem van rond een huizenblok te gaan, de één rechtsdraaiend (in klokwijzerzin) en de andere tegen de wijzers van de klok in draaiend was een goed systeem om over te nemen. Met al die kleine tussengangetjes was het echt niet te doen zoals wij het hier in België doen. Normaal volgen wij het stratenpatroon en gaan gegroepeerd ieder langs een kant van de weg en vervolgens naar de volgende straat. De toestand rond het blok te gaan en het in kaart brengen van de reeds gedane woningen is de enige zekere weg om geen straat te missen of een groep van huizen meer dan één maal te bezoeken.
Wij kregen natuurlijk ook gepaste rust en hebben niet ervan afgezien om nu en dan een lach te hebben. Voor, tussen en na het ronddragen van de briefjes hadden wij sociale activiteit. Zodat wij Vreugde (JOY) hebben beleefd! Ja omdat dat ook deel van de bediening uit maakt. Ook het genot maakt deel uit van van een gelovende persoon zijn of haar leven. Het is niet omdat je een ernstige gelovige zou zijn dat je met een ernstig gezicht heel de tijd zou moeten rond lopen. Plezier maken mag er gerust wezen en is een nodig onderdeel van het leven. Maak zeker dat uw bediening in uw vereniging van gelovigen heel Blij En Plezierig is!
In het Engels komt die Vreugde zo mooi uit J. O. Y. . Daarin vinden wij de J die staat voor Jehovah in de 1ste plaats. Darna komt de O voor "the Others", de Anderen als nummer 2. En tenslotte de Y voor de "You", Uzelf nummer 3. Dat is wat wij moeten onthouden wanneer wij de mogelijkheid hebben om Gods werk te mogen doen. Dan komen uw zegeningen van Jehovah!
Vol van vreugde en met intensiteit van de liefde voor het Woord van God kunnen wij dan de kwaliteit van onze bediening laten toenemen. Deze toename kan dan op haar beurt ook weer vreugde maken en er voor zorgen dat die uw bediening en de hele gemeenschap van de ecclesia laat toenemen!
Na de dagtaak van het ronddragen van de strooibriefjes genoten wij van een lekker kopje thee en vervolgens gingen wij na een lekker avondmaal over tot onze tweede Bijbellzing en Bijbel Studie. En dit was aangenamer en zou ook meer bevredigend moeten zijn dan dit op je eigen houtje te doen thuis. Lekker samen bij avondschemer konden wij ons laten inspireren door de liederen, gebeden, Bijbelteksten maar ook door de getuigenissen van ervaringen en dergelijke. Wij konden namelijk ook aangemoedigd en opgewekt worden door het delen van ervaringen en het was mooi te horen hoe anderen naar de waarheid kwamen of een leuke anekdote hadden over een bekering. Het was een open onformele aangename gebeurtenis waarbij meerdere mogelijkheden kwamen om zich te ontwikkelen.
Samen konden wij liederen zingen, bidden, mediteren en op progressieve wijze de Bijbel bestuderen en vonden wij meerdere gelegenheden om God te loven en de schoonheden van de Heer te bewonderen.
Die die daar waren, bedanken wij voor al hun inspanningen en om naar onze Lage Landen te komen om ons te helpen om het Goed Nieuws uit te spreiden.
Dankbaar voor deze hulp in de Verkondiging hopen wij dat er nog zulke fijne dagen mogen komen en dat wij eens u daar ook mogen aantreffen.
Engelse versie / English version: Holland Week of billing
Holland Week of billing
We have received the task from Jesus to go out in the world and to spread the Gospel of the Good News.
To bring this Evangelion several brothers and sisters were willing to come to help their Dutch brethren. We were pleased to have this happy reunion of believing people willing to share the Word of God with each other and with others who are at first site not interested in God.
But by putting leaflets in their mailboxes (were it was allowed) we gave them an opportunity to look at we think and react anonymously. When we met some people and could talk to them it gave a possibility to spread the Good News directly. I had some nice opportunities that way (being master enough of Dutch to give some answers directly).
Like good soldiers should do we started early in the year, early in the month, early in the week, early in the day. We were Invited by a different and/or unique publisher to work with us, namely the Broeders in Christus Nederland (Brethren in Christ Holland). For the 'Family Support- allowing you to stay out in the ministry' they provided with nice little houses in a Bungalow park in Hoenderloo, by Apeldoorn. From there we went to Apeldoorn, Deventer and Zutphen to do the door-to-door billing. the family feeling was in the morning and evening when we all came together with the night visitors from Holland. After the morning reading we went into small groups each our way to post the flyers about the Dutch magazine "Met Open Bijbel" (With Open Bible) and the book "Uitzicht op de toekomst" (View on the Future").
We tried to synch our service schedule with other Pioneers and learned plenty of other aids from long time Pioneers, Circuit Overseers, Elders. The good thing was that there were "anciens", elders who had come down to the Netherlands already for more then 15 years. They were used to the planning of all those small streets and alleys in living quarters. Going around one clockwise and the other anti-clockwise was a good system to take over. You really could not do it like we used to do in Belgium, going in groups each site of the road and then into the next one. The going around the block and mapping it as done was the only sure way to not miss out one street or group of houses or not to do them twice.
We naturally also got proper rest and did not refrain to have a laugh now and then. Before, between and billing we had social activity.So we did make JOY! Yes, because that is also part of the ministry of a believing person. Make certain that your Ministry is very Joyful And Fun!
J.O.Y. = Jehovah 1st, Others 2nd, Yourself 3rd. That is what we do have to keep in mind when do Gods work. Then your blessings come from Jehovah!
Increasing the quality of our ministry; can make increase your joy; which increases your ministry and the whole community of the ecclesia!
We at night picked up our Bible Study. And this was more pleasant and could also be more fulfilling then doing it on your own at home. We also could get excited sharing experiences and it was nice to hear how others came to the truth or had conversion stories. It was an open informal pleasant way to always build each other up.
Together we could pray for and focus on progressive Bible Studies, sing together and praise the beauties of the Lord.
Those who were there, we thank them for all their efforts to come to our Low Countries to help us to spread the Good News.
Gratefully for this help in the 'Notification' we hope yet that such fine days may come more often and that once we also may find you among us.
To bring this Evangelion several brothers and sisters were willing to come to help their Dutch brethren. We were pleased to have this happy reunion of believing people willing to share the Word of God with each other and with others who are at first site not interested in God.
But by putting leaflets in their mailboxes (were it was allowed) we gave them an opportunity to look at we think and react anonymously. When we met some people and could talk to them it gave a possibility to spread the Good News directly. I had some nice opportunities that way (being master enough of Dutch to give some answers directly).
Like good soldiers should do we started early in the year, early in the month, early in the week, early in the day. We were Invited by a different and/or unique publisher to work with us, namely the Broeders in Christus Nederland (Brethren in Christ Holland). For the 'Family Support- allowing you to stay out in the ministry' they provided with nice little houses in a Bungalow park in Hoenderloo, by Apeldoorn. From there we went to Apeldoorn, Deventer and Zutphen to do the door-to-door billing. the family feeling was in the morning and evening when we all came together with the night visitors from Holland. After the morning reading we went into small groups each our way to post the flyers about the Dutch magazine "Met Open Bijbel" (With Open Bible) and the book "Uitzicht op de toekomst" (View on the Future").
 |
| Loolaan, Apeldoorn-Noord (Photo credit: Wikipedia) |
We tried to synch our service schedule with other Pioneers and learned plenty of other aids from long time Pioneers, Circuit Overseers, Elders. The good thing was that there were "anciens", elders who had come down to the Netherlands already for more then 15 years. They were used to the planning of all those small streets and alleys in living quarters. Going around one clockwise and the other anti-clockwise was a good system to take over. You really could not do it like we used to do in Belgium, going in groups each site of the road and then into the next one. The going around the block and mapping it as done was the only sure way to not miss out one street or group of houses or not to do them twice.
We naturally also got proper rest and did not refrain to have a laugh now and then. Before, between and billing we had social activity.So we did make JOY! Yes, because that is also part of the ministry of a believing person. Make certain that your Ministry is very Joyful And Fun!
J.O.Y. = Jehovah 1st, Others 2nd, Yourself 3rd. That is what we do have to keep in mind when do Gods work. Then your blessings come from Jehovah!
Increasing the quality of our ministry; can make increase your joy; which increases your ministry and the whole community of the ecclesia!
We at night picked up our Bible Study. And this was more pleasant and could also be more fulfilling then doing it on your own at home. We also could get excited sharing experiences and it was nice to hear how others came to the truth or had conversion stories. It was an open informal pleasant way to always build each other up.
 |
| Open Bible (Photo credit: moyerphotos) |
Together we could pray for and focus on progressive Bible Studies, sing together and praise the beauties of the Lord.
Those who were there, we thank them for all their efforts to come to our Low Countries to help us to spread the Good News.
Gratefully for this help in the 'Notification' we hope yet that such fine days may come more often and that once we also may find you among us.
Friday 16 July 2010
Hongaarse vertaling uit 1650 Nederlandse Geloofsbelijdenis
DEBRECEN - De Hongaarse onderzoeker dr. Péter Eredics heeft een Hongaarse vertaling gevonden van de Nederlandse Geloofsbelijdenis (NGB).
Eredics maakt momenteel studie van een Hongaarse vertaling van de kanttekeningen uit de Statenvertaling bij het Bijbelboek Openbaring.
Beide vertalingen zijn van de hand van de Hongaarse theoloog István Szathmári Ötvös (??-1665).
Lees meer > http://www.nd.nl/artikelen/2010/mei/15/geloofsbelijdenis-al-vroeg-vertaald
Wednesday 16 June 2010
Christelijke scholen in Nederland niet verwaterd
Christelijke school lijkt 'niet verwaterd'
Men kan de vraag stellen of onderwijsvrijheid bepaalde grenzen heeft. Alsook kan men nagaan in welke mate het burgerlijk denken de voorhand krijgt op het geestelijk denken.
In België en Nederland zijn er scholen die zich uitgeven als Christelijk, maar wat houdt dat dan vandaag nog in? In welke mate liggen de Christelijke waarden voor op en wordt er nog over Jezus en over God gesproken?
Uit een Nederlands onderzoek blijkt dat op ruim een derde (36 procent) van de protestants-christelijke basisscholen de Bijbel toch nog dagelijks aan bod komt. Dit is iets dat men niet van de Belgische Christelijke scholen buiten de Scholen met/of van de Bijbel kan zeggen.
Van de 94 scholen die reageerden, typeert meer dan de helft zich als 'half gesloten', wat betekent dat leerlingen met een andere achtergrond welkom zijn, maar van hen wordt wel verwacht dat ze de christelijke identiteit van de school respecteren.
Bijna de helft, 45 procent, noemt zichzelf 'open'. Hier is meer ruimte voor andere geloofsovertuigingen. Slechts twee scholen noemden zich 'gesloten' christelijk.
Lees verder in het Nederlands Dagblad
Wednesday 24 February 2010
Stichting 'Schreeuw om leven' tegen abortus op huishoudbeurs
Stichting Schreeuw om Leven staat dit jaar opnieuw op de Huishoudbeurs in Nederland om daar de bekende modelletjes van het ongeboren kind uit te delen.
Bert Dorenbos: "We hebben er 10.000 en hopen er zo veel mogelijk kwijt te kunnen. Veel mensen reageren enthousiast op onze actie. 'Het is een echt kindje!' zeggen veel mensen. Waneer men er dan achterkomt dat er in Nederland zulke kinderen worden geaborteerd reageren veel mensen geschokt. 'Dat kan toch niet,' hoor je dan." Volgens Dorenbos is er een kennisachterstand onder de Nederlandse bevolking die ertoe leidt dat "abortus niks voorstelt."
"De Bijbel leert dat God ons heeft geschapen, er een zondeval is gekomen en er dus lijden in de wereld is. In de huidige samenleving past dat lijden niet; we doen er alles aan om dat lijden uit de samenleving te laten. De zoektocht naar genot en eigen wil zet zich voort. Christenen worden hier door beïnvloed en hebben dan ook vaak compassie voor het lijden wat men vindt in de wereld. Om die reden laten christenen zich weinig uit over abortus en euthanasie. Men heeft medelijden voor het jonge meisje dat zwanger wordt, of de oude vrouw die kanker heeft, terwijl de daad van abortus of euthanasie een gruwel is. Filipenzen heeft het echter over 'deelgenoot zijn van het lijden'. Lijden is een gelegenheid om dichter bij God te komen. Tegenstanders van God willen daarom deze genade weghalen."
Bert Dorenbos: "Ook doordat prediking in kerken niet meer profetisch is, zetten christenen zich niet meer sterk in voor euthanasie en abortus. Het consumentisme heeft veel invloed op het christendom; er wordt gepredikt wat mensen willen horen zonder evenwichtig over oordeel en zonden te prediken. Hierdoor verandert de moraal van christenen. Deze afzwakking van ons moraal wordt gestimuleerd doordat christenen hun Bijbel minder lezen. Dit heeft weer tot gevolg dat we ethisch gezien een verslapping meemaken, omdat we niet doordrongen zijn van de waarheid. Denk daarbij ook aan de rol van lijden in de kerk. Wanneer hier geen zicht op is, kan men geen houding aannemen ten opzichte van abortus en euthanasie omdat men te veel compassie voor euthanasie en abortus krijgt. Gelukkig zie ik wel een Reveil van jonge mensen die hun stem weer duidelijk willen laten horen. Daar ben ik heel blij om."
Bert Dorenbos: "We hebben er 10.000 en hopen er zo veel mogelijk kwijt te kunnen. Veel mensen reageren enthousiast op onze actie. 'Het is een echt kindje!' zeggen veel mensen. Waneer men er dan achterkomt dat er in Nederland zulke kinderen worden geaborteerd reageren veel mensen geschokt. 'Dat kan toch niet,' hoor je dan." Volgens Dorenbos is er een kennisachterstand onder de Nederlandse bevolking die ertoe leidt dat "abortus niks voorstelt."
"De Bijbel leert dat God ons heeft geschapen, er een zondeval is gekomen en er dus lijden in de wereld is. In de huidige samenleving past dat lijden niet; we doen er alles aan om dat lijden uit de samenleving te laten. De zoektocht naar genot en eigen wil zet zich voort. Christenen worden hier door beïnvloed en hebben dan ook vaak compassie voor het lijden wat men vindt in de wereld. Om die reden laten christenen zich weinig uit over abortus en euthanasie. Men heeft medelijden voor het jonge meisje dat zwanger wordt, of de oude vrouw die kanker heeft, terwijl de daad van abortus of euthanasie een gruwel is. Filipenzen heeft het echter over 'deelgenoot zijn van het lijden'. Lijden is een gelegenheid om dichter bij God te komen. Tegenstanders van God willen daarom deze genade weghalen."
Bert Dorenbos: "Ook doordat prediking in kerken niet meer profetisch is, zetten christenen zich niet meer sterk in voor euthanasie en abortus. Het consumentisme heeft veel invloed op het christendom; er wordt gepredikt wat mensen willen horen zonder evenwichtig over oordeel en zonden te prediken. Hierdoor verandert de moraal van christenen. Deze afzwakking van ons moraal wordt gestimuleerd doordat christenen hun Bijbel minder lezen. Dit heeft weer tot gevolg dat we ethisch gezien een verslapping meemaken, omdat we niet doordrongen zijn van de waarheid. Denk daarbij ook aan de rol van lijden in de kerk. Wanneer hier geen zicht op is, kan men geen houding aannemen ten opzichte van abortus en euthanasie omdat men te veel compassie voor euthanasie en abortus krijgt. Gelukkig zie ik wel een Reveil van jonge mensen die hun stem weer duidelijk willen laten horen. Daar ben ik heel blij om."
Wednesday 16 December 2009
Mennonieten groeien wereldwijd, krimpen in Nederland
 |
Het aantal mennonieten wereldwijd groeide in de afgelopen negen jaar met zo'n 400.000 gelovigen tot een aantal van 1,6 miljoen. Het aantal leden van de Nederlandse mennonitische 'kerk' – de Doopsgezinde Sociëteit – daalde echter met 3000 tot zo’n 9000 leden.
Henk Stenvers, algemeen secretaris van de Sociëteit, wil niks horen van een doemscenario: "We zitten in een neerwaartse spiraal, maar het gaat minder hard dan waar we bang voor waren. Daarnaast wordt de krimp vooral veroorzaakt door sterfte van leden. Dat overtreft het aantal nieuwe doopleden. Maar we hebben vrijwel geen mensen die hun lidmaatschap opzeggen. We hebben dus trouwe leden die kiezen voor deze kerk."
De vrijzinnige kerk heeft vooral haar eigen karakter tegen. De doopsgezinden in Nederland kenmerken zich vooral als 'doeners van het Woord', in plaats van 'praters over het Woord'. "Sterk evangeliseren past niet bij ons. We zijn een vrijzinnige kerk, gericht op het individu. Iedereen kan zelf invulling geven aan het geloof. Dat maakt het moeilijk om duidelijke doperse standpunten uit te dragen die nodig zijn bij de zending."
Vrijzinnigheid past niet bij de mennonitische gemeenten in het buitenland. "Wij zijn zeer liberaal vergeleken met onze broeders en zusters". Dat verklaart waarom in bijvoorbeeld Italië en Spanje veel kerkplanting plaats vindt. De grootste groei van mennonieten vindt overigens plaats in Afrika (ongeveer 190.000 in de afgelopen 9 jaar). In Europa groeide hun aantal met 10.000, met Nederland als enige land waar een daling plaats vond.
"De Doopsgezinde Sociëteit kende wel vaker slechte perioden", besluit Stenvers. "We richten ons nu op 2011, ons jubileumjaar. We hopen in dat jaar veel activiteiten te organiseren wat hopelijk een positieve invloed heeft op ons ledenaantal."
Bron: IKON-E.J. Tillema
Saturday 12 December 2009
Nederland heeft bijna 900 kinderbijbels
 |
In Nederland circuleren bijna negenhonderd versies van de kinderbijbel en aanverwante vertalingen. Ruim de helft van dat aantal is na 1978 verschenen. De moderne kinderbijbel is in kindertaal geschreven en bevat meer plaatjes dan tekst.
Dat heeft theoloog en journalist Willem van der Meiden uitgezocht. Van der Meiden promoveert vrijdag aan de Vrije Universiteit in Amsterdam op zijn onderzoek naar drie eeuwen kinderbijbel in Nederland. Volgens hem weerspiegelen kinderbijbels de pedagogische visies door de eeuwen heen.
De eerste bijbel speciaal voor kinderen verscheen rond 1780. Dat boek spiegelde kinderen een deugdzaam en christelijk leven voor aan de hand van de Bijbel. Tot het begin van de twintigste eeuw bleven kinderbijbels vooral boeken waarin volwassenen hun visie op een goede opvoeding ventileerden. De richtingenstrijd is volgens Van der Meiden duidelijk zichtbaar, wat nogal eens ten koste ging van de kwaliteit.
In 1920 stonden er voor het eerst plaatjes in de kinderbijbel. Het aandeel van illustraties is sindsdien alleen maar toegenomen en overtreft tegenwoordig de hoeveelheid tekst. Volgens de promovendus gaan schrijvers er tegenwoordig van uit dat Bijbelse verhalen gewoon deel uitmaken van de alledaagse (christelijke) opvoeding. Zij hebben hun taal ook aangepast aan de kinderwereld. Vroeger kregen kinderen onverbloemd de soms rauwe taal van de bijbelverhalen voor hun neus. Nu is de toon affectiever, stelt Van der Meiden.
Over de ontwikkeling van de kinderbijbel in Nederland is ook een expositie samengesteld. Die is van 9 december tot 11 april te zien in het Comenius Museum in Naarden.
Bron: ANP
Wednesday 25 November 2009
Broeders in Christus - Nederland
http://www.broedersinchristus.nl
In Nederland bestaan de Broeders sinds 1957. Ook zij zien het als hun plicht tegenover onze Heer om zijn Naam bekend te maken onder de mensen in onze omgeving, alsook onder andere volken.
Hier kan u ook terecht voor veredere info, brochures tijdschriften en boeken (Bij:Lektuur Aanvraag > http://www.broedersinchristus.nl/lektuur.htm)
In Nederland bestaan de Broeders sinds 1957. Ook zij zien het als hun plicht tegenover onze Heer om zijn Naam bekend te maken onder de mensen in onze omgeving, alsook onder andere volken.Hier kan u ook terecht voor veredere info, brochures tijdschriften en boeken (Bij:Lektuur Aanvraag > http://www.broedersinchristus.nl/lektuur.htm)
Friday 16 October 2009
Bijbelstichting bouwt tentoonstellingsruimte
De Gereformeerde Bijbelstichting gaat een tentoonstellingsruimte bouwen naast het huidige kantoor in Leerdam. Naast een tentoonstellingsruimte met ontvangstzaal voor voorlichting komt er ook een bibliotheekruimte waar historische Bijbels en theologische boeken uit de tijd van de Nadere Reformatie worden ondergebracht.
De Gereformeerde Bijbelstichting zet zich in voor de verspreiding van de Statenvertaling.
De Gereformeerde Bijbelstichting zet zich in voor de verspreiding van de Statenvertaling.
Thursday 24 September 2009
Geregistreerde Islamieten in België en omstreken
Vandaag zijn er in België op de ingeschreven bevolking van 10,379,067* inwoners 415,163 moslims of 4%.
Voor Nederland bedraagt dit 907,030 moslims op 16,491,461 inwoners, of 5.5%.
Frankrijk heeft 4,565,710 moslims of 7.5% van de 60,876,136 inwoners.
Duitsland 3,049,625 moslims of 3.7% van de 82,422,299 inwoners.
24% van de wereldbevolking (6,472,194,146), of 1,549,200,059 is erkend als Moslim.
* 10,414,336 (Juli 2009 est.)
Romaans Katholiek 75%, andere geloofsgroepen (inclusief Protestant) 25%
Een van de bronnen: - CIA World Factbook
> Institute of Islamic Information and Education
Voor Nederland bedraagt dit 907,030 moslims op 16,491,461 inwoners, of 5.5%.
Frankrijk heeft 4,565,710 moslims of 7.5% van de 60,876,136 inwoners.
Duitsland 3,049,625 moslims of 3.7% van de 82,422,299 inwoners.
24% van de wereldbevolking (6,472,194,146), of 1,549,200,059 is erkend als Moslim.
* 10,414,336 (Juli 2009 est.)
Romaans Katholiek 75%, andere geloofsgroepen (inclusief Protestant) 25%
Een van de bronnen: - CIA World Factbook
> Institute of Islamic Information and Education
Wednesday 16 September 2009
Interfaithbeweging nu ook actief in Nederland
Zaterdag 5 september vond de eerste viering plaats van wat in de media bekend staat als 'de kerk van het ietsisme'.
"Het ietsisme heeft de sfeer van 'alles op één hoop gooien' en, waar handig voor jezelf, maar wat 'rond te shoppen'. Dàt komt niet overeen met de sfeer en doelstellingen van RenaisSenseMovement"
"Over het algemeen zijn we niet zo gewend om ons te laten leiden door wat ons kan raken, maar door rationeel samengestelde ideeën. Niet dat dit fout is, vaak heel nuttig zelfs, maar je kunt je afvragen waar het evenwicht is. Alles wat niet in een kader past, wordt bij voorbaat veroordeeld. De vooronderstellingen zijn niet van de lucht. Men denkt meteen van de hoed en de rand te weten en reacties als “Hoe kun je nu zeggen dat alle religies samen kunnen?”, “Dus je gooit alles gewoon op één hoop en je shopt rond?”, “Neem jij een religie als … werkelijk serieus?” en “Toch ben je simpelweg nog steeds dat vrome hervormde meisje, die alleen maar denkt dat ze anders is” komen mijn kant in." zegt Joan Elkerbout, de eerste Nederlandse voorganger van de RenaisSense Movement.
Zij vervolgt: "Daar waar religies uitgaan van een min of meer vastgesteld frame waar je al dan niet ‘gelovige’ in wordt, daar begint RenaisSenseMovement (Interfaith) bij ons zelf. Elke religie is begonnen met persoonlijke ervaringen.
Daarop zijn ideeën gevormd, die nooit meer werkelijk de diepte weergeven wat die ene of paar personen hebben ervaren – toen. En toch geweldige stof! Maar wat ervaren we zelf van God? Van de Essentie in dit Bestaan, hoe we het persoonlijk ook benoemen. Ook stil staan en van elkaar horen hoe we Dit noemen, in welk begrip voor ons het sterkst die ervaring gevangen ligt. Vervolgens de wijsheid uit de wereldreligies annex wijsheidstradities een licht laten werpen op die eigen ervaring en hem zo te verdiepen en te leren begrijpen. Er dichterbij te komen.
Stil te staan ook bij onze relatie met die Essentie, met de Spirit, JHWH, Allah of God. Wat gebeurt er in ons wanneer we die bron in ons zelf leren benaderen, leren kennen en erkennen? Elk aspect van ego, van meer willen hebben, de ander bevechten, negeren, belachelijk maken, ervan uitgaan dat je altijd gelijk hebt, lak hebben aan wat de wereld werkelijk van ons vraagt, verdwijnt dat niet als sneeuw voor de zon? Is zwart-wit denken dan niet van de baan? En als dat zo is, wat komt er dan voor in de plaats?
Dààr wil RenaisSenseMovement mee bezig zijn, met beschikbaarheid voor de Wereld. Daar waar we nodig zijn. Voor elkaar. Beschikbaarheid voortkomend uit spirituele diepgang, gevierd met zijn allen. Gebruik makend van de wijsheid die mensen door de tijden heen en over de hele wereld aan onze generatie mensen gegeven hebben. Samen door de deur van de toekomst, omdat die toekomst duidelijk toe is aan een andere manier van samenleven!"
"Het ietsisme heeft de sfeer van 'alles op één hoop gooien' en, waar handig voor jezelf, maar wat 'rond te shoppen'. Dàt komt niet overeen met de sfeer en doelstellingen van RenaisSenseMovement"
"Over het algemeen zijn we niet zo gewend om ons te laten leiden door wat ons kan raken, maar door rationeel samengestelde ideeën. Niet dat dit fout is, vaak heel nuttig zelfs, maar je kunt je afvragen waar het evenwicht is. Alles wat niet in een kader past, wordt bij voorbaat veroordeeld. De vooronderstellingen zijn niet van de lucht. Men denkt meteen van de hoed en de rand te weten en reacties als “Hoe kun je nu zeggen dat alle religies samen kunnen?”, “Dus je gooit alles gewoon op één hoop en je shopt rond?”, “Neem jij een religie als … werkelijk serieus?” en “Toch ben je simpelweg nog steeds dat vrome hervormde meisje, die alleen maar denkt dat ze anders is” komen mijn kant in." zegt Joan Elkerbout, de eerste Nederlandse voorganger van de RenaisSense Movement.
Zij vervolgt: "Daar waar religies uitgaan van een min of meer vastgesteld frame waar je al dan niet ‘gelovige’ in wordt, daar begint RenaisSenseMovement (Interfaith) bij ons zelf. Elke religie is begonnen met persoonlijke ervaringen.
Daarop zijn ideeën gevormd, die nooit meer werkelijk de diepte weergeven wat die ene of paar personen hebben ervaren – toen. En toch geweldige stof! Maar wat ervaren we zelf van God? Van de Essentie in dit Bestaan, hoe we het persoonlijk ook benoemen. Ook stil staan en van elkaar horen hoe we Dit noemen, in welk begrip voor ons het sterkst die ervaring gevangen ligt. Vervolgens de wijsheid uit de wereldreligies annex wijsheidstradities een licht laten werpen op die eigen ervaring en hem zo te verdiepen en te leren begrijpen. Er dichterbij te komen.
Stil te staan ook bij onze relatie met die Essentie, met de Spirit, JHWH, Allah of God. Wat gebeurt er in ons wanneer we die bron in ons zelf leren benaderen, leren kennen en erkennen? Elk aspect van ego, van meer willen hebben, de ander bevechten, negeren, belachelijk maken, ervan uitgaan dat je altijd gelijk hebt, lak hebben aan wat de wereld werkelijk van ons vraagt, verdwijnt dat niet als sneeuw voor de zon? Is zwart-wit denken dan niet van de baan? En als dat zo is, wat komt er dan voor in de plaats?
Dààr wil RenaisSenseMovement mee bezig zijn, met beschikbaarheid voor de Wereld. Daar waar we nodig zijn. Voor elkaar. Beschikbaarheid voortkomend uit spirituele diepgang, gevierd met zijn allen. Gebruik makend van de wijsheid die mensen door de tijden heen en over de hele wereld aan onze generatie mensen gegeven hebben. Samen door de deur van de toekomst, omdat die toekomst duidelijk toe is aan een andere manier van samenleven!"
Thursday 13 August 2009
Calvinistische invloed steeds minder
Uit het onderzoeksrapport Religie aan het begin van de 21ste eeuw van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) blijkt dat de invloed van reformator Johannes Calvijn op de Nederlandse volksaard steeds minder wordt, ook onder zijn laatste aanhangers, de protestanten.
"De Calvinistische leefstijl van sober leven en hard werken is vijfhonderd jaar na de geboorte van Calvijn nog maar in beperkte mate een onderscheidend kenmerk van protestanten", aldus het CBS.
Calvinistische leefstijlen zijn verder verwaterd. Verschillen tussen leden van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) en niet-kerkelijken zijn steeds kleiner geworden.
Lees hieromtrent in het Nederlands Dagblad >De invloed van reformator Johannes Calvijn op de Nederlandse volksaard wordt steeds minder
"De Calvinistische leefstijl van sober leven en hard werken is vijfhonderd jaar na de geboorte van Calvijn nog maar in beperkte mate een onderscheidend kenmerk van protestanten", aldus het CBS.
Calvinistische leefstijlen zijn verder verwaterd. Verschillen tussen leden van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) en niet-kerkelijken zijn steeds kleiner geworden.
Lees hieromtrent in het Nederlands Dagblad >De invloed van reformator Johannes Calvijn op de Nederlandse volksaard wordt steeds minder
Oprichting van Protestants Centrum voor Godsdienstig vormingsonderwijs
Nieuw centrum voor onderwijs godsdienst begint in september
De jeugdwerkorganisaties van de Protestantse Kerk in Nederland JOP en HGJB geven in september met een studiedag het startschot voor het nieuwe Protestants Centrum voor Godsdienstig vormingsonderwijs. Het Friesch Dagblad bericht hierover.
Tijdens de studiedag op 11 september worden ook twee lesmethoden gepresenteerd voor het godsdienstonderwijs op openbare basisscholen: Het Verhaal centraal (van JOP) en BijbelWijs (HGJB).
De oprichting van het Protestants Centrum voor Godsdienstig vormingsonderwijs, is mogelijk gemaakt door subsidie van het ministerie OCW. Vanaf het schooljaar 2009/2010 worden de leraren godsdienst- en humanistisch vormingsonderwijs (GVO en HVO) op openbare basisscholen, net zoals andere docenten, gefinancierd door de overheid. De docenten GVO zullen in dienst komen bij dit Protestantse Centrum, dat hen ook zal ondersteunen met training en begeleiding.
Door de rijkssubsidie van het GVO kan aan deze vorm van onderwijs een stevige kwaliteitsimpuls gegeven worden, aldus de jeugdorganisaties.
Monday 20 July 2009
Wereldcongres van Families
Van 10 - 12 augustus zal in Amsterdam het World Congress of Families worden gehouden.
Het World Congress of Families is een wereldwijde coalitie die opkomt voor de positie van het gezin, in een tijd waarin gezinnen steeds minder gewaardeerd worden en het gezinsleven steeds meer uitgehold wordt. Het initiatief tot het World Congress of Families ligt bij dr. Alan Carlson van het Howard Center for Family, Religion and Society (VS). Uitgangspunt van het World Congress of Families is artikel zestien, lid drie van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens: 'Het gezin is de natuurlijke en fundamentele groepseenheid van de maatschappij en heeft recht op bescherming door de maatschappij en de Staat'.
NB. Het is anno 2009 wel nodig om het gezin te definiëren als een eenheid tussen Man- Vrouw- Kind(eren). En niet zoals velen willen Man Man-Kind(eren) of Vrouw-Vrouw-Kind(eren).
klik hier voor het complete programma
Enkele van de vele sprekers:
Minister Rouvoet
Dr. Bart Jan Spruyt
Opperrabijn Binyomin Jacobs
Dr. Roel Kuiper
Joel Voordewind
Mr. Kees van der Staaij
Saturday 11 July 2009
Nederlandse Bibliotheek
Alle boeken die tussen 1540 en 1800 in Nederland zijn gepubliceerd of in de Nederlandse taal elders verschenen, zijn door de Koninklijke Bibliotheek van Nederland in kaart gebracht. Het is een lijst geworden van bijna 200.000 titels, de Short-Title Catalogue, Netherlands (STCN).
Subscribe to:
Posts (Atom)